Του π. Δημητρίου Μπόκου
Γιατί ο κόσμος δεν έγινε ακόμα χριστιανικός; Πέρασαν 2.000 χρόνια από την εποχή του Χριστού και μόλις και μετά βίας Χριστιανοί είναι μόνο το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Πού οφείλεται αυτό; Σε μας τους Χριστιανούς. Αν και έχουμε επιφορτιστεί να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο «εις πάντα τα έθνη», το κάνουμε με λάθος τρόπο. Βάζοντας τις δικές μας προϋποθέσεις και όχι αυτές που θέλει ο Χριστός. Πώς ενήργησε ο Χριστός και πώς ενεργούμε εμείς;
Οι Ισραηλίτες στον δρόμο τους για τη Γη της Επαγγελίας, παρά τα μεγάλα θαύματα που έκανε για χάρη τους ο Θεός, έδειξαν πολλές φορές πεισματική απείθεια στις εντολές του. Βαδίζοντας από το όρος Ωρ προς τη γη της Εδώμ, άρχισαν πάλι τα συνήθη παράπονα και τον γογγυσμό κατά του Θεού. Για να τους διορθώσει ο Θεός, επέτρεψε να εμφανισθούν στην έρημο φαρμακερά φίδια. Πολλοί πέθαναν από τα θανατηφόρα δαγκώματά τους. Όταν οι υπόλοιποι ήρθαν σε μετάνοια, ο Θεός υπέδειξε στον Μωυσή να φτιάξει ένα χάλκινο φίδι και να το υψώσει σε ψηλό, περίοπτο μέρος. Όποιος δαγκωνόταν από τα φίδια και ατένιζε το υψωμένο χάλκινο φίδι, σωζόταν (Αριθμ. 21, 4-9).
Ο Χριστός παραλληλίζει το γεγονός αυτό με τη δική του σταύρωση. «Καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον Υιόν του ανθρώπου». Η αποστολή που ανέλαβε από τον Πατέρα του ήταν να θυσιαστεί, «ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού» (Κυριακή πρό της Υψώσεως). Δεν ήρθε να κρίνει, να θυσιάσει, να καταδικάσει, να απολέσει ψυχές, αλλά να σώσει. Τόνισε μάλιστα, πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη απ’ το να θυσιάζεται κάποιος για τον άλλο. Και ενώ ο Χριστός υψώθηκε στον Σταυρό με τη θέλησή του και θυσιάστηκε για τη δική μας σωτηρία, οι Χριστιανοί διά μέσου των αιώνων ακολουθούμε αντίστροφη πορεία. Κηρύττουμε με τα λόγια τον Χριστό, με τα έργα όμως τον αρνούμαστε. Πώς γίνεται αυτό;
Η χριστιανική Ευρώπη προσπάθησε να μεταφέρει το μήνυμα του Χριστού στα μη χριστιανικά έθνη. Αλλά πώς το μετέφερε; Κατακτώντας και υποτάσσοντας με τη φωτιά και το σίδερο. Στην Αφρική, στην Ασία, στην Αμερική, σε κάθε νέα χώρα που ανακαλυπτόταν, η χριστιανική Ευρώπη έφερε βία, θάνατο, καταστροφή. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί δεινοπάθησαν, εξοντώθηκαν, υποτάχτηκαν. Ο πολιτισμός τους καταστράφηκε. Ο πλούτος των χωρών τους λεηλατήθηκε. Η μισή Αφρική σύρθηκε σκλάβα χωρίς έλεος στις φυτείες της Αμερικής. Η αποικιοκρατία στιγματίστηκε ως αισχρή εκμετάλλευση των Χριστιανών πάνω στους μη Χριστιανούς.
Οι Χριστιανοί δεν πήγαν να θυσιαστούν για τους άλλους λαούς. Τους θυσίασαν αδίστακτα στον βωμό των δικών τους συμφερόντων. Το σύμβολο της αγάπης, ο Σταυρός, έγινε σύμβολο του μίσους. Με τέτοια συμπεριφορά των Χριστιανών, ήταν ποτέ δυνατόν ο κόσμος να ακολουθήσει τον Χριστό; Εξ αιτίας μας «το όνομα του Θεού βλασφημείται εν τοις έθνεσι» (Ρωμ. 2, 24).
Αν δεν θανατώσουμε πάνω στον Σταυρό τους θεούς που λατρέψαμε, το χρήμα και το συμφέρον μας, για ποιο λόγο τα έθνη που αγνοούν τον Θεό να αφήσουν τα δικά τους είδωλα;
Γιατί ο κόσμος δεν έγινε ακόμα χριστιανικός; Πέρασαν 2.000 χρόνια από την εποχή του Χριστού και μόλις και μετά βίας Χριστιανοί είναι μόνο το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Πού οφείλεται αυτό; Σε μας τους Χριστιανούς. Αν και έχουμε επιφορτιστεί να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο «εις πάντα τα έθνη», το κάνουμε με λάθος τρόπο. Βάζοντας τις δικές μας προϋποθέσεις και όχι αυτές που θέλει ο Χριστός. Πώς ενήργησε ο Χριστός και πώς ενεργούμε εμείς;
Οι Ισραηλίτες στον δρόμο τους για τη Γη της Επαγγελίας, παρά τα μεγάλα θαύματα που έκανε για χάρη τους ο Θεός, έδειξαν πολλές φορές πεισματική απείθεια στις εντολές του. Βαδίζοντας από το όρος Ωρ προς τη γη της Εδώμ, άρχισαν πάλι τα συνήθη παράπονα και τον γογγυσμό κατά του Θεού. Για να τους διορθώσει ο Θεός, επέτρεψε να εμφανισθούν στην έρημο φαρμακερά φίδια. Πολλοί πέθαναν από τα θανατηφόρα δαγκώματά τους. Όταν οι υπόλοιποι ήρθαν σε μετάνοια, ο Θεός υπέδειξε στον Μωυσή να φτιάξει ένα χάλκινο φίδι και να το υψώσει σε ψηλό, περίοπτο μέρος. Όποιος δαγκωνόταν από τα φίδια και ατένιζε το υψωμένο χάλκινο φίδι, σωζόταν (Αριθμ. 21, 4-9).
Ο Χριστός παραλληλίζει το γεγονός αυτό με τη δική του σταύρωση. «Καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον Υιόν του ανθρώπου». Η αποστολή που ανέλαβε από τον Πατέρα του ήταν να θυσιαστεί, «ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού» (Κυριακή πρό της Υψώσεως). Δεν ήρθε να κρίνει, να θυσιάσει, να καταδικάσει, να απολέσει ψυχές, αλλά να σώσει. Τόνισε μάλιστα, πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη απ’ το να θυσιάζεται κάποιος για τον άλλο. Και ενώ ο Χριστός υψώθηκε στον Σταυρό με τη θέλησή του και θυσιάστηκε για τη δική μας σωτηρία, οι Χριστιανοί διά μέσου των αιώνων ακολουθούμε αντίστροφη πορεία. Κηρύττουμε με τα λόγια τον Χριστό, με τα έργα όμως τον αρνούμαστε. Πώς γίνεται αυτό;
Η χριστιανική Ευρώπη προσπάθησε να μεταφέρει το μήνυμα του Χριστού στα μη χριστιανικά έθνη. Αλλά πώς το μετέφερε; Κατακτώντας και υποτάσσοντας με τη φωτιά και το σίδερο. Στην Αφρική, στην Ασία, στην Αμερική, σε κάθε νέα χώρα που ανακαλυπτόταν, η χριστιανική Ευρώπη έφερε βία, θάνατο, καταστροφή. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί δεινοπάθησαν, εξοντώθηκαν, υποτάχτηκαν. Ο πολιτισμός τους καταστράφηκε. Ο πλούτος των χωρών τους λεηλατήθηκε. Η μισή Αφρική σύρθηκε σκλάβα χωρίς έλεος στις φυτείες της Αμερικής. Η αποικιοκρατία στιγματίστηκε ως αισχρή εκμετάλλευση των Χριστιανών πάνω στους μη Χριστιανούς.
Οι Χριστιανοί δεν πήγαν να θυσιαστούν για τους άλλους λαούς. Τους θυσίασαν αδίστακτα στον βωμό των δικών τους συμφερόντων. Το σύμβολο της αγάπης, ο Σταυρός, έγινε σύμβολο του μίσους. Με τέτοια συμπεριφορά των Χριστιανών, ήταν ποτέ δυνατόν ο κόσμος να ακολουθήσει τον Χριστό; Εξ αιτίας μας «το όνομα του Θεού βλασφημείται εν τοις έθνεσι» (Ρωμ. 2, 24).
Αν δεν θανατώσουμε πάνω στον Σταυρό τους θεούς που λατρέψαμε, το χρήμα και το συμφέρον μας, για ποιο λόγο τα έθνη που αγνοούν τον Θεό να αφήσουν τα δικά τους είδωλα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.