Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Η Λόγχη του Χριστού ~ Spear of Destiny BBC



Γνωστή και ως Λόγχη του Πεπρωμένου ή Λόγχη του Λογγίνου.

Ο θρύλος λέει ότι αυτή η αρχαία λόγχη, αφού χρησιμοποιήθηκε από το ρωμαίο εκατόνταρχο Λογγίνο για να τρυπήσει τη δεξιά πλευρά του Ιησού στο σταυρό, μεταμορφώθηκε σε όπλο με υπερφυσικές δυνάμεις.

Λέγεται ότι όποιος κατέχει τη «Λόγχη του Χριστού» κρατά τη μοίρα του κόσμου στα χέρια του και ο θάνατος είναι άμεσος εάν χαθεί. Σύμφωνα με το θρύλο, η Ελένη, μητέρα του Μ. Κωνσταντίνου, ενσωμάτωσε στη Λόγχη ένα από τα καρφιά της Σταύρωσης & έβαλε τα υπόλοιπα στην πανοπλία του ιδρυτή της Κωνσταντινούπολης...

Η Λόγχη έγινε δημοφιλής κυρίως χάρη στο κλασικό πλέον βιβλίο του τρίβορ ραβενσκροφτ “the spear of destiny” (Λόγχη του Πεπρωμένου). Χρησιμοποιήθηκε από τον Καρλομάγνο και αναζητήθηκε από τον Ναπολέοντα, μέχρι και τον Χίτλερ...

Οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι βοηθούν στο να αποκαλυφθεί η αλήθεια γύρω από αυτό το μυστήριο και ιερό χειροποίητο αντικείμενο και στο εάν η λόγχη που βρίσκεται στο μουσείο Hofburg (Χόφμπουργκ), είναι η πραγματική «Λόγχη του Χριστού», η οποία χρονολογείται 2000 ετών. 
 







Πηγή: http://www.apocalypsejohn.com

Read more »

Αποκαλύψεις - σοκ του Zuckerberg για Google, Υahoo και Microsoft!

«Δεν κλέβουμε εμείς τα δεδομένα σας, οι Google, Υahoo και Microsoft το κάνουν».

Αυτή είναι η απάντηση του CEO του Facebook, Mark Zuckerberg, στις εκατοντάδες κατηγορίες που έχουν δει τον τελευταίο καιρό το φως της δημοσιότητας αναφορικά με τα προβλήματα ασφαλείας που υπάρχουν στο κοινωνικό δίκτυο.

Μιλώντας στον Charlie Rose ο ιδρυτής του Facebook δήλωσε ενήμερος για όσα έχουν ακουστεί και ανέφερε ότι το κοινωνικό του δίκτυο είναι μακράν πολύ πιο ασφαλές με το θέμα των προσωπικών δεδομένων, σε σχέση με άλλους τεχνολογικούς κολοσσούς που δεν διευκρινίζουν τι στοιχεία των χρηστών συλλέγουν και πως τα χρησιμοποιούν.

"Αν δεις τις εταιρείες, την Google, την Yahoo ή τη Microsoft έχουν επίσης έναν μεγάλο όγκο πληροφοριών των χρηστών. Μόνο που αυτοί συλλέγουν τα στοιχεία αυτά πίσω από την πλάτη σου.

«Όταν εσύ σερφάρεις εκείνοι μέσω των cookies συλλέγουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων για το ποιος είσαι, τι κάνεις, τι σου αρέσει κλπ. Μόνο που εσύ δεν το ξέρεις.

Ο Zuckerberg επίσης σημείωσε ότι το Facebook συλλέγει μόνο πληροφορίες που ο χρήστης επιλέγει την ώρα που η Google ή άλλες εταιρείες μυστικά συλλέγουν στοιχεία με... άγνωστο προορισμό!

Δείτε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης:
Read more »

Ρώσος επιστήμονας με laptop πάνω από τον πανάγιο τάφο ομολογεί το θαύμα!

Από την επιστημονική μελέτη του αρχιτέκτονα Χάρη Σκαρλακίδη για το Άγιο Φως. Δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του.
To Πάσχα του 2008, ο Ρώσος φυσικός Αντρέι Αλεξάντροβιτς Βολκόβ,1 του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Ρωσίας «Ινστιτούτο Κουρτσιάτοβ»,2 τέθηκε επικεφαλής μιας επιστημονικής αποστολής που είχε ως σκοπό να διερευνήσει το θαύμα του Αγίου Φωτός. Το εγχείρημα διοργανώθηκε από τον καθηγητή Αλεξάντερ Μοσκόφσκι,3 για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ που ήταν αφιερωμένο στον ρόλο των θαυμάτων στη θρησκεία.
Το Μεγάλο Σάββατο του 2008, περί τις 09.00 το πρωί, ο Αντρέι Βολκόβ εισήλθε στον Ναό της Αναστάσεως,μαζί με τον κατάλληλο εξοπλισμό.

Το βασικό όργανο που χρησιμοποίησε για τις μετρήσεις του ήταν ένα ψηφιακό οσιλοσκόπιο4 (oscilloscope), συνδεδεμένο με ένα laptop που ήταν εφοδιασμένο με το κατάλληλο λειτουργικό πρόγραμμα. Βρισκόταν σε απόσταση δέκα περίπου μέτρων από τον Πανάγιο Τάφο και βασική προτεραιότητά του ήταν να καταγράψει το φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας σε συγκεκριμένες συχνότητες.
Το οσιλοσκόπιο που χρησιμοποίησε ο Ρώσος φυσικός για τις μετρήσεις του.
Τα αποτελέσματα των μετρήσεών του και τα συμπεράσματα που εξήχθησαν από αυτές, τα περιγράφει ένα χρόνο αργότερα, στις 21 Απριλίου 2009, στην ακόλουθη συνέντευξή του στη ρωσική εφημερίδα Βέρα:
– Αντρέϊ Αλεξάντροβιτς, γιατί εσείς ειδικά πήγατε να εξερευνήσετε τη φύση του Αγίου Φωτός; Συμπίπτει αυτό με το επιστημονικό σας αντικείμενο;
– Τα τελευταία 12 χρόνια ασχολούμαι με το ονομαζόμενο πλάσμα χαμηλής θερμότητας.
– Τι είναι αυτό;
– Σε κατάσταση πλάσματος βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος της ύλης του σύμπαντος: τα άστρα, τα γαλαξιακά νέφη, το διαστρικό περιβάλλον. Είναι ένα πολύ ιονισμένο αέριο… Πάνω στην ίδια τη Γη, ωστόσο, αυτό είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, το οποίο μάθαμε να δημιουργούμε σχετικά πρόσφατα. Για παράδειγμα, στη χειρουργική άρχισαν να χρησιμοποιούν «νυστέρια» από μία λεπτότατη ροή πλάσματος, που θερμαίνεται μέχρι 5000-7000 βαθμούς. Αυτό είναι ένα υψηλής θερμότητας πλάσμα, με το οποίο μπορούμε μόνο να κόβουμε την ύλη. Αλλά υπάρχει και το πλάσμα χαμηλής θερμότητας, περίπου 40-80 βαθμών, που μπορεί να επουλώνει τα τραύματα. Με τη δημιουργία τέτοιων ιατρικών «επουλωτικών» μηχανημάτων ασχολούμαι κι εγώ, και ήδη αρχίζουμε την παραγωγή τους.
– Και ποια είναι η σχέση με το Άγιο Φως;
– Κρίνοντας από τις πολυάριθμες περιγραφές, η εμφάνιση του Αγίου Φωτός συνοδεύεται από την εμφάνιση πλάσματος, που εξωτερικά θυμίζει πολύ το πλάσμα χαμηλής θερμότητας. Για παράδειγμα, είναι γνωστό, ότι για κάποιο διάστημα το Φως αυτό δεν καίει καθόλου τα χέρια και το πρόσωπο. Επίσης, σχεδόν επί χίλια χρόνια οι αυτόπτες μάρτυρες μιλάνε για κάποιες λάμψεις, που διατρέχουν τα τείχη του ναού και πριν και μετά την έλευση του Φωτός.
– Τέτοια φαινόμενα πλάσματος είναι μοναδικά;
– Βεβαίως. Στο εργαστήριο ερευνούμε το πλάσμα χαμηλής θερμότητας μόνο στο κενό. Στον αέρα μπορεί εξίσου να υπάρχει, αλλά μόνο υπό αυστηρά καθορισμένες συνθήκες… και υπό πολύ υψηλή υγρασία. Αλλά, πάνω από τον Τάφο του Κυρίου το Πάσχα κάνει ζέστη και η ατμόσφαιρα είναι ξηρή, δεν υπάρχει καμία υγρασία που να άγει τον ηλεκτρισμό, και δεν υπάρχει πηγή δυνατής διαφοράς και δυναμικού. Εν τω μεταξύ, εμφανίζονται εκεί λάμψεις, φωτεινές δέσμες, που, κατά τη γνώμη μου, μεταμορφώνονται ύστερα σε σπίθα και γεννούν το Φως».
 
Σύμφωνα με τον Ρώσο φυσικό, το φαινόμενο πλάσματος, που εκτιμάται ότι λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του ναού, από επιστημονικής απόψεως είναι ανεξήγητο και αδικαιολόγητο. Η κορυφαία στιγμή όμως, για τις μετρήσεις του, επήλθε την ώρα της εμφάνισης του Αγίου Φωτός, όταν ο πατριάρχης βρισκόταν κλεισμένος στο εσωτερικό του Τάφου. Η απρόσμενη μέτρηση καταγράφηκε στις 14:04 το μεσημέρι ώρα Ιερουσαλήμ (15:04 ώρα Ρωσίας). Δύο περίπου λεπτά αργότερα ο πατριάρχης εξήλθε με το Άγιο Φως. Συνεχίζει ο Βολκόβ στη συνέντευξή του:
– Είχε ώρα που ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων εισήλθε στο Κουβούκλιο , η τελετή άρχισε … Και ξάφνου – νάτο! Καταγράφηκε αλλαγή φάσματος ακτινοβολίας εξαιτίας αγνώστου σήματος. Αυτό συνέβη στις 15:04. Μία διακύμανση – και τίποτε άλλο παρόμοιο. Και σύντομα εμφανίστηκε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων με αναμμένο κερί.
– Και τι διακύμανση ήταν αυτή;
– Ηλεκτρικό φορτίο. Το τι είναι, από πού προήλθε, δεν γνωρίζω. Αργότερα, έχοντας ήδη επιστρέψει στη Ρωσία, ασχολήθηκα με την αποκωδικοποίηση των καταγραμμένων ραδιοφωνικών σημάτων. Η διαδικασία (των μετρήσεων) κράτησε έξι ώρες και τριάντα λεπτά. Μία μέτρηση περιλαμβάνει γύρω στα χίλια «καρέ». Αρκετά κουραστική δουλειά. Αλλά επιβεβαιώθηκε το εξής: πριν την εμφάνιση του Φωτός υπήρξε ηλεκτρική εκκένωση… Δεν μπορώ τώρα να σας πω λεπτομέρειες, γιατί έχω δεσμευτεί απέναντι στον δημιουργό του ντοκιμαντέρ.
Το χαρτογράφημα των μετρήσεων θα είναι αναλυτικά παρατεθειμένο εκεί. Αλλά, το πιο σημαντικό το έχω ήδη αναφέρει: ήταν μία ηλεκτρική εκκένωση….Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Βλέπετε, εδώ δημιουργείται μία πλήρης εικόνα. Σας έχω ήδη πει για τα φαινόμενα πλάσματος – τα οποία από μόνα τους είναι ένα θαύμα, αφού στον ναό δεν υπάρχουν οι παραμικρές συνθήκες για τη δημιουργία τους.
Το δεύτερο ανεξήγητο γεγονός είναι: η ηλεκτρική φόρτιση του αέρα που είναι εμφανής ακόμη και χωρίς τις συσκευές – πολλοί νοιώθουν ότι κατά την έλευση του Αγίου Φωτός τούς σηκώνονται όρθιες οι τρίχες στα χέρια. Αυτό είναι δυνατό μόνον υπό πολύ μεγάλη διαφορά ηλεκτρικών δυναμικών, ας πούμε, μεταξύ της στέγης του σπιτιού και του πατώματος του ισογείου. Και αυτό, εάν το σπίτι είναι από καθαρό χαλαζία και έξω έχει καταιγίδα. Αλλά το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα, κατά κανόνα, δεν συμβαίνει καμία καταιγίδα, κάνει αίθριο καιρό. Και ο ίδιος ο Ναός του Κυρίου είναι χτισμένος από διάφορα υλικά – μάρμαρο, ασβεστιογενή πετρώματα, ξύλο.
Το έχουν χτίσει χωρίς ενιαίο σχέδιο και έχει ένα πλήθος από διάφορους βοηθητικούς χώρους. Γι’ αυτό, η υποψία, ότι εξ αρχής είχε τοποθετηθεί μέσα του ένας τεράστιος μετασχηματιστής, απαραίτητος για τη συσσώρευση ηλεκτρικού φορτίου και της μετέπειτα εκκένωσης, είναι απλά εξωπραγματική. Αλλά η διαφορά των ηλεκτρικών δυναμικών παρόλα ταύτα δημιουργείται! Και σημειωτέον, σε συγκεκριμένη ημέρα, το Πάσχα, μετά τις προσευχές στο Κουβούκλιο. Και εδώ εμφανίζεται ενώπιον μας η τελευταία πτυχή που ανακαλύψαμε – η εμφάνιση του Φωτός συνοδεύεται από ηλεκτρική εκκένωση. Δηλαδή, αυτό σημαίνει, ότι η εμφάνιση του Φωτός είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλων αυτών των απίστευτων, πλήρως ανεξήγητων φαινομένων, που έχουν μία ηλεκτρική φύση. Δεν είναι αυτό μία επιβεβαίωση της θαυματουργικής φύσης του;»
Ο Αντρέι Βολκόβ αναφέρει ότι, λίγο πριν την εμφάνιση του Αγίου Φωτός, έλαβαν χώρα και καταγράφηκαν επιστημονικά τρία ανεξήγητα γεγονότα:Το πρώτο είναι η αδικαιολόγητη παρουσία του φαινομένου πλάσματος, το οποίο, όπως αναφέρει, είναι από μόνο του ένα «θαύμα».
Το δεύτερο είναι η επίσης αδικαιολόγητη και ανεξήγητη ηλεκτρική φόρτιση του αέρα σε συνδυασμό με την εξακρίβωση μεγάλης διαφοράς ηλεκτρικού δυναμικού.
Το τρίτο είναι η παρουσία ηλεκτρικής εκκένωσης την ώρα της εμφάνισης του Αγίου Φωτός.
Τα τρία αυτά γεγονότα, που καταγράφηκαν ταυτόχρονα, τα χαρακτηρίσει «απίστευτα και πλήρως ανεξήγητα».Η έρευνα του Αντρέι Βολκόβ παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αποτελεί μία τελείως διαφορετική προσέγγιση στο θαύμα του Αγίου Φωτός, καθαρά επιστημονική. Τα αποτελέσματα των μετρήσεών του, σύμφωνα με τον ίδιο, αποτελούν «μια επιβεβαίωση της θαυματουργικής φύσης του φαινομένου».
Και αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά.
 
 
Read more »

Οι ειδικοί παραδέχονται ότι η συμβίωση βλάπτει τα ζευγάρια – Ποια είναι όμως η θεμελιώδης αιτία;


Το φαινόμενο της συμβίωσης έχει αυξηθεί σε πολλές χώρες, και στις Η.Π.Α ειδικότερα εμφανίζει αριθμούς-ρεκόρ.

Ως επιλογή τρόπου ζωής, η συμβίωση έχει αυξηθεί περισσότερο από 1.500 τοις εκατό τον τελευταίο μισό αιώνα. Το 1960 περίπου μισό εκατομμύριο ανύπαντρα ζευγάρια ζούσαν μαζί. Πλέον, στις Η.Π.Α, τα ανύπαντρα ζευγάρια που συμβιώνουν έχουν ξεπεράσει τα 7,5 εκατομμύρια.
Οι ειδικοί αποδίδουν την αύξηση του φαινομένου της συμβίωσης στην σεξουαλική επανάσταση, στην ευρεία διαθεσιμότητα του ελέγχου των γεννήσεων και της οικονομικής κατάστασης των ζευγαριών – το μοίρασμα των οικονομικών βαρών φαίνεται να κάνει ελκυστική την συμβίωση.

Ορισμένοι άνθρωποι που βρίσκονται στην ηλικία μεταξύ 20 και 30 βλέπουν την συμβίωση και ως ένα μέσο προστασίας της υγείας τους από σεξουαλικά μεταδιδόμενες παθήσεις!!

Σε μία πανεθνική έρευνα των Η.Π.Α που διεξήχθη το 2001 από το Εθνικό Πρόγραμμα στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια βρέθηκε ότι περίπου οι μισοί από τους 20χρονούς που ερωτήθηκαν συμφώνησαν με την ακόλουθη δήλωση:
‘Θα παντρευόσουν κάποιον/κάποια μόνο εάν αυτός ή αυτή συμφωνούσε να συζήσει μαζί σου πρώτα, ώστε να δεις εάν μπορείτε να ζήσετε αρμονικά μαζι’’.

Επίσης, η πλειονότητα των συμμετεχόντων στην έρευνα πίστευαν ότι η συμβίωση πριν το γάμο ήταν ένας καλός τρόπος για να αποφευχθεί το διαζύγιο.

Οι κλινικοί ψυχολόγοι, όμως, υποδεικνύουν ότι η εμπειρία δείχνει άλλα πράγματα, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο των New York Times.
Οι ερευνητές έχουν αποδείξει ότι υπάρχουν αρνητικά αποτελέσματα από τη συμβίωση για το ζευγάρι, τα οποία έχουν ονομαστεί και ως «το σύνδρομο της συμβίωσης».

Τα ζευγάρια που μετακομίζουν και ζούν μαζί πριν το γάμο τείνουν να είναι λιγότερο ικανοποιημένα από τους γάμους τους, και να είναι πιο πιθανόν να πάρουν διαζύγιο από τα ζευγάρια που δεν συμβιώνουν πριν τον γάμο, σύφωνα με το δημοσίευμα των Times.

Στο παρελθόν, το ρίσκο διαζυγίου βασιζόταν στις διαφορές στα θρησκευτικά πιστεύω, το εκπαιδευτικό επίπεδο και τις πολιτικές πεποιθήσεις. Οι πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν ότι ορισμένοι από τους κινδύνους εδράζουν στην ίδια την συμβίωση.

Μελέτες δείχνουν ότι τα περισσότερα ζευγάρια δεν σχεδιάζουν απαραίτητα να ζήσουν μαζί πριν το γάμο αλλά απλώς συμβαίνει. Αυτό σημαίνει ότι μία προσωπική σχέση ξεκινά χωρίς να υπάρχει δέσμευση για σοβαρή συνέχεια.

Οι άντρες και γυναίκες που συζούν έχουν διαφορετικά, ακόμη και ανείπωτα σχέδια. Οι ίδιες μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες βλέπουν την συμβίωση ως ένα βήμα προς τον γάμο. Όμως, αντίθετα, οι άντρες βλέπουν την συμβίωση ώς έναν τρόπο δοκιμασίας της σχέσης ή αναβολής της δέσμευσης. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, αυτές οι διαφορετικές οπτικές οδηγούν συχνά σε αρνητικές συνέπειες ακόμη και όταν η σχέση οδηγηθεί τελικά σε γάμο.

Παρόλα αυτά, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τόσο οι άνδρες και οι γυναίκες συμφωνούν ότι τα πρότυπα επιλογής για τον άνθρωπο που θα συμβιώσουν είναι χαμηλότερα από αυτά για τον άνθρωπο που θα παντρευθούν. Πώς αυτές οι απόψεις μπορούν να οδηγήσουν σε έναν υγιή, γερό και επιτυχημένο γάμο;

Οι ερευνητές έχουν αποδείξει μέσω των εμπειρικών δεδομένων ότι η συμβίωση έχει μία ισχυρή αρνητική πλευρά.

Όμως δεν αναγνωρίζουν τον θεμελιώδη λόγο για τον οποίο η συμβίωση είναι ένα τόσο μεγάλο λάθος. Η αληθινή αιτία είναι ότι η συμβίωση παραβιάζει τον Νόμο του Θεού, κάτι που έχει πάντα αρνητικές συνέπειες.

Οι συγκεκριμένες μελέτες απλώς αποδεικνύουν ότι ο Νόμος του Θεού δεν πρέπει να αγνοείται, καθώς είναι το θεμέλιο της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης και ζωής.


Πηγή: http://www.pentapostagma.gr
Read more »

Το σχέδιο του ΟΗΕ για την παγκόσμια διακυβέρνηση


Ξέρετε ότι ο ΟΗΕ έχει στα σκαριά ένα σχέδιο παγκόσμιας διακυβέρνησης, που δεν είναι καν μυστικό; Το ονομάζει «βιώσιμη ανάπτυξη», και αν ισχύσει, θα αλλάξει για πάντα όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Πρόκειται για μια αναφορά 204 σελίδων, με τίτλο «Working Towards a Balanced and Inclusive Green Economy, A United Nations System-Wide Perspective», που δημοσιεύτηκε εν όψει της επερχόμενης συνάντησης Rio + 20 του ΟΗΕ στη Βραζιλία. Το σχέδιο προβλέπει ένα παγκόσμιο σύστημα φορολόγησης του άνθρακα, παγκόσμια δίχτυα ασφάλειας, και μια ενιαία για τον πλανήτη πράσινη οικονομία. Πολλοί από τους υποστηρικτές της βιώσιμης ανάπτυξης, πιστεύουν πως όλα γίνονται για το καλό του πλανήτη. Μάλιστα, σύμφωνα με την αναφορά, θα χρειαστεί μια πλήρης αλλαγή του τρόπου που σκεφτόμαστε και που λειτουργούμε, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ευνοϊκό για όλους. 
 
Θα πρέπει όμως να θυμόμαστε, πως σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, η τυραννία προωθήθηκε από κάποιους που είχαν «καλές προθέσεις». Και όσο καλά και αν ακούγονται τα πλάνα του ΟΗΕ, η αλήθεια είναι ότι αποτελούν προοίμιο μιας παγκόσμιας τυραννίας. Η συνάντηση Rio + 20 δεν θα αποφασίσει τι μέλλει γενέσθαι, αλλά ο ΟΗΕ έχει την υπομονή να περιμένει. Θα ακολουθήσουν συναντήσεις επί συναντήσεων, μέχρι τελικά να πετύχει αυτό που θέλει. Προς το παρόν, ο ΟΗΕ λειτουργεί ως μια «ήπια» παγκόσμια κυβέρνηση. Δεν έχει την δύναμη να αναγκάσει τα κράτη να τον υπακούσουν, για αυτό και στηρίζεται στη συνεργασία τους. Ένα από αυτά που επιδιώκει διακαώς είναι ένας παγκόσμιος φόρος άνθρακα. Η φορολόγηση σημαίνει και εξουσία, για αυτό αν ο ΟΗΕ κερδίσει αυτό το δικαίωμα, τότε θα κάνει ένα ακόμη βήμα προς την παγκόσμια κυβέρνηση που ονειρεύεται να γίνει. Εκτός από τον παραπάνω φόρο, ο ΟΗΕ οραματίζεται την μεταφορά τρισεκατομμυρίων κάθε χρόνο, από τα πλούσια προς τα φτωχά κράτη. Όπως λέει, οι φτωχές χώρες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα κόστη της πράσινης οικονομίας, και για αυτό θα πρέπει να βοηθηθούν. Παράλληλα, η αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου, θα οδηγήσει, λέει, σε μεγαλύτερη παγκόσμια ισότητα. Αυτά όλα ακούγονται σαν ένα είδος ριζοσπαστικού σοσιαλισμού, διότι έτσι είναι σχεδιασμένα. 
 
Επίσης, ο ΟΗΕ μιλάει για ένα παγκόσμιο δίχτυ ασφάλειας, και μια παγκόσμια πράσινη οικονομία, όπου το ελεύθερο εμπόριο θα συνοδεύεται από περιβαλλοντική υπευθυνότητα. Για την Αμερική, αυτά είναι άσχημα νέα. Η πράσινη οικονομία θα ανεβάσει στα ύψη τις τιμές των τροφίμων και της ενέργειας. Υπάρχει μια έννοια την οποία επίσης προωθεί ο ΟΗΕ, που την ονομάζει full-cost pricing, και που σημαίνει ότι τα πλήρη κοινωνικά και περιβαλλοντικά κόστη της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, θα περνάνε στον τελικό καταναλωτή, ώστε να έχει κίνητρο να αλλάξει την συμπεριφορά του! Για παράδειγμα, ο ΟΗΕ δεν συμφωνεί με το ότι οι Αμερικανοί θα πρέπει να οδηγούν τόσο πολύ τα αυτοκίνητά τους, επειδή αυτό βλάπτει το περιβάλλον. Για αυτό, και προωθεί την αύξηση της τιμής των καυσίμων. Ο ΟΗΕ θέλει να πετύχει και ριζικές αλλαγές στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για αυτό εστιάζει όλο και πιο πολύ στον ρόλο των «ειδικών τραβηχτικών δικαιωμάτων» στο διεθνές οικονομικό σύστημα. Επίσης, ο ΟΗΕ θέλει να αλλάξει τις διατροφικές μας συνήθειες, ώστε να προσαρμοστούν σε «βιώσιμες δίαιτες». Δηλαδή λιγότερο κρέας. Θέλει επίσης να μεταρρυθμίσει την δημόσια εκπαίδευση, εισάγοντας μαθήματα για τις κλιματικές αλλαγές, που τα θεωρεί απαραίτητα στον νέο κόσμο που δημιουργείται. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, θέλει να υπάρχει και παγκόσμια πρόσβαση σε υπηρεσίες «οικογενειακού σχεδιασμού, υγιούς αναπαραγωγικής πολιτικής και φροντίδας» κλπ. Με άλλα λόγια, ο ΟΗΕ θέλει να υπάρχει μια κλινική εκτρώσεων σε κάθε τετράγωνο, σε ολόκληρο τον κόσμο. 
 
Οι ελιτιστές που προωθούν την βιώσιμη ανάπτυξη, λατρεύουν τον θάνατο. Πιστεύουν πως ο άνθρωπος φταίει για την παγκόσμια υπερθέρμανση, και πως όσο λιγότεροι άνθρωποι στον πλανήτη, τόσο το καλύτερο για αυτόν. Δυστυχώς, υπάρχουν πάρα πολλοί συνάνθρωποι μας που συνηγορούν σε επιβολή μέτρων περιοριστικού ελέγχου του πληθυσμού. Κάνουν όμως λάθος να θεωρούν ότι έτσι σώζουν τον πλανήτη, αφού στη πραγματικότητα υποστηρίζουν μια παγκόσμια τυραννία. Αυτή η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης έχει αρχίσει να διαδίδεται και να κυριαρχεί παντού, αφού πλέον διδάσκεται στα πανεπιστήμια του αναπτυγμένου κόσμου. Και ο ΟΗΕ θα την στηρίζει συνεχώς. Ήδη, αξιωματούχοι του ΟΗΕ ετοιμάζουν ένα προσχέδιο για ένα παγκόσμιο περιβαλλοντικό σύνταγμα, το οποίο αναμένεται να υπερκεράσει κάποτε όλες τις ισχύουσες εθνικές νομοθεσίες. Ο περισσότερος κόσμος αγνοεί όλα τα παραπάνω, και δεν ξέρει πόσο αποφασισμένος είναι ο ΟΗΕ για να επιβάλλει τις επιταγές του. Ο ΟΗΕ φαίνεται πως πραγματικά πιστεύει ότι αυτός πρέπει να κυβερνά τον κόσμο μας, οδηγώντας την ανθρωπότητα σε μια νέα εποχή ειρήνης, ισότητας, και «πράσινης ευημερίας». Προς το παρόν, το περιβάλλον χρησιμοποιείται ως δικαιολογία, προκειμένου να ενισχυθούν κάποια παγκόσμια όργανα όπως είναι ο ίδιος ο ΟΗΕ. Αν όμως δεν προσέξουμε, τότε τα παιδιά μας θα ξυπνήσουν μια μέρα, σε έναν κόσμο όπου σε κάθε γωνία θα βρίσκεται και κάποιος ένοπλος κυανόκρανος. Θα πρέπει να προετοιμαστούμε όσο είναι νωρίς. 
 
 
Read more »

Η απόρρητη έκθεση της ΕΥΠ για τους λαθρομετανάστες

Read more »

Ο Σημίτης, ο Παπαδήμος, η Goldman Sachs, το ΔΝΤ κα ι η Τριμερής Επιτροπή!


Ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, από τον Δεκέμβριο του 2008, με άρθρο του στην Καθημερινή έκανε ευθεία αναφορά στην… επιδίωξη «φίλων και εταίρων» για προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό του ΔΝΤ!

Σε εποχή που κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί την Ελλάδα εκτός αγορών, πόσο μάλλον στις αγκάλες του ΔΝΤ, ο Κώστας Σημίτης ήταν ξεκάθαρος με άρθρο του στην Καθημερινή (στις 21 Δεκεμβρίου του 2008):

«Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ και ότι νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν. Θεωρούν ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία της χώρας, που στηρίχθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε όλες τις σημαντικές επιδιώξεις της, την απογραφή, την αναθεώρηση του ΑΕΠ, τη γρήγορη ολοκλήρωση της διαδικασίας της επιτήρησης, εκμεταλλεύθηκε αυτή τη συμπαράσταση για να χειροτερεύσει κατά πολύ τα πράγματα και να μην τηρήσει δεσμεύσεις. Απλά, τους κορόιδεψε. Η Ελλάδα, πιστεύουν, καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για να εξασφαλίσει τον απαραίτητο δανεισμό, ώστε η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του και όχι φροντίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αφορμές για μια τέτοια κίνηση μπορούν να βρεθούν, αν συνεχιστεί η σημερινή πορεία».

Για όσους δεν θυμούνται, και σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, το 2001, ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Σημίτης μέσω ενός ομολόγου που βασιζόταν….σε πολύπλοκες συναλλαγματικές εξισώσεις, και με τη βοήθεια της GoldmanSachs, «έκρυψε» από τα λογιστικά βιβλία του κράτους το 2,5% του ΑΕΠ, και μακροπρόθεσμα έδεσε χειροπόδαρα τη χώρα και τους Έλληνες πολίτες… Να σημειωθεί ότι το 2001, Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ήταν ο σημερινός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος… (Ένα μόλις χρόνο αργότερα, ο Λουκάς Παπαδήμος διορίστηκε Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας…)

Με τη βοήθεια της Goldman Sachs, ένα μέρος του χρέους της Ελλάδας καταμετρούταν σε δολλάρια και γιεν Ιαπωνίας, με αποτέλεσμα η είσοδος στην ΟΝΕ να καθιστούσε απαραίτητη τη μετατροπή τους σε ευρώ. Η συμφωνία με τη Goldman επέτρεψε να γίνει η μετατροπή με παλαιότερη και όχι τρέχουσα ισοτιμία και να αφαιρεθεί από το ονομαστικό χρέος της χώρας ένα σεβαστό ποσό. Ενώ στην Ελλάδα οι συμφωνίες αυτές πέρασαν στα ψιλά γράμματα, ακόμα και με τις αποκαλύψεις της τελευταίας διετίας, στον Αμερικάνικο Τύπο έχουν όνομα: Αριάδνη, Αίολος και Άτλας, τρεις εταιρείες-οχήματα ειδικού σκοπού.

Σύμφωνα με πληροφορίες των New York Times, των Financial Times, του Euroweek και άλλων δημοσιογραφικών portals, η «Αριάδνη» ήταν η πρώτη συμφωνία GoIdman-Ελλάδας το 2000 και σύμφωνα με την οποία το Ελληνικό Δημόσιο δεσμεύει για λογαριασμό τηςGoldman μέρος των μελλοντικών εσόδων του Ο.Π.Α.Π. Ο «Αίολος», ιδρυθείς το 2001, επέτρεψε τη δέσμευση εσόδων από τα τέλη του «Ελευθέριος Βενιζέλος» και ο «Άτλας», την ίδια χρονιά, τη δέσμευση εσόδων από τα τέλη διοδίων. Στη διαχείριση και εποπτεία των επιχειρήσεων αυτών και των συναλλαγών τους φέρονται να εμπλέκονται επίσης οιMorgan Stanley και UBS και οι ελληνικές Eurobank, Εθνική Τράπεζα και Alpha Bank.

Για τους «συνομωσιολόγους», αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα το γεγονός ότι διευθυντική θέση στη Goldman Sachs International, ακόμη και την «επίμαχη» περίοδο του swap, επί σειρά ετών είχε ο Peter Sutherland, ενώ ήταν ταυτόχρονα και σε επιτελική θέση της… πετρελαϊκής BP. Κάποιοι μάλιστα μπορεί να εξάγουν βιαστικά το συμπέρασμα ότι η κατάληξη της Ελλάδας στο μηχανισμό του ΔΝΤ και το «ξεπούλημά» της, όπως και του ορυκτού της πλούτου, ήταν… προσχεδιασμένα, ωστόσο τίποτα δε μπορεί (προς το παρόν τουλάχιστον) να αποδειχθεί.

Για την ιστορία, επίσης, συνεργάτες της Goldman Sachs, σε διαφορετικές περιόδους, έχουν διατελέσει και ο Μάριο Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι. Όσο για τον Peter Sutherland; Όπως οι δύο τεχνοκράτες πρωθυπουργοί του Ευρωπαϊκού Νότου, Μάριο Μόντι και Λουκάς Παπαδήμος είναι εκλεκτό μέλος της Τριμερούς Επιτροπής…

Πηγή:http://neosteki.blogspot.com
Read more »

ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ! ΟΙ ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ ΡΩΣΙΚΟ FUND! ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ Η ΧΩΡΑ, πως "αρνήθηκαν" στον ΠΟΥΤΙΝ την επίσκεψη!

Read more »

Τα ταχυδρομικά περιστέρια έχουν στον εγκέφαλο... GPS της φύσης!


Τα περιστέρια ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο με τη βοήθεια ενός είδους εσωτερικού συστήματος GPS στον εγκέφαλό τους, το οποίο τους επιτρέπει να αντιλαμβάνονται τα γήινα μαγνητικά πεδία και να προσανατολίζονται ανάλογα. Αυτό πιθανότατα εξηγεί γιατί τα έχουν καταφέρει τόσο καλά ως… ταχυδρόμοι.

Όπως αναφέρει σχετικά το zougla.gr, σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε νέα αμερικανική έρευνα, η οποία εντόπισε τα σχετικά εγκεφαλικά κύτταρα (νευρώνες), που μεταφέρουν συνεχώς στον εγκέφαλο του πουλιού ζωτικές πληροφορίες για το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας.

Μέχρι τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι τα μάτια και το ράμφος αυτά που λειτουργούν κυρίως ως μαγνητικοί αισθητήρες, αλλά η νέα μελέτη δείχνει ότι αυτή σχετίζεται περισσότερο με τα αυτιά και τα πουλιά μάλλον «ακούνε» τα μαγνητικά πεδία του πλανήτη μας.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον βιολόγο Ντέιβιντ Ντίκμαν του Τμήματος Νευροεπιστήμης του Ιατρικού Κολλεγίου Μπεϊλορ του Τέξας, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Science», έκαναν τα σχετικά πειράματα με τη δημιουργία μεταβαλλόμενων τεχνητών μαγνητικών πεδίων γύρω από επτά περιστέρια.

Έτσι, εντόπισαν 53 κύτταρα του εγκεφάλου των περιστεριών που συνεχώς αλλάζουν σε σημαντικό βαθμό, αντιδρώντας στις μεταβολές του μαγνητικού πεδίου που υπάρχει στο περιβάλλον. Οι ίδιοι ερευνητές, εδώ και χρόνια, μελετούν τη μαγνητική αντίληψη των περιστεριών και είχαν ήδη εντοπίσει μαγνητίτη (μορφή μαγνητικού σιδήρου) στο έσω ους των πουλιών, καθώς και τέσσερις περιοχές του εγκεφάλου τους, που συνδέονται με τις ακουστικές λειτουργίες του έσω ωτός και οι οποίες εμφανίζουν αλλαγές, όταν το περιστέρι εκτίθεται σε μαγνητικά πεδία.

Η νέα μελέτη έκανε ένα βήμα παραπέρα και εντόπισε πλέον τους συγκεκριμένους νευρώνες, που λειτουργούν σαν μαγνητικό GPS. Αυτά τα κύτταρα στον εγκέφαλο, που συνδέονται με το αυτί, από κοινού καταγράφουν τις μεταβολές στην ένταση, την κατεύθυνση και την πολικότητα του γεωμαγνητικού πεδίου.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, κάθε σημείο της Γης αφήνει το δικό του ξεχωριστό μαγνητικό «αποτύπωμα» στα συγκεκριμένα εγκεφαλικά κύτταρα, με αποτέλεσμα τα περιστέρια να έχουν στον εγκέφαλό τους ένα νευρωνικό-μαγνητικό «χάρτη» με τα διαφορετικά σημεία γεωγραφικού πλάτους και μήκους του πλανήτη μας.

Έτσι, τα πουλιά ξεχωρίζουν το βόρειο από το νότιο ημισφαίριο και γνωρίζουν ποιά κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσουν. Κάπως έτσι, οι άνθρωποι θαυμάζουν τα περιστέρια, όταν τα αφήνουν ελεύθερα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους και αυτά μυστηριωδώς επιστρέφουν εκεί που πρέπει, διασχίζοντας βουνά, πεδιάδες και θάλασσες.

Το μυστικό δεν έχει να κάνει ούτε με την όραση, ούτε με την οσμή, αλλά με την αντίληψη του γεωμαγνητικού πεδίου που διαφέρει από σημείο σε σημείο πάνω στη Γη. Ουσιαστικά, τα περιστέρια διαθέτουν μία έκτη αίσθηση, για την οποία οι επιστήμονες ελπίζουν να μάθουν ακόμα περισσότερα στο μέλλον.

Και άλλα ζώα, όπως θαλάσσιες χελώνες, ψάρια, ποντίκια, ελάφια κ.α., έχουν βρεθεί ότι είναι ευαίσθητα σε γεωμαγνητικά πεδία, ενώ είναι άγνωστο αν ο άνθρωπος έχει και αυτός κάποια υποσυνείδητη μαγνητική ικανότητα προσανατολισμού.
 
 
Read more »

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Αποκλεισμένος ο Αη-Στράτης > Οι κάτοικοι κήρυξαν ανεπιθύμητους όλους τους υποψήφιους βουλευτές!


Δεν υπάρχουν ακτοπλοϊκά δρομολόγια από τις 14 Απριλίου για το μικρό νησάκι του Αη Στράτη, το δημαρχείο του χωριού τελεί υπό κατάληψη, ενώ τα σχολεία παραμένουν… κλειστά αφού οι καθηγητές δεν μπορούν να επιστρέψουν στο νησί μετά το Πάσχα. Τα τρόφιμα εξαντλούνται και το Λιμενικό αναγκάζεται να μεταφέρει φάρμακα και ψωμί στο νησί με σκάφη. Το πλοίο που εκτελεί το τοπικό δρομολόγιο από τον Άγιο Ευστράτιο για Μύρινα σταμάτησε να εκτελεί το εν λόγω δρομολόγιο, ενώ ταυτόχρονα παρουσίασε βλάβη το πλοίο του νησιού «Ταξιάρχης».

Από την Τετάρτη το δημαρχείο του νησιού τελεί υπό κατάληψη, ενώ οι κάτοικοι κήρυξαν ανεπιθύμητους τους υποψήφιους βουλευτές όλων των κομμάτων.
 
Πηγή: http://olympia.gr
Read more »

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Ο μύθος της Υπατίας:Μιά εμπεριστατωμένη απάντηση στην αντιχριστιανική προπαγάνδα των δωδεκαθεϊστών και εν γένει όλων των νεοεποχήτικων επιτελείων (Μέρος 1ο)


Η γένεση και εξέλιξη τού μύθου τής Υπατίας






Η ιστορία μιας ανιστόρητης, αντιχριστιανικής συκοφαντίας

Τού δρος Ιωάννη Κ. Τσέντου
Πηγή: Περ. "ΑΚΤΙΝΕΣ" Μάιος 2010, αρ. 711 σελ. 137-146.
Μετατροπή σε html από: Ψηφιακό περιοδικό "Λόγος και Αντίλογος"

Τους τελευταίους τρεις αιώνες, μία ανιστόρητη συκοφαντική επίθεση επαναλαμβάνεται διαρκώς, εναντίον τής Εκκλησίας και τού αγίου Κυρίλλου (Αλεξανδρείας), με επίκεντρο τη δολοφονία τής Υπατίας. Μιας πλαστής και μυθικής Υπατίας, (ή καλύτερα πολλών πλαστών και μυθικών Υπατιών), που ελάχιστη σχέση έχουν με την αληθινή ιστορική Υπατία. Το ακόλουθο άρθρο τού Γιάννη Τσέντου, αφηγείται την ιστορία αυτής τής συκοφαντικής δυσφήμισης, όπου ο καθένας φτιάχνει μια "Υπατία" στα μέτρα του, με σκοπό να πολεμήσει την Εκκλησία και να στηρίξει τις αρρωστημένες ιδέες του.
****
Η πρόσφατη κινηματογραφική ταινία με θέμα τη φιλόσοφο Υπατία και την αποτρόπαια δολοφονία της στην Αλεξάνδρεια Agora, παραγωγή 2009 και έναρξη προβολής στην Ελλάδα 28 Ιανουαρίου 2010, ταινία τού Alejandro Αmenabar (με μία εξαιρετική Rachel Weisz στον πρωταγωνιστικό ρόλο) γέννησε σε πολλοίς πολλά και καίρια ερωτήματα:
Ποια είναι αυτή η Υπατία;
Τι είναι πάλι αυτή η νέα επίθεση ενάντια στην Εκκλησία;
Νέα επίθεση, καθώς φαίνεται σε πολλούς, αλλά βεβαίως κινούμενη φανερά πάνω στο παλαιό, δοκιμασμένο μοτίβο:
το μοτίβο τού γκρεμίσματος των μύθων του Χριστιανισμού, το μοτίβο της αποκάλυψης της επιμελώς κρυμμένης για πολλούς αιώνες αλήθειας…


1. Η κατηγορία

Η άνανδρη δολοφονία της φιλοσόφου και μαθηματικού Υπατίας τον Μάρτιο τού 415 μ. Χ. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μια δολοφονία στην οποία πολλοί δεν διστάζουν να εμπλέξουν ακόμη και τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Κύριλλο, που στην καλύτερη περίπτωση εμφανίζεται ως ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας, έχει αποτελέσει σε πάρα πολλές περιπτώσεις, όπως θα βρούμε την ευκαιρία να δούμε στη συνέχεια, κεντρικό σημείο στο κατηγορητήριο κατά τού Χριστιανισμού.

Αν θέλουμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι έχουμε...
μπροστά μας μία κατηγορία από αυτές που, αν μη τι άλλο, πετυχαίνουν να κερδίζουν τις εντυπώσεις: Μία δολοφονία είναι ούτως ή άλλως εξ ορισμού το βαρύτερο των εγκλημάτων και το χειρότερο, η δολοφονία περιγράφεται ως ιδιαίτερα αποτρόπαιη και ειδεχθής. Και σαν να μην έφθαναν τα παραπάνω, δεν πρόκειται εδώ για δολοφονία ενός οποιουδήποτε ανθρώπου, αλλά για δολοφονία φιλοσόφου και όχι απλώς φιλοσόφου, αλλά γυναίκας φιλοσόφου. Αν μάλιστα αναλογισθούμε πόσο δύσκολο ήταν για μια γυναίκα να γίνει ξακουστή ως φιλόσοφος και επιστήμων σε μια εποχή που δεν ευνοούσε καθόλου τη διάκριση των γυναικών, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η Υπατία δεν ήταν απλώς ένα αθώο θύμα, αλλά δίχως άλλο και μία σπουδαία προσωπικότητα, η οποία για ευνόητους λόγους ασκεί ιδιαίτερη γοητεία σε πολλούς σήμερα. (Είναι αξιοσημείωτο ότι η Margaret Alic, σε ένα πολύ γνωστό σύγγραμμά της με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η κληρονομιά της Υπατίας. Η ιστορία γυναικών στην επιστήμη από την αρχαιότητα μέχρι και τον δέκατο ένατο αιώνα»1, περιγράφει την Υπατία ως «την πιο ξακουστή γυναίκα επιστήμονα πριν τη Marie Curie»2). Όλα τα παραπάνω εμφανίζουν την Υπατία ως μάρτυρα, και βεβαίως οδηγούν σε μια απερίφραστη καταδίκη του αποτρόπαιου εγκλήματος, αλλά και σε μια δίκαιη αγανάκτηση ενάντια στους άνανδρους δολοφόνους.

Η κατηγορία φαίνεται να πετυχαίνει τον στόχο της:
Ο Χριστιανισμός εμφανίζεται να μην έχει επικρατήσει απλώς και μόνο χάριν στον σκοταδισμό που έσβησε το φως της ελληνικής φιλοσοφίας, να μην έχει στηριχθεί απλώς και μόνο πάνω στις στάχτες των καμένων συγγραμμάτων, στα ερείπια των αρχαίων ναών και στα σπασμένα μέλη των αρχαίων αγαλμάτων, αλλά και να έχει πατήσει κυριολεκτικά επί πτωμάτων, και μάλιστα επί πτωμάτων αθώων. Και βέβαια, αν οι Χριστιανοί δεν δίστασαν να δολοφονήσουν με ειδεχθή τρόπο μία γυναίκα φιλόσοφο, τότε δεν φαίνεται να υπάρχει έγκλημα που να μην ήσαν ικανοί να διαπράξουν.

Ο αντικειμενικός και απροκατάληπτος μελετητής, ωστόσο, δεν θα δυσκολευθεί να διαπιστώσει ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι τίποτε περισσότερο από έναν επιμελώς καλλιεργημένο μύθο.

Μολονότι οι πηγές στις οποίες γίνεται μνεία της Υπατίας και της δολοφονίας της είναι μάλλον πενιχρές, η παρουσία της Υπατίας στα έργα νεοτέρων συγγραφέων, ιδιαίτερα από τον Διαφωτισμό και εξής, είναι πραγματικά εντυπωσιακή3. Αν παρακολουθήσει κανείς τη σχετική βιβλιογραφία, δεν θα δυσκολευθεί να διαπιστώσει ότι ο μύθος της Υπατίας γεννήθηκε ευθύς εξ αρχής στο πλαίσιο της επιθέσεως ενάντια στον Χριστιανισμό, και ότι πολλά επιμέρους στοιχεία τού μύθου της Υπατίας εξηγούνται εύκολα από τα διαφορετικά κίνητρα και τους διαφορετικούς σκοπούς των εκάστοτε επικριτών τον Χριστιανισμού.


2. Η Υπατία τού Προτεσταντισμού

Δεν είναι τυχαίο ότι η Υπατία πρωτοεμφανίσθηκε στη νεώτερη γραμματεία το πρώτο τέταρτο τού 18ου αιώνα, και συγκεκριμένα το 1720, σε σύγγραμμα τού Ιρλανδού διανοητή John Toland (1670-1722).
Ο Toland υπήρξε ένας πρώιμος διανοητής τού επονομαζόμενου Αιώνα των Φώτων. Ανατράφηκε ως καθολικός, στην πορεία όμως προσχώρησε στον Προτεσταντισμό, και οι φιλοσοφικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν στον ντεϊσμό.

Ο μακροσκελέστατος τίτλος τού βιβλίου τού Toland αποκαλύπτει αφ' εαυτού τις προθέσεις τού συγγραφέα:

“Υπατία, ή η ιστορία μιας εξαιρετικά όμορφης, εξαιρετικά ενάρετης, εξαιρετικά μορφωμένης και από κάθε άποψη ολοκληρωμένης Κυρίας- η οποία κομματιάστηκε από τον κλήρο της Αλεξανδρείας, για να ικανοποιηθεί η έπαρση, ο φθόνος και η αγριότητα τού αρχιεπισκόπου, ο οποίος κοινώς αλλά αναξίως επονομάζεται «άγιος» Κύριλλος” (Hypatia, or the history of a most beautiful, most virtuous, most learned, and every-way accomplished Lady, who was torn to pieces by the Clergy of Alexandries, to gratify the pride, emulation, and cruelty of their Archbishop, commonly but undeservedly styled, St. Cyril”).

Το σύντομο σύγγραμμα τού Toland διέπεται από έναν τυπικό προτεσταντικό αντικληρικαλισμό. Ο Toland βρήκε στην ιστορία της Υπατίας μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να πλήξει το κύρος της καθολικής Εκκλησίας και τού κλήρου, που έβλεπε ως υπεύθυνους για την απάνθρωπη δολοφονία της φιλοσόφου.


3. Η Υπατία τού Διαφωτισμού

Ο 18ος αιώνας σηματοδοτεί τη γένεση τού μύθου της Υπατίας, ο οποίος όμως πολύ γρήγορα πήρε διαφορετική τροπή από αυτή που επιθυμούσε ο Toland. Ας μη λησμονούμε ότι ο 18ος αιώνας είναι ο αιώνας τού Διαφωτισμού, ο επονομαζόμενος «Αιώνας των Φώτων», ο οποίος εξήρε τον ορθό λόγο και σε αρκετές περιπτώσεις δεν δίστασε να έλθει σε ανοικτή σύγκρουση με τον Χριστιανισμό.

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, ο εκ των ηγετών τού Διαφωτισμού Βολταίρος (1694-1778) είδε στο πρόσωπο της Υπατίας το σύμβολο της αντίστασης τού ορθού λόγου ενάντια στη θύελλα τού Χριστιανικού δογματισμού και σκοταδισμού. Κατά τον Βολταίρο, ο φόνος της Υπατίας ήταν «μία κτηνώδης δολοφονία που διεπράχθη από τα χειροτονημένα χέρια τού Κυρίλλου, με μια φανατική συμμορία από πίσω τους» (στην καλύτερη περίπτωση, ο Κύριλλος εμφανίζεται ως ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας της Υπατίας, ο οποίος «εξαπέλυσε εναντίον της τον Χριστιανικό όχλο»), Ο Βολταίρος εμφανίζει την Υπατία να πέφτει δολοφονημένη, επειδή πίστευε στους θεούς των Ελλήνων, στους νόμους της λογικής φύσεως και στις ικανότητες τού ελεύθερου από δογματισμούς ανθρώπινου νου4.

Ο περίφημος Άγγλος ιστορικός τού 18ου αιώνα Edward Gibbon (1737-1794), βαρύτατα επηρεασμένος από τις αρχές τού Διαφωτισμού, κινείται και αυτός στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο, γράφοντας χαρακτηριστικά ότι ο Κύριλλος «προκάλεσε ή αποδέχθηκε τη θυσία μιας παρθένου, η οποία δίδασκε τη θρησκεία των Ελλήνων»5 Όπως σχολιάζει η Maria Dzielska, αυτή η παρουσίαση της δολοφονίας της Υπατίας ταίριαζε τέλεια με τη θεωρία τού Gibbon ότι η εμφάνιση και εξάπλωση τού Χριστιανισμού υπήρξε ο αποφασιστικός παράγοντας που επέφερε την πτώση τού αρχαίου πολιτισμού. Μέσα από τη δολοφονία της Υπατίας, ο Gibbon δείχνει τη διαφορά ανάμεσα στον παλαιό και τον νέο κόσμο: αφ' ενός η Υπατία ως εκπρόσωπος τού λόγου και τού πνευματικού πολιτισμού, αφ' ετέρου ο Κύριλλος και ο Χριστιανισμός ως εκπρόσωποι τού δογματισμού και μιας αχαλίνωτης βαρβαρότητας.6


4. Η Υπατία της ρομαντικής λογοτεχνίας

Δεν θα ήταν άστοχο να πούμε ότι από την εποχή τού Διαφωτισμού και εξής η Υπατία σχεδόν έπαυσε να αντιμετωπίζεται ως ιστορική προσωπικότητα, και έγινε σύμβολο. Έκτοτε, ο μύθος της Υπατίας διαμορφώθηκε χωρίς πολλή προσοχή —κάποτε μάλιστα και με ωμή περιφρόνηση— προς την ιστορική αλήθεια, και έφθασε στο αποκορύφωμα του στα μέσα τού 19ου αιώνα. Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι δεν έφθασε στο αποκορύφωμα του χάριν στους ιστορικούς ή τους φιλοσόφους, αλλά χάριν στους… Λογοτέχνες!


Ο Γάλλος ποιητής Leconte de Lisle (Charles Marie Rene Lcconte de Lisle, 1818 -1894), ο ηγέτης τού κινήματος των Παρνασσιστών, έχει συγγράψει δύο ποιήματα με τον τίτλο «Υπατία», ένα το 1847 και ένα το 1874. Το δεύτερο μας δίνει μία κατάδηλα αντιχριστιανική προσέγγιση τού θανάτου της Υπατίας:

«Ο άθλιος Γαλιλαίος σε κτύπησε και σε καταράσθηκε.
Αλλά πέφτοντας έγινες ακόμη μεγαλύτερη!
Και τώρα, αλλοίμονο!
Το πνεύμα τού Πλάτωνος
και το σώμα της Αφροδίτης
έχουν αποσυρθεί για πάντα
στους καθάριους ουρανούς της Ελλάδος!»7

Το ποίημα αυτό τού Leconte de Lisle σημάδευσε τον τρόπο με τον οποίο οι κατοπινές γενιές έβλεπαν την Υπατία: στα μάτια όλων, η Υπατία ήταν «το πνεύμα τού Πλάτωνος και το σώμα της Αφροδίτης» (le souffle de Platon et le corps d' Aphrodite), όπως την είχε θελήσει ο Leconte de Lisle.

Ο Leconte de Lisle είναι συγγραφέας και ενός σύντομου δραματικού έργου με τον τίτλο «Υπατία και Κύριλλος»8. Σε αυτό η φιλόσοφος Υπατία φέρεται να στέκεται ενώπιον ενός στενοκέφαλου και φανατισμένου Κυρίλλου, ο οποίος της επιτίθεται αναγγέλλοντας θριαμβευτικά ότι «οι θεοί σου έχουν γίνει σκόνη στα πόδια τού νικητή Χριστού», προκαλώντας έτσι μία γεμάτη ζέση και φλόγα ψυχής διακήρυξη πίστεως εκ μέρους της Υπατίας:

«Κάνεις λάθος, Κύριλλε. Ζουν στην καρδιά μου. Όχι όπως τους βλέπεις εσύ —ενδεδυμένοι εφήμερες μορφές, υποκείμενοι σε ανθρώπινα πάθη ακόμη και στους ουρανούς, λατρευόμενοι από τον όχλο και άξιοι χλεύης· αλλά όπως τους έχουν δει οι υψηλοί νόες στην έναστρη και αιώνια απεραντοσύνη: ως δυνάμεις τού σύμπαντος, εσωτερικές αρετές, αρμονική ένωση γης και ουρανού που ευφραίνει τον νου και το αυτί και το μάτι, που προσφέρει ένα εφικτό ιδεώδες σε όλους τους σοφούς ανθρώπους και ένα ορατό μεγαλείο στην ομορφιά της ψυχής. Τέτοιοι είναι οι θεοί μου!».

Μεγάλη συμβολή στην εδραίωση τού μύθου της Υπατίας άσκησε ο Άγγλος μυθιστοριογράφος, κληρικός και ιστορικός Charles Κingsley (1819-1875), ο οποίος μπορεί μεν να μην συγκαταλέγεται σήμερα στους κορυφαίους της λογοτεχνίας, αλλά πάντως ήταν εξαιρετικά δημοφιλής την εποχή του. Ο Kingsley συνέγραψε το 1853 ένα εκτενέστατο ιστορικό μυθιστόρημα με πρωταγωνίστρια την Υπατία, τιτλοφορούμενο Hypatia or New foes with an old face 9.

Για να αντιληφθούμε πλήρως τη σημασία τού μυθιστορήματος τού Kingsley, πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο 19ος αιώνας ήταν μια εποχή κατά την οποία οι ευρύτερες λαϊκές μάζες γνώριζαν το ιστορικό παρελθόν μέσα από τα ιστορικά μυθιστορήματα, όπως ακριβώς σήμερα, κατά το ανάλογον, το γνωρίζουν μέσα από τις κινηματογραφικές παραγωγές. Το βιβλίο λοιπόν τού Kingsley μεταφράσθηκε σε πολλές Ευρωπαϊκές γλώσσες, και μέσα από αυτό άπειροι αναγνώστες γνώρισαν και αγάπησαν μία Υπατία η οποία, υπεραγωνιζόμενη τού κόσμου των ελληνικών αξιών, σφαγιάσθηκε βάρβαρα σε ηλικία είκοσι πέντε ετών, στο άνθος της ομορφιάς της, από ένα φανατισμένο και βάρβαρο Χριστιανικό όχλο.

Με ανάλογο τρόπο είδε και προέβαλε την Υπατία και ο Γάλλος μυθιστοριογράφος και πολιτικός Maurice Barres (1862-1923), ο οποίος, ας μην το λησμονούμε, θεωρείται ως ένας από τους θεωρητικούς τού φασισμού.
Ο Barres συμπεριέλαβε μία σύντομη ιστορία αφιερωμένη στην Υπατία υπό τον τίτλο: «Η δολοφονημένη παρθένος» (La vierge assassinee) στη συλλογή του Sous l’ oeil des barbares τού 1888.10
Πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι δύο νεαροί Έλληνες της Αλεξανδρείας, ο Λούκιος και η γοητευτική Αμαρυλλίς, οι οποίοι βλέπουν με θλίψη γύρω τους τον κλασικό πολιτισμό να έχει σωριασθεί σε ερείπια από την λαίλαπα τού Χριστιανισμού και των βαρβάρων οπαδών του, και θυμούνται την εποχή που ο αυτοκράτορας Ιουλιανός φονεύθηκε από το χέρι Χριστιανού, ενώ προσπαθούσε να υπερασπισθεί τα ιερά μνημεία τού παρελθόντος. Οι δύο νέοι κατευθύνονται στο Σαραπείο, όπου συνήθως διδάσκει η Υπατία (η οποία μετονομάζεται από τον Barres σε «Αθηνά»). Παράλληλα όμως συρρέει στο Σαραπείο και ο όχλος των Χριστιανών, ο οποίος ζητάει επιτακτικά τον θάνατο της «Αθηνάς», τού συμβόλου τού παγανισμού στην Αλεξάνδρεια. Η «Αθηνά» εξακολουθεί να διδάσκει ατάραχη, γοητεύοντας με τον λόγο της ακόμη και μερικούς από τους Χριστιανούς, όμως οι πιο φανατισμένοι από αυτούς κινούνται ήδη απειλητικά εναντίον της. Ο Λούκιος, η Αμαρυλλίς και άλλοι Έλληνες προσπαθούν να την απομακρύνουν από το Σαραπείο, εκείνη όμως αρνείται να εγκαταλείψει τον ναό, τη βιβλιοθήκη και τα αγάλματα των προγόνων της, σκεπάζει το πρόσωπο της με ένα πέπλο και παραδίδεται στον φανατισμένο όχλο, ο οποίος κυριολεκτικά την κομματιάζει. Το μαρτύριο αυτό της «τελευταίας των Ελλήνων» αποτελεί κατά τον Barres την αφετηρία της αποθέωσης και τού άσβεστου θρύλου της.

Αν κάποιος επιθυμούσε να εξαντλήσει τη λογοτεχνική επεξεργασία τού θρύλου της Υπατίας, θα διαπίστωνε έκπληκτος ότι από τον Διαφωτισμό και εντεύθεν η Υπατία σχεδόν ποτέ δεν έπαυσε να φιγουράρει ως ηρωίδα λογοτεχνικών έργων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα σε μία περίπου δεκαετία στο δεύτερο ήμισυ τού εικοστού αιώνα κυκλοφόρησαν πέντε λογοτεχνικά έργα με βασική ηρωίδα την Υπατία: δύο δραματικά έργα στην ιταλική από τον Mario Luzi το 197811, δύο μυθιστορήματα στη γαλλική από τους Andre Ferretti το 198712 και Jean Marcel το 198913 στον Καναδά, και ένα ογκώδες ιστορικό μυθιστόρημα στη γερμανική από τον Αrnulf Zitelmann το 198914.


5. Η Υπατία τού φεμινισμού

Ο μύθος της Υπατίας δεν έχει παύσει να εξελίσσεται. Σε μία μάλιστα από τις πιο πρόσφατες εκδοχές τού μύθου, η Υπατία δεν εκπροσωπεί πλέον μόνο το αδάμαστο πνεύμα, τις ελληνικές αξίες, τον ορθό λόγο και την επιστήμη, αλλά ανάγεται και σε σύμβολο… Φεμινιστικό! Έχουν εμφανισθεί ακόμη και φεμινιστικά περιοδικά που φέρουν το όνομα της, ένα στην Ελλάδα και ένα εκδιδόμενο στο Πανεπιστήμιο της Indiana.

Το τελευταίο αυτό περιοδικό φιλοξένησε στο τέταρτο τεύχος του το 1989 μία εγκωμιαστική λογοτεχνική επανεπεξεργασία τού μύθου της Υπατίας από τη φεμινίστρια ποιήτρια και μυθιστοριογράφο Ursula Molinaro15. Στο εισαγωγικό κείμενο διαβάζουμε ότι «η βάναυση δολοφονία της φημισμένης φιλοσόφου Υπατίας από έναν όχλο Χριστιανών στην Αλεξάνδρεια το 415 μ. Χ. σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής κατά την οποία οι γυναίκες εκτιμώνταν ακόμη για το μυαλό που υπάρχει κάτω από τα μαλλιά τους». Το λογοτεχνικό κείμενο αποτελεί ίσως το αποκορύφωμα της πιο ωμής παραποίησης της ιστορικής αλήθειας.
Σε αυτό η Υπατία, η οποία εξυμνείται στις πηγές ως άμεμπτη και απολαμβάνουσα καθολικό σεβασμό παρθένος, εμφανίζεται να έχει αρχίσει ήδη από την εφηβική της ηλικία να εναλλάσσει εραστές με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, και κατόπιν να έχει παντρευτεί τον φιλόσοφο Ισίδωρο, ο οποίος βρέθηκε αναγκασμένος να ανέχεται τις πολλές εξωσυζυγικές περιπέτειες της συζύγου του. Όταν ο πατέρας της μαθηματικός Θέων, προειδοποιημένος από τα άστρα για τον επερχόμενο τραγικό θάνατο της κόρης του, της προτείνει να μετοικήσει στη Σικελία, η Υπατία, ανώτερη η ίδια και από τον πατέρα της και από τον σύζυγό της, αρνείται, συναισθανόμενη ότι έσβηνε πλέον η εποχή κατά την οποία οι γυναίκες είχαν το δικαίωμα να σκέπτονται ελεύθερα, αλλά και μην επιθυμώντας να αφήσει τον τότε εραστή της, τον έπαρχο Ορέστη… Ακολουθεί μία αναφορά στη σύγκρουση της Υπατίας με τον Χριστιανισμό και μία περιγραφή της δολοφονίας της, και τέλος η Molinaro κλείνει συμπεραίνοντας ότι αυτή επρόκειτο να είναι η μοίρα των γυναικών στη Χριστιανική εποχή, στην οποία η Υπατία «δεν είχε την παραμικρή επιθυμία να ζήσει»…

6. Από το χθες στο σήμερα

Όπως διαπιστώνουμε από την προηγηθείσα αναφορά στη γένεση και εξέλιξη τού μύθου της Υπατίας, οι περισσότεροι από τους συγγραφείς που μνημονεύουν την Υπατία δεν καταβάλλουν την παραμικρή προσπάθεια να φανούν πιστοί προς την ιστορική αλήθεια· και τούτο είναι απολύτως φυσικό, αφ' ης στιγμής η Υπατία έπαυσε να είναι μία ιστορική προσωπικότητα και έγινε ένα σύμβολο, στο οποίο ο καθένας μπορούσε να δει σχεδόν οτιδήποτε.

Έτσι, η Υπατία τού Toland δεν ήταν παρά μία προτεσταντική καταγγελία των αυθαιρεσιών τού καθολικού κλήρου.
Η Υπατία τού Βολταίρου, και γενικότερα τού Διαφωτισμού, είναι το σύμβολο της αντίστασης τού ορθού λόγου ενάντια στη θύελλα τού Χριστιανικού δογματισμού και σκοταδισμού.
Η Υπατία της ρομαντικής λογοτεχνίας των ιστορικών μυθιστορημάτων είναι μία ωραιότατη, άμωμος παρθένος, ρομαντική εκπρόσωπος μιας εποχής που σβήνει.
Η Υπατία τού φεμινισμού είναι μία γυναίκα -σύμβολο, μία πρωτοπόρος φεμινίστρια με ελευθεριάζοντα βίο, που πέφτει θύμα τού ανδροκρατούμενου κατεστημένου, που δεν μπορούσε να την ανεχθεί.
Η Υπατία των αρχαιολατρών είναι μία απτή απόδειξη της σύγκρουσης Χριστιανισμού και ελληνισμού. Και βεβαίως δεν μπορούμε να μη διερωτηθούμε τι κοινό υπάρχει σε όλες αυτές τις Υπατίες…

Η Υπατία της πρόσφατης ταινίας δανείζεται πολλά από τα γνωστά μοτίβα, προσαρμόζοντάς τα βεβαίως στο πνεύμα της εποχής μας. Η Υπατία είναι ένας άνθρωπος της επιστήμης, αγνωστικίστρια ή ακόμη και ανοικτά άθεη, που έχει μάθει να υπηρετεί την αλήθεια της επιστήμης και της φιλοσοφικής αναζήτησης μάλλον, παρά τις θρησκείες με τα «παραμύθια» τους και τα μισαλλόδοξα κηρύγματά τους. Τη στιγμή ακριβώς που συλλαμβάνει την αλήθεια για την περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο και τις τροχιές της κινήσεως των ουρανίων σωμάτων —σύλληψη που θα την έφερνε περισσότερα από χίλια χρόνια μπροστά από την εποχή της—, η Υπατία πέφτει άγρια δολοφονημένη από φανατικούς Χριστιανούς, γινόμενη το εξιλαστήριο θύμα σε συγκρούσεις, φανατισμούς και αντιπαραθέσεις που μοιάζουν απίστευτα μικρές μπροστά στο μεγαλείο της αδικοχαμένης φιλοσόφου.
7. Ανακρίβειες και σκοπιμότητες

Με δεδομένο τον τρόπο με τον οποίο είδαμε ότι έχει προσεγγισθεί το θέμα της Υπατίας κατά καιρούς, είναι λογικό και αναμενόμενο η κοινή εικόνα που έχουμε σχηματίσει γι’ αυτήν να είναι ούτως η άλλως γεμάτη από κάθε λογής ανακρίβειες.

Ένα παράδειγμα τέτοιας ανακρίβειας είναι το εξής: Στη σκέψη των περισσοτέρων, η Υπατία που έπεσε δολοφονημένη από τον Χριστιανικό όχλο ήταν συν τοις άλλοις μία πανέμορφη γυναίκα στο άνθος της ηλικίας της, «το πνεύμα τού Πλάτωνος και το σώμα της Αφροδίτης», όπως την είδε ο Leconte de Lisle. Οι περισσότεροι φαντάζονται την Υπατία να δολοφονείται περί την ηλικία των είκοσι πέντε ετών, όπως ακριβώς το θέλησε ο Kingsley. Αν όμως βρούμε το θάρρος να κοιτάξουμε τα πράγματα χωρίς το παραμορφωτικό κάτοπτρο τού μύθου, και βάλουμε κάτω τις χρονολογίες που γνωρίζουμε, θα διαπιστώσουμε πόσο μακριά βρίσκεται αυτή η κοινή αντίληψη από την πραγματικότητα.16
Η Υπατία δολοφονήθηκε το 415 μ. Χ.· αν ήταν τότε είκοσι πέντε ετών, όπως το θέλει η κοινή αντίληψη, τότε θα είχε γεννηθεί περί το 390· περί το 390, όμως, η Υπατία ήταν διδάσκαλος τού Συνεσίου και είχε ήδη τη φήμη σπουδαίας διδασκάλου της φιλοσοφίας.
Με δεδομένο ότι είχε ήδη αποκτήσει φήμη, φαίνεται μάλλον απίθανο να ήταν μόνο είκοσι πέντε ετών ακόμη και τότε, το 390 πόσω μάλλον άλλα είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, το 415! Αυτά λέει η κοινή λογική. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, εις επικουρίαν της κοινής λογικής έχουμε και τη μαρτυρία τού Ιωάννη Μαλάλα ότι τη στιγμή της δολοφονίας της η Υπατία ήταν «παλαιά γυνή», δηλαδή ηλικιωμένη!17 Αυτά βεβαίως ισχύουν για την Υπατία της ιστορίας· διότι η Υπατία τού μύθου, η Υπατία ως σύμβολο, έπρεπε οπωσδήποτε να είναι είκοσι πέντε ετών… Και αυτή είναι μόνο μία από τις αναρίθμητες ανακρίβειες τού μύθου της Υπατίας.

Έτσι και η πρόσφατη ταινία για την Υπατία έχει πολλές ανακρίβειες. Μερικές τέτοιες ανακρίβειες είναι οι καινοτόμες επιστημονικές συλλήψεις της Υπατίας, η παρουσία της Υπατίας στο Σαραπείο, ο τρόπος καταστροφής τού Σαραπείου,18 τα περί τον θάνατο τού πατέρα της Υπατίας Θέωνα, τα σχετικά με τον τρόπο ανάρρησης τού Κυρίλλου στον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξανδρείας, το επεισόδιο με τους Ιουδαίους στο θέατρο, το μισογυνικό παραλήρημα τού Κυρίλλου, το γεγονός ότι ο Συνέσιος εμφανίζεται να βρίσκεται στην Αλεξάνδρεια τη στιγμή της δολοφονίας της Υπατίας, ενώ αυτός στην πραγματικότητα δεν βρισκόταν στη ζωή, κ. ά.

Δεν είναι όμως τόσο οι επιμέρους ανακρίβειες αυτές που μπορεί να ενοχλήσουν στη συγκεκριμένη ταινία, ανακρίβειες ούτως ή άλλως πολύ μικρότερες σε σχέση με προηγούμενες προσεγγίσεις· είναι μάλλον το ευρύτερο πνεύμα που διέπει την όλη προσέγγιση, ο τρόπος φερ' ειπείν με τον οποίο εμφανίζονται οι Χριστιανοί, περίπου ανάλογος με την εικόνα των φανατισμένων μουσουλμάνων φονταμενταλιστών της εποχής μας· όσο για τον Κύριλλο Αλεξανδρείας, εμφανίζεται με τον τρόπο ακριβώς με τον οποίο θα παριστανόταν στη μεγάλη οθόνη ένας Οσάμα Μπιν Λάντεν…

8. Συμπεράσματα - Προβληματισμοί

Γενικά, το πρόβλημα σε όλες γενικά τις προσεγγίσεις της Υπατίας δεν έγκειται τόσο στις επιμέρους ανακρίβειες, όσο σε αυτό τούτο το γεγονός ότι η Υπατία χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο στο πλαίσιο της αντί-Χριστιανικής πολεμικής. Και από τη στιγμή που η Υπατία έπαυσε, όπως ήδη σημειώσαμε, να είναι μία ιστορική προσωπικότητα και έγινε ένα σύμβολο, ο καθένας μπορούσε να δει σε αυτήν σχεδόν οτιδήποτε, ανάλογα με τα παραμορφωτικά γυαλιά που θα επέλεγε να φορέσει, με έναν όμως πάντα κοινό παρονομαστή: την αντί-Χριστιανική πολεμική.

Στην πραγματικότητα, η ιστορία της Υπατίας, όπως συνήθως προβάλλεται, δεν είναι τίποτε περισσότερο από έναν επιμελώς καλλιεργημένο μύθο. Πράγματι, η μελέτη των πηγών που μας παραδίδουν την ιστορία της Υπατίας ανατρέπει άρδην την εικόνα που συνήθως έχουμε για τη δολοφονημένη φιλόσοφο. Πρώτ' απ’ όλα, αν δούμε συγκριτικά τις Χριστιανικές και τις εθνικές πηγές, θα περιμέναμε ίσως οι εθνικοί να εκθειάζουν την Υπατία και οι Χριστιανοί να προσπαθούν αμήχανα να μειώσουν την αξία της. Στην πραγματικότητα, οι Χριστιανικές πηγές είναι αυτές που εκθειάζουν την Υπατία, ενώ ο εθνικός Δαμάσκιος, η μόνη εθνική πηγή που τη μνημονεύει, δεν κρύβει την περιφρόνησή του γι’ αυτήν. Όσο για τον κύκλο της Υπατίας, γνωρίζουμε από τις πηγές ότι ήταν κατά βάσιν Χριστιανικός. Και γενικά, δεν έχουμε την παραμικρή ένδειξη στις πηγές ότι στη σύγκρουση Χριστιανισμού και παγανισμού η Υπατία βρισκόταν στο στρατόπεδο τού παγανισμού! Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχουμε βάσιμους λόγους να συμπεράνουμε ότι βρισκόταν πλησιέστερα στον Χριστιανισμό παρά στον παγανισμό! Όσο ανατρεπτικό και αν φαίνεται αυτό, οι πηγές όχι μόνο δεν εμφανίζουν την Υπατία εκπρόσωπο τού παγανιστικού κόσμου, αλλά οδηγούν πολύ πιο εύκολα στο συμπέρασμα ότι η αδικοχαμένη φιλόσοφος έπεσε θύμα μιας… ενδοχριστιανικης διαμάχης! Αυτά βεβαίως τα παραθέτουμε απλώς επιγραμματικά εδώ, επιφυλασσόμενοι να αφιερώσουμε σύντομα ειδική μελέτη στην ανασκευή τού μύθου της Υπατίας, όπου όλα τα παραπάνω θα αναλύονται και θα τεκμηριώνονται ενδελεχώς.

Πέρα από τα παραπάνω, στα οποία επιφυλασσόμαστε να επανέλθουμε, η πρόσφατη συζήτηση με αφορμή την κινηματογραφική παραγωγή για την Υπατία γεννά και άλλες σκέψεις. Μία παρατήρηση που δεν πρέπει να παραλείψουμε να κάνουμε, έστω και παρεμπιπτόντως, είναι ότι η επίμαχη ταινία για την Υπατία αρκεί, για να βάλει σε δεύτερες σκέψεις όσους φρονούν ότι οι θεωρίες περί σύγκρουσης επιστήμης και θρησκείας ανήκουν στο παρελθόν…

Ένα τελευταίο, εντελώς βασικό συμπέρασμα που θα μπορούσαμε να βγάλουμε είναι το εξής: Είδαμε σε αυτό το άρθρο, έστω επιγραμματικά, τη διαρκή παρουσία της Υπατίας ως συμβόλου στο πλαίσιο της αντί-Χριστιανικής πολεμικής από την εποχή τού Διαφωτισμού και εντεύθεν. Όταν λοιπόν σήμερα κυκλοφορεί μια κινηματογραφική παραγωγή για την Υπατία, και εμείς πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια «νέα» επίθεση και διερωτώμαστε ποια είναι αυτή η Υπατία, τότε φαίνεται ότι δεν θα έπρεπε να μεμφόμαστε τόσο την εντρέχεια των πολεμίων της Εκκλησίας, όσο τη δική μας ολιγωρία και άγνοια…

Δρ. Γιάννης Κ. Τσέντος


Σημειώσεις:


1. Margaret Alic, Hypatia's heritage. A history of women in science from Antiquity through the nineteenht century, Beacon Press, Boston 1986. Το βιβλίο της Alic έχει ήδη μεταφρασθεί στη γερμανική (Hypatias Toochter. Der verleugnete Anteil der Frauen an der Naturwissenschaft, Unionsverlag, ubersetz. Rita Peterli, Zurich 1987 και 1991) και τη σουηδική (Arvet efter Hypatia. Historien om kninnliga forskare fram Antiken till det sena artonhundratalet, Alfabeta Bokforlag, Stockholm 1989).
2. Margaret Alic, όπου πριν σελ. 41.
3. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, οποίος επιθυμούσε να παρακολουθήσει τη διαμόρφωση τού μύθου της Υπατίας στη νεώτερη γραμματεία ήταν υποχρεωμένος να ανατρέξει σε μία ξεπερασμένη μελέτη τού Johann Rudolf Asmus, γραμμένη στις αρχές τού εικοστού αιώνα και ελλιπή ακόμη και για την εποχή της [Johann Rudolf Asmus, «Hypatia in Tradition und Dichtung» Studien zur vergleichenden Literaturgeschichte 7 (1907), σελ. 11-44]. Σήμερα όμως έχουμε μία πραγματικά σύγχρονη επισκόπηση τής διαμόρφωσης τού μύθου της Υπατίας σε μία εξαιρετική μονογραφία αφιερωμένη στην Υπατία, εκπονηθείσα από τη Maria Dzielska [Hypatia of Alexandria, transl. by F. Lyra, Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts/London 1995 (Hypatia y Aleksandrii, Nakladem Uniwesytetu Jagiellonskiego, Krakow 1993)].
4. Voltaire, Melanges, Bibliotheque de la Pleiade 152, Paris 1961, σελ. 1104 και 1108 Oeuvres completes de Voltaire, VII, Dictionnaire philosophique, Paris 1835, σελ. 700-701.
5. Edward Gibbon, The history of the decline and fall of the Roman empire, ed. J. B. Bury, vol. 5, Methuen & Co. , London 1898, σελ. 109.
6. Maria Dzielska, Hypatia of Alexandria, σελ. 4.
7. Oeuvres de Leconte de Lisle, Poemes antiques. Pans 1897, σελ. 97.
8. Όπου πριν σελ. 275-289.
9. Charles Kingsley, Hypatia, or New foes with an old face, 2 vols, ed. Mabel Goddart, New York 1929.
10. Maurice Barres, Sous I' oeil des barbares, Paris 19042.
11. Mario Luzi, Libro di Ipazia και Il messagero, Biblioteca universale Rizzoli, Milano 1978.
12. Andre Ferretti, Rennaisance en Paganie, Montreal 1987.
13. Jean Marcel, Hypatia, ou, La fin des dieux, Lemeac, Montreal 1989.
14. Arnulf Zitelmann, Hypatia. Roman, Beltz & Gelberg, Weinheim und Basel 1989.
15. Ursula Molinaro, Christian martyr in reverse: Hypatia, 370-415 A. D.'. Hypatia. A Journal of Feminist Philosophy 4 (1989), σελ. 6-8.
16. Πάνω σε αυτό το θέμα έχουν γραφεί μέχρι και ειδικές μελέτες. Βλέπε για παράδειγμα R. J. Penella, “When was Hypatia born?”. Historia 33 (1984). Σελ. 126-128.
17. Ιωάννου Μαλάλα, Χρονογραφία, ed. L Dindorf, 359. 12-15: «Κατ’ εκείνον δε τον καιρόν παρρησίαν λαβόντες υπό τού Επισκόπου οι Αλεξανδρείς έκαυσαν φρυγάνοις αυθεντήσαντες υπατίαν την περιβόητον φιλόσοφον, περί ης μεγάλα εφέρετο· ην δε παλαιά γυνή».
18. Για το θέμα της καταστροφής τού Σαραπείου βλέπε δύο άρθρα τού γράφοντος δημοσιευμένα στις σελίδες των Ακτινών: α) «Η καταστροφή τού Σαραπείου. Μέρος Α': Το σκηνικό». Ακτίνες 632 (Ιούνιος 2002), σελ. 197-202 και β) «Η καταστροφή τού Σαραπείου. Μέρος Β΄: Τα γεγονότα», Ακτίνες 633 (Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2002), σελ. 228-234
 
 
Read more »

Ο μύθος της Υπατίας:Μιά εμπεριστατωμένη απάντηση στην αντιχριστιανική προπαγάνδα των δωδεκαθεϊστών και εν γένει όλων των νεοεποχήτικων επιτελείων (2ο μέρος)


 
Μέρος 2ο
 
Υπατία η φιλόσοφος Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας και οι συκοφαντίες της AGORA που πουλάνε...

Της Ειρήνης Α. Αρτέμη - Πτ. Θεολογίας - Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Mphil Θεολογίας Παν. Αθηνών, υπ. διδάκτορος Θεολογίας του Παν. ΑθηνώνΗ ταινία «Agora» διαπραγματεύεται τη ζωή της Αλεξανδρινής φιλοσόφου Υπατίας μέσα στην ταραγμένη περίοδο του τέλους του 4ου αιώνα και αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Αρχικά πρέπει να σημειωθεί ότι ο Αλεχάντρο Αμεναμπάρ, σκηνοθέτης της ταινίας είναι άθεος. Κατά δική του ομολογία γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε μία χριστιανική οικογένεια, μετά έγινε αγνωστικιστής και στη συνέχεια άθεος. Αυτό σημειώνεται, για να γίνει κατανοητο, γιατί ενώ φαίνεται ότι η ταινία επιφανειακά δεν στρέφεται εναντίον της χριστιανικής θρησκείας, στην πραγματικότητα παρουσιάζει τους χριστιανούς φονταμενταλιστές, σκοταδιστές, αδαεις, φανατικούς και τελειώνει αφήνοντας υπονοούμενο ότι ένας σημαντικός άγιος του Χριστιανισμού, ο Κύριλλος πατριάρχης Αλεξανδρείας, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας φανατικός κληρικός και ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας της Υπατίας.

Βασική ιστορική πηγή για την ανασκευή των ανακριβειών της ταινίας είναι το έργο του ιστορικού Σωκράτους του Σχολαστικού «Εκκλησιαστική Ιστορία». Αυτός έζησε την ίδια περίοδο με τον Κύριλλο Αλεξανδρείας. Τα γραφόμενά του έχουν...
μεγάλη βαρύτητα, γιατί ο Σωκράτης ανήκε στην αίρεση των Νοβατιανών. Τους τελευταίους πολέμησε με πάθος ο Κύριλλος [1]. Στην αρχή της ταινίας παρουσιάζονται οι ειδωλολάτρες να προκαλούν με τα λόγια τους χριστιανούς και εκείνοι να τους επιτίθενται. Σύμφωνα με το Σωκράτη το Σχολαστικό, ο Θεόφιλος πατριάρχης Αλεξανδρείας και θείος του Κυρίλλου είχε πάρει αυστηρά μέτρα εναντίον τους και κατέστρεψε το Σεράπειον και το Μίθρειον. Η αιτία ήταν ότι οι ειδωλολάτρες επιτίθεντο στους χριστιανούς, για το λόγο αυτό οι πρώτοι φοβούνταν την οργή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β´[2] .

Αν και στην ταινία ο Θέων, πατέρας της Υπατίας και σπουδαίος μαθηματικός, τραυματίζεται κατά την καταστροφή του Σεραπείονος ιερού και αργότερα εξαιτίας αυτού του τραύματος πεθαίνει. Στην πραγματικότητα το γεγονός της αιτίας του θανάτου του Θέωνος είναι άγνωστο. Ο θάνατός του πιθανολογείται γύρω στο 405 μ.Χ. Η αιτία για να προσέλθουν πολλοί ειδωλολάτρες στους κόλπους του Χριστιανισμού κατά την ταινία υπήρξε η σκληρή στάση του πατριάρχη Θεοφίλου. Στην πραγματικότητα, όμως, στο Σεράπειον ιερό βρισκόταν άγαλμα που στη βάση του υπήρχε το σύμβολο του Σταυρού. Αυτό έγινε αιτία πολλοί ειδωλολάτρες να πιστέψουν και να βαπτισθούν χριστιανοί[3].

Λανθασμένο θεωρείται, επίσης, το γεγονός ότι μετά το θάνατο του Θεοφίλου, ο Κύριλλος αυτοχρήζεται διάδοχος του θείου του, φορώντας τα αρχιερατικά άμφια του νεκρού και το δακτυλίδι του. Οι Πατριάρχες στο χώρο της Ορθοδοξίας σήμερα δε φορούν δακτυλίδι ως δείγμα αρχιερατικής εξουσίας. Δεν αναφέρεται σε καμία ιστορική πηγή ότι ο Κύριλλος φορούσε δακτυλίδι, για να γίνεται έτσι φανερή η εξουσία του. Αυτός διαδέχθηκε το θείο του Θεόφιλο, ύστερα από την αναμέτρησή του με τον αρχιδιάκονο Τιμόθεο για τον πατριαρχικό θρόνο. Ο Κύριλλος κράτησε σκληρή σταση απέναντι στους Εθνικούς, γιατί τους θεωρούσε υπεύθυνους για τη ροπή μερικών χριστιανών της Αλεξάνδρειας στη μαγεία, στην αστρολογία και όχι στην αστρονομία και γενικότερα στο ότι παρέμεναν δεσμιοι των δεισιδαιμονιών, των προκαταλήψεων και του παγανισμού. Ο ίδιος είχε μελετήσει τους κλασικούς συγγραφείς της αρχ. Ελλάδας αλλά και τους μεγάλους φιλοσόφους, όπως τον Πλάτωνα, τον Πλωτίνο κ.α., πράγμα που φαίνεται κυρίως στο έργο του «Κατά Ιουλιανού»[4].

Ο Αμμώνιος στο κινηματογραφικό έργο παρουσιάζεται ως φανατικός «παραβαλανεύς»[5], που για χάρη εντυπωσιασμού των ειδωλολατρών περπατούσε ξυπόλητος πάνω στη φωτιά. Οι χριστιανοί, όμως της εποχής εκείνης και γενικότερα δεν κάνουν ποτέ θαύματα για χάρη εντυπωσιασμού αλλά ούτε και για να πείσουν τους αρνητικά διακείμενους προς αυτούς. Η αλήθεια είναι ότι ο Αμμώνιος υπήρξε μοναχός από τη Νιτρία. Στην πόλη της Νιτρίας υπήρχαν γύρω στους πεντακόσιους μοναχούς, οι οποίοι υποστήριζαν με περισσή θέρμη τη χριστιανική διδασκαλία. Σε αυτούς κοντά μόνασε αρκετά χρόνια ο Κύριλλος. Ίσως σε εκείνους να οφείλεται το πάθος του πατριάρχη Αλεξανδρείας για την υπεράσπιση της χριστιανικής διδασκαλίας. Ο Αμμώνιος εξαιτίας της φραστικής επιθέσεώς του στον έπαρχο Ορέστη και της ρίψεως πέτρας στο κεφάλι του επάρχου, συνελήφθηκε, βασανίστηκε και θανατώθηκε. Ο Κύριλλος τον αποκάλε σε μάρτυρα και τον έθαψε με τιμές, ενώ στην ταινία τον ανακηρύσσει άγιο. Στην ορθοδοξία οι άγιοι ανακηρύσσονται μόνο από τον Τριαδικό Θεό και όχι από τους ανθρώπους.

Στο κινηματογραφικό έργο παρουσιάζεται ο έπαρχος Ορέστης ως Χριστιανός που προσπαθούσε να διατηρεί τις λεπτές ισορροπίες μεταξύ των Ιουδαίων, Εθνικών και Χριστιανών κατοίκων της Αλεξάνδρειας. Ο Ορέστης μάλλον είχε ασπασθεί το χριστιανισμό από πολιτικό συμφέρον, κάτι που αποκαλύπτεται και στην ταινία μέσα από την ερώτηση που του κάνει ο Συνέσιος Επίσκοπος Κυρήνης. Ο τελευταίος ρωτάει τον Ορέστη εάν πιστεύει πραγματικά στο Θεό των Χριστιανών η αν έγινε χριστιανός από συμφέρον. Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός αναφέρει ότι από πολλούς χριστιανούς της Αλεξάνδρειας ο Ορέστης αποκαλούνταν «Θύτης και Έλληνας», δηλ. ειδωλολάτρης, εξαιτίας της άδικης συμπεριφοράς του απέναντι στους χριστιανούς. Συνεχίζοντας ο ιστορικός αναφέρει το μίσος που ένιωθε ο Ορέστης για τους χριστιανούς επισκόπους[6]. Επίσης δεν γίνεται πουθενά λόγος στο έργο για τα βασανιστήρια που υπέβαλε ο Ορέστης τον Ιέρακα, άνθρωπο της εμπιστοσύνης του Κυρίλλου[7].

Όσον αφορά στο επεισόδιο με τους Ιουδαίους στο θέατρο, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές δεν λιθοβόλησαν οι χριστιανοί τους Ιουδαίους στο θέατρο το Σάββατο. Αντίθετα τους κατηγόρησαν δημόσια ότι αντί να ακούν, όπως όριζε η θρησκεία τους, το λόγο του Θεού στις Συναγωγές τους, εκείνοι βρίσκονταν στο θέατρο[8]. Οι Εβραίοι τονίζουν στους χριστιανούς ότι και ο Χριστός ήταν Εβραίος και χωρίς αυτούς οι τελευταίοι δεν θα υπήρχαν. Αυτό το επιχείρημα δεν ευσταθεί, γιατί οι Ιουδαίοι δεν αποδέχθηκαν το Χριστό ως Μεσσία και Υιό του Θεού αλλά ως έναν ψευδοπροφήτη.

Η Υπατία στο έργο παρουσιάζεται ως νέα, ωραία γυναίκα και φίλη του Ορέστη. Δε γνωρίζουμε από ιστορικές πηγές εάν ήταν όμορφη. Σίγουρα όμως ήταν πολύ μορφωμένη. Δεν βρισκόταν σε νέα ηλικία, αφού εάν γεννήθηκε το 365 μ.Χ. στην εποχή που ο Κύριλλος έγινε Πατριάρχης ήταν κοντά στην ηλικία των πενήντα ετών. Η ηλικία αυτή ήταν αρκετά μεγάλη και για άντρα αλλά και για γυναίκα για εκείνη την εποχή. Επομένως καταρρίπτεται ο μύθος της νέας, θελκτικής γυναίκας που βρήκε σάρκα και οστά από κάποιους ψευδοϊστορικούς το Μεσαίωνα. Επίσης ήταν γνωστό σε όλους τους κατοίκους της Αλεξάνδρειας τη συγκεκριμένη εποχή ότι εκείνη υπήρξε η βασική αιτία που εμπόδιζε τον Ορέστη να αποκτήσει αγαστές σχέσεις με τον Κύριλλο[9].

Πουθενά ιστορικά δεν αναφέρεται ότι ο Κύριλλος θεωρούσε τις γυναίκες κατώτερες, όπως παρουσιάζεται μέσα από την ταινία. Στη συγκεκριμένη σκηνή ο Κύριλλος διαβάζοντας απόσπασμα της Β΄ επιστολής του Παύλου προς Τιμόθεον, κηρύττει την κατωτερότητα της γυναίκας έναντι του άνδρα. Κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε ποτέ ο Κύριλλος να το κηρύξει, γιατί ο ίδιος μέσα στο έργο του τονίζει ότι η θέση της γυναίκας εξυψώνεται στο πρόσωπο της Θεοτόκου, μητέρας του Χριστού, της νέας Εύας. Έπειτα θα εναντιωνόταν στη διδασκαλία του Χριστού που εξύψωσε τη γυναίκα και την έκανε ισότιμη με τον άνδρα.

Το ίδιο τονίζει και ο Παύλος μέσα από την προς Εφεσίους Επιστολή του και κυρίως στο απόσπασμα εκείνο που διαβάζεται στο μυστήριο του γάμου. Ο Κύριλλος, κατά την αναφορά του Σωκράτους, έκρινε τον Ορέστη για τα διάφορα ατοπήματά του με βάση την Αγία Γραφή. Ο έπαρχος για να ανασκευάσει τις κατηγορίες του Κυρίλλου και των άλλων Χριστιανών τόνιζε ότι και ο ίδιος ήταν χριστιανός βαπτισμένος από τον Αττικό Κωνσταντινουπόλεως.

Καμία αναφορά δεν υπάρχει σε ιστορικές πηγές της εποχής ότι ο Κύριλλος αποκαλούσε την Υπατία μάγισσα, αντίθετα δείχνει να σεβόταν την επιστημονική της γνώση.

Ιστορικά ο πατριάρχης Αλεξανδρείας δεν παρουσιάζεται ως σκοταδιστής. Μάλιστα ο ίδιος είχε μελετήσει τα έργα του Μ. Βασιλείου, του Γρηγορίου Νύσσης, του Ωριγένη κ.α. που είχαν διαβάσει η διδαχθεί την αρχαία φιλοσοφία και ενστερνίζονταν επιστημονικές θεωρίες της εποχής που έζησαν. Φυσικά όλοι οι παραπάνω εξετάζουν τις διάφορες επιστημονικές απόψεις υπό το πρίσμα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι πολλοί Χριστιανοί υπήρξαν μαθητές της Υπατίας, όπως ο Συνέσιος Επίσκοπος Κυρήνης[10], ο αδελφός του ο Ευόπτιος της Πτολεμαΐδος, ίσως ο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης κ.α.

Η ταινία παρουσιάζει τους χριστιανούς -κυρίως τους παραβαλανείς- εκτός από σκοταδιστές και αδαείς. Αυτοί σε μία συζήτηση μεταξύ τους λένε ότι η γη και ο ουρανός μοιάζουν με ένα μπαούλο και απορρίπτουν τις θεωρίες περί αστρονομίας. Φυσικά οι χριστιανοί δεν απέρριπταν τις θεωρίες της αστρονομίας ούτε επικρατούσε καταδίκη στην πυρά όποιων τις πρέσβευαν. Εξάλλου μεγάλοι εκκλησιαστικοί πατέρες, όπως ο Μ. Βασίλειος είχαν σπουδάσει αστρονομία, μαθηματικά κ.α. στα οποία κάνουν αναφορά στα έργα τους.

Τέλος το κινηματογραφικό έργο θεωρεί ηθικό αυτουργό του φόνου της Υπατίας τον Κύριλλο, όμως τόσο ο Σωκράτης ο Σχολαστικός, όσο και καμία άλλη ιστορική πηγή της εποχής δεν καταλογίζουν μία τέτοια πράξη στον Πατριάχη Αλεξανδρείας. Αν υπήρχε έστω και μία αμυδρά υποψία για συμμετοχή του Κυρίλλου στο φόνο της φιλοσόφου, θα την εκμεταλλευόταν ο Νεστόριος Κωνσταντινουπόλεως στη θεολογική διαμάχη που είχε με τον Κύριλλο. Επίσης θα έκαναν αναφορά στο γεγονός αυτό οι διάφοροι εχθροί του. Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας ανακηρύχθηκε άγιος από τον Τριαδικό Θεό όχι μόνο για τη ζωή του αλλά και για τη θεολογία του σχετικά με την ενανθρώπηση του δεύτερου Προσώπου της Αγίας Τριάδος καθώς και για την υπεράσπιση του όρου Θεοτόκος για τη μητέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Εν κατακλείδι, η ταινία μπορεί να έχει ωραία σκηνικά, όμως το θέμα που διαπραγματεύεται, η Υπατία και ο θάνατός της και ο τρόπος που το διαπραγματεύεται γίνεται η αιτία για να θεωρήσουν οι νεοπαγανιστές και οι πολέμιοι της Ορθοδοξίας ότι βρήκαν κάποια ερείσματα εναντίον του Χριστιανισμού. Δυστυχώς όμως για αυτούς τα επιχειρήματά τους για άλλη μία φορά είναι κίβδηλα.


Σημειώσεις:

[1] Σωκράτους, Εκκλησιαστική Ιστορία 7,7 PG 67, 752A.

[2]. Αυτόθι, 5,16-17.

[3]. Αυτόθι, 5,17.26.

[4]. Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Κατά Ιουλιανού: Υπέρ της των χριστιανών ευαγούς θρησκείας προς τα του εν αθέοις Ιουλιανού, Ι - ΧΙΧ, P. Evieux, SC 322 (t. I-II), Paris 1985, σσ. 100-318 (PG 76, 504A-1064B).

[5]. Οι «παραβαλανείς», οι οποίοι αποτελούσαν ιδιαίτερη οργάνωση και ασχολούνταν με έργα φιλανθρωπίας - κάτι που γίνεται φανερό στην ταινία-, παρέμεναν κοντά στο εκκλησιαστικό βαλαβανείο, από όπου πήραν και το όνομά τους. Και σύμφωνα με το Σωκράτη ήταν επιρρεπείς στις κοινωνικές αναταραχές. Πολλές φορές, όμως λειτουργούσαν εν αγνοία του εκάστοτε Πατριάρχη, για το λόγο αυτό με νόμο που εκδόθηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο το Β΄ στις 28.09 416 υπήχθησαν υπό τη δικαιοδοσία του επάρχου.

[6].Σωκράτους, Εκκλησιαστική Ιστορία 7,7 PG 67, 764A.

[7].Αυτόθι, 7, 13-34. PG 67, 761C-764C.

[8]. Αυτόθι, 7, 13.1. PG 67, 761CD.

[9]. Αυτόθι, 7, 15. PG 67, 768Β. Πρβλ. Νικηφόρου Καλλίστου, Εκκλησιαστική Ιστορία 14,16, PG 146, 1105C-1108B.

[10].C. Lacombrade, Synesios de Cyrene, hellene et chretien, Paris 1951, p.54-55.


Read more »

Ο μύθος της Υπατίας:Μιά εμπεριστατωμένη απάντηση στην αντιχριστιανική προπαγάνδα των δωδεκαθεϊστών και εν γένει όλων των νεοεποχήτικων επιτελείων (Μέρος 3ο)




Η αλήθεια για την Υπατία
Η αληθινή ιστορία τής Υπατίας


Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, έχει κατασυκοφαντηθεί στη Δύση από πολλούς αστήρικτους δήθεν ιστορικούς, και τον τελευταίο καιρό συκοφαντείται ειδικά στην Ελλάδα, από τους ειδωλολάτρες, τους αθεϊστές και ακραίες Προτε- σταντικές ομάδες. Όμως η άδικη και κακόβουλη επίθεση κατά του αγίου, θα φανεί από τα στοιχεία που θα παραθέσουμε στη συνέχεια.
Ο άγιος Κύριλλος κατηγορείται από διαφόρους ανιστόρητους ως υπεύθυνος για την απάνθρωπη ΠΟΛΙΤΙΚΗ δολοφονία μας διάσημης φιλοσόφου, που ονομαζόταν Υπατία, το 415 Κ.Χ. Προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως "φονιά" χωρίς καμία απολύτως απόδειξη, απλούστατα γιατί δεν υπάρχει! Δεν θα αγνοήσουμε όμως την πρόκληση αυτή, γιατί αν και δεν υπάρχουν στοιχεία εναντίον τού αγίου Κυρίλλου, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ. Θα παραθέσουμε λοιπόν τις ιστορικές αποδείξεις τής περιόδου εκείνης, με τα γεγονότα τής Αλεξάνδρειας γύρω από το φόνο τής Υπατίας.
Εδώ θα γίνει ένα ξεκαθάρισμα των γεγονότων που οδήγησαν στον άδικο χαμό μιας φιλοσόφου, της ονομαστής Υπατίας. Ο φόνος τής Υπατίας, βαρύνει αποκλειστικά τους αυτουργούς του εγκλήματος.
Οι άστοχες «βολές» κάποιων νέο - Εθνικών που θέλουν να μπλέξουν τον Άγιο Κύριλλο σε αυτά τα γεγονότα δεν ευσταθούν ιστορικώς. Το γιατί θα το δείτε παρακάτω. Το δυστυχέστερο πάντως είναι ότι ο χαμός της Υπατίας δεν ήταν ο μόνος εκείνης της περιόδου. Τα πνεύματα ήσαν «αναμμένα» στην Αλεξάνδρεια, σε αυτήν την πόλη που ανακατεύονταν διάφοροι πληθυσμοί με διαφορετικές κουλτούρες. Εθνικοί, Ορθόδοξοι, Μονοφυσίτες, Ιουδαίοι κ.α.
Διάδοχος του Πατριάρχη Θεόφιλου αναγορεύθηκε ο ανεψιός αυτού Κύριλλος, αρχιερέας... από το έτος 412 μέχρι του θανάτου του το 444. Από την στιγμή της εκλογής του καταπολέμησε τους εν Αλεξάνδρεια Νοβατιανούς και τους Ιουδαίους (Σωκράτης 7, 7-13). Παρά τα επί Θεοφίλου συμβάντα, στην Αλεξάνδρεια υπήρχαν ακόμη αρκετοί Εθνικοί και στον Κάνωπο. Ο Άγιος Κύριλλος μετακόμισε εκεί (Αμπουκύρ) τα λείψανα των μαρτύρων Κύρου και Ιωάννου και τοποθέτησε αυτά στον υπό του Θεοφίλου ανεγερθέντα ναό των Ευαγγελιστών. Έκτοτε μέγα προσκύνημα απέβη ο ναός αυτός. Εκεί συνεχώς ο Κύριλλος τελούσε την θεία λειτουργία και κήρυττε τον θείο λόγο. Η ειδωλολατρεία εξαφανίστηκε από τον Κάνωπο.

Αλλά στην Αλεξάνδρεια οι Εθνικοί στηρίζονταν στη φιλόσοφο Υπατία, θυγατέρα του φιλοσόφου Θέωνος, που προκαλούσε όλη την προσοχή της πόλεως με την σοφία της. Ο Συνέσιος διαπρεπής επίσκοπος Πτολεμαΐδας έγραφε επιστολές προς αυτήν, μαρτυρώντας τον γενικό θαυμασμό προς την σοφή αυτή γυναίκα. Υπήρχαν όμως και πολλοί Χριστιανοί, που έβλεπαν την Υπατία δυσμενώς. Πολυάριθμοι δε ήταν και οι Ιουδαίοι στην Αλεξάνδρεια και διάφορα μέτρα του Κύριλλου κατ΄ αυτών εύρισκαν αντιμέτωπο τον τότε έπαρχο της Αλεξάνδρειας Ορέστη, ο οποίος διέκειτο εχθρικά προς τον ιεράρχη.
Με υπόδειξη των Ιουδαίων ο Ορέστης συνέλαβε τον γραμματικό Ιέρακα, φίλο του Αγίου Κύριλλου, ως διακείμενο να πράξει στάση του λαού και διέταξε να μαστιγωθεί. Μάταια ο Κύριλλος ειδοποίησε τους προύχοντες των Ιουδαίων να μην προκαλούν τέτοια επεισόδια. Αλλά εκείνοι αποθρασύνθηκαν και την νύχτα προκάλεσαν μεγάλες ταραχές διαδίδοντας την φήμη ότι πυρπολούνταν ο ναός του Αγίου Αλεξάνδρου. Τρέχοντας οι Χριστιανοί να σώσουν τον ναό έπεσαν σε ενέδρα των Ιουδαίων οι οποίοι και φόνευσαν πολλούς. Ο άγιος Κύριλλος την άλλη μέρα κατέσχε τις συναγωγές των Ιουδαίων και βοηθούμενος από τον λαό απέλασε τους Ιουδαίους από την Αλεξάνδρεια δημεύοντας και την περιουσία των πρωτουργών των δολοφονιών έναντι των χριστιανών.
Ο Κύριλλος όπως φαίνεται διενέργησε βάση ειδικών δικαιωμάτων του πάπα Αλεξανδρείας . Αλλά ο έπαρχος Ορέστης διαμαρτυρήθηκε προς τον αυτοκράτορα και μάταια ο Κύριλλος με πρεσβεία και με προσωπική συντυχίας ζήτησε να ομιλήσει με τον πρώτον διότι εκείνος δεν τον δεχόταν. Ο Ορέστης αγέρωχα απέκρουε κάθε συνδιαλλαγή τηρώντας συνεχώς στάση εχθρικότατη προς τον Κύριλλο.
Πολλοί από τους μοναχούς της Νιτρίας εξ αλόγου ζήλου κινούμενοι ήλθαν στην Αλεξάνδρεια να υπερασπίσουν τον επίσκοπο κατά του έπαρχου. Μια μέρα αφού τον επισκέφτηκαν άρχισαν να τον αποκαλούσαν ειδωλολάτρη, αλλά εκείνος αποδιώκοντας την επίθεση στον Κύριλλο έλεγε διαμαρτυρόμενος ότι βαπτίστηκε στην Κων/πολη από τον πατριάρχη Αττικού.
Ένας εκ των μοναχών ο Αμμώνιος έρριψε μια πέτρα στο κεφάλι του Ορέστη τραυματίζοντάς τον και προκαλώντας πανικό των παρευρισκομένων. Αλλά μετά από λίγο ο Αμμώνιος συλλαμβάνεται βασανίζεται και στην ανάκριση πεθαίνει. Ο Κύριλλος πήρε τον Αμμώνιο και τον ονόμασε μάρτυρα, μετά από αυτή τη φρικτή δολοφονία του στα χέρια τών ειδωλολατρών.
Δυστυχώς αυτή η ασυμφωνία Κυρίλλου και Έπαρχου είχε κι άλλο θύμα εκτός τους Αμμωνίου. Την περίφημη Υπατία. Επειδή σε αυτήν φοιτούσε ο Ορέστης και επειδή νομίσθηκε από το πλήθος ότι αυτή υπέθαλπε το μίσος έναντι του Ορέστη κατά του επισκόπου, μια μέρα του Μαρτίου 416 ή 415, επιστρέφοντας επί δίφρου εις το σπίτι της, ένας όχλος φανατικών την συνέλαβε και αφού εν αλαλαγμό την έσυρε στο Καισάρειο, γδύνοντας την, με όστρακα σκληρά την έγδαραν φονεύοντάς και διασπώντας της τα μέλη. Έπειτα την έσυραν στην τοποθεσία Κιναρώνα και την έκαψαν.
Ο φόνος της Υπατίας περιγράφεται στα γραπτά του ιστορικού του 5ου αιώνα Σωκράτη του Σχολαστικού με αποτροπιασμό:
"Όλοι οι άνθρωποι την σεβόταν και την θαύμαζαν για την απλή ταπεινοφροσύνη του μυαλού της. Ωστόσο, πολλοί με πείσμα την ζήλευαν και επειδή συχνά συναντούσε και είχε μεγάλη οικειότητα με τον Ορέστη, ο λαός την κατηγόρησε ότι αυτή ήταν η αιτία που ο Επίσκοπος και ο Ορέστης δεν γίνονταν φίλοι. Με λίγα λόγια, ορισμένοι πεισματάρηδες και απερίσκεπτοι κοκορόμυαλοι με υποκινητή και αρχηγό τους τον Πέτρο, έναν οπαδό αυτής της Εκκλησίας, παρακολουθούσαν αυτή τη γυναίκα να επιστρέφει σπίτι της γυρνώντας από κάπου. Την κατέβασαν με τη βία από την άμαξά της, την μετέφεραν στην Εκκλησία που ονομαζόταν Caesarium, την γύμνωσαν εντελώς, της έσκισαν το δέρμα και έκοψαν τις σάρκες του σώματός της με κοφτερά κοχύλια μέχρι που ξεψύχησε, διαμέλισαν το σώμα της, έφεραν τα μέλη της σε ένα μέρος που ονομαζόταν Κίναρον και τα έκαψαν." «αποδύσαντες τε την εσθήτα οστράκοις ανειλον και ψεδηλόν διασπάσαντες επί του καλούμενου Κυναρίωνα τα μέλη σύραντες πυρί κατηνάλωσαν» !!!!!!.
Συμπέρασμα: Βλέποντας τα στοιχεία της περιόδου παρατηρούμε ότι ο Ορέστης ενεργούσε σαν Εθνικός έναντι του Κύριλλου και όλα αυτά υπό την βασιλεία του Θεοδοσίου! Και μάλιστα υπέρ των Ιουδαίων και εναντίον των Χριστιανών. Πού είναι άραγε αυτή η σύμπραξη Ιουδαϊσμού - Χριστιανισμού κατά το περίφημο Εθνικό «επιχείρημα» Ιουδαιο - Χριστιανισμός; Πού είναι άραγε αυτή η απόλυτη προστασία των χριστιανών και της Εκκλησίας από τις εχθρικές πράξεις των Εθνικών ή ανάποδα που είναι το ολοκληρωτικό «κυνηγητό» των Εθνικών από τον χριστιανό αυτοκράτορα Θεοδόσιο; Γιατί ο Κύριλλος δεν απευθύνεται στον Θεοδόσιο ώστε να παρακαμφθεί ο Ορέστης εφόσον η εκκλησία υποτίθεται ότι είναι ένα και το αυτό με τους αυτοκράτορες; (άποψη Εθνικών)
Αντιθέτως εδώ βλέπουμε τον Ορέστη πάμπολλες φορές να κινείται όχι μόνο έναντι του Κυρίλλου αλλά κυρίως έναντι των Χριστιανών της Αλεξάνδρειας. Και μην μας διαφεύγει το εξής: πέρασαν πολύ λίγα χρόνια από το πέρας των Εθνικών διωγμών και τα πνεύματα είναι πολύ αναμμένα (βλέπε δοσίλογους, συγγενείς χαμένους κ.α.) Οι απόψεις περί Ιουδαϊκής ανάμειξης δεν είναι καθόλου απίθανες αλλά αντιθέτως ευσταθούν ιστορικά απολύτως. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ιουδαϊκή εξελληνισμένη παροικία στην Αλεξάνδρεια αριθμούσε πολυπληθή μέλη. Εκείνα τα χρόνια επίσης υπάρχει συνεχής αιματοχυσία μεταξύ Εβραίων και Χριστιανών (βλέπε και σφαγή 250.000 χριστιανών στην Κύπρο από τους Ιουδαίους) και αυτή η αιματοχυσία θα συνεχισθεί δυστυχώς και αργότερα. Επίσης ένεκα διαφορών των Χριστιανών και των Ιουδαίων σημειώθηκε στάση κατά του Ορέστη το 415, μόλις ένα χρόνο νωρίτερα από το θάνατο της δύστυχης Υπατίας. Ο Εβραϊσμός ήταν πάντοτε εχθρός με τον Χριστιανισμό διότι ο τελευταίος σπίλωνε τους Ιουδαίους.
Το τραγικότατο αυτό γεγονός αναμφίβολα καταλύπησε τον Άγιο Κύριλλο αλλά αυτός κατηγορήθηκε ότι υποκίνησε τον όχλο. Την κατηγορία αυτήν διατύπωσε μετά από έναν αιώνα ο ακμάζων Εθνικός φιλόσοφος Δαμάσκιος αλλά χωρίς αποδείξεις. Ο δυσμενώς διακείμενος προς τον Κύριλλο εκκλησιαστικός ιστορικός Σωκράτης (7,15) μας πληροφόρησε ότι επί κεφαλής του όχλου που δολοφόνησε την Υπατία ήταν ο αναγνώστης Πέτρος και ότι αυτό το γεγονός "ου μικρόν μώμον Κυρίλλω και τη Αλεξανδρέων εκκλησία ειργάσατο", δεν είπε όμως ότι ο Κύριλλος ήταν ο αίτιος του φόνου της Υπατίας. (παρ' ταύτα το έγκλημα παραμένει έγκλημα)
Αλλά από τις 28 Σεπτεμβρίου 416 εκδόθηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β' νόμος περί των κληρικών και των "παραβαλάνων" της Αλεξάνδρειας. Οι "παραβαλάνοι", αποτελούντες ειδικό σώμα 500 ανδρών ευρισκόμενο υπό της εντολές του Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας υπήχθησαν δια του αυτού νόμου υπό την δικαιοδοσία του έπαρχου Αλεξανδρείας. Ως δικαιολογία της μεταβολής αυτής ήταν ότι το σώμα αυτό ενέσπειρε τον τρόμο και την φρίκη στην Αλεξάνδρεια δια των αταξιών αυτού. Ο λαός της Αλεξάνδρειας ζήτησε από τον αυτοκράτορα στέλνοντας του πρεσβεία να λάβει τα μέτρα του κατά των παραβαλάνων. Είναι προφανές ότι το διάβημα αυτό αφορούσε τα γεγονότα της Υπατίας. Αλλά αξιοσημείωτο είναι ότι η πρεσβεία αυτή του λαού ζήτησε από τον αυτοκράτορα όπως διατάξει ώστε να μην απομακρυνθεί από εκεί ο Αρχιεπίσκοπός τους Κύριλλος.
Η αίτηση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι όταν ο αρχιεπίσκοπος Κύριλλος έλειπε από την Αλεξάνδρεια οι "παραβαλανείς" προέβαιναν σε ταραχές. Σημειωτέον δε ότι το διάβημα του λαού της Αλεξάνδρειας να μένει εκεί ο Κύριλλος για προστασία τους, προήλθε από οπαδούς του Ορέστη και όχι του Κύριλλου και από φίλους του Ορέστη προερχόταν και η πρεσβεία και όχι από εκείνους τους Κύριλλου. Σε αυτήν την επιστολή δεν γινόταν ούτε ένας υπαινιγμός για την ενοχή του Κύριλλου. Αλλά αντιθέτως η πρεσβεία με σεβασμό εκφράστηκε γι αυτόν και δια των αιτήσεων της μαρτυρούσε ότι η διαρκής παρουσία αυτού στην Αλεξάνδρεια θεωρείτο ως εγγύηση για τη συγκράτηση της τάξεως και τη συγκράτηση των παραβαλάνων και την πρόληψη νέων αιματηρών επεισοδίων.
Ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος έκρινε σκόπιμο να υπάγει αυτούς κάτω από τις διαταγές του Επάρχου. Από δε τις λεπτομέρειες καθίσταται αναντίρρητο ότι ο Κύριλλος κατά την διάρκεια της δολοφονίας της Υπατίας απουσίαζε από την Αλεξάνδρεια. Οι εχθροί του Κύριλλου Νεστοριανοί συνυφαίνοντας πλήθος κατ' αυτού κατηγορίες ουδέποτε τόλμησαν να υπαινιχθούν ότι αυτός υπήρξε ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος. Φαίνεται δε μάλλον ότι ο φανατισμός του Επάρχου Ορέστη συνετέλεσε εις την έξαψη του φανατισμού των παραβαλάνων, των μοναχών και του αιγυπτιακού όχλου ο οποίος από την εποχή του Θεόφιλου διατέθηκε δυσμενέστατα κατά των εμμενόντων εις την Εθνική θρησκεία Ελλήνων της Αλεξάνδρειας. Δυστυχώς οι αιματηρές σκηνές ήταν συνηθισμένες στην πόλη αυτή.
Μετά από τα παραπάνω, όσοι κατηγορούν τον άγιο Κύριλλο, αποδεικνύονται συκοφάντες, καθώς όχι μόνο ο Άγιος Κύριλλος δεν είχε σχέση με το φόνο, αλλά αντιθέτως θεωρείτο ακόμα και από τους ειδωλολάτρες, ως απαραίτητος για να υπάρχει στην περιοχή τάξη και ειρήνη.
Οι λόγοι που ο άγιος Κύριλλος κατηγορείται τόσο έντονα και άδικα, είναι το πλούσιο έργο που άφησε πίσω του, εις βάρος των εχθρών της Εκκλησίας. Αναιρώντας το έργο του Ιουλιανού του Παραβάτη, με τίτλο «κατά των Γαλιλαίων» (δηλαδή των Χριστιανών), έγραψε απολογητική αναίρεση με τίτλο: «υπέρ της των Χριστιανών ευαγούς θρησκείας, προς εν αθέοις Ιουλιανόν». Από τα πολλά συγγράμματά του κατά των Νεστοριανών έγραψε τρεις «προσφωνητικούς λόγους περί της ορθής πίστεως εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν». Έγραψε και σύντομο διάλογο «περί αγίας τε και ομοουσίου Τριάδος». Από τις ομιλίες του είναι περίφημη η «προς την Αγίαν Μαρίαν» που αποτελεί τον πιο υπέροχο ύμνο της εκκλησιαστικής αρχαιότητας προς τη Θεοτόκο.
Είχε εχθρούς τους αιρετικούς Νοβατιανούς και Νεστοριανούς, τους Ιουδαίους και τους Ειδωλολάτρες, που όλοι είχαν συμφέρον να τον κακολογήσουν.
Το ενδιαφέρον όμως της υπόθεσης, είναι κάτι που οι Ειδωλολάτρες το αποκρύπτουν περί της Υπατίας:
Ο Συνέσιος ο Κυρηναίος (+416), καθηγητής και θαυμαστής της Υπατίας, μέσα από την αλληλογραφία του με την Υπατία άφησε την πληροφορία ότι η νεοπλατωνική φιλόσοφος είχε εκφράσει την επιθυμία της να γίνει Χριστιανή: "ποθώ γαρ Χριστιανή αποθανείν".
Όχι μόνο λοιπόν δεν υπήρχαν θρησκευτικοί λόγοι του φόνου της Υπατίας, αλλά ο φόνος αυτός εργάσθηκε κατά της Χριστιανικής Εκκλησίας, επειδή η θαυμάσια αυτή γυναίκα, αγαπούσε τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Αλλά οι ψευδείς συκοφάντες τού Νεοπαγανισμού, προσπαθούν να παρουσιάσουν την πολιτική αυτή δολοφονία ως θρησκευτική, για να φανούν ως θύματα. Φωνάζει ο κλέφτης αν φοβάται ο νοικοκύρης!
Γι' αυτό, επειδή η Υπατία ήταν Χριστιανή προσύλητη, η Εκκλησία σύμφωνα με κάποιες μελέτες, την τιμά ως Χριστιανή, και μάλιστα ως ΑΓΙΑ, επειδή είχε την πρόθεση να βαπτισθεί και δεν πρόλαβε λόγω της δολοφονίας της. Τιμάται με το όνομα: Αγία Αικατερίνη, στις 12 Ιουλίου (Για την ταύτιση Αγίας Αικατερίνης και Υπατίας, δες το βιβλίο της Μ. Dzielska, σσ. 209/210. Πρβλ. R. Richardson, The Starlovers, N.Y. 1967. Επίσης, το βιβλίο «Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;» π. Γ. Μεταλληνού, Εκδ. Αρμός 2003). Μια ταύτιση όμως, για την οποία δεν είναι όλοι πεπεισμένοι, θεωρώντας ότι η Αγία Αικατερίνη είναι διαφορετικό πρόσωπο, που μαρτύρησε στην ίδια εποχή και περιοχή.



Read more »

Τι ακριβώς κοιτάζει ένας εργοδότης στα... 6 δευτερόλεπτα που κρατάει στο χέρι του το βιογραφικό σας...



Αν νομίζετε ότι για ένα καλό βιογραφικό αρκούν οι φοβερές σας σπουδές και τεράστια εμπειρία σας, κάνετε μεγάλο λάθος.
Οι εργοδότες βλέπουν τόσα πολλά, που το μάτι τους ψάχνει για άλλα πράγματα!

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, ο μέσος εργοδότης ή υπεύθυνος για το τμήμα Human Resources κατά μέσο όρο κοιτάζει ένα βιογραφικό περίπου 6 δευτερόλεπτα, μέχρι να αποφασίσει αν τον ενδιαφέρει ή όχι. Και είναι πολύ λίγα αυτά που περνούν στο επόμενο στάδιο, στην στοίβα, δηλαδή, των "προς περαιτέρω μελέτη". Το πρώτο ξεσκαρτάρισμα γίνεται τόσο γρήγορα και κανέναν σχεδόν ρόλο δεν παίζουν οι ικανότητές σας, η προϋπηρεσία σας, οι σπουδές σας ή οι δεκατρείς ξένες γλώσσες που μιλάτε.

Τι κοιτάζουν;
Το πρώτο πράγμα που κοιτάζει ένας εργοδότης είναι το όνομά σας. Μετά, συνήθως θα διαβάσει τις δύο τελευταίες δουλειές που κάνατε (τι θέση είχατε και σε ποιες εταιρείες), το πότε δουλέψατε εκεί και μετά την εκπαίδευσή σας.

Εννοείται πως όσο πιο καθαρό και σαφές είναι το βιογραφικό σας στις περιοχές που προαναφέραμε, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να "περάσει" το πρώτο ξεσκαρτάρισμα. Ένα βιογραφικό που δεν αναγράφει σαφώς "Προϋπηρεσία" ή "Εκπαίδευση", ή που χρησιμοποιεί το ίδιο μέγεθος και βάρος γραμματοσειράς για όλες τις πληροφορίες που περιέχει, είναι καταδικασμένο.

Ο "χάρτης θερμότητας" δύο βιογραφικών. Στα κόκκινα σημεία στάθηκε πιο πολύ το μάτι αυτού που τα διάβασε. Το δεξιά βιογραφικό έχει περισσότερα τέτοια σημεία γιατί είναι πιο "καθαρό" και καλοφτιαγμένο.

Στην φωτογραφία επάνω δείτε σε ποιο σημείο στέκεται το μάτι του εργοδότη. Το αριστερά βιογραφικό μπορεί να είναι πιο "γεμάτο", αλλά είναι την ίδια ώρα και πιο δύσκολο στην ανάγνωση. Ο αριστερά υποψήφιος έχει φροντίσει να κάνει σαφή την τωρινή του απασχόληση, την προϋπηρεσία του και τις σπουδές του. Έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες από τον αριστέρα να δεχτεί μια κλήση στο τηλέφωνό του για να περάσει για συνέντευξη...
 
Read more »

Η Κιβωτός της Διαθήκης βρίσκεται στην Αιθιοπία και ίσως ο κόσμος την αντικρίσει για πρώτη φορά



Με τρομερό ενδιαφέρον διαβάσαμε την αναφορά της Daily Mail. H ταλαιπωρημένη οροφή σε ένα μικρό, οθρόδοξο εκκλησάκι στην Αιθιοπία είναι η αφορμή να αποκαλυφθεί στο ευρύτερο κοινό η Κιβωτός της Διαθήκης που, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, έχει μέσα της τις δύο πέτρινες επιγραφές με τις 10 εντολές που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή.
Ο μικρός ναός που φέρεται να φιλοξενεί την Κιβωτό της Διαθήκης Ο πρώτος ναός που φιλοξένησε την Κιβωτό της Διαθήκης ήταν ο Ναός του Σολομώντα και η ύπαρξή της για τους ιστορικούς, φέρει τον ίδιο μύθο όπως το Άγιο Δισκοπότηρο ή ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μύθος που αποτυπώθηκε με τον καλύτερο τρόπο στην πρώτη ταινία με ήρωα τον αρχαιολόγο Ιντιάνα Τζόουνς, το 1981, στους κυνηγούς της Χαμένης Κιβωτού, που σκηνοθέτησε ο Στήβεν Σπίλμπεργκ.
Ο Ναός της Παναγίας της Σιών, στην πόλη Ακσούμ, στην Αιθιοπία Σύμφωνα λοιπόν με το ρεπορτάζ της εφημερίδας που στηρίζεται στη μαρτυρία του Βρετανού φωτογράφου Tim Makins, το μικρό εκκλησάκι που φιλοξενεί την Κιβωτό από την δεκαετία του 60 βρίσκεται στην πόλη Ακσούμ και είναι απροσπέλαστο από οποιονδήποτε.

Βρίσκεται δίπλα από τον ορθόδοξο ναό της Παναγίας της Σιών. Γύρω του υπάρχει μία ψηλή κατασκευή με μυτερά κάγκελα και ο μόνος που έχει το δικαίωμα να μπει μέσα είναι ο πρωθιερέας του ναού της Παναγίας της Σιών που έχει επιφορτιστεί με την φύλαξη της Κιβωτού μέχρι το τέλος της ζωής του. Στο τελευταίο του ταξίδι στην περιοχή, ο φωτογράφος ανακάλυψε πως είχαν γίνει κάποιες αλλαγές γύρω από το εκκλησάκι, που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε επί της βασιλείας του Αιθίοπα βασιλιά Χάιλε Σελασιέ.
Η ρωγμή στη στέγη του, επιτρέπει στο νερό να μπει και η ανακαίνισή του είναι αναγκαία, καθώς η Κιβωτός κινδυνεύει. Για να γίνει αυτό, το φερόμενο ως πολύτιμο κειμήλιο πρέπει να μεταφερθεί μέχρι το πέρας των εργασιών. Έχουν ήδη ξεκινήσει οι εργασίες για την κατασκευή ενός πρόχειρου καταλύματος, δίπλα στον μικρό ναό, εργασίες που θα διαρκέσουν περίπου 3 μήνες, όπως λένε οι εργάτες. Εν τω μεταξύ, στη στέγη του πρώτου ναού έχει τοποθετηθεί μία πρόχειρη αδιάβροχη τέντα.
Ο ηλικιωμένος πρωθιερέας αποκλείεται να κατορθώσει να μεταφέρει το κειμήλιο από τον ένα ναό, στον άλλο, μόνος του, λένε οι συντάκτες της Daily Mail. Η κιβωτός υπολογίζεται πως έχει διαστάσεις 1,31 χ 0,79 χ 0,79 μέτρα. Είναι φτιαγμένη από ξύλο, ντυμένο με φύλλα χρυσού και στο πάνω μέρος της φέρεται να έχει δύο φτερωτούς αγγέλους, όπως την είδαμε και στην ταινία με τον Ιντιάνα Τζόουνς, αλλά έχει αποτυπωθεί και σε αρκετές αγιογραφίες και πίνακες.
Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η χαμένη Κιβωτός της Διαθήκης (1981) Καθώς λοιπόν κρίνεται αναγκαία η μεταφορά της, ο Βρετανός φωτογράφος αλλά και πολλοί άλλοι υπολογίζουν ότι θα κατορθώσουν για πρώτη φορά να πάρουν φωτογραφικά στιγμιότυπα από το κειμήλιο που η ορθόδοξη εκκλησία υποστηρίζει πως είναι το αυθεντικό. Είναι σίγουρο πάντως πως ο πόλη Ακσουμ, ή αλλιώς Αξώμη, της Αιθιοπίας θα δει πολλούς επισκέπτες τους επόμενους μήνες. 
 
Read more »