«Τι κρύβεται πίσω απ΄τις λεγόμενες Εορτές της Γης»;

Ἐξωτερικά μοιάζουν ἀθῶες. Ἐνδιαφέρονται γιά τή φύση καί τό περιβάλλον, προβάλλονται ὡς πολιτιστικές, ἔχουν διασκεδαστικό καί συνάμα οἰκολογικό χαρακτήρα. Συνηθίζουν δέ νά ἀποκαλοῦνται «φεστιβάλ» ἤ καί «ἐναλλακτικά φεστιβάλ»! Στό βάθος τους ὅμως κρύβεται ἡ προσπάθεια ἀναβίωσης ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν... μεγαλείων!
Τό 6ο ἀπ’ τά 10 ἄρθρα τοῦ «Πιστεύω» τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ἀναφέρει: «Τη θεά Γαία θά τήν λατρεύεις μέ πίστη»!

Ἀκριβῶς σ’ αὐτή τήν κατεύθυνση, δηλαδή τῆς λατρείας τῆς «θεᾶς Γαίας», εἶναι δρομολογημένες διάφορες ἑορτές οἱ ὁποῖες καί ἀποκαλοῦνται «Ἑορτές τῆς γῆς», οἱ ὁποῖες συνήθως διοργανώνονται, ὑποστηρίζονται καί προβάλλονται ἀπό οἰκολογικές ὀργανώσεις, τό μέγα μέρος τῶν ὁποίων (ἄν ὄχι ὅλες) ἐκεῖ ἀποβλέπουν: Στή λατρεία τῆς Γαίας – Γῆς, τῆς ...μητέρας πάντων τῶν θεῶν καί τῶν ἀνθρώπων καί τροφοῦ τους! Οἱ παγανιστές μάλιστα τήν ἐκλαμβάνουν ὡς ζωντανή ὕπαρξη, ἡ ὁποία καί ἀπαιτεῖ λατρεία! 

 

Ὑπόψη, ὅτι ὁ παγανισμός εἶναι κατά βάση λατρεία τῆς ἴδιας τῆς φύσης. Οἱ ἴδιοι λένε πώς εἶναι οἱ πλέον θερμοί οἰκολόγοι καί ἐκεῖνοι πού ἐνδιαφέρονται μέ πάθος γιά τή σωτηρία τοῦ πλανήτη, ἐπειδή θεωροῦν τή φύση «θεία» καί ὡς τέτοια τή λατρεύουν. Ὅλες δέ οἱ ἑορτές τους ἀποβλέπουν στήν ἑδραίωση τῆς λατρείας τῆς φύσης. Ἑορτάζουν ἐπιπλέον μέ ἔμφαση τά ἡλιοστάσια καί τίς πανσελήνους καί προσεύχονται στόν ἥλιο καί τή σελήνη, γνωστή καί ὡς θεά Ἑκάτη, ὅπως ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης! Μάλιστα διάφοροι φορεῖς, ἰδιαίτερα τόν μῆνα Αὔγουστο, ἑορτάζουν τήν πανσέληνο γλεντώντας ὅλη τη νύχτα! Ὅποτε ἡ οἰκολογική εὐαισθησία πολλῶν ἀνθρώπων, γίνεται στόχος τῶν νεοπαγανιστῶν. Στελέχη τους δέ, ἔχουν εἰσχωρήσει, ὡς δῆθεν οἰκολόγοι, σέ διάφορες ὀργανώσεις, συλλόγους καί σωματεῖα προκειμένου νά προωθοῦν ἀπό ἐκεῖ καλύτερα τις θέσεις τους.
Ὅλα αὐτά ὑπάγονται στίς «σύγχρονες» ἀντιλήψεις τοῦ Νεοπαγανισμοῦ πού μέ διαφόρους τρόπους καί διαδικασίες, θέλει νά τίς προωθήσει στήν παγκόσμια κοινωνία καί ἰδιαίτερα στή δική μας, ὡς Ὀρθόδοξη πού εἶναι.

Αὐτό προέκυψε ἀπ’ τήν δεκαετία τοῦ ’90 κι’ ὕστερα, κι’ εἶναι ἀλήθεια πώς ἔχει αὐξανόμενους ρυθμούς. Μιλοῦν γιά τό περιβάλλον, τήν ἁγνότητα τῆς φύσης, τά τοπικά γεωργικά προϊόντα, τά ὁποῖα καί λένε πώς προωθοῦν! Μέ βάση αὐτά, διοργανώνεται ἡ ἑορτή, ἤ τό ἀποκαλούμενο «φεστιβάλ», στό ὁποῖο περιλαμβάνονται ἔκθεση τῶν προϊόντων αὐτῶν, μουσικές ἐκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις.

Ἐπιπλέον παίρνουν κι’ ἕνα τοπικό καί τάχα παραδοσιακό χαρακτήρα, για νά ξεγελιοῦνται οἱ πολλοί καί νά συμμετέχουν σ’ αὐτά. Μέ τόν τρόπο αὐτό, κάθε τόπος προσπαθεῖ νά μιμηθεῖ τόν ἄλλο, καί δεδομένης καί τῆς ἄγνοιας, σιγά – σιγά ριζώνουν στίς ἑορτές καί τίς πανηγύρεις του!
Μέ τήν μεγαλύτερη δυνατή καθιέρωσή τους, εἶναι βέβαιο πώς θά κάνουν τά πάντα, ὥστε νά ἐκτοπίσουν τίς θρησκευτικές καί ἄλλες ἑορτές μας, να ἀνατρέψουν τίς γνήσιες Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας, νά μᾶς γαλουχοῦν μέ τό δικό τους ἀλλιώτικο γάλα γιά νά μᾶς ὁδηγήσουν ἐκεῖ πού πραγματικά θέλουν καί σκοπεύουν, ὁπότε καί θά ἀποκαλυφθεῖ πλήρως τό πραγματικό τους πρόσωπο. Ἀλλά τότε θά εἶναι μᾶλλον ἀργά, ὁπότε καί οἱ ἀντιδράσεις θά εἶναι χλιαρές καί ἀσήμαντες, ἄν ὑπάρξουν κι’ αὐτές!

Φορεῖς τους εἶναι διάφοροι τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι, πού κινητοποιοῦν τίς τοπικές ἀρχές καί κοινωνίες, ὁπότε ἔχουν πλέον ἕναν ἐπίσημο καί ἀκόμη πιό ἀθῶο χαρακτήρα!
Οἱ ἑορτές αὐτές τῆς γῆς, προβάλλονται ὡς «ἡ ἄλλη πρόταση τοῦ καλοκαιριοῦ» καί ἡ ἀνάδειξη τοῦ «ἐναλλακτικοῦ» καί τοῦ «διαφορετικοῦ» στίς διακοπές, τή διατροφή καί τήν ἐν γένει ζωή μας! Γι’ αὐτό καί εἶναι «κατάμεστες ὄχι μόνον ἀπό πολιτιστικές ἀλλά καί ἀπό περιβαλλοντικές δραστηριότητες».

Θέλουν νά εἶναι σαφῶς «πολυπολιτισμική ἑορτή», «μέ πρόγραμμα πολυπολιτισμικό» γι’ αὐτό κι’ ἔχουν ὡς σύνθημά τους τό «ἡ συνύπαρξη τῶν πολιτισμῶν μόνο γιορτή μπορεῖ νά εἶναι»! Ἐξάλλου πολύ εὔκολα τό διακρίνει αὐτό κανείς στό πρόγραμμα τῶν συναυλιῶν τους τό ὁποῖο εἶναι πάντοτε «πολυσυλλεκτικό καί ποικιλόχρωμο», προκειμένου νά βρίσκεται σ’ αὐτό ἀκριβῶς τό λεγόμενο «κοσμοπολίτικο πνεῦμα» τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς «Νέας Ἐποχῆς»!

Μόνο πού σ’ αὐτόν τόν πολυπολιτισμό ἀπουσιάζει τελείως ἤ μόλις διακρίνεται ἡ παραδοσιακή μας Ἑλληνική μουσική, ὅπως τό δημοτικό τραγοῦδι, γιά παράδειγμα. Αὐτό πού κυριαρχεῖ εἶναι ἡ ρόκ, τζάζ καί πόπ μουσική, ἡ λεγόμενη ἔθνικ. Γι’ αὐτό καί οἱ μουσικοί καλλιτέχνες εἶναι ἀπό κάθε μέρος τῆς γῆς. Ἐξ ἄλλου σκοπός τους εἶναι, ὅπως λένε, νά «ἀναμειγνύουν μουσικές ἀπό διαφορετικούς πολιτισμούς, νά ξεπερνοῦν πατρίδες καί σύνορα».

Ἀλλά οἱ «Γιορτές τῆς Γῆς» ἐξελίχθηκαν καί σέ... «Γιορτές Ἑλληνικῆς Γῆς», πού δέν εἶναι ἄλλες ἀπό τή... γιορτή τῆς σαρδέλας, τοῦ σκόρδου, τοῦ ροδάκινου, τῆς πατάτας, τοῦ κρασιοῦ πού αὐξάνονται καθημερινά σάν... ἐπιδημία!

Ὅπως πληροφορούμαστε, αὐτές οἱ «Γιορτές τῆς Γῆς», ἔχουν καί μιά ἄλλη διάσταση. Πρόκειται γιά τά μουσικά φεστιβάλ πού γίνονται σέ πανέμορφα τοπία καί δάση! Διαβάζουμε λοιπόν γι’ αὐτά σέ σχετικές ἱστοσελίδες :

«Στά βουνά καί στά ποτάμια συχνάζουν, σύμφωνα μέ τούς θρύλους καί τις παραδόσεις, νύφες καί ξωτικά. Τά τελευταία χρόνια ὅμως, φαίνεται ὅτι συχνάζουν καί ἄλλες «φυλές». Κατασκηνωτές πού θέλουν νά ἀπολαύσουν τη φύση, νά κοιμηθοῦν σέ σκηνές, νά ἀκούσουν μουσική, νά συμμετάσχουν σε ποικίλες δραστηριότητες καί, τέλος πάντων, νά κάνουν κάτι διαφορετικό ἀπό τά συνηθισμένα...»!
Ὁπότε ἐκεῖ πού ὁ συγκεκριμένος τόπος ἑόρταζε τόν Ἅγιο Γεώργιο, τόν Ἅγιο Παντελεήμονα, τήν Ἁγία Παρασκευή, τήν Ἁγία Μαρίνα, τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, τώρα καλεῖται νά ἑορτάζει τήν ἑορτή τῆς πατάτας, τοῦ σκόρδου καί τῆς σαρδέλας.

Ἔπειτα, τούς γίνεται μεγάλη προβολή καί διαφήμιση, ἐνισχύονται καί οἰκονομικά, ἔχουν τήν συμπαράσταση ὅλων τῶν παραγόντων, πλαισιώνονται καί μέ καλλιτεχνικές καί ἄλλες ἐκδηλώσεις. Εἰδικά ἕνα χωριό, με ἐλάχιστους κατοίκους, πότε εἶδε τέτοια... μεγαλεία ;

Τελικά τί γίνεται ; Μέ τόν τρόπο αὐτό καταργοῦνται, ἤ ἔστω περιθωριοποιοῦνται οἱ Ἐκκλησιαστικές μας ἑορτές καί μάλιστα μέ τρόπους καί διαδικασίες πού δέν τούς ἀντιλαμβανόμαστε καί πολύ, μέ ὅ,τι αὐτό σημαίνει.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ Π Α Υ Λ Ο Σ

Πηγή: http://www.pentapostagma.gr