Η «μυστική γλώσσα» του Πούτιν

Εκτός του επίσημου πρωτοκόλλου, στο Κρεμλίνο υπάρχει το ανεπίσημο, και βέβαια, μια ειδική σημειολογία στη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο πρόεδρος Πούτιν, αλλά και οι πέριξ αυτόν αξιωματούχοι. Τι σημαίνουν ορισμένοι από τους «όρους» που χρησιμοποιούνται εκεί, και πως «αποκωδικοποιούνται»;

Στο Κρεμλίνο υπάρχουν κάποιοι άγραφοι κανόνες τόσο στην επικοινωνία μεταξύ των υψηλών αξιωματούχων του, όσο και στις επαφές του προέδρου και του περιβάλλοντός του, με άλλους κυβερνητικά στελέχη και παράγοντες της δημόσιας ζωής. Συχνά, οι επαφές αυτές, ειδικά του προέδρου, προβάλλονται από την τηλεόραση. Και μπορεί άπαντες να βλέπουν μια τυπική συνάντηση. Τι κρύβεται όμως, πίσω από την κάθε λέξη που εκστομίζει ο πρόεδρος ή άλλοι «άνθρωποί» του;

Στο Κρεμλίνο λοιπόν, είναι σημαντικό να ξέρεις και να δίνεις προσοχή στο λεξιλόγιο, το οποίο χρησιμοποιούν οι αξιωματούχοι του, και κυρίως ο πρόεδρος. Ετσι, μπορεί κανείς να καταλαβαίνει τα «μηνύματα» που θέλουν να στείλουν, παρά τις περιστροφές στο λόγο τους.

«Σας άκουσα»

Πούτιν: Όλα έτοιμα, ελάτε στο Σότσι!

Μια πολύ γνωστή έκφραση του ρώσου προέδρου, που έχει γίνει ένα από τα σήματα κατατεθέντα για τους ενοίκους του Κρεμλίνου, είναι το «Σας άκουσα». Υπάρχει όμως, και το «Σας ακούω». Που στη «γλώσσα του Κρεμλίνου» σημαίνει ότι τα όσα λέγει κάποιος κατά τη συνάντησή του με τον Πούτιν ή και με το περιβάλλον του, θα ληφθούν υπόψιν αυτή τη φορά, και μάλιστα, αν σταθεί πολύ τυχερός, θα συμφωνήσουν με τις προτάσεις του ή θα ικανοποιήσουν το αίτημά του. Βέβαια, το δεύτερο δεν είναι καθόλου σίγουρο.

Πάντως, τους τελευταίους μήνες, αυτή την έκφραση άρχισαν να τη χρησιμοποιούν πολλοί. Αρχικά να την λένε αυτάρεσκα μεγάλοι επιχειρηματίες και αξιωματούχοι, ακόμα και μεσαίας κλίμακας, ενώ μετά έφτασε να χρησιμοποιείται και στους διαλόγους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ωστόσο, οι περισσότεροι που τη χρησιμοποιούν, μάλλον δεν γνωρίζουν το βαθύτερο νόημα της έκφρασης.

Προσφώνηση με το όνομα

Σε μια συνάντηση, ο πρόεδρος «ξέχασε» ξαφνικά το όνομα του γνωστού μουσικού, Γιούρι Σεβτσούκ, την ίδια στιγμή που σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης απευθυνόταν σε όλους τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους ονομαστικά. Τότε, μεγάλη προσοχή στο συγκεκριμένο γεγονός είχε δώσει ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Αναλύσεων, Αντρέι Ιλαριόνοφ. Ως πρώην αξιωματούχος του Κρεμλίνου, άλλωστε, γνώριζε πολύ καλά τι σημαίνουν οι προσφωνήσεις και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στο «πρωτόκολλο» του Κρεμλίνου. Πόσο μάλλον, που το Κρεμλίνο είναι ένας από τους λίγους «θεσμικούς χώρους», όπου θεωρείται αναγκαίο να απευθύνονται ο ένας στον άλλον χρησιμοποιώντας το όνομα και το πατρώνυμο, ακόμα κι’ αν κάποιοι μιλούν μεταξύ τους στον ενικό, με τα «εσύ», «σου», «σε εσένα», «είσαι» κλπ.

Μια πολύ γνωστή έκφραση του ρώσου προέδρου είναι το «Σας άκουσα».

Να σημειωθεί πως ακόμα και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, άπαντες οι αξιωματούχοι, όταν αναφέρονται στην ανώτατη ηγεσία, χρησιμοποιούν τα αρχικά τους. Για παράδειγμα, «Β.Β.», για τον Βλαντίμιρ Βλαντίμιροβιτς Πούτιν), και «ΝΤ.Α.», για τον πρωθυπουργό, Ντμίτρι Ανατόλιεβιτς Μεντβέντιεφ. Και με το όνομά τους, βέβαια, τους αναφέρουν, αλλά όταν γίνεται κάτι τέτοιο, δείχνει μια ιδιαίτερη εγγύτητα προς αυτά τα πρόσωπα. Ακόμη πιο ενδιαφέρουσες είναι οι αλλαγές –οι «μεταμορφώσεις- που συντελούνται με τα πρόσωπα εκείνα, τα οποία μέχρι πρότινος τα προσφωνούσαν με το «εσύ», αλλά όταν μετά αναλαμβάνουν κάποια υψηλή θέση στο Κρεμλίνο, αποκτούν αμέσως … πατρώνυμο.

Για τους «γλωσσικούς κώδικες» που χρησιμοποιούν «οι του Κρεμλίνου», όταν απευθύνονται στον άλφα ή τον βήτα, υπάρχουν πάρα πολλές ερμηνείες. Και όλες έχουν τη σημασία τους. Παρόλα αυτά, δεν είναι σημαντικό με ποιο τρόπο ακριβώς σε προσφώνησαν. Το βασικό είναι να αναφέρθηκε γενικά το όνομά σου. Αν απευθύνονται σε σένα με το όνομά σου, αυτό σημαίνει ότι οι ένοικοι του Κρεμλίνου σε αναγνωρίζουν ως προσωπικότητα, και δε σε θεωρούν απλά κάποιο άτομο μέσα από το πλήθος.

Ακριβώς με αυτή την αντίληψη σχετίζεται το γεγονός ότι το όνομα ενός εκ των ηγετών της αντιπολίτευσης, Αλεξέι Ναβάλνι, δεν ήθελε να το αναφέρει κανένας από το Κρεμλίνο (όχι μόνο ο Πούτιν). Και ο λόγος είναι ότι ήθελαν να δείξουν στον κόσμο ότι δεν τον θεωρούν ως πρόσωπο άξιο προσοχής. Αντίθετα, όταν ο Πούτιν μιλούσε για τον πρώην ιδιοκτήτη της πετρελαϊκής εταιρίας, «Yukos», και πιο διάσημο ρώσο κρατούμενο, Μιχαήλ Χοντορκόβσκι αναφερόταν και με το επώνυμο, και με το «Μιχαήλ Μπορίσοβιτς». Κι’ αυτό, παρ’ ότι αρνούταν να τον αναγνωρίσει ως πολιτικό κρατούμενο.

Πώς πρέπει να μιλάς με τον Πούτιν

Το να σιωπά κάποιος και να ψάχνει μια βολική παύση στον διάλογο, προκειμένου να πει αυτά που θέλει, στο 90% των περιπτώσεων σημαίνει ότι θα υποχρεωθεί να φύγει από τη συνάντηση χωρίς να έχει «αποσπάσει» τίποτα. Η σιωπή, ή η πολύ μακρά παύση του αξιωματούχου ως απάντηση σε ερώτηση του Πούτιν, μπορεί να σημαίνει «κακά μαντάτα» για την περαιτέρω καριέρα του. Ο πρόεδρος, άλλωστε, περιμένει ότι ο συνομιλητής κατέχει το ίδιο καλά το αντικείμενο της συζήτησης, όπως ο ίδιος.

Οι μακράς διάρκειας περιστροφές του λόγου, χωρίς πέρασμα στην ουσία, εκνευρίζουν πραγματικά τον Πούτιν. Αυτός τότε, είτε «κλείνεται», είτε αρχίζει να επεμβαίνει ανυπόμονα: «Τι λοιπόν θέλατε να πείτε;», «Το θέμα ποιο είναι;». Κατά κανόνα, αυτός ο εκνευρισμός αντανακλάται και στην αντίδρασή του, όταν τελικά παρατίθεται το κυρίως θέμα. Αυτό, είτε δεν του είναι πλέον ενδιαφέρον, είτε του προκαλεί αποστροφή, ανάλογη με αυτή που έχει για τον συνομιλητή. Περισσότερο από την μακρηγορία, τον Πούτιν τον ενοχλεί όταν τον διακόπτουν. Ο ίδιος, συνήθως, δίνει τη δυνατότητα στον συνομιλητή να πει όσα θέλει (ίσως αραιά και που να διευκρινίζει κάτι στην πορεία) και αναμένει το ίδιο από την άλλη πλευρά.

Πηγή: http://rbth.gr