Η ημέρα της Κρίσεως

Η εκκλησία πιστεύει ότι ο κόσμος κάποτε θα καταστραφεί. Στην επιστολή του ο Απ. Πέτρος καθορίζει και μας λέει ότι «ουρανός και γη ριζιδών παρελεύσετε και ως ξύλα κατακαιόμενα καυθήσονται». Ο δε Δαυίδ στους ψαλμούς του λέει “θα τυλιχθούν οι ουρανοί και η γη όπως τυλίγεται ένα χαρτί και θα καούν”. Πότε θα γίνουν αυτά; οι μαθητές ρωτούσαν τον Κύριο και ο Χριστός επειδή συνήθως δεν απαντούσε σε ερωτήματα απορίας τους έλεγε «δίδε πάντα ήξει» τώρα θα γίνουν όλα αυτά «εγγύς το τέλος» για να δώσει στους ανθρώπους μια ετοιμότητα και να περιμένουν ακριβώς την ημέρα αυτή. 

 

Για να μας προετοιμάσει ότι θα γίνει κάποτε το τέλος του κόσμου μας είπε ο Ευαγγελιστής Μάρκος αυτήν την περικοπή που μας την έθεσε για να έχουμε γνώση πως ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά. Είναι γεγονός ότι θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Δεν θα είναι η ηλεκτρονική καταστροφή, ούτε ο πυρηνικός πόλεμος ούτε τίποτε άλλο όπως λένε πολλοί άνθρωποι. Αλλά θα είναι όπως ακριβώς ορίζει το ευαγγέλιο. Πότε θα γίνει; «διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» όταν θα ψυχρανθούν οι άνθρωποι και δεν θα υπάρχει αγάπη. Όταν η πίστη κατακερματιστεί, όταν δηλαδή η πίστη η αγνή και οι πιστοί πλέον θα γίνουν κομμάτια, όταν λίγοι άνθρωποι θα βρίσκονται στη γη για να εκπροσωπήσουν αυτό το Ορθόδοξο φρόνημα. Τότε ήξει το τέλος, τότε θα γίνει το τέλος. Και το τέλος θα είναι φοβερόν. 

 

Θα κατέβει ο Χριστός για να κρίνει πάλι ξανά τον κόσμο. Όχι όμως ταπεινά όπως τότε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ κατά τρόπο ο οποίος δεν αρμόζει σε βασιλέα, αλλά μετά θρόνου δόξης, θα καθίσει επί άρματι για να κρίνει τον κόσμο, ζώντας και νεκρούς. Πώς θα γίνει αυτή η κρίση; Οι υπάρχοντες ζωντανοί θα πάθουν μια μετάσταση σωματική, οι δε νεκροί θα αναστηθούν, όλοι όσοι πέθαναν από αιώνας, από Αδάμ και Εύας μέχρι σήμερα. Θα γίνει παγκόσμια ανάσταση νεκρών, θα αλλαχθούν τα σώματα και θα γίνουν ουράνια όχι όπως είναι παχυλά ως τώρα. Και τότε θα αρχίσει η κρίση η οποία δεν θα είναι να εξετάζεται ο καθένας σαν σε δικαστήριο ξέχωρα, αλλά θα ακουστεί αυτή η φωνή που ακούστηκε στο ευαγγέλιο «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου κληρονομήσατε την ουράνια Βασιλεία». Ελάτε όσοι εργαστήκατε το δίκαιο, την αρετή, την εγκράτεια, τη σωφροσύνη, την ταπεινοφροσύνη, την υπακοή, την πίστη, να έρθετε στη βασιλεία μου. Και αυτοί θα είναι άνθρωποι που αγωνίστηκαν στη ζωή αυτή. Οι άλλοι πάλι παρομοιάζονται με τα ερίφια που είναι κάπως άτακτα και απείθαρχα όντα και αυτοί θα ακούσουν μια άλλη φωνή «Δεύτε οι καταραμένοι κληρονομήσατε την ατιμασμένη βασιλεία του διαβόλου», πάτε λέει να συγκατοικήσετε μαζί με τον διάβολο. Εις το πυρ το εξώτερο, γιατί υπήρξατε σκληροί και ανάλγητοι στη ζωή σας. Δεν κάνατε τίποτα το καλό, τίποτα το αγαθό, αλλά τα πάντα τα περάσατε με μια φιλαυτία, μια φιλαρέσκεια και παρανομώντας μέσα στους διαδρόμους των δαιμόνων. 

 

Υπάρχει κόλαση; Είναι ένα ερώτημα που πάρα πολλοί άνθρωποι διερωτώνται, κι αν υπάρχει τι είναι η κόλαση; Η κόλαση είναι ένας τόπος φοβερός, ετοιμασμένος από τον Θεό για τα απείθαρχα πνεύματα πρώτα του εωσφόρου και των δαιμόνων, αυτοί οι οποίοι αποστάτησαν από την αγαθότητα του Θεού, να ζουν εκεί πέρα. Είναι τόσο φρικτή που εμείς δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε, τόσο φρικτή που οι ίδιοι οι διάβολοι δεν θέλουν να πάνε να τη συναντήσουν . Πώς το ξέρουμε αυτό το πράγμα; Από την παραβολή των Γαδαρινών, όπου οι δύο δαιμονιζόμενοι έκραζαν δια μέσου των δαιμόνων και έλεγαν «μην αποστείλεις ημάς εις την άβυσσο Κύριε, αλλά στην απέναντι αγέλη των χοίρων» Μην μας στέλνεις λέει ακόμη στο διάβολο αλλά να μας στείλεις στην αγέλη των χοίρων. Και αυτοί ακόμη απολαμβάνουν μια ελευθερία κινήσεως μολονότι είναι φθονερά, πονηρά και κακά όντα. Τότε όμως θα εγκλωβιστούν μέσα σε αυτόν το χώρο όπου θα υπάρχει το σκότος και ο σκώληξ ο κίναιδος. Εκεί κάτω τρυγμός των οδόντων, θα υπάρχει ένα μαρτύριο της συνειδήσεως, τέτοιο μαρτύριο που άνθρωπος ούτε καν το φαντάζεται στη ζωή του. 

 

Αλλά εκφράζω ορισμένες ιδέες και απορίες. Πως ο Πανάγαθος Θεός που δημιούργησε με αγάπη αυτόν τον κόσμο θα καταδεχθεί το πλάσμα Του να το βλέπει σε μια ελεεινότητα, σε μια τέτοια φοβερή απομάκρυνση; Πως θα αποκοπεί από τις οντολογικές φυσικές του ρίζες του Θεού; Αυτό είναι ακριβώς το δύσκολο, το οποίο ακόμη και πάρα πολλοί πατέρες έπεσαν έξω στην ερμηνεία τους και καθαιρέθηκαν όπως ο Ωριγένης, ο Ευάγριος ο Ποντικός, ο Γρηγόριος Νήσης ,ο Θεοδώρητος ο Κύρων, ο Θεόδωρος Μοψουεστίας. Μεγάλοι συγγραφείς και πατέρες δεν μπόρεσαν να ερμηνεύσουν σωστά τα χωρία και έπεσαν στην ανθρώπινη λογική και αφορίσθηκαν από Οικουμενικές συνόδους. Η κόλαση είναι ένα βέβαιο γεγονός και γι αυτό ακριβώς όλη μας η ζωή και όλη μας η προετοιμασία είναι να μην συναντήσουμε την ώρα εκείνη της εξόδου της ψυχής από τον κόσμο αυτό. 

 

Να προετοιμαστούμε για να πάμε στη Φωτεινότητα και στα Βασίλεια, στα ουράνια εκείνα βασίλεια. Ο τόπος εκείνος είναι ανελέητος. Ο άνθρωπος θα είναι κατάμονος σκληρός και απερίτμητος, στενάζοντας και αλαλάζοντας καθημερινώς, για το τι έχασε βλέποντας απέναντι τη δόξα του Παραδείσου. Αλλά δεν θα είναι μόνος του, θα έχει συντροφιά τους πονηρούς δαίμονες οι οποίοι θα ανακατώνονται ανάμεσά του κι όπως είναι αιμοβόροι και άγριοι θα καταστούν έτη περισσότερο δυσχερέστερη και δυσκολότερη τη ζωή του. Αφόρητο μαρτύριο και η βασίλεια ουκ έσται τέλος, και δεν θα υπάρχει τέλος στο μαρτύριο αυτού του ανθρώπου. Δεν θα υπάρχει καμία ανάπαυση, καμία συστολή, καμία ανακούφιση αλλά πάντα θα συναχθούν επάνω εις τη προστασία του Θεού. Απέναντι δε, θα υπάρχει η βασιλεία του Θεού που θα λάμπει, η αιώνια χαρά την οποία θα βλέπουν οι αμαρτωλοί και θα καίγονται. Θα βλέπει αυτός που πρόδωσε τον άλλο και μπήκε στη φυλακή. Θα βλέπει αυτός που σκότωσε το θύμα του, θα βλέπει αυτός που αδίκησε τον πλησίον του, θα βλέπει ο άντρας που εγκατέλειψε τη γυναίκα του, οι γονείς που εγκατέλειψαν τα παιδιά, τα παιδιά που εγκατέλειψαν τους γονείς. Θα βλέπονται ανάμεσα τους και το μαρτύριο θα είναι αφόρητο. Λέει ο σοφός Σολομών, τότε θα σταθεί ο δίκαιος εναντίον αυτών που τον έθλιψαν και τότε θα συνέλθουν όσοι δεν βάδισαν τον δρόμο αυτό της ταπεινοφροσύνης και της αγάπης. Πως πλανηθήκαμε εμείς, εμείς θεωρήσαμε όλη τη ζωή ότι ήτανε ένας μανιακός, ότι δεν ήταν στα καλά του και τώρα απολαμβάνουμε αυτή την τιμωρία. Επλανήθημεν από της οδού, θα λένε οι άνθρωποι αυτοί που θα πάνε στη κόλαση. Φοβερό πράγμα και όμως τόσοι άνθρωποι βλέπετε μένουν στην αμετανοησία, μένουν εκεί που τους έταξε η φυσική τους κατάσταση και δεν μεταστρέφουν στην εκκλησία του Χριστού και προ πάντων στην Ορθοδοξία. Ανελέητοι και ανάλγητοι, γιατί ακριβώς υπάρχει σκληρότητα μέσα, η οποία δεν αφήνει τον άνθρωπο να γαληνέψει ποτέ, να γίνει επιεικής, μαλακός, να αισθανθεί τη Δόξα του Θεού. 

 

Τι θα κάνουν στον ουρανό οι ψυχές; Πως θα ζουν; Σε έναν λόγο του Αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου λέει ότι, οι μεν κολασμένοι θα έχουν ανυπόφορο μαρτύριο. Οι μεγάλοι θα αισθανθήκατε πόνους δριμύς στους κολικούς σκεφτείτε αυτός ο πόνος ο σωματικός να είναι χίλιες φορές ποιο πάνω ψυχικός , δυσβάσταχτο το μαρτύριο. Αυτό θα είναι κάποτε αιώνιο και ατέλειωτο. Οι δίκαιο πάλι θα ευφραίνονται συνέχεια θα υπάρχει μία ακατάπαυστη δοξολογία θα ακούγεται αυτό το «Άγιος Άγιος Κύριος Σαβαώθ πλήρης ο ουρανός και η γη της Δόξης σου». Μια συνεχή δοξολογία υπό των Αγγέλων η οποία δεν θα έχει τέλος. Η κόλαση και ο παράδεισος θα είναι αιώνια και ατελεύτητα. Δεν θα υπάρχουν κενά ούτε διαστήματα αλλά θα είναι κάτι το οποίο άπειρον θα υπάρχει. 

 

Μέσα λοιπόν σε αυτά τα μεγάλα μηνύματα από το ευαγγέλιο, αντιλαμβάνεστε πόσο προσεκτικοί πρέπει όλοι να είμαστε. Ο ένας προς τον άλλον, η πίστη μας προς τον Θεό , η αγάπη προς τον πλησίον, η αγάπη προς τον Θεό και γενικά η εγκράτεια και η σωφροσύνη. Η εκκλησία σε αυτό μας έταξε να προσέχουμε και βλέπουμε ότι δεν μνημόνευσε σήμερα το ευαγγέλιο καμιά άλλη αρετή, ούτε αν κανείς έγινε καλόγερος ή αν έγινε Ιερέας ή αν είναι παρθένος ή αν είναι ασκητής ούτε αν είναι πολύ νηστευτής, αλλά μνημόνευσε μία και μόνο αρετή. Την αρετή της αγάπης και της ελεημοσύνης γιατί η ελεημοσύνη φέρνει την αγάπη. Η πραγματική βέβαια ελεημοσύνη είναι αποτέλεσμα και απότοκος ενέργεια η οποία γεννά την αγάπη. Αυτή την αρετή και μόνο ζητάει η εκκλησία να αποκτήσουν οι Χριστιανοί, της επιεικείας και της αγάπης.

 

Πότε δε θα γίνει το τέλος του κόσμου; Λένε μερικά βιβλία ότι θα γίνει τον όγδοο αιώνα. Ακριβώς όμως δεν έχει καθοριστεί χρονολογία. Ο δε Υιός του ανθρώπου γνωρίζει την ημέρα και την ώρα εκείνη, θέλει να πει το ευαγγέλιο. Τόσο πολύ δηλαδή είναι άγνωστο στους ανθρώπους. Ο Χριστός έδωσε σημεία βέβαια και λέγει λιμοί σεισμοί καταποντισμοί , εμφύλιοι πόλεμοι κατά τόπους αλλά όλα αυτά πάντως δεν μπορούμε να τα λάβουμε ως ενδεικτικά και εμείς να προσδιορίζουμε ημέρες και ημερομηνίες .

 

Εμείς πρέπει να πιστεύουμε ακράδαντα σε αυτά που λέει το ευαγγέλιο παρόντες και προσέχοντες. Η προσευχή προς καρτερούντες και οι ενεργούντες σύμφωνα με την αγάπη θα είμαστε βέβαιοι ότι θα καταταγούμε με τη μερίδα των δικαίων των προβάτων και να αποφύγουμε τα ερίφια στη ζωή μας.

Πηγή: ο παπάς της ενορίας