Ανερχόμενος ψυχρός πόλεμος ενώ η Ουάσιγκτον ψεύδεται ξανά«Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν προκείμενου να παραμείνουν τα ίδια»
Ο Ψυχρός Πόλεμος εξοικονόμησε πολλά χρήματα για το στρατό και γενικότερα τις επιχειρήσεις ασφάλειας για τέσσερις δεκαετίες. Χρονολογούνται από Τσώρτσιλ στις 5, Μαρτίου 1946 και την ομιλία του στο Fulton,στο Μισσούρι μέχρι τα τέλη του Ψυχρού Πόλεμου στα τέλη του 1980. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οι Αμερικανοί άκουσαν πολλές φόρες για τα «δέσμια των Εθνών.» Τα «Δέσμια των Εθνών» είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται μερικές φορές στις Ηνωμένες Πολιτείες για να περιγράψει τα έθνη σε μη δημοκρατικά καθεστώτα και συνήθως συνοψίζονται ως «Ανατολική Ευρώπη».
Αυτά τα έθνη ήταν σε αιχμαλωσία, επειδή οι πολιτικές τους υπαγορεύτηκαν από τη Μόσχα, ακριβώς όπως αυτά τα ίδια δέσμια Εθνών, καθώς και το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Δυτική Ευρώπη, τον Καναδά, το Μεξικό, την Κολομβία, την Ιαπωνία, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νότια Κορέα, την Ταϊβάν, τις Φιλιππίνες, τη Γεωργία, και της Ουκρανίας, όπου οι ξένες πολιτικές τους υπαγορεύονται σήμερα από την Ουάσιγκτον. Η Ουάσινγκτον προτίθεται να επεκτείνει τις δέσμια Εθνών και να συμπεριλάβει το Αζερμπαϊτζάν, πρώην συστατικά μέρη της Σοβιετικής Κεντρικής Ασίας, το Βιετνάμ, την Ταϊλάνδη και την Ινδονησία.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οι Αμερικανοί θεώρησαν τη Δυτική Ευρώπη και τη Μεγάλη Βρετανία ως ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη. Είτε ήταν είτε όχι, σίγουρα δεν είναι σήμερα. Είμαστε τώρα σχεδόν επτά δεκαετίες μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, και τα αμερικανικά στρατεύματα εξακολουθούν να καταλαμβάνουν τη Γερμανία. Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν τολμά να λάβει θέση διαφορετική από εκείνη του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Όχι πολύ καιρό πριν υπήρξε συζήτηση τόσο για το Ηνωμένο Βασίλειο οσο και τη Γερμανία για την αποχώρηση τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η Ουάσιγκτον είπε και στις δύο χώρες ότι η συζήτηση αυτού του είδους πρέπει να σταματήσει, δεδομένου ότι δεν ήταν προς το συμφέρον της Ουάσινγκτον για οποιαδήποτε χώρα να εξέλθει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι και η συζήτηση σταμάτησε. Η Μεγάλη Βρετανία και η Γερμανία είναι τόσο ολοκληρωτικά υποτελείς της Ουάσινγκτον ώστε καμία χώρα δεν μπορεί να συζητήσει δημοσίως το ίδιο το μέλλον της.
Όταν ο Baltasar Garzon, ένας Ισπανός δικαστής με εισαγγελική αρχή, προσπάθησε να κατηγορήσει τα μέλη του καθεστώτος του George W. Bush για την παραβίαση του διεθνούς δικαίου με το βασανισμό κρατούμενων, δεν υπήρξε ιδιαίτερα θετική αντίδραση προς το μέρος του.
Στη σύγχρονη Βρετανία, η Stephane Aderca γράφει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι υπερήφανο που είναι ένας «μικρός εταίρος» της Ουάσινγκτον . Το να είσαι «μικρός εταίρος,» της Ουάσιγκτον όπως η Aderca αναφέρει, είναι μια τόνωση του «εγώ» για τη βρετανική ελίτ, δίνοντάς τους την αίσθηση της αυτό-σημασίας.
Σύμφωνα με τον κανόνα της Σοβιετικής Ένωσης, μια μεγαλύτερη οντότητα από ό, τι σήμερα η Ρωσία, τα αιχμάλωτα έθνη είχαν χαμηλές οικονομικές επιδόσεις. Σύμφωνα με τον κανόνα της Ουάσιγκτον, αυτοί οι ίδιοι αιχμάλωτοι έχουν χαμηλές οικονομικές επιδόσεις που οφείλονται σε λεηλασία τους από Wall Street και το ΔΝΤ.
Όπως δήλωσε ο Giuseppe di Lampedusa, «Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν, προκειμένου να παραμείνουν ίδια.»
Η λεηλασία της Ευρώπης από την Wall Street έχει προχωρήσει από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ουκρανία, και τώρα επικεντρώνεται στην Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Οι αμερικανικές αρχές ζητούν το ποσό των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την μεγαλύτερη τράπεζα της Γαλλίας σε μια ψευδή κατηγορία της χρηματοδότησης του εμπορίου με το Ιράν. Και παρά την πλήρη υποταγή της Μεγάλης Βρετανίας στην Ουάσιγκτον ,η τράπεζα Barclays έχει να αντιμετωπίσει την κατηγορία της πολιτικής απάτης που κατέθεσε εναντίον της ο Κρατικός γενικός εισαγγελέας της Νέας Υόρκης.
Οι κατηγορίες εναντίον της Barclays PLC είναι πιθανόν σωστές. Ωστοσο, δεν τις χρεώθηκαν ούτε αμερικανικές τράπεζες, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι εξίσου ένοχες. Αυτή η επιβάρυνση των ΗΠΑ κατά της Barclays σημαίνει ότι τα μεγάλα συνταξιοδοτικά ταμεία και αμοιβαία κεφάλαια πρέπει να φύγουν από την Barclays, καθώς οι πελάτες , επειδή θα υπόκεινται σε αγωγές για αμέλεια, εφόσον παραμένουν σε μια τράπεζα που κατηγορείται.
Το αποτέλεσμα, της επιβάρυνσης αυτής των ξένων τραπεζών από τις ΗΠΑ είναι ότι αμερικανικές τράπεζες όπως Morgan Stanley και Citigroup απέκτησαν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και ετσι κέρδισαν μερίδιο της αγοράς .
Είμαστε μάρτυρες της εφαρμογής του δικαίου των ΗΠΑ για τη δημιουργία οικονομικής ηγεμονίας για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των ΗΠΑ. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ είχε αποδείξεις για πέντε χρόνια συμμετοχής της Citigroup στον καθορισμό του επιτοκίου LIBOR, αλλά καμιά μήνυση δεν είναι στο προσεχές μέλλον.
Τα ευρωπαϊκά κράτη- μαριονέτες της Ουάσιγκτον είναι τόσο διεφθαρμένα οσο οι ηγέτες τους που επιτρέπουν τον έλεγχο της Ουάσιγκτον στις χωρών τους, προκειμένου να προωθήσει αμερικανική οικονομική, πολιτική και οικονομική ηγεμονία.
Η Ουάσιγκτον ωθεί όλο τον κόσμο κατά της Ρωσίας και της Κίνας προς όφελος της της. Στις 27 Ιουνίου η ΕΕ ,που δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ακόμα μαριονέτα της Ουάσιγκτον, εξέδωσε τελεσίγραφο προς τη Ρωσία. Ο παράλογος χαρακτήρας αυτού του τελεσίγραφου είναι προφανής. Στρατιωτικά, οι μαριονέτες της Ουάσιγκτον είναι αβλαβής. Η Ρωσία θα μπορούσε να εξαλείψει την Ευρώπη μέσα σε λίγα λεπτά.
Η ΕΕ, όπως πρόσταξε η Ουάσιγκτον, είπε στη Ρωσία για την καταστολή της αντιπολίτευσης στη νότια και ανατολική Ουκρανία στο ανδρείκελο της κυβέρνησης της Ουάσιγκτον στο Κίεβο. Αλλά, όπως κάθε μορφωμένος άνθρωπος γνωρίζει, συμπεριλαμβανομένου του Λευκού Οίκου, η Μέρκελ, και η Ολλανδία, η Ρωσία δεν είναι υπεύθυνη για την καταστολή των ταραχών στην ανατολική και νότια Ουκρανία. Αυτά τα εδάφη είναι πρώην συστατικά μέρη της Ρωσίας που προστέθηκαν με την ουκρανική Σοβιετική Δημοκρατία από τους ηγέτες σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος όταν η Ουκρανία και η Ρωσία ήταν δύο τμήματα της ίδιας χώρας.
Οι Ρώσοι θέλουν να επιστρέψουν αυτές στη Ρωσία, επειδή απειλούνται από την κυβέρνηση στο Κίεβο, που η Ουάσινγκτον έχει εγκαταστήσει. Η Ουάσιγκτον από την άλλη, αποφασισμένη να αναγκάσει τον Πούτιν σε στρατιωτική δράση, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει περισσότερες κυρώσεις, είναι αποφασισμένη να εξαναγκάζει μεσω των κυρώσεων επί του θέματος, όχι να προβεί σε επίλυση του ζητήματος.
Ιστορικά, μια τέτοια ηλίθια πρόκληση στην εξουσία θα οδηγήσει σε συνέπειες. Αλλά ο Πούτιν είναι ένας ανθρωπιστής που ευνοεί την ειρήνη. Δεν θα ήταν πρόθυμος να εγκαταλείψει τη στρατηγική του για να αποδείξει στην Ευρώπη ότι οι προκλήσεις έρχονται από την Ουάσιγκτον, και όχι από τη Ρωσία. Ελπίδα του Πούτιν και της Ρωσίας, είναι ότι η Ευρώπη τελικά θα συνειδητοποιήσουν ότι είναι πιόνι της Ουάσιγκτον.
Η Ουάσιγκτον έχει εκατοντάδες ΜΚΟ στη Ρωσία και κρύβονται πίσω από διάφορες μορφές όπως «ανθρώπινα δικαιώματα», και η Ουάσινγκτον μπορεί να απελευθερώσει αυτές τις ΜΚΟ για τον Πούτιν κατά βούληση, όπως έκανε Ουάσιγκτον με τις διαδηλώσεις κατά της εκλογής του Πούτιν. Η Πέμπτη στήλη της Ουάσιγκτον ισχυρίστηκε ότι ο Πούτιν έκλεψε τις εκλογές, ακόμη και αν οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι ο Πούτιν ήταν ο σαφής και αδιαμφισβήτητος νικητής.
Το 1991 οι Ρώσοι ήταν, ως επί το πλείστον, ενθουσιασμένοι με την απελευθέρωση τους από τον κομμουνισμό ώστε να κοιτάξουν προς τη Δύση ως σύμμαχος για την κατασκευή μιας κοινωνίας των πολιτών που βασίζεται στην καλή θέληση. Αυτό ήταν το λάθος της Ρωσίας. Δεδομένου ότι τα δόγματα Brzezinski και Wolfowitz ξεκαθαρίζουν ότι, η Ρωσία είναι ο εχθρός τα οποίας η άνοδος της επιρροής της πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος.
Ο κίνδυνος για τον Πούτιν είναι ότι η επιθυμία του να μην απομονωθεί η χώρα του, είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης. Λέγεται ότι η υποχώρηση του Πούτιν υπό την πίεση της Ευρώπης θα υπονομεύσει το καθεστώς του στη Ρωσία, και στο σωστό χρόνο η Ουάσινγκτον θα απελευθερώσει πολλές εκατοντάδες ΜΚΟ για να οδηγήσει τον Πούτιν στην καταστροφή.
Αυτό ήταν το σενάριο της Ουκρανίας. Με τον Πούτιν να αντικατασταθεί με ένα συμβατικό ρώσο, που θα ανταμειφθεί πλουσιοπάροχα από την Ουάσιγκτον, μόνο η Κίνα θα παραμείνει εμπόδιο για την αμερικανική παγκόσμια ηγεμονία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.