Γράφει Συντακτική Ομάδα Χειλαδάκη Με πολλούς τρόπους, οι δυστοπικοί εφιάλτες της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα έχουν καταστεί εμφανείς στον 21ο αιώνα.
Ο Aldous Huxley προέβλεψε ένα μέλλον όπου ο λαός θα ήταν ναρκωμένος και υπνωτισμένος, να μην είναι σε θέση να σπάσει τη διανοητική ομίχλη των αναγκαστικών φαρμάκων. Ο H.G Wells μίλησε για την άνοδο των αρένων και την απόσπαση της προσοχής από τα μαζικά αθλήματα, υποδηλώνοντας ότι αυτός ο τύπος ανοησίας ήταν ανάθεμα για μια ελεύθερη κοινωνία.
«Οι ιδρυτές μας δεν έκαναν καμία ειρήνη με αυτήν την οργάνωση των δημόσιων αθλημάτων. Δεν ξόδεψαν τη ζωή τους για να εξασφαλίσουν για όλους τους άνδρες και τις γυναίκες στη γη την ελευθερία, την υγεία και τον ελεύθερο χρόνο, ώστε να χάσουν τη ζωή τους με μια τέτοια αηδία. «~ H.G. Wells, Μια Σύγχρονη Ουτοπία
Στο Orwell το 1984, υπήρχαν δύο πληθυσμοί που ζούσαν δίπλα-δίπλα, εκείνοι που είχαν ενταχθεί στο «κόμμα», και εκείνοι που παρέμεναν έξω από την προστατευτική μήτρα του κράτους … τους προλετάριους. Το πράγμα με τους προλετάριους, όμως, ήταν ότι έπρεπε να παραμείνουν ειρηνικοί, επειδή οι αριθμοί τους ήταν αρκετοί για να εκτοξεύσουν τον ζυγό του κρατικού ελέγχου, αλλά μόνο αν θα συνένωναν τις δυνάμεις τους και θα οργανώνονταν. Παρά τον αριθμό τους, το κράτος δεν είχε κανένα λόγο να τους φοβάται, επειδή ήταν πράγματι πολύ ειρηνικοι και όπως περιγράφει ο Οργουελ, πολλά από τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο αυτών των μαζών έχουν σίγουρα υλοποιηθεί σήμερα.
Από το 1984 του George Orwell:
«Η βαριά σωματική δουλειά, η φροντίδα του σπιτιού και των παιδιών, οι μικρές διαμάχες με τους γείτονες, οι ταινίες, το ποδόσφαιρο, η μπύρα και πάνω απ ‘όλα τα τυχερά παιχνίδια γεμίζουν τον ορίζοντα του μυαλού τους. Για να τους κρατήσουν υπό έλεγχο δεν ήταν δύσκολο …. Το μόνο που απαιτείται από αυτούς ήταν ένας πρωτόγονος πατριωτισμός, τον οποίο θα μπορούσαμε να προσφύγουμε όποτε ήταν απαραίτητο να τους κάνουμε να δεχτούν περισσότερες ώρες εργασίας ή μικρότερες ποσότητες. Και όταν γίνονται δυσαρεστημένοι, όπως έκαναν μερικές φορές, η δυσαρέσκεια τους δεν οδήγησε πουθενά, επειδή χωρίς γενικές ιδέες, μπορούσαν να την επικεντρωθούν μόνο σε μικρά συγκεκριμένα παράπονα. » George Orwell, Δεκαεννέα Οκτώ-Τέσσερα
«Εκείνη την εποχή, ο αθλητισμός ήταν κάτι που τα παιδιά, οι μαθητές του σχολείου άρεζαν ως δραστηριότητα. Αργότερα όμως όταν μεγάλωσαν και έγιναν ενήλικες αφοσιώθηκαν σε ενήλικα πράγματα. Έτσι ήταν αδιανόητο εκείνη τη στιγμή, οι άνθρωποι να μπορούσαν πραγματικά να πιστέψουν ότι υπάρχει ακόμη ανάγκη για αθλητισμό και ψυχαγωγία για ενήλικες, παρόλο που είχαν δημιουργηθεί αρένες σε όλο τον κόσμο.» Alan Watt
«Επειδή ο μέσος άνθρωπος επρόκειτο να απελευθερωθεί περισσότερο από το πεπρωμένο του καθώς ξεκίνησε η κατηγορία εμπειρογνωμόνων, αποφασίσθηκε ότι τα αρσενικά θα έβγαιναν από την κατάστασή τους, ουσιαστικά, σταδιακά να γίνονται αβοήθητοι ως αρσενικά, μέσω του αθλητισμού. Ως εκ τούτου, θα είχαν μια φυλετική ομάδα με την οποία θα ταυτίζονταν, θα μπορούσαν να επιτύχουν το μοντέλο σαν να κερδίζουν και στην προσωπική τους ζωή δεν φτάνουν πουθενά πια, απομακρύνονται, κατά κάποιον τρόπο, εφόσον οι ειδικοί ανέλαβαν τη λήψη αποφάσεων γι ‘αυτούς σε όλα τα είδη των πεδίων.» Alan Watt
Είναι το Ρωμαϊκό Τσίρκο. Τι κάνει ο αυτοκράτορας όταν οι άνθρωποι γίνονται ανήσυχοι και όταν οι άνθρωποι κάνουν ερωτήσεις. Όταν οι άνθρωποι δεν τους αρέσει η πολιτική του αυτοκράτορα, τους στέλνει στο τσίρκο! Δημιουργεί ένα τσίρκο, γεμίζει ένα γιγαντιαίο κολοσσαίο και αρχίζει να ρίχνει τους χριστιανούς στα λιοντάρια. Και έχει μεγάλους αγώνες αρμάτων. Και παιχνίδια ποδοσφαίρου. Και παιχνίδια μπάσκετ. Όλοι για να κρατήσουμε τους ηλίθιους ενθουσιασμένους με πράγματα που δεν σημαίνουν τίποτε μπροστά στο σχέδιο ολόκληρου του κόσμου. «~ Bill Cooper
Αυτή χρονιά δεν θα έχει διαφορά, και καθώς ο κόσμος γίνεται μάρτυρας μπροστά σε μια μεγάλη εκδήλωση πλασματικού φυλετισμού, αστυνομικό κράτος επιτήρησης και στρατιωτική λατρεία, μια ματιά στην ιστορία μας υπενθυμίζει πόσο έχουμε κατρακυλήσει στην πνευματική σκλαβιά και μαζική απόσπαση της προσοχής.
Οι Watt και Cooper πιστεύουν ότι ο ρόλος του ποδοσφαίρου και της κουλτούρας των αντρικών αθλημάτων διαδραματίζουν στον έλεγχο των μαζών και συλλαμβάνουν τη φυσική μας προσπάθεια για κατάκτηση και ανταγωνισμό, ώστε να μην διαθέτουμε ενέργεια για την επανάσταση ενάντια στην τυραννία του αυταρχισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.