Το Μπακού και η Άγκυρα θέλουν να θέσουν το ανάχωμα του Ναγκόρνο Καραμπάχ κάτω από την κατακτητική τους μπότα πριν ενώσουν τα δύο κράτη τους και ενδυναμώσουν τη θέση τους στις τουρκόφωνες δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. Πρόκειται για ζήτημα εξισορρόπησης δυνάμεων με τη Μόσχα – και ακόμη να διαθέτουν ένα ακόμη εργαλείο για την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης εάν αυτή δεν τα παρατήσει αρκετά μέσω του μεταναστευτικού εκβιασμού.
Αλλά το παιχνίδι είναι πολύ μεγαλύτερο. Στην πραγματικότητα είναι πλανητικό και παίζεται ταυτόχρονα σε όλες τις ηπείρους. Ο τακτικός στόχος της επανέναρξης του Αρμενιο-Αζερικού μετώπου είναι να ωθήσει τη Μόσχα και ακόμη και την Τεχεράνη να αντιδράσουν. Η Μόσχα δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα ή να εμπλακεί στρατιωτικά, παρά την αμυντική της συμφωνία με τον Ερεβάν και τις λίγες προκαθορισμένες δυνάμεις της.
Η Ρωσία θα πετύχει αναμφίβολα να καταπνίξει για κάποιο καιρό ακόμη αυτή την πίεση που υφίσταται στο Ν του Καυκάσου από την παγκόσμια επίθεση εναντίον της και πέραν αυτής. Αλλά αυτό που συμβαίνει δεν είναι παρά η αρχή κι ένα test…Είναι η αρχή ενός εξελισσόμενου ελιγμού τακτικής πολύ πιο ευρείας που στόχος είναι ο νέος « Άξονας του Κακού» μιας Αμερικής σ΄επιδεινούμενη ηθική και πολιτική κατάπτωση που δεν γνωρίζει παρά μόνο μια στάση: η φυγή προς τα μπρος..
Ο νέος άξονας του Κακού ορίζεται στο τρίπτυχο Μόσχα, Τεχεράνη και φυσικά Πεκίνο! Πρέπει να σταματήσουν πριν είναι πολύ αργά. Το ατυχές Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι μόνο ένα κέντρο αντίστασης στη δυτική τάξη, μεταξύ άλλων, επανεργοποιήθηκε κατάλληλα με την ελπίδα να υπονομεύσει έτσι τη ρωσοτουρκική συμμαχία, όπως επιχειρήθηκε επίσης για μήνες να γίνει σε Συρία και Λιβύη … Στην Τουρκία, στο νέο αγαπημένο σύμμαχο της Ουάσιγκτον, μπορεί να της επιτραπεί οτιδήποτε στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Λεβάντε, ακόμη και στον Καύκασο, όπου έχει λάβει εντολή να ανοίξει ένα νέο μέτωπο για να αποδυναμώσει το Ιράν και τη Ρωσία και στην ωραία Ευρώπη, αιώνιο παράπλευρο θύμα της οποίας η ασφάλεια είναι καθημερινά ολοένα και πιο απειλημένη από την εγκατάσταση τζιχαντιστικών πυρήνων και των παραγώγων τους έκτοτε και στην Κεντρική Ασία όπως άλλοτε σε Βοσνία Ερζεγοβίνη και Τσετσενία.
Η απόψυξη της σύγκρουσης στο Καραμπάχ επιτρέπει επομένως να δοκιμαστεί το «ευρασιατικό μέτωπο» προπύργιο της Μόσχας για να προσφέρει χώρο στον επεκτατισμό του ΝΑΤΟ (όπως αποδεικνύεται από τους πρόσφατους ελιγμούς του Καυκάσου-2020) και να προετοιμάσει την εσωτερική αποσταθεροποίηση της Κίνας ως και του Ιράν που είναι οι στρατηγικοί στόχοι. Έτσι, βρίσκουμε, εναντίον των ατυχών κατοίκων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, περίπου 4.000 μισθοφόρους που υποστηρίζονται από Αμερικανούς και Ισραηλινούς συμβούλους που στηρίζουν τις δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν. Προέρχονται από το Idlib αλλά και από διαφορετικές εθνικότητες από την Κεντρική Ασία, τον Καύκασο και τις τάξεις της Daesh.
Αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο στόχος οφείλει να γίνει αντικείμενο επίθεσης από όλες τις πλευρές. Πως; Με «δημιουργική» ανακύκλωση των υπολειμμάτων της Daesh στην υπηρεσία μιας ικανότητας προβολής για τις τζιχαντιστικές δυνάμεις χάρη στην καθιέρωση μιας ενοποιημένης στρατιωτικής διοίκησης για την εκπαίδευση της μάχης, στον εξοπλισμό και στη συνέχεια στη διασπορά των «mujahedin» στα διάφορα θέατρα επιχειρήσεων, όπως έγινε στα Βαλκάνια και ήδη στον Καύκασο τη δεκαετία του 1980. Οι τοπικοί υπεργολάβοι αυτού του φιλόδοξου έργου είναι η Τουρκία και το Κατάρ, αλλά και η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ ) (δηλ. όλοι οι όψιμοι σούπερ σύμμαχοί μας αν εξαιρέσει κανείς την Τουρκία που κι αυτή είναι σύμμαχός μας στο ΝΑΤΟ)
Από τη μια η Άγκυρα εγκαθιστά στρατόπεδα (κυρίως 2 μεγάλα στρατόπεδα στη Λιβύη των 3 000 μαχητών) για τα στοιχεία της Daech με σκοπό να μεταφερθούν στην Αφρική και ιδίως στην Αίγυπτο. Το Κατάρ χρηματοδοτεί το larga manu. Από την άλλη τα ΗΑΕ και η Σ Αραβία χρηματοδοτούν και διοικούν στρατόπεδα στην Υεμένη (με περίπου 4 000 στοιχεία) για μια ανάπτυξη στην Κεντρική Ασία και τη Δυτική Κίνα. 1 500 Κινέζοι Ουιγούροι θα μπορούσαν να μεταφερθούν προς το Badakhstan (αφγανική ζώνη γειτνιάζουσα στην Κίνα) για να ενσπείρουν την αταξία και να εξωθήσουν το Πεκίνο ν΄αντιδράσει άγαρμπα.Άλλοι θα πάνε προς το Τατζικιστάν στην οροσειρά του Pamir όχι μακριά από κινέζικα σύνορα, η ιδέα είναι να δημιουργηθούν αμφισβητούμενες εστίες και εθνοτικής αποσταθεροποίησης . Επίσης κάποια στοιχεία θ΄αναπτυχθούν στο Baloutchistan με τη βοήθεια των πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών για να ενισχύσουν τους τρομοκράτες που βρίσκονται στα σύνορα Ιράν-Πακιστάν, και στη συνέχεια να πραγματοποιήσουν επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης στο ίδιο το Ιράν.
Αυτό που συμβαίνει στον Καύκασο συνδέεται επομένως στενά με αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή, ιδίως με τη «διαδικασία εξομάλυνσης» που ξεκίνησε η Ουάσινγκτον μεταξύ Ισραήλ και ορισμένων αραβικών χωρών (πέρα από τη Σαουδική Αραβία με την οποία ο μήνας του μέλιτος είναι πλέον κάτι περισσότερο από επίσημος): τα ΗΑΕ, το Μπαχρέιν και σύντομα ο Λίβανος. Η «συμφωνία του αιώνα» και «οι Συμφωνίες του Αβραάμ» είναι πράγματι σημάδια μιας δραστικής αλλαγής. Και εδώ, με την τελική ιδέα αποδυνάμωσης του Ιράν, πρέπει επομένως να δυσφημιστεί η Χεζμπολάχ στο Λίβανο και να γίνει ακόμα πιο οικονομικά ευάλωτη η Γη των Κέδρων για να πακεταριστεί στη σαουδαραβική τσάντα … Ο στόχος εδώ φαίνεται να είναι ελεγχθεί το λιμάνι της Τρίπολης για να χρησιμοποιηθεί ως αφετηρία για τζιχαντιστές που θ΄αποσταλούν σε ολόκληρη την περιοχή και συγκεκριμένα στη Χομς και τις συριακές ακτές.
Πρόκειται λοιπόν να βάλουν σε τανάλια τις 3 ανερχόμενες δυνάμεις στα βόρεια της Κασπίας (απ΄όπου κι η ενεργοποίηση του αζέρικου πιονιού) ήδη εδώ και καιρό ισραηλινή πίσω βάση προς επιτήρηση του Iran), και στα νότια ξεκινώντας από το Αραβο-Περσικό Κόλπο για παράκαμψη και υποβάθμιση του Στενού τ΄Ormuz -υπό ιρανικό έλεγχο-, κι αυτό του Bab-el-Mandeb, ξανά ενώνοντας την αραβική χερσόνησο στις πύλες του Ισραήλ της Ashdod και Haifa μέσω του σαουδαραβικού λιμανιού Yanbu ή δια της Ιορδανίας. Το λιμάνι της Βηρυτού εκρήχθηκε ως προειδοποίηση κι αν ο Λίβανος δεν πάρει το μήνυμα δεν δείξει ότι κατάλαβε και το λιμάνι της Τρίπολης επίσης θα εκραγεί.
Σε αυτό το απέραντο χάος και διεκδίκηση επικυριαρχίας, η Γαλλία είναι ξεκάθαρα για άλλη μια φορά ένας τυφλός αγγελιαφόρος, προσφέρει καλές υπηρεσίες και πάνω απ’ όλα εκτελεί υπάκουα τις εντολές της Ουάσιγκτον. Είναι ένας πόλεμος όχι μόνο έξω από τα όρια, αλλά «έως θανάτου» για οικονομική, πολιτική και στρατηγική επικράτηση, αλλά και κατά κάποιο τρόπο, για ιδεολογική κυριαρχία με την έννοια ενός παγκόσμιου συστήματος αξιών και κανόνων ισορροπίας μεταξύ των ατομικών ελευθεριών και της συλλογικής δύναμης.
Η Αμερική δεν είναι πλέον το μοναδικό αστέρι στο κόσμο. Αμφισβητείται όλο και πιο ανοιχτά. Trump ή μη Trump, το πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό. Προέρχεται από τη διαρθρωτική αδυναμία της κορυφαίας δυτικής δύναμης να ανεχθεί την ετερότητα, τη συνεργασία, τον διάλογο και την ισορροπία. Η Αμερική δεν μοιράζεται. Διατάζει, υποτάσσει, καθορίζει, τιμωρεί, επιλέγει, εκλέγει. Ξέρει μόνο πώς να σηκώνει και να χαμηλώνει τους αντίχειρές της. Έτσι ενοποιεί και αποκρυσταλλώνει την εχθρότητα και τις συμμαχίες εναντίον της. Μπορεί ακόμα να πιστεύει ότι μπορεί με μια χειρονομία της – και να το επιτύχει με τους Ευρωπαίους υποτελείς που είναι τόσο άτολμοι- ενεργοποιώντας το εξωεδαφικό της σύστημα…..
Σε αυτήν τη τιτανομαχία, η Ευρώπη φαίνεται όλο και περισσότερο να έχει χάσει το βηματισμό της και πάνω από όλα ανυπομονεί να μην εμπλακεί. Η Τουρκία επέλεξε το στρατόπεδο της που δεν είναι αυτό της Ευρώπης, αλλά σαφώς αυτό μιας Αμερικής που χρειάζεται να οδηγήσει την αντι-ρωσική, αντι-κινεζική και αντι-ιρανική σταυροφορία και, στην περίπτωση αυτή, να αποδυναμώσει την Γηραιά Ήπειρο. Αντιμέτωποι με την Άγκυρα, η οποία, στην ίδια συμμαχία με εμάς, όλο και με μεγαλύτερη αλαζονεία, καθώς ο Ερντογάν γνωρίζει ότι ο λεγόμενος Αμερικανός προστάτης μας, μας έχει θυσιάσει εδώ και καιρό. Είναι καιρός να κερδίσουμε σεβασμό και να σταματήσουμε να υπακούμε υπάκουα στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ,… Τι τέλεια υποκρισία …Το Αζερμπαϊτζάν δεν θα είχε επέμβει ποτέ χωρίς την Τουρκία και ποτέ δεν θα το έκανε χωρίς τη συμφωνία ή τουλάχιστον χωρίς τον αμερικανικό εφησυχασμό! Η δειλία και η κατάφωρη αδυναμία των Ευρωπαίων, συμπεριλαμβανομένων των Γάλλων που λένε πολλά αλλά δεν κάνουν τίποτα, κάνουν την κατάσταση αφόρητη.
Αλλά το παιχνίδι είναι πολύ μεγαλύτερο. Στην πραγματικότητα είναι πλανητικό και παίζεται ταυτόχρονα σε όλες τις ηπείρους. Ο τακτικός στόχος της επανέναρξης του Αρμενιο-Αζερικού μετώπου είναι να ωθήσει τη Μόσχα και ακόμη και την Τεχεράνη να αντιδράσουν. Η Μόσχα δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα ή να εμπλακεί στρατιωτικά, παρά την αμυντική της συμφωνία με τον Ερεβάν και τις λίγες προκαθορισμένες δυνάμεις της.
Η Ρωσία θα πετύχει αναμφίβολα να καταπνίξει για κάποιο καιρό ακόμη αυτή την πίεση που υφίσταται στο Ν του Καυκάσου από την παγκόσμια επίθεση εναντίον της και πέραν αυτής. Αλλά αυτό που συμβαίνει δεν είναι παρά η αρχή κι ένα test…Είναι η αρχή ενός εξελισσόμενου ελιγμού τακτικής πολύ πιο ευρείας που στόχος είναι ο νέος « Άξονας του Κακού» μιας Αμερικής σ΄επιδεινούμενη ηθική και πολιτική κατάπτωση που δεν γνωρίζει παρά μόνο μια στάση: η φυγή προς τα μπρος..
Ο νέος άξονας του Κακού ορίζεται στο τρίπτυχο Μόσχα, Τεχεράνη και φυσικά Πεκίνο! Πρέπει να σταματήσουν πριν είναι πολύ αργά. Το ατυχές Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι μόνο ένα κέντρο αντίστασης στη δυτική τάξη, μεταξύ άλλων, επανεργοποιήθηκε κατάλληλα με την ελπίδα να υπονομεύσει έτσι τη ρωσοτουρκική συμμαχία, όπως επιχειρήθηκε επίσης για μήνες να γίνει σε Συρία και Λιβύη … Στην Τουρκία, στο νέο αγαπημένο σύμμαχο της Ουάσιγκτον, μπορεί να της επιτραπεί οτιδήποτε στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Λεβάντε, ακόμη και στον Καύκασο, όπου έχει λάβει εντολή να ανοίξει ένα νέο μέτωπο για να αποδυναμώσει το Ιράν και τη Ρωσία και στην ωραία Ευρώπη, αιώνιο παράπλευρο θύμα της οποίας η ασφάλεια είναι καθημερινά ολοένα και πιο απειλημένη από την εγκατάσταση τζιχαντιστικών πυρήνων και των παραγώγων τους έκτοτε και στην Κεντρική Ασία όπως άλλοτε σε Βοσνία Ερζεγοβίνη και Τσετσενία.
Η απόψυξη της σύγκρουσης στο Καραμπάχ επιτρέπει επομένως να δοκιμαστεί το «ευρασιατικό μέτωπο» προπύργιο της Μόσχας για να προσφέρει χώρο στον επεκτατισμό του ΝΑΤΟ (όπως αποδεικνύεται από τους πρόσφατους ελιγμούς του Καυκάσου-2020) και να προετοιμάσει την εσωτερική αποσταθεροποίηση της Κίνας ως και του Ιράν που είναι οι στρατηγικοί στόχοι. Έτσι, βρίσκουμε, εναντίον των ατυχών κατοίκων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, περίπου 4.000 μισθοφόρους που υποστηρίζονται από Αμερικανούς και Ισραηλινούς συμβούλους που στηρίζουν τις δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν. Προέρχονται από το Idlib αλλά και από διαφορετικές εθνικότητες από την Κεντρική Ασία, τον Καύκασο και τις τάξεις της Daesh.
Αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο στόχος οφείλει να γίνει αντικείμενο επίθεσης από όλες τις πλευρές. Πως; Με «δημιουργική» ανακύκλωση των υπολειμμάτων της Daesh στην υπηρεσία μιας ικανότητας προβολής για τις τζιχαντιστικές δυνάμεις χάρη στην καθιέρωση μιας ενοποιημένης στρατιωτικής διοίκησης για την εκπαίδευση της μάχης, στον εξοπλισμό και στη συνέχεια στη διασπορά των «mujahedin» στα διάφορα θέατρα επιχειρήσεων, όπως έγινε στα Βαλκάνια και ήδη στον Καύκασο τη δεκαετία του 1980. Οι τοπικοί υπεργολάβοι αυτού του φιλόδοξου έργου είναι η Τουρκία και το Κατάρ, αλλά και η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ ) (δηλ. όλοι οι όψιμοι σούπερ σύμμαχοί μας αν εξαιρέσει κανείς την Τουρκία που κι αυτή είναι σύμμαχός μας στο ΝΑΤΟ)
Από τη μια η Άγκυρα εγκαθιστά στρατόπεδα (κυρίως 2 μεγάλα στρατόπεδα στη Λιβύη των 3 000 μαχητών) για τα στοιχεία της Daech με σκοπό να μεταφερθούν στην Αφρική και ιδίως στην Αίγυπτο. Το Κατάρ χρηματοδοτεί το larga manu. Από την άλλη τα ΗΑΕ και η Σ Αραβία χρηματοδοτούν και διοικούν στρατόπεδα στην Υεμένη (με περίπου 4 000 στοιχεία) για μια ανάπτυξη στην Κεντρική Ασία και τη Δυτική Κίνα. 1 500 Κινέζοι Ουιγούροι θα μπορούσαν να μεταφερθούν προς το Badakhstan (αφγανική ζώνη γειτνιάζουσα στην Κίνα) για να ενσπείρουν την αταξία και να εξωθήσουν το Πεκίνο ν΄αντιδράσει άγαρμπα.Άλλοι θα πάνε προς το Τατζικιστάν στην οροσειρά του Pamir όχι μακριά από κινέζικα σύνορα, η ιδέα είναι να δημιουργηθούν αμφισβητούμενες εστίες και εθνοτικής αποσταθεροποίησης . Επίσης κάποια στοιχεία θ΄αναπτυχθούν στο Baloutchistan με τη βοήθεια των πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών για να ενισχύσουν τους τρομοκράτες που βρίσκονται στα σύνορα Ιράν-Πακιστάν, και στη συνέχεια να πραγματοποιήσουν επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης στο ίδιο το Ιράν.
Αυτό που συμβαίνει στον Καύκασο συνδέεται επομένως στενά με αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή, ιδίως με τη «διαδικασία εξομάλυνσης» που ξεκίνησε η Ουάσινγκτον μεταξύ Ισραήλ και ορισμένων αραβικών χωρών (πέρα από τη Σαουδική Αραβία με την οποία ο μήνας του μέλιτος είναι πλέον κάτι περισσότερο από επίσημος): τα ΗΑΕ, το Μπαχρέιν και σύντομα ο Λίβανος. Η «συμφωνία του αιώνα» και «οι Συμφωνίες του Αβραάμ» είναι πράγματι σημάδια μιας δραστικής αλλαγής. Και εδώ, με την τελική ιδέα αποδυνάμωσης του Ιράν, πρέπει επομένως να δυσφημιστεί η Χεζμπολάχ στο Λίβανο και να γίνει ακόμα πιο οικονομικά ευάλωτη η Γη των Κέδρων για να πακεταριστεί στη σαουδαραβική τσάντα … Ο στόχος εδώ φαίνεται να είναι ελεγχθεί το λιμάνι της Τρίπολης για να χρησιμοποιηθεί ως αφετηρία για τζιχαντιστές που θ΄αποσταλούν σε ολόκληρη την περιοχή και συγκεκριμένα στη Χομς και τις συριακές ακτές.
Πρόκειται λοιπόν να βάλουν σε τανάλια τις 3 ανερχόμενες δυνάμεις στα βόρεια της Κασπίας (απ΄όπου κι η ενεργοποίηση του αζέρικου πιονιού) ήδη εδώ και καιρό ισραηλινή πίσω βάση προς επιτήρηση του Iran), και στα νότια ξεκινώντας από το Αραβο-Περσικό Κόλπο για παράκαμψη και υποβάθμιση του Στενού τ΄Ormuz -υπό ιρανικό έλεγχο-, κι αυτό του Bab-el-Mandeb, ξανά ενώνοντας την αραβική χερσόνησο στις πύλες του Ισραήλ της Ashdod και Haifa μέσω του σαουδαραβικού λιμανιού Yanbu ή δια της Ιορδανίας. Το λιμάνι της Βηρυτού εκρήχθηκε ως προειδοποίηση κι αν ο Λίβανος δεν πάρει το μήνυμα δεν δείξει ότι κατάλαβε και το λιμάνι της Τρίπολης επίσης θα εκραγεί.
Σε αυτό το απέραντο χάος και διεκδίκηση επικυριαρχίας, η Γαλλία είναι ξεκάθαρα για άλλη μια φορά ένας τυφλός αγγελιαφόρος, προσφέρει καλές υπηρεσίες και πάνω απ’ όλα εκτελεί υπάκουα τις εντολές της Ουάσιγκτον. Είναι ένας πόλεμος όχι μόνο έξω από τα όρια, αλλά «έως θανάτου» για οικονομική, πολιτική και στρατηγική επικράτηση, αλλά και κατά κάποιο τρόπο, για ιδεολογική κυριαρχία με την έννοια ενός παγκόσμιου συστήματος αξιών και κανόνων ισορροπίας μεταξύ των ατομικών ελευθεριών και της συλλογικής δύναμης.
Η Αμερική δεν είναι πλέον το μοναδικό αστέρι στο κόσμο. Αμφισβητείται όλο και πιο ανοιχτά. Trump ή μη Trump, το πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό. Προέρχεται από τη διαρθρωτική αδυναμία της κορυφαίας δυτικής δύναμης να ανεχθεί την ετερότητα, τη συνεργασία, τον διάλογο και την ισορροπία. Η Αμερική δεν μοιράζεται. Διατάζει, υποτάσσει, καθορίζει, τιμωρεί, επιλέγει, εκλέγει. Ξέρει μόνο πώς να σηκώνει και να χαμηλώνει τους αντίχειρές της. Έτσι ενοποιεί και αποκρυσταλλώνει την εχθρότητα και τις συμμαχίες εναντίον της. Μπορεί ακόμα να πιστεύει ότι μπορεί με μια χειρονομία της – και να το επιτύχει με τους Ευρωπαίους υποτελείς που είναι τόσο άτολμοι- ενεργοποιώντας το εξωεδαφικό της σύστημα…..
Σε αυτήν τη τιτανομαχία, η Ευρώπη φαίνεται όλο και περισσότερο να έχει χάσει το βηματισμό της και πάνω από όλα ανυπομονεί να μην εμπλακεί. Η Τουρκία επέλεξε το στρατόπεδο της που δεν είναι αυτό της Ευρώπης, αλλά σαφώς αυτό μιας Αμερικής που χρειάζεται να οδηγήσει την αντι-ρωσική, αντι-κινεζική και αντι-ιρανική σταυροφορία και, στην περίπτωση αυτή, να αποδυναμώσει την Γηραιά Ήπειρο. Αντιμέτωποι με την Άγκυρα, η οποία, στην ίδια συμμαχία με εμάς, όλο και με μεγαλύτερη αλαζονεία, καθώς ο Ερντογάν γνωρίζει ότι ο λεγόμενος Αμερικανός προστάτης μας, μας έχει θυσιάσει εδώ και καιρό. Είναι καιρός να κερδίσουμε σεβασμό και να σταματήσουμε να υπακούμε υπάκουα στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ,… Τι τέλεια υποκρισία …Το Αζερμπαϊτζάν δεν θα είχε επέμβει ποτέ χωρίς την Τουρκία και ποτέ δεν θα το έκανε χωρίς τη συμφωνία ή τουλάχιστον χωρίς τον αμερικανικό εφησυχασμό! Η δειλία και η κατάφωρη αδυναμία των Ευρωπαίων, συμπεριλαμβανομένων των Γάλλων που λένε πολλά αλλά δεν κάνουν τίποτα, κάνουν την κατάσταση αφόρητη.
Πρέπει να ειπωθεί ότι από αυτό το καλοκαίρι, είναι πλέον σαφές ότι μέσα στην όμορφη Ατλαντική Συμμαχία μας, όπως σε μια μεγάλη υπερατλαντική επένδυση, υπάρχουν οι επιβάτες στο πάνω κατάστρωμα που μπορούν να αντέξουν οικονομικά τα πάντα, και οι άλλοι,οι κατώτερες τάξεις που είναι σιωπηλοί και καταπίνουν το χυλό τους στ΄αμπάρι. Όλα ταξιδεύουν. Αλλά ακούγεται σαν η τραγική διέλευση του Τιτανικού. Και δεν θα υπάρχουν λέμβοι για όλους.
Πηγή: https://dimpenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.