Μάρκαμ Νόλαν: Πώς να ξεχωρίσετε το μύθο και την αλήθεια στο διαδίκτυο

 

 

Μέχρι να τελειώσει αυτό το βίντεο, θα έχουν ανέβει 864 περισσότερες ώρες βίντεο στο YouTube και 2,5 εκατομμύρια περισσότερες φωτογραφίες στο Facebook και το Instagram. Πώς να τα βγάλουμε πέρα με αυτό τον κατακλυσμό; Στο TEDSalon του Λονδίνου, ο Μάρκαμ Νόλαν μοιράζεται τις ερευνητικές τεχνικές που χρησιμοποιεί, μαζί με την ομάδα του, για να επιβεβαιώσει πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο, για να σας ενημερώσει για το αν η εικόνα του Αγάλματος της Ελευθερίας έχει πειραχτεί, ή αν το βίντεο που είδατε από τη Συρία είναι αληθινό.

Εργάζομαι ως δημοσιογράφος από τα 17 μου, και αυτή τη στιγμή είναι ένας πολύ ενδιαφέρον κλάδος, επειδή, όπως ξέρετε όλοι, υπάρχει μεγάλη αναστάτωση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι περισσότεροι θα γνωρίζετε την επιχειρηματική σκοπιά, ότι το επιχειρηματικό μοντέλο καταρρέει, και όπως θα έλεγε και ο παππούς μου, η Google έχει καταβροχθίσει όλα τα κέρδη.


ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ


Είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα εποχή να είσαι δημοσιογράφος αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρει η αναταραχή της παραγωγής πληροφοριών, αλλά της εισροής πληροφοριών. Με ενδιαφέρει το πώς παίρνουμε πληροφορίες και το πώς συγκεντρώνουμε τις ειδήσεις. Αυτό έχει αλλάξει, έχει συντελεστεί μια μεγάλη μετατόπιση στις ισορροπίες της εξουσίας, από τους ειδησεογραφικούς οργανισμούς στο κοινό. Το κοινό βρισκόταν για πάρα πολύ καιρό σε θέση στην οποία δεν είχε κανέναν τρόπο να επηρεάζει τις ειδήσεις ή ν’ αλλάξει οτιδήποτε. Δεν μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν. Αυτό έχει αλλάξει αμετάκλητα.
Η πρώτη μου επαφή με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν το 1984, όταν το BBC είχε μία μονοήμερη απεργία. Δεν χάρηκα. Θύμωσα. Δεν μπορούσα να δω κινούμενα σχέδια. Έτσι, τους έγραψα ένα γράμμα. Ιδού ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος για να κλείνετε την οργισμένη σας επιστολή: «Με αγάπη, Μάρκαμ, 4 χρονών». Δουλεύει ακόμα. Δεν ξέρω αν επηρέασε καθόλου τη μονοήμερη απεργία, αλλά ξέρω πως τους πήρε τρεις εβδομάδες για να μου απαντήσουν. Να φτάσει η επιστολή και να γυρίσει. Τόσο έπαιρνε σε οποιονδήποτενα έχει αντίκτυπο και να πάρει απάντηση. Αυτό έχει πλέον αλλάξει γιατί, ως δημοσιογράφοι, αλληλεπιδρούμε πλέον σε πραγματικό χρόνο. Δεν είμαστε πια σε φάση που το κοινό αντιδρά στις ειδήσεις. Εμείς αντιδρούμε στο κοινό και στην ουσία βασιζόμαστε πάνω του. Μας βοηθά να εντοπίζουμε τις ειδήσεις. Μας βοηθά να βρούμε την καλύτερη οπτική γωνία και τι θέλουν ν’ ακούσουν. Συμβαίνει σε αληθινό χρόνο. Είναι πολύ γρηγορότερο. Συμβαίνει συνεχώς και ο δημοσιογράφος προσπαθεί διαρκώς να μη μείνει πίσω.
Να ένα παράδειγμα πώς βασιζόμαστε στο κοινό: Στις 5 Σεπτεμβρίου έγινε ένας σεισμός στην Κόστα Ρίκα. Ήταν 7,6 ρίχτερ. Ήταν αρκετά μεγάλος. Χρειάστηκε 60 δευτερόλεπτα για να ταξιδέψει 250 χιλιόμετρα στη Μανάγουα. Η γη στη Μανάγουα κουνήθηκε 60 δευτερόλεπτα μετά το επίκεντρο. Τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα, το πρώτο μήνυμα ανέβηκε στο Twitter,και ήταν κάποιος που έγραψε «temblor» που σημαίνει σεισμός. Έτσι χρειάστηκε 60 δευτερόλεπτα για να ταξιδέψει ο σεισμός. Τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα, η είδηση αυτού του σεισμού είχε φτάσει σε όλο τον κόσμο, στιγμιαία. Όλοι στον κόσμο υποθετικά, είχαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν ότι γινόταν σεισμός στη Μανάγουα. Αυτό συνέβη επειδή ένας άνθρωπος είχε το ένστικτο καταγραφής, δηλαδή να ενημερώσει από το προφίλ του, κάτι που κάνουμε όλοι μας πλέον, έτσι όταν συμβεί κάτι, ενημερώνουμε το προφίλ μας ή ανεβάζουμε μια φωτογραφία, ανεβάζουμε ένα βίντεο, και όλα ανεβαίνουν στο σύννεφο, με συνεχή ροή.
Αυτό σημαίνει πως ανεβαίνουν συνεχώς μεγάλοι όγκοι δεδομένων. Είναι πραγματικά σοκαριστικό. Αν κοιτάξεις τα νούμερα, κάθε λεπτό υπάρχουν 72 επιπλέον ώρες βίντεο στο YouTube. Δηλαδή, κάθε δευτερόλεπτο, ανεβαίνει πάνω από μία ώρα βίντεο. Στις φωτογραφίες, στο Instagram, ανεβαίνουν 58 φωτογραφίες το δευτερόλεπτο. Πάνω από τρεισήμισι χιλιάδες φωτογραφίες ανεβαίνουν στο Facebook. Μέχρι να τελειώσω την ομιλία μου, θα υπάρχουν 864 περισσότερες ώρες βίντεο στο Youtube απ’ όταν ξεκίνησα και δυόμισι εκατομμύρια νέες φωτογραφίες στο Fecebook και το Instagram.
Έτσι είναι μία ενδιαφέρουσα θέση να συμμετέχεις ως δημοσιογράφος, διότι θα πρέπει να έχουμε πρόσβαση στα πάντα. Οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο θα πρέπει να μπορώ να το μάθω, σχεδόν στιγμιαία, μόλις συμβεί, και δωρεάν. Αυτό ισχύει για τον καθένα εδώ μέσα.
Το μόνο πρόβλημα είναι πως όταν έχεις τόση πληροφορία πρέπει να βρεις την καλή πληροφορία, και αυτό μπορεί να είναι υπερβολικά δύσκολο όταν μιλάμε για τέτοια μεγέθη.Δεν ήταν ποτέ τόσο προφανές όσο με τον Τυφώνα Σάντι. Αυτό που είχαμε στον Τυφώνα Σάντι ήταν μία υπερκαταιγίδα, που είχαμε καιρό να δούμε σε τέτοιο μέγεθος να χτυπά την πρωτεύουσα των iPhone του σύμπαντος –(Γέλια)– και πήραμε τέτοιον όγκο πληροφοριών που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ. Αυτό σημαίνει πως οι δημοσιογράφοι είχαν να αντιμετωπίσουν και ψεύτικες πληροφορίες, έτσι είχαμε να αντιμετωπίσουμε παλιές φωτογραφίες που ξανανέβηκαν. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε σύνθετες εικόνες που σύνδεαν φωτογραφίες από παλιότερους τυφώνες. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε εικόνες από ταινίες όπως το «Μετά την επόμενη μέρα». (Γέλια) Είχαμε να κάνουμε με εικόνες τόσο ρεαλιστικές που ήταν σχεδόν αδύνατον να καταλάβουμε αν ήταν αληθινές. (Γέλια)
Αλλά χωρίς πλάκα, υπήρχαν εικόνες όπως αυτή από το Instagram που αναλύθηκε εξονυχιστικά από τους δημοσιογράφους. Δεν ήταν σίγουροι. Φιλτραρίστηκε στο Instagram.Ο φωτισμός αμφισβητήθηκε. Τα πάντα σχετικά με αυτήν αμφισβητήθηκαν. Τελικά ήταν αληθινή. Ήταν από τη Λεωφόρο C, στο κέντρο του Μανχάταν, που είχε πλημμυρίσει. Ο λόγος που μπόρεσαν να πουν πως ήταν αληθινή ήταν επειδή μπόρεσαν να εντοπίσουν την πηγή της, και σε αυτή την περίπτωση, ήταν κάποιοι Νεοϋορκέζοι μπλόγκερς μαγειρικής. Ήταν ευυπόληπτοι. Ήταν γνωστοί. Οπότε αυτή δεν ήταν απομυθοποίηση, ήταν κάτι που μπορούσαν να αποδείξουν. Αυτή ήταν η δουλειά του δημοσιογράφου. Να τα φιλτράρει όλα αυτά. Αντί λοιπόν να πηγαίνεις και να βρίσκεις τις πληροφορίες, και να τις δίνεις στον αναγνώστη, κρατούσες όσες ήταν εν δυνάμει βλαβερές.
Ο εντοπισμός της πηγής γίνεται ολοένα και πιο σημαντικός – η εύρεση της καλής πηγής — και πλέον οι περισσότεροι δημοσιογράφοι πάνε στο Twitter. Είναι σαν πρακτορείο ειδήσεων πραγματικού χρόνου, αν ξέρεις πώς να το χρησιμοποιήσεις, επειδή έχει τόσα πολλά στο Twitter.
Ένα καλό παράδειγμα του πόσο χρήσιμο μπορεί να είναι αλλά και πόσο δύσκολο, ήταν η επανάσταση του 2011 στην Αίγυπτο. Ως κάποιος που δεν μιλά Αραβικά, ως εξωτερικός παρατηρητής, από το Δουβλίνο, οι λίστες στο Twitter, οι λίστες των καλών πηγών, των ατόμων που μπορούσαμε να επιβεβαιώσουμε ως αξιόπιστα, ήταν πολύ σημαντικές. Πώς χτίζεις μια τέτοια λίστα από το μηδέν; Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο, αλλά πρέπει να ξέρεις τι ψάχνεις. Αυτή η απεικόνιση έγινε από έναν Ιταλό Ακαδημαϊκό. Ονομάζεται Αντρέ Πάνισον και βασικά πήρε τη συζήτηση στο Twitter στην πλατεία Ταχίρ την ημέρα που ο Χόσνι Μουμπάρακ τελικά θα παραιτηθεί, και οι τελείες που βλέπετε είναι αναμεταδόσεις, όποτε όταν κάποιος αναμεταδίδει ένα μήνυμα, δημιουργείται μία σύνδεση μεταξύ δύο τελείων, και όσο περισσότερο αναμεταδίδεται από άλλους, βλέπετε περισσότερους κόμβους, γίνονται αυτές οι συνδέσεις. Είναι ένας εκπληκτικός τρόπος οπτικοποίησης της συζήτησης, και συγχρόνως σου δείχνει ποιος έχει περισσότερο ενδιαφέρον και ποιος αξίζει να ερευνηθεί. Όσο μεγάλωνε η συζήτηση, γινόταν, όλο και πιο ζωντανή, και τελικά σου έμενεμια τεράστια, ρυθμική απεικόνιση της συζήτησης. Μπορούσες να βρεις τους κόμβους, και μετά να πας, και να πεις: «Εντάξει, πρέπει να διερευνήσω αυτούς εδώ. Αυτοί, προφανώς, βγάζουν μεγαλύτερο νόημα. Ας δω ποιοι είναι».
Μέσα στην καταρρακτώδη ροή πληροφορίας, εδώ είναι που το δίκτυο σε πραγματικό χρόνο γίνεται ενδιαφέρον για δημοσιογράφους σαν κι εμένα, επειδή έχουμε περισσότερα εργαλεία από ποτέ για να κάνουμε τέτοια έρευνα. Όταν αρχίσεις να ψάχνεις τις πηγές, μπορείς να πας πιο μακριά απ’ όσο μπορούσες να πας ποτέ.
Μερικές φορές βρίσκεις μια πληροφορία που είναι τόσο ακαταμάχητη, που θέλεις να την χρησιμοποιήσεις, ψοφάς να την χρησιμοποιήσεις, αλλά δεν είσαι 100% σίγουρος αν μπορείς επειδή δεν ξέρεις αν η πηγή ειναι αξιόπιστη. Δεν ξέρεις αν η πληροφορία εκλάπη. Δεν ξέρεις αν είναι αναδημοσίευση. Θα πρέπει να κάνεις ερευνητική δουλειά. Αυτό το βίντεο, το οποίο θα σας αφήσω να δείτε το ανακαλύψαμε πριν από μερικές εβδομάδες.
 

 

Βίντεο: Φυσάει πάρα πολύ, ξαφνικά.
(Ήχοι βροχής και αέρα)
(Έκρηξη) Σκατά!
Μάρκαμ Νόλαν: Λοιπόν, τώρα αν είσαι παραγωγός ειδήσεων, αυτό είναι κάτι που θα ήθελες να το παίξεις, επειδή προφανώς, είναι χρυσάφι. Ξέρεις; Αυτή είναι μία εντυπωσιακή αντίδραση από κάποιον, ένα αυθεντικό βίντεο που γύρισαν στον κήπο τους. Αλλά πώς το βρίσκεις αυτό το άτομο, αν είναι αληθινό, αν είναι στημένο ή αν είναι κάτι παλιό που ξανανέβηκε;
Έτσι ξεκινάμε να δουλεύουμε πάνω σε αυτό το βίντεο, και το μόνο πράγμα που είχαμε ήταν το όνομα του χρήστη στο Youtube. Υπήρχε μόνο ένα βίντεο ανεβασμένο σε αυτόν το λογαριασμό, και το όνομα του χρήστη ήταν Ρίτα Κριλλ. Δεν γνωρίζαμε αν η Ρίτα υπήρχε ή αν ήταν ένα ψεύτικο όνομα. Αλλά αρχίσαμε να ψάχνουμε, χρησιμοποιώντας δωρεάν εργαλεία που βρίσκονται στο διαδίκτυο. Το πρώτο λέγεται Spokeo, και μας επέτρεψε να ψάξουμε άτομα για την Ριτα Κριλλ. Ψάξαμε σε όλες τις ΗΠΑ. Βρήκαμε στη Νέα Υόρκη,βρήκαμε στην Πενσιλβάνια, τη Νεβάδα και τη Φλόριντα. Έτσι ψάξαμε μετά για ένα δεύτερο δωρεάν εργαλείο, το Wolfram Alpha, για να βρούμε τα δελτία καιρού της ημέρας που ανέβηκε το βίντεο, και όταν κοιτάξαμε όλες αυτές τις πόλεις, βρήκαμε πως στη Φλόριντα είχε καταιγίδες και βροχή όλη μέρα. Οπότε πήγαμε στο χρυσό οδηγό και βρήκαμε, ψάξαμε τις Ρίτα Κριλλ στον τηλεφωνικό κατάλογο, και είδαμε μερικές διαφορετικές διευθύνσεις, και πήγαμε στους χάρτες της Google, όπου βρήκαμε ένα σπίτι. Βρήκαμε ένα σπίτι με πισίνα που έμοιαζε αρκετά σαν της Ρίτας. Τότε ξανακοιτάξαμε το βίντεο, ψάχνοντας για στοιχεία που μπορούσαμε να διασταυρώσουμε. Αν δείτε στο βίντεο υπάρχει μια μεγάλη ομπρέλα,ένα άσπρο στρώμα στην πισίνα, η πισίνα έχει και ασυνήθιστα στρογγυλεμένες άκρες, και έχουμε και δύο δέντρα στο φόντο. Επιστρέψαμε στο χάρτη και κοιτάξαμε καλύτερα, και φυσικά είδαμε και το στρώμα, και τα δύο δέντρα, και την ομπρέλα, που μάλιστα είναι μαζεμένη σ’ αυτή τη φωτογραφία. Πήγε να μας ξεγελάσει. Ορίστε και οι στρογγυλεμένες άκρες της πισίνας. Οπότε μπορέσαμε να τηλεφωνήσουμε στη Ρίτα, να σιγουρευτούμε για το βίντεο, να σιγουρευτούμε ότι γυρίστηκε και μετά οι πελάτες μας ήταν πανευτυχείς, γιατί μπορούσαν να το παίξουν χωρίς να ανησυχούν.
Μερικές φορές, όμως, η αναζήτηση της αλήθειας είναι λιγότερο αξιοσέβαστη, και έχει πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις. Η περίπτωση της Συρίας είναι πολύ ενδιαφέρουσα για μας γιατί προφανώς προσπαθούμε συχνά να καταρρίψουμε πράγματα που θα μπορούσαν να είναι αποδείξεις εγκλημάτων πολέμου, έτσι εκεί το YouTube στην πραγματικότητα γίνεται το πιο σημαντικό αποθετήριο πληροφοριών για όσα συμβαίνουν στον κόσμο.
Αυτό το βίντεο, δεν θα σας το δείξω ολόκληρο, γιατί ειναι αρκετά ανατριχιαστικό, αλλά θα ακούσετε μερικούς από τους ήχους. Είναι από τη Χαμά. 

 

Βίντεο: (Φωνές) Αυτό που δείχνει το βίντεο, αν το δείτε ολόκληρο, είναι ματωμένα πτώματα που τα βγάζουν από ένα φορτηγό και τα πετούν από μια γέφυρα. Υπήρχαν ισχυρισμοί πως αυτοί ανήκουν στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και πετούν πτώματα αξιωματικών του συριακού στρατού από τη γέφυρα, και βρίζουν και βλασφημούν, και συγχρόνως υπήρχαν πολλοί αντίθετοι ισχυρισμοί για το ποιοι είναι, και αν ή όχι ήταν αυτό που έλεγε το βίντεο.
Μιλήσαμε με μερικές πηγές μας στη Χαμά, με τις οποίες είχαμε ξανασυζητήσει στο Twitter και τους ρωτήσαμε γι’ αυτό, και η γέφυρα μας ενδιέφερε γιατί ήταν κάτι που θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε. Τρεις διαφορετικές πηγές είπαν τρία διαφορετικά πράγματα για τη γέφυρα. Η μία, πως η γέφυρα δεν υπάρχει. Μια άλλη πως η γέφυρα υπάρχει, αλλά όχι στη Χαμά. Ήταν κάπου αλλού. Η τρίτη είπε: «Νομίζω πως η γέφυρα υπάρχει, αλλά το φράγμα πριν τη γέφυρα ήταν κλειστό, οπότε το ποτάμι θα έπρεπε να είναι άδειο, δεν βγαίνει νόημα».Ήταν ο μόνος που μας έδωσε ένα στοιχείο. Ψάξαμε στο βίντεο για άλλα στοιχεία. Είδαμε χαρακτηριστικά κάγκελα, που μας ήταν χρήσιμο. Είδαμε τις στροφές, οι σκιές των οποίων έπεφταν νότια, άρα η γέφυρα ενώνει το ποτάμι ανατολικά-δυτικά. Είχε ασπρόμαυρα πεζοδρόμια. Καθώς κοιτάζαμε το ποτάμι, μπορούσαμε να δούμε ότι υπάρχει μία πέτρα από τσιμέντο στη δυτική πλευρά. Υπάρχει ένα νέφος αίματος. Αυτό είναι αίμα στο ποτάμι. Άρα το ποτάμι κυλάει από το νότο προς το βορρά. Αυτό μου λέει. Επίσης, καθώς απομακρύνετε το βλέμμα από τη γέφυρα υπάρχει γρασίδι στην αριστερή πλευρά της όχθης και το ποτάμι στενεύει.
Πάλι στους Χάρτες της Google, και ξεκινάμε κυριολεκτικά να ψάχνουμε όλες τις γέφυρες. Ξεκινήσαμε από το φράγμα που αναφέρθηκε, και ψάξαμε κάθε φορά που ο δρόμος περνάει το ποτάμι, σβήνοντας από τη λίστα μας τις γέφυρες που δεν ταίριαζαν. Ψάχναμε μία που το διέσχιζε ανατολικά-δυτικά. Φτάσαμε στη Χαμά. Πάμε από το φράγμα μέχρι τη Χαμά και δεν υπάρχει τέτοια γέφυρα. Οπότε ψάξαμε περισσότερο. Γυρίσαμε σε δορυφορική εικόνα, και βρήκαμε μια άλλη γέφυρα, και αρχίζει να βγαίνει άκρη. Η γέφυρα μοιάζει να διασχίζει από ανατολικά προς δυτικά. Μπορεί να είναι η δική μας. Ζουμάρουμε. Έχει ενδιάμεση νησίδα, άρα είναι γέφυρα δύο κατευθύνσεων. Έχει το ασπρόμαυρο πεζοδρόμιο που είδαμε στο βίντεο, και όπως την κοιτάμε, βλέπετε πως κάποιος έχει ανεβάσει στο χάρτη φωτογραφίες, που είναι πολύ χρήσιμο, και κοιτάμε τις φωτογραφίες. Αυτές μας δείχνουν περισσότερες λεπτομέρειες για να μπορέσουμε να κάνουμε σύγκριση με το βίντεο. Το πρώτο πράγμα που βλέπουμε είναι το ασπρόμαυρο πεζοδρόμιο. που είναι χρήσιμο αφού το έχουμε ξαναδεί.Βλέπουμε τα χαρακτηριστικά κάγκελα όπου είδαμε τους τύπους να πετάνε τα πτώματα.Συνεχίζουμε μέχρι να βεβαιωθούμε πως είναι η γέφυρά μας.
Τι μου λέει αυτό λοιπόν; Τώρα πρέπει να επιστρέψω στις τρεις πηγές μου και δείτε τι μου είπανε: η πρώτη πως η γέφυρα δεν υπάρχει, η άλλη πως δεν είναι στη Χαμά, και εκείνος που είπε πως: «Υπάρχει, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το επίπεδο του νερού». Ο τρίτος ξαφνικά μας φαίνεται ο πιο ειλικρινής, και μπορέσαμε να το διαπιστώσαμε χρησιμοποιώντας μερικά δωρεάν εργαλεία στο διαδίκτυο καθισμένοι σε ένα γραφείο στο Δουβλίνο, μέσα σε 20 λεπτά. Αυτό είναι μέρος της χαράς της δουλειάς μου. Αν και το διαδίκτυο τρέχει με ραγδαία ταχύτητα, έχει τόση πολλή πληροφορία που είναι εξαιρετικά δύσκολο να την κοσκινίσεις και γίνεται ολοένα δυσκολότερο, αν τις χρησιμοποιήσεις έξυπνα, μπορείς να βρεις απίστευτες πληροοφορίες. Με ένα-δύο στοιχεία, πιθανόν να μπορούσα να βρω πολλά για τους περισσότερους από εσάς στο κοινό που δεν θα σας άρεσε απαραίτητα να γνωρίζω.
Αυτό που αντιλαμβάνομαι, είναι πως σε μια εποχή που υπάρχει περισσότερη –μεγαλύτερη αφθονία πληροφοριών από ποτέ άλλοτε, είναι δυσκολότερο να φιλτραριστεί, έχουμε καλύτερα εργαλεία. Έχουμε δωρεάν εργαλεία στο διαδίκτυο που μας επιτρέπουν και μας βοηθούν να κάνουμε τέτοιες έρευνες. Έχουμε αλγόριθμους εξυπνότερους από ποτέ, και υπολογιστές γρηγορότερους από ποτέ.
Αλλά το θέμα είναι το εξής. Οι αλγόριθμοι είναι κανόνες. Είναι δυαδικοί. Είναι ναι ή όχι, άσπρο ή μαύρο. Η αλήθεια δεν είναι ποτέ δυαδική. Η αλήθεια είναι μια αξία. Είναι συναισθηματική, ρευστή και προπάντων ανθρώπινη. Όσο γρήγοροι και να είναι οι υπολογιστές, όση πληροφορία και να έχουμε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αφαιρέσουμε τον άνθρωπο από την άσκηση της αναζήτησης της αλήθειας, γιατι τελικά είναι ένα χαρακτηριστικό που έχουν μόνο οι άνθρωποι. Ευχαριστώ πάρα πολύ. (Χειροκρότημα)

 

 

Πηγή: http://revealedtheninthwave.blogspot.gr