Τρίτη 8 Ιουλίου 2025

Εγκληματίας βρίσκει τον Χριστό στη φυλακή

 

Περίληψη


Από τους αγώνες γκολφ με τους καλύτερους παίκτες του κόσμου, μέχρι να γίνει ο πιο καταζητούμενος εγκληματίας της Χαβάης, η ζωή του Κάιλ Κούσινγκ πήρε μια τραγική τροπή μετά από μια λάθος απόφαση που κατέστρεψε τα όνειρά του.

Σε αυτή την ισχυρή, ωμή και συναισθηματική μαρτυρία, ο Κάιλ μοιράζεται πώς η εξάρτηση από την κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη τον οδήγησε στο σκότος, στο έγκλημα και σε μια δραματική απόδραση από τη φυλακή, ενώ σε ένα μικροσκοπικό κελί απομόνωσης συνάντησε για πρώτη φορά την αγάπη και τη χάρη του Ιησού Χριστού.

Τώρα, 20 χρόνια νηφάλιος και αφοσιωμένος στον Ιησού, ο Kyle ταξιδεύει σε όλες τις ΗΠΑ ως εμψυχωτικός ομιλητής, φέρνοντας ελπίδα στους νέους, στους φυλακισμένους και στους καρδιακά πληγωμένους.

Τούτη είναι μια ιστορία αποτυχίας, πίστης και απελευθέρωσης, απόδειξη ότι κανείς δεν είναι άσωτος στα μάτια του Θεού.

Υποτιτλισμοί των Καλύτερων Βίντεο του Youtube http://www.YoutubeTranslations.gr

 


 

 Πηγή: https://www.youtubetranslations.gr/ 

 

Read more »

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2025

Τα λόγια από την Ρωσία που δείχνουν πως τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά



Μόνο έτσι θα τελειώσει γρήγορα η σύγκρουση

Καμιά φορά τα πράγματα στην πολιτική είναι απλά! Το ίδιο ισχύει και για την σύγκρουση ανάμεσα στην Ρωσία και την Ουκρανία.

Τι δήλωσε την Πέμπτη, ο εκπρόσωπος τύπου του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ;

«Όσο λιγότεροι πύραυλοι έρχονται από το εξωτερικό στην Ουκρανία, τόσο πιο κοντά πλησιάζει το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης», είπε, σύμφωνα με το TASS.

Επομένως για να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι δυτικοί πρέπει να σταματήσουν να στέλνουν όπλα.

Όσο στέλνουν, τόσο θα καθυστερούν οι Ρώσοι, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, θα κάνουν αυτό που θέλουν ως προελαύνοντες, και τόσο θα επιδεινώνεται οικονομικά η κατάσταση στην Ευρώπη.


Απλά τα πράγματα…



Πηγή: https://www.el.gr

Read more »

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2025

Αν περιμένεις να τους ευχαριστήσεις όλους στη ζωή, στο τέλος θα αρρωστήσεις

 

 

Αν περιμένεις να τους ευχαριστήσεις όλους στη ζωή, στο τέλος θα αρρωστήσεις.

Γιατί ό,τι και αν κάνεις δε θα είναι ποτέ για κάποιον αρκετό. Πάντοτε κάποιος θα έχει παράπονα. Πάντοτε κάποιον, κάτι θα τον ενοχλεί. Πάντοτε κάτι θα έχεις κάνει «λάθος».

Αν περιμένεις ότι θα σε καταλάβει ο κόσμος, μια ζωή θα απογοητεύεσαι. Καθένας καταλαβαίνει μόνο όσα θέλει ο ίδιος του. Σπάνιο να βρεις ανθρώπους να βγαίνουν από το «εγώ» τους και να αφουγκράζονται τις ανησυχίες σου και τους προβληματισμούς σου.

Αν περιμένεις «δικαιοσύνη» στη ζωή, ποτέ δε θα τη βρίσκεις. Τούτος ο κόσμος δεν προχωρά μπροστά, με το «τι είναι δίκιο…». Τούτος ο κόσμος προχωρά μπροστά, είτε με αδικίες είτε με αγάπη… Πρέπει να επιλέξεις το λοιπόν, αν θα αγαπάς η αν θα αδικείς…

Πρέπει να το πάρεις απόφαση πως οι άνθρωποι, μια ζωή, ή θα σε αγαπούν, ή θα σε αδικούνε…

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

 

Πηγή; https://simeiakairwn.gr 

Read more »

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2025

Ο Γέρος και η Εκκλησία. Μια τρομερή – τρομερή διήγηση!

Ένας γέρος με άθλια ρούχα ερχόταν τακτικά σε μια εκκλησία. Ο κόσμος, προφανώς, ντυμένος όμορφα για την εκκλησία, πηγαινε με τα κυριακάτικα ρούχα του.
Ο γέρος, από την άλλη, δεν φαινόταν να τον ενδιαφέρει. Το βρώμικο, σκονισμένο παλτό, το λεκιασμένο παντελόνι… Έτσι οι άνθρωποι άρχισαν να ενοχλούνται από αυτό το πράγμα και να του λένε ότι δεν τόν αντέχουν. Ο Πάτερ υποσχέθηκε να φροντίσει το πρόβλημα, έτσι πήρε τον γέρο στην άκρη και είπε:
«Ξέρετε πώς πρέπει να έρχονται ντυμένοι άνθρωποι στην εκκλησία μας;»
«Δεν ξέρω πατέρα».
«Λοιπόν, απόψε, όταν κάνετε την προσευχή σας, ρωτήστε τον Θεό πώς πρέπει να είναι ντυμένοι οι άνθρωποι που μπαίνουν σε αυτή την εκκλησία»
“καλός πατέρα απάντησε”
Την επόμενη μέρα, ο γέρος εμφανίζεται στην εκκλησία με τα ίδια ρούχα.
«Ρώτησες τον Θεό πώς να ντυθείς;»
«Τον ρώτησα, πατέρα».
«Και τι είπε ο Θεός;»
“Είπε ότι δεν είχε ιδέα. Δεν έχει πάει ποτέ σε αυτήν την εκκλησία.”
 
 
Read more »

Τρίτη 1 Ιουλίου 2025

Αθωνικό Γεροντικό



Ένα άπορο γεροντάκι-ασκητής έλεγε προς τον γείτονα:
Έλα, αδελφέ μου, να δεις την αγάπη των πατέρων. Όταν ανοίγω την πόρτα μου, βλέπω απ' έξω να μου έχουν αφήσει ότι έχω ανάγκη.Ψωμί,φρούτα, τυρί , ψάρι. Δόξα σι ο Θεός. όλα τα οικονομεί η Παναγία μας.


''Να προσεύχεσαι για τον κόσμο είναι σαν να χύνεις αίμα.'' έλεγε ο άγιος Σιλουανός ο εν Άθω.
Έλεγε πάλι: ''Ο αδελφός μας είναι η ζωή μας.''


Είπε ένας γέρος μοναχός για την αγάπη της ανόθευτης πίστεως:
O θυμός χρειάζεται όταν πρόκειται να υπερασπίσουμε την πίστη μας και όχι τον εαυτό μας Πρέπει να θυμώνουμε, όταν βλέπουμε ότι πολεμάτε η πίστη μας. Αν κατηγορήσουν εμένα, έχω υποχρέωση να το δεχτώ. Αλλά για την Ορθοδοξία χρειάζεται θυμός.


Ὅπως κανένας δὲν μπορεῖ νὰ βλάψει αὐτὸν ποὺ στέκεται κοντὰ στὸν βασιλιά, ἔτσι οὔτε ὁ Σατανᾶς μπορεῖ νὰ κάνει κάτι εἰς βάρος μας, ἂν ἡ ψυχή μας εἶναι κοντὰ στὸν Θεό. Γιατὶ λέει: «Πλησιάστε με καὶ θὰ σᾶς πλησιάσω κι ἐγώ.


Δυὸ ἀδελφοὶ ἐπισκέφθηκαν κάποτε ἕναν Γέροντα, ὁ ὁποῖος συνήθιζε νὰ μὴν τρώει κάθε μέρα. Ὅταν ὅμως εἶδε τοὺς ἀδελφοὺς χάρηκε καὶ εἶπε ὅτι ἡ νηστεία ἔχει μισθό, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ τρώει χάριν τῆς ἀγάπης ἐκπληρώνει δυὸ ἐντολές, μία γιατὶ παραιτεῖται ἀπὸ τὸ δικό του θέλημα καὶ ἄλλη γιατὶ ἐφαρμόζει τὴν κατεξοχὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, ἀναπαύοντας τοὺς ἀδελφούς.


Η σπουδαιότερη ἐργασία ποὺ ἔχει νὰ κάνει ὁ ἄνθρωπος εἶναι νὰ ἀναλαμβάνει τὴν εὐθύνη τῶν σφαλμάτων του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀναμένει πειρασμὸ μέχρι τελευταίας του πνοῆς.


Αὐτὸς ποὺ ἔχει ταπείνωση δὲν ἔχει γλῶσσα νὰ πεῖ σὲ κάποιον ὅτι εἶναι ἀμελὴς ἢ νὰ ἀντιμιλήσει σ᾿ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος τὸν ταλαιπωρεῖ, οὔτε ἔχει μάτια νὰ δεῖ ἢ νὰ ἀντιληφθεῖ ἄλλου ἀνθρώπου ἐλαττώματα, οὔτε αὐτιὰ ν᾿ ἀκούσει πράγματα ποὺ δὲν ὠφελοῦν τὴν ψυχή του. Στόμα δὲν ἔχει νὰ φανερώσει ἐλαττώματα κάποιου ἢ νὰ θλίψει κάποιον μὲ τὰ λόγια του οὔτε ἔχει ἐνδιαφέροντα μὲ κάποιον ἐκτὸς τῶν δικῶν του ἁμαρτημάτων. Ἀντίθετα, εἶναι εἰρηνικὸς πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, γιατὶ αὐτὸ εἶναι ἐντολὴ τοῦ Κυρίου καὶ ὄχι γιατὶ χαρίζεται κάποια ἄλλη ἀδυναμία.


«Μὲ ποιὸν τρόπο φθάνει ὁ ἄνθρωπος στὴν ταπεινοφροσύνη;»
«Μὲ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ» ἀπαντᾷ ὁ Γέροντας.
«Καὶ τί κάνοντας -ρωτάει πάλι ὁ ἀδελφός- φθάνει στὸν φόβο τοῦ Θεοῦ;»
«Ὅπως τὰ βλέπω ἐγὼ -λέει ὁ Γέροντας-μὲ τὸ νὰ περιμαζεύει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ κάθε τί καὶ νὰ τὸν δίνει σὲ κόπο σωματικὸ μὲ ὅση δύναμη ἔχει, καὶ νὰ θυμᾶται τὴν ἔξοδό του ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτὸ καὶ τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ».


Ποιὰ ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἀρετὲς εἶναι μεγαλύτερη, πάτερ;»
Καὶ ὁ Γέροντας εἶπε:
«Σκέφτομαι ὅτι ὅπως ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἡ χειρότερη ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἁμαρτίες, ἀφοῦ κι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἔριξε κάποιους, ἀντίστοιχα καὶ ἡ ταπεινοφροσύνη ἔχει τὴ δύναμη καὶ ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ ἀπύθμενα βάθη νὰ ἀνεβάσει πάνω τὸν ἄνθρωπο, ἔστω κι ἂν ἔχει ἁμαρτήσει ὅσο καὶ ὁ διάβολος. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος μακαρίζει αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ταπεινὸ φρόνημα».


Ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ματώη:
«Τί νὰ κάνω ποὺ μὲ στενοχωρεῖ ἡ γλῶσσα μου, γιατὶ σὰν βρεθῶ ἀνάμεσα σὲ ἀνθρώπους, δὲν μπορῶ νὰ τὴν συγκρατήσω καὶ τοὺς κατακρίνω γιὰ κάθε καλὴ πράξη ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐλέγχω. Τί νὰ κάνω λοιπόν;»
Καὶ ὁ Γέροντας ἀποκρίθηκε:
«Ἐὰν δὲν μπορεῖς νὰ κυριαρχήσεις στὴ γλῶσσα σου, πᾶνε νὰ ζήσεις μόνος, γιατὶ αὐτὸ εἶναι ἀδυναμία σου. Αὐτὸς ποὺ μένει μαζὶ μὲ ἀδελφούς, δὲν πρέπει νὰ εἶναι τετράγωνος, ἀλλὰ στρογγυλὸς γιὰ νὰ κυλάει πρὸς ὅλους».

 

Πηγή: https://paterikadidagmata.blogspot.com 

Read more »

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2025

Προεδρικά Διατάγματα Σαντάτ ἀναγνωρίζουν τήν ἰδιοκτησία τοῦ Σινᾶ!

  


 

 Ἡ «Ἑστία» ἀποκαλύπτει: Ἀνατροπή στήν ὑπόθεση μέ τό ΠΔ 263/79 – Ἐρευνητές πατριῶτες τά ἀνεκάλυψαν καί ἐξέθεσαν τό ἀνύπαρκτο Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν! – Γι’ αὐτόν τόν λόγο ἐπικοινώνησε ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μέ τόν Αἰγύπτιο Πρόεδρο

Επί τέλους ἡ Ἑλλάς κινεῖται στήν ὑπόθεση τῆς διασώσεως τῆς Μονῆς τοῦ Σινᾶ. Διότι ὑπάρχουν πράγματι ἰσχυρά τεκμήρια γιά τό ἰδιοκτησιακό καθεστώς τῆς Μονῆς τοῦ Σινᾶ. Τεκμήρια πού ἀποδεικνύουν ὅτι ἔχει ἀναγνωρίσει τό Κράτος τῆς Αἰγύπτου τά περιουσιακά της δικαιώματα. Συγκεκριμένα, τό Προεδρικό Διάταγμα ὑπ’ ἀριθμόν 263 καί μέ ἡμερομηνία 26 Νοεμβρίου 1979, τό ὁποῖο εἶχε ὑπογράψει ὁ ἀείμνηστος Πρόεδρος Ἀνουάρ Σαντάτ. Τό Προεδρικό αὐτό Διάταγμα ἀνεκάλυψαν στά ἀρχεῖα τῆς Αἰγύπτου Ἕλληνες ἐρευνητές πού κινητοποιήθηκαν γιά τήν σωτηρία τῆς Μονῆς τοῦ Σινᾶ καί, συμφώνως πρός πληροφορίες τῆς «Ἑστίας», τό περιεχόμενό του ἔθεσε στόν Αἰγύπτιο Πρόεδρο Ἀμπντέλ Φατάχ ἀλ Σίσι ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τήν τηλεφωνική ἐπικοινωνία πού εἶχαν προχθές.

Οἱ ἀρχειοδίφες τῆς Μονῆς τοῦ Σινᾶ ἔπραξαν αὐτό πού ἔπρεπε νά εἶχε κάνει τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, στήν εὐθύνη τοῦ ὁποίου περιλαμβάνεται ἡ προετοιμασία καί ἡ τεκμηρίωσις τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς τῆς χώρας ὥστε νά προστατεύεται καί ἡ πολιτιστική καί θρησκευτική κληρονομιά τῆς Ἑλλάδος. Γιά μιάν ἀκόμη φορά τό ΥΠΕΞ ἀποδεικνύεται ἀνύπαρκτο. Εὐτυχῶς πού ὑπάρχουν Ἕλληνες πατριῶτες, οἱ ὁποῖοι ἀναλαμβάνουν τά δύσκολα. Διότι ἄν περιμέναμε ἀπό τόν κ. Γεραπετρίτη, θά μέναμε στούς χαριεντισμούς μέ τόν ὁμόλογό του.

Παραθέτουμε λοιπόν σέ μετάφραση τό Προεδρικό Διάταγμα 263:

Προεδρικό Διάταγμα ὑπ’ ἀριθμ. 263 τοῦ 1979

Πρόεδρος τῆς Ἀραβικῆς Δημοκρατίας τῆς Αἰγύπτου (Πρόεδρος Μοχάμεντ Ἀνουάρ ἀλ Σαντάτ)

Ἡμερομηνία ἐκδόσεως: 26 Νοεμβρίου 1979

Θέμα: Καθορισμός τῆς κυριότητος τῶν γαιῶν τῆς Μονῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, πού βρίσκονται στήν περιοχή τοῦ Ὄρους Σινᾶ στό Νότιο Σινᾶ.

Κύριο κείμενο τῆς ἀποφάσεως: «Ὅλες οἱ γαῖες πού περιβάλλουν τήν Μονή τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης –ὅπως καθορίζονται στούς συνημμένους τοπογραφικούς χάρτες αὐτῆς τῆς ἀπόφασης– θεωροῦνται ἰδιόκτητες περιουσίες τῆς Μονῆς καί διαχειρίζονται ὑπό τόν πλήρη ἔλεγχό της, σύμφωνα μέ τά ἱστορικά φιρμάνια καί προηγούμενα διατάγματα».

Καθορισμένη ἔκταση: Περίπου 1.200 φαντάνια (σύμφωνα μέ παλαιούς τοπογραφικούς χάρτες).

6. Νομική βάσις: Ἐπιβεβαίωσις τῶν ἱστορικῶν τίτλων κυριότητος τῆς Μονῆς, ἰδίως τοῦ ὀθωμανικοῦ φιρμανιοῦ τοῦ 1609 ἐπί τῆς βασιλείας τοῦ Σουλτάνου Ἀχμέτ Α΄.

Ἄρθρο 1: Τό Κράτος ἀναγνωρίζει τήν Μονή Ἁγίας Αἰκατερίνης ὡς κυρία ὅλων τῶν γαιῶν πού τήν περιβάλλουν –ὅπως καθορίζονται στούς συνημμένους τοπογραφικούς χάρτες– σύμφωνα μέ τά ἱστορικά της δικαιώματα καί τά σουλτανικά φιρμάνια.

Ἄρθρο 2: Ὅλες οἱ διοικητικές Ἀρχές ὀφείλουν νά μήν παρέμβουν ἤ νά διαθέσουν μέ ὁποιονδήποτε τρόπο τίς ἐν λόγῳ ἐκτάσεις.

Ἄρθρο 3: Ἡ παροῦσα ἀπόφασις νά δημοσιευθεῖ στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως. Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας: Μωχάμεντ Ἀνουάρ ἀλ Σαντάτ
26 Νοεμβρίου 1979.

Οἱ ἐρευνητές παραθέτουν καί τίς πηγές γιά τήν ἀπόκτηση τοῦ ἐπίσημου κειμένου, πού εἶναι:

1. Ἡ ἐπίσημη Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως Αἰγύπτου: τεῦχος τῆς 29ης Νοεμβρίου 1979 (ἀρ. 48 – Συμπλήρωμα)

Τρόπος ἀναζητήσεως: Ἐπίσκεψις στό ἀρχεῖο τῆς ἐφημερίδος (διεύθυνσις: 111 ὁδό Ἀλ-Κάσερ Ἀϊνί, Κάιρο).

2. Βιβλιοθήκη τῆς Μονῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης: Φυλάσσει αὐθεντικό ἀντίγραφο τῆς ἀποφάσεως μεταξύ τῶν ἱστορικῶν ἐγγράφων της.

3. Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης τῆς Αἰγύπτου (Τμῆμα Τεκμηριώσεως): Δυνατότητα αἰτήσεως ἐπικυρωμένου ἀντιγράφου μέ ἀριθμό καί ἡμερομηνία ἀποφάσεως.

4. Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας τῆς Αἰγύπτου: Ἡ ἀπόφασις τηρεῖται στά ἀρχεῖα τῶν ὑποθέσεων πού σχετίζονται μέ τίς ἰδιοκτησίες τῶν μοναστηριῶν (Τεχνικό Τμῆμα).

Ὅπως ἀναφέρεται, ἡ ἀπόφασις ἐκδόθηκε κατόπιν τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Προέδρου Σαντάτ στήν Μονή τό 1979, ταυτόχρονα μέ τήν ὑπογραφή τῆς Συμφωνίας Εἰρήνης μέ τό Ἰσραήλ, διά τῆς ὁποίας τό Σινᾶ ἐπέστρεψε στήν κυριαρχία τῆς Αἰγύπτου. Ὑπογραμμιζόταν ἔτσι ἡ δέσμευσις γιά τήν προστασία τῆς χριστιανικῆς κληρονομιᾶς στό Σινᾶ ὡς συμβόλου εἰρήνης.

Τό διάταγμα αὐτό ἀποτελεῖ σύγχρονο τίτλο ἰδιοκτησίας, προστιθέμενο στά ὀθωμανικά φιρμάνια, καί μπορεῖ νά χρησιμοποιηθεῖ ὡς ἀποδεικτικό στοιχεῖο στίς τρέχουσες νομικές διαμάχες.

Ἡ «Ἑστία» μέ ἄρθρο της στίς 16 Ἰουνίου εἶχε προειδοποιήσει τόν Πρόεδρο Σίσι ὅτι δέν πρέπει νά ὑποτιμᾶ τόν ἑλληνισμό ἐπισημαίνοντας ὅτι ὑπάρχουν σημεῖα τά ὁποῖα ἴσως καί ὁ ἴδιος δέν γνωρίζει. Ἀναφέραμε τότε μεταξύ ἄλλων:

«Προφανῶς, ἡ ἑλληνική Κυβέρνηση εἶναι ἐνήμερη γιά τίς προτάσεις αὐτές τῆς Αἰγύπτου καί γι’ αὐτό συμπεριφέρεται κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπο. Αὐτό πού δέν γνωρίζει ὅμως οὔτε ἡ ἴδια οὔτε ἡ αἰγυπτιακή εἶναι μερικά ξεχασμένα νομικά κείμενα πού δέν θυμᾶται ὅτι ἔχει καταθέσει ἡ Αἴγυπτος σέ διεθνεῖς ὀργανισμούς προσφάτως, ἄγνωστα, τά ὁποῖα ἐπιβεβαιώνουν πλήρως τούς ἰσχυρισμούς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης.

Θά ἔρθει στιγμή πού θά δημοσιοποιηθοῦν καί νά δοῦμε τότε ποιά θά εἶναι ἡ ἀντίδραση τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη καί τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Γιώργου Γεραπετρίτη, τό μέγεθος τῆς ἱστορικῆς ἄγνοιας τοῦ ὁποίου γιά τά συμφέροντα τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι ἀπύθμενο».

 

Πηγή: https://www.estianews.gr/ 

Read more »

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2025

Το κρυφό μήνυμα της φετινής Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ

Γράφει ο ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Η φετινή Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη δεν έμοιαζε με τις προηγούμενες. Ήταν μια εντελώς διαφορετική σύναξη των ηγετών της Ευρω-ατλαντικής συμμαχίας. Και αυτό διότι, είναι διαφορετικό το διεθνές περιβάλλον. Ο κόσμος έχει αλλάξει: Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται το ίδιο καταστροφικός, η Ανατολική Μεσόγειος παραμένει εύφλεκτη και το Ιράν αναμετράται πλέον ανοιχτά με το Ισραήλ.

Ο πόλεμος Ισραήλ-Ιράν, διακόπηκε, από μια εύθραυστη εκεχειρία που επέβαλαν οι ΗΠΑ, βομβαρδίζοντας το Ιράν, άγνωστο γιατί, από πλευράς Διεθνούς Δικαίου, αφού ποτέ το κράτος του Ιράν, δεν έχει επιτεθεί ή απειλήσει τις ΗΠΑ. Και το σημαντικότερο είναι, ότι σε αυτό τα ασταθές, εμπόλεμο, άναρχο, διεθνο-πολιτικό περιβάλλον, στον πυρήνα της νατοϊκής συμμαχίας, αναδύεται μια νέα πραγματικότητα…

Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον πρόεδρο Τραμπ, που απαιτούν από τους Ευρωπαίους συμμάχους περισσότερα χρήματα – χωρίς να προσφέρουν περισσότερη προστασία, μεγαλύτερη ασφάλεια, ή να εξασφαλίζουν ισότιμη συμμετοχή των Ευρωπαίων συμμάχων σε στρατηγικές αποφάσεις. Αυτό παραμένει προνόμιο των Αμερικανών, όσα επιπλέον χρήματα και αν δώσουν οι Ευρωπαίοι. Οι Αμερικανοί, θέλουν συμμάχους-χορηγούς, αλλά όχι και ισότιμους εταίρους.

Η απαίτηση για αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ έως το 2035 αποτελεί την πιο ξεκάθαρη ένδειξη αυτής της μεταστροφής. Πρόκειται για πρόταση-τελεσίγραφο του Λευκού Οίκου, που επιχειρεί να μετατρέψει το ΝΑΤΟ από συμμαχία ασφαλείας σε συνεταιρισμό αμυντικών επενδύσεων, κατά κύριο λόγο, αλλά όχι αποκλειστικά, προς όφελος της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας. Πρόταση που έγινε τελικώς αποδεκτή με τον Αμερικανό πρόεδρο να πανηγυρίζει και να προειδοποιεί την Ισπανία…

Επίσης το νέο ΝΑΤΟ, αυτό που θεμελιώνει ο πρόεδρος Τραμπ σήμερα στη Χάγη, θα πρέπει να έχει επαρκείς απαντήσεις, απέναντι σε απειλές από τον αναδυόμενο αντιδυτικό άξονα, Κίνας, Ρωσίας, Ιράν. Ο δε νέος Γενικός Γραμματέας του, ο Μαρκ Ρούτε, έσπευσε να επιδοκιμάσει, γλοιωδώς, τον πρόεδρο Τραμπ, αποδίδοντάς του τη “νίκη” για την αύξηση των ευρωπαϊκών εξοπλισμών. Νίκη σε βάρος ποιων; Των Ευρωπαίων συμμάχων του…

Στην πραγματικότητα, όμως, ο πρόεδρος Τραμπ υπονομεύει τη συλλογική συνοχή του ΝΑΤΟ: Αρνείται να εγγυηθεί ρητά την εφαρμογή του Άρθρου 5, του ακρογωνιαίου λίθου της συνοχής της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας, ότι, σε περίπτωση επίθεσης σε σύμμαχο κράτος, θα εξεταστεί αν θα υπάρξει συλλογική αντίδραση-απάντηση, προειδοποιώντας συχνά, ότι οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να προστατεύσουν «κακοπληρωτές». Κατά τον Αμερικανό πρόεδρο: Η Ασφάλεια των συμμάχων, δεν είναι ηθική δέσμευση, αλλά οικονομικό ζήτημα.


Η συνάντηση Τραμπ-Ερντογάν

Η συνάντηση του προέδρου Τραμπ με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, παρότι συμβολική, ωστόσο, αποτελεί ένα προμήνυμα, για τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία, που μάλλον εκτιμάται ότι είναι προς θετική κατεύθυνση για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.

Η πιθανή επιστροφή της Τουρκίας στο πρόγραμμα των μαχητικών αεροσκαφών F-35, που ενδέχεται να συζήτησαν ο πρόεδρος Τράμπ και ο πρόεδρος Ερντογάν, θα πρέπει να προκαλεί εύλογο προβληματισμό στην ελληνική κυβέρνηση.

Αν η Τουρκία, ανακτήσει πρόσβαση σε stealth τεχνολογία μαχητικών αεροσκαφών – διαθέτει μάλιστα και σύγχρονους βαλλιστικούς πυραύλους – και εφόσον παραμείνει στρατηγικά ατιμώρητη για τις φιλορωσικές σχέσεις της και κυρίως, για την αναθεωρητική πολιτική της στην Ανατολική Μεσόγειο, η Ελλάδα οφείλει να επανεξετάσει τις γραμμές της αποτροπής και την σχετική ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο.

Και με το επιβαρυντικό (για την Ελλάδα) δεδομένο ότι το ΝΑΤΟ, ιστορικά και παραδοσιακά, δεν επεμβαίνει, σε περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής δύο κρατών μελών της Συμμαχίας. Πόσο μάλλον, το ΝΑΤΟ υπό αμερικανική Διοίκηση, υπό τον Ντόναλντ Τραμπ, του δόγματος “πρώτα η Αμερική”.

Και με την ελπίδα ή τη βάσιμη προσδοκία, ότι ο γεωπολιτικός αναδασμός που γίνεται στην γεωγραφική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, δεν προβλέπει απίσχανση του γεωστρατηγικού αποτυπώματος της Ελλάδας, υπέρ Τουρκίας… Μια Τουρκία, που εσχάτως απόκτησε ερείσματα ακόμη και στις δομές της ευρωπαϊκής άμυνας και με την αδιαμφισβήτητη ισχυρή θέση που κατέχει στο ΝΑΤΟ, ως δεύτερη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη, μετά τις ΗΠΑ.

Πάντως και σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα διαθέτει ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, είναι δύναμη σταθερότητας, δαπανά το 3,5% του ΑΕΠ για την άμυνα που θα ανεβεί στο 5%, αφού στο νέο εξοπλιστικό θα δαπανήσει και άλλα 25 δις ευρώ για την άμυνα, διαθέτει κομβικής στρατηγικής αξίας στρατιωτικές βάσεις όπως η Σούδα η Λάρισα, η Αλεξανδρούπολη, στη διάθεση των συμμάχων, άρα είναι υπερπολύτιμος εταίρος, που και λόγω γεωγραφικής θέσης, εξασφαλίζει τη επιχειρησιακή συνοχή της Νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.


Πηγή: https://koukfamily.blogspot.com από το slpress.gr




Read more »

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2025

Ὄχι, δὲν ὑπῆρξε μεγαλύτερη νίκη τοῦ Διαβόλου πάνω στὸν κόσμο ἄλλη ἀπ' αὐτὴ τὴν «ψυχολογοποιημένη» θρησκεία.

Οἱ ἄνθρωποι ἔρχονται συνεχῶς γιὰ νὰ ζητήσουν συμβουλὲς... καὶ κάποια ἀδυναμία ἤ ψεύτικη ντροπὴ μὲ συγκρατεῖ ἀπὸ τὸ νὰ τοὺς πῶ, «Δὲν ἔχω καμιὰ συμβουλὴ νὰ σᾶς δώσω. Δὲν ἔχω παρὰ μιά ἀδύναμη, ἑτοιμόρροπη, ἀλλὰ ὡστόσο γιὰ μένα, ἀδιάλειπτη Χ α ρ ά . Τὴ θέλετε ;» Ὄχι, δὲν τὴ θέλουν. Θέλουν νὰ συζητοῦν γιὰ
«π ρ ο β λ ή μ α τ α» καὶ νὰ κουβεντιάζουν γιὰ
« λ ύ σ ε ι ς». Ὄχι, δὲν ὑπῆρξε μεγαλύτερη νίκη τοῦ Διαβόλου πάνω στὸν κόσμο ἄλλη ἀπ' αὐτὴ τὴν «ψυχολογοποιημένη» θρησκεία. Ὑπάρχουν τὰ πάντα στὴν ψυχολογία. Ἕνα πράγμα εἶναι σ' αὐτὴν ἀδιανόητο, ἀδύνατο: ἡ χαρά!

π.Αλέξανδρος Σμέμαν , από το ημερολογιο 1973-1983

 

Πηγή: https://trelogiannis.blogspot.com 

Read more »

Ποιος τελικά είναι ο “λογαριασμός” του “Πολέμου των δώδεκα ημερών”

Γράφει ο ΜΗΤΡΑΛΕΞΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

Τα βασικά αποτελέσματα της παρούσας φάσης του πολέμου Ισραήλ-Ιράν, μπορούν να συνοψισθούν ως εξής: Πρώτον, το Ιράν, πλέον, πέπρωται να προχωρήσει για πρώτη φορά στην ανάπτυξη πυρηνικού όπλου, ως της μόνης πραγματικής εγγύησης αποτροπής. Δεύτερον, μπορεί να αντέξει και να απορροφήσει πολυήμερο βομβαρδισμό, με συσπείρωση του πληθυσμού του γύρω από την ηγεσία, χωρίς να χρειαστεί στρατιωτική βοήθεια τρίτου κράτους και χωρίς να χρειαστεί να προβεί στο κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ.

Τρίτον, το Ισραήλ απέδειξε πως δεν μπορεί να διεξαγάγει έναν διακρατικό πόλεμο έναντι σοβαρού αντιπάλου με συμβατικά μέσα, χωρίς τη βοήθεια των ΗΠΑ, αλλά – τέταρτον και ακόμα πιο σημαντικό – ότι είναι αδύνατο να αντέξει έναν πόλεμο φθοράς με διάρκεια, με την αντιβαλλιστική του άμυνα να έχει σαφή ημερομηνία λήξης/εξάντλησης∙ όλα αυτά καταγράφονται και σημειώνονται επισταμένως από όλα τα εγγύς και μακράν κράτη.

Το ζήτημα είναι τεράστιο και η τεκμηρίωση που επιδέχεται πελώρια, αναγκαστικά όμως μένουμε σε μια τηλεγραφική έκθεση: Στις 13 Ιουνίου 2025 το Ισραήλ ξεκίνησε έναν διακρατικό πόλεμο ενάντια στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Ο επίσημος-δημόσιος στόχος ήταν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, το οποίο ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου ισχυρίζεται ανελλιπώς από το 1992 ότι «από στιγμή σε στιγμή, από ώρα σε ώρα, τώρα δα» θα απολήξει σε πυρηνική βόμβα (την οποία, σημειωτέον, όντως διαθέτει το Ισραήλ, χωρίς κανέναν διεθνή έλεγχο).

Ο αντικειμενικός σκοπός ήταν η αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν και η ρευστοποίηση του κράτους. Και το απολύτως αναγκαίο μέσο ήταν η εμπλοκή των Αμερικανών στον πόλεμο (διότι οι Ισραηλινοί ποντάρουν στο ότι οι Αμερικανοί θα πολεμήσουν τον δικό τους πόλεμο ενάντια στο Ιράν, με τον ίδιο τρόπο που κάποιοι Έλληνες ποντάρουν στο ότι οι Ισραηλινοί θα πολεμήσουν τον δικό τους πόλεμο ενάντια στην Τουρκία και κάποιοι Ευρωπαίοι ηγέτες φαντάζονται πως η Τουρκία θα πολεμήσει τον δικό τους πόλεμο, ενάντια στη Ρωσία…). Η ισραηλινή ηγεσία γνωρίζει καλά πως είναι αδύνατον να επιτύχει τους στόχους της, τόσο τους διακηρυγμένους, όσο και τους πραγματικούς, χωρίς αυτήν την αμερικανική εμπλοκή.

Οι πρώτες ώρες ήταν αρχετυπικό “Σοκ και Δέος”: Καρατόμηση οκτώ σημαντικών μελών της ιρανικής στρατιωτικής ηγεσίας, επιτυχές μπλοκάρισμα των αεραμυνών από τις μυστικές υπηρεσίες. Με την ισραηλινή ελπίδα πως ένα τέτοιο σοκ θα αποδεικνυόταν η αρχή του τέλους. Η ιρανική ανασύνταξη χρειάστηκε λιγότερο από οκτώ ώρες, σε βαθμό που να αναρωτιέται κανείς εάν η ιρανική άμυνα θα ήταν τελικά ουσιωδώς διαφορετική, εάν δεν είχαν καρατομηθεί οκτώ πρόσωπα της στρατιωτικής ηγεσίας.

Από το αρχικό “Σοκ και Δέος” βρεθήκαμε εντός ελαχίστων ημερών σε έναν “πόλεμο φθοράς”, κατ’ εξοχήν δηλαδή το είδος που ευνοεί το Ιράν και υπονομεύει το Ισραήλ. Με αρχικό μπαράζ “παλιατζούρας” 30ετίας και σταδιακή σποραδική χρήση πυραύλων νεώτερης τεχνολογίας, το Ιράν έφτασε σύντομα να εκτοξεύει πυραύλους με ρυθμό που θα μπορούσε δυνητικά να συνεχιστεί επ’ αόριστον (σε συνάρτηση με την επιταχυνόμενη μετά τον Μάρτιο μηνιαία παραγωγή τους), με την αποτελεσματικότητα της ισραηλινής αεράμυνας να μειώνεται διαρκώς –όπως προκύπτει από τις αναλογίες αναχαίτισης– και με την ίδια να κινδυνεύει από σχεδόν πλήρη έκλειψη εντός λίγων ημερών, κατά δήλωση της Wall Street Journal και των Times of Israel.

Ο πόλεμος φθοράς Ισραήλ-Ιράν

Το Ιράν υπέστη όχι ασήμαντη φθορά και ζημία. Την οποία, όμως, απεδείχθη ότι μπορεί να απορροφήσει, ακόμη και μακροπρόθεσμα — εδώ την απορρόφησαν οι Χούθι της Υεμένης. Η ζημία για το Ισραήλ, όμως, είναι κατά πολύ ουσιωδέστερη (και εδώ η έμφαση πρέπει να δοθεί στη Χάϊφα, όχι στο Τελ Αβίβ). Ο Νετανιάχου ξεκαθάρισε ότι το Ισραήλ δεν επιθυμεί “πόλεμο φθοράς” — διότι, να το θέσουμε κατ’ ευφημισμόν, δεν τον κερδίζει.

Ποια πλευρά είχε και έχει την κυριαρχία της κλιμάκωσης (escalation dominance); Προοπτικά, η μόνη ουσιώδης δυνατότητα κλιμάκωσης που έμενε στο Ισραήλ ήταν η πυρηνική, στο πλαίσιο του πιο ανεύθυνα και φονταμενταλιστικά αχαλίνωτου πυρηνικού δόγματος στην υφήλιο — όμως ο δρόμος αυτός δεν έχει γυρισμό. Παράλληλα, το Ιράν διατηρούσε και διατηρεί μια παλέτα επιλογών: Κλιμάκωση της μάλλον αυτοσυγκρατημένης του αντεπίθεσης και των τεχνικοστρατιωτικών της μέσων – ευλόγως αυτοσυγκρατημένης, διότι ειδάλλως τι θα έμενε στην περίπτωση μιας πραγματικής αμερικανικής εμπλοκής στον πόλεμο; – κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ, ενεργοποίηση των (όποιων, αλλά πραγματικών) δυνατοτήτων των υποκρατικών του συμμάχων στην περιοχή.

Κανένα από τα τρία δεν χρειάστηκε. Άλλωστε, «το στρατιωτικό δόγμα του Ιράν είναι αμυντικό. Έχει σχεδιαστεί για να αποτρέπει μια επίθεση, να επιβιώνει από ένα αρχικό χτύπημα, να ανταποδίδει τα πυρά του επιτιθέμενου και να επιβάλει μια διπλωματική λύση στις εχθροπραξίες, αποφεύγοντας παράλληλα οποιεσδήποτε παραχωρήσεις που απειλούν τα βασικά του συμφέροντα» – γράφει το αμερικανικό Πεντάγωνο το 2014.

Μόνη ελπίδα του Ισραήλ για νίκη, για επίτευξη του στόχου του πολέμου, το «αμερικανικό ιππικό», η είσοδός του στον πόλεμο, και αδιανόητη η πίεση προς τούτο. Το δίλημμα των ΗΠΑ του Τραμπ ήταν αληθώς μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, με τη βάση του MAGA να έχει ήδη διαρραγεί βίαια επ’ αυτού (εμβληματική η αντιπαράθεση αμερικανικού εθνικισμού και αμερικανικού αυτοκρατορισμού- “ισραηλισμού” στη θανάσιμη συζήτηση του Tucker Carlson με τον Ted Cruz).

Εν τέλει, αντί να εισέλθει κανονικά στον πόλεμο, το αμερικανικό “ιππικό” ήλθε, είδε, και απήλθε, σε ό,τι μοιάζει να αποδεικνύεται χορογραφημένη συμφωνία Αμερικανών και Ιρανών (στο Ομάν προ ελαχίστων ημερών;). Αποχρώσες οι ενδείξεις: Με μηδέν ανθρώπινες απώλειες εκατέρωθεν, χωρίς προσπάθεια κατάρριψης από τους Ιρανούς – …δηλαδή, είναι λιγότερο ικανό το Ιράν από τους Χούθι; – ΗΠΑ και Ιράν χτύπησαν Φορντό και τη βάση αλ-Ουντέιντ στο Κατάρ, χωρίς να καταστραφεί ουσιωδώς κατ’ ελάχιστον ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη. Και με τον Τραμπ να κηρύττει τη λήξη και την… ειρήνη. Όχι: δεν ήταν αυτός ο ισραηλινός σχεδιασμός για εμπλοκή των ΗΠΑ.

Το δίδαγμα για το Ιράν

Μεσοπρόθεσμα, το δίδαγμα για το Ιράν είναι ένα και μόνο, και μάλιστα για πρώτη φορά στην ιστορία του: Η ανάπτυξη πυρηνικού όπλου αποτελεί μονόδρομο για αποτροπή και εξισορρόπηση της ισχύος στην περιοχή. Και όταν λέμε “περιοχή”, αναφερόμαστε σε μια αχανή γεωγραφία «από το Πακιστάν μέχρι τη Γαλλία στην κατεύθυνση ανατολής-δύσης και από τη Ρωσία μέχρι τη Νότια Αφρική στην κατεύθυνση βορρά-νότου», όπου το Ισραήλ διατηρεί ένα μη βιώσιμο μονοπώλιο πυρηνικού οπλισμού. Ο Πρύτανης της σύγχρονης Θεωρίας Διεθνών Σχέσεων Kenneth N. Waltz είχε γράψει γι’ αυτά τα ζητήματα ήδη το 2012.

Το Ιράν δοκίμασε το 2015 το να συμμορφωθεί πλήρως σε διεθνή συμφωνία για τα όρια εμπλουτισμού, την JCPOA, η οποία τηρήθηκε στο ακέραιο μέχρι την ανατίναξή της από τον Τραμπ το 2018. Δοκίμασε επίσης αυτό που ο Waltz αναφέρει ως κάτι που «μπορεί να μην λειτουργήσει όπως προβλέπεται», δηλαδή ως ικανή αποτροπή: Το να είναι στο όριο δυνατότητας παραγωγής πυρηνικού όπλου, χωρίς όμως να το παράγει, «ικανότητα που θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις εσωτερικές πολιτικές ανάγκες των ηγετών του Ιράν, διαβεβαιώνοντας τους σκληροπυρηνικούς ότι μπορούν να απολαύσουν όλα τα οφέλη της κατοχής μιας βόμβας (όπως μεγαλύτερη ασφάλεια) χωρίς τα μειονεκτήματα (όπως διεθνής απομόνωση και καταδίκη)».

Καταφανώς, αυτό δεν δούλεψε. Άρα το εκκρεμές για τη χώρα κινείται πλέον προς την επιβεβαίωση του τίτλου της εργασίας του Kenneth N. Waltz (εδώ δεν αναφέρουμε τις προτιμήσεις μας και τις προδιαθέσεις μας, που καταφανώς θα ήταν η απο-πυρηνικοποίηση εν γένει, αλλά ό,τι διαβλέπουμε ως πραγματικότητα). Το Ιράν θα διαπιστώσει πως ο «πόλεμος κατά του πυρηνικού προγράμματος» πέπρωται να αποδειχθεί η αρχή, και όχι το τέλος, ενός πυρηνικά οπλισμένου Ιράν, φέρνοντας εξισορρόπηση ισχύος και αποτελεσματική αποτροπή στην περιοχή. …Άλλωστε, σύμφωνα με Τραμπ και Νετανιάχου, «το Ιράν δεν έχει πλέον πυρηνικό πρόγραμμα γιατί το καταστρέψαμε», συνεπώς δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας: έτσι δεν είναι…;

Η εκεχειρία Ισραήλ-Ιράν

Θα τηρηθεί η “εκεχειρία”; Μα πώς να τηρηθεί, όταν δεν υπάρχει επιτυχία σε κανέναν από τους στρατιωτικούς στόχους του Ισραήλ, το οποίο υπό την παρούσα ηγεσία του «είναι πάνω στο ποδήλατο» και άμα σταματήσει, πέφτει; Το Κράτος του Ισραήλ υπό τον Νετανιάχου έχει επιλέξει έναν δρόμο που μπορεί να οδηγεί μόνο από κλιμάκωση σε κλιμάκωση, ακόμα και αν η πραγματική ισχύς του κράτους δεν επαρκεί προς τούτο. Φυσικά, πάντοτε και παντού στην τεχνολογία διαχείρισης του δημοσίου λόγου ο αμυνόμενος είναι επιτιθέμενος κι ο επιτιθέμενος αμυνόμενος – γνωστά πράγματα.

Πέραν τούτου, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν πρέπει να αποκλειστεί η (είτε απόπειρα είτε) δολοφονία του Ανώτατου Ηγέτη του Ιράν σε εύθετο χρόνο –δολοφονίες ηγετών κρατών δεν είχαμε ούτε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο…– αφού το Ισραήλ επιδιώκει σωρηδόν «επιχειρήσεις καρατόμησης» παντού, παρά την προφανή πραγματικότητα ότι αυτές δεν επιφέρουν το επιδιωκόμενο στρατηγικό αποτέλεσμα, όπως προκύπτει τόσο από τα τελευταία δύο χρόνια όσο και από την ευρύτερη βιβλιογραφία/ιστορικά προηγούμενα. Όμως, το ιδιαίτερα πολύπλοκο σύστημα της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν δεν είναι «ενός ανδρός αρχή», και ο 86χρονος Σαγιέντ Αλί Χαμενεΐ δεν είναι ούτε Σαντάμ, ούτε Καντάφι.

Από την άλλη, ο στόχος θα μπορούσε να είναι όχι η επιτυχής αλλαγή καθεστώτος δια της καρατόμησης, αλλά η πρόκληση ασύμμετρης ιρανικής εκδικητικής αντεπίθεσης που θα συνιστά πραγματική υπαρξιακή απειλή για το Ισραήλ, με στόχο πλέον να αναγκαστούν να συρθούν οι ΗΠΑ σε έναν πραγματικό πόλεμο αντί ενός διακοσμητικού χτυπήματος. Αν κάτι έχουμε μάθει την τελευταία δεκαετία, όμως, αυτό είναι πως το Ιράν αποτελεί, με διεθνολογικούς όρους, έναν μοναδικά ορθολογικό και ψύχραιμο κρατικό δρώντα με ιώβεια υπομονή, και όχι ένα ευέξαπτο «συνονθύλευμα μουλάδων» (επί τη ευκαιρία, “καθεστώς μουλάδων”: πού είμαστε, στη δεκαετία του ‘80; Έχει αναζητήσει ποτέ κανείς στην Ελλάδα τη σύνθεση του τρέχοντος υπουργικού συμβουλίου του Ιράν;).

Επίσης, ναι μεν κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την είσοδο των ΗΠΑ του Τραμπ σε έναν από τους πολέμους του Ισραήλ σε δεύτερο χρόνο, πάντως δόθηκαν δείγματα γραφής πως προσώρας υπάρχουν σοβαρές αντιστάσεις προς τούτο, καθώς αντίκειται σφόδρα στο εθνικό (αλλά όχι στο αυτοκρατορικό/ηγεμονικό) συμφέρον των ΗΠΑ.

Η Ελλάδα

Και η Ελλάδα; Η Ελλάδα βρίσκεται (διακομματικώς) σε μια μακάρια παράλληλη πραγματικότητα, όπου βλέπει διάφορα αλλόκοτα όνειρα περί του τι συμβαίνει στον κόσμο και στη γειτονιά. Δεν γνωρίζουμε τι είναι πιο επικίνδυνο για τα εθνικά συμφέροντα: το να συνεχίσει να ονειρεύεται εν ύπνω, ή το να ξυπνήσει απότομα. Πάντως, μιλάμε για τη χώρα όπου “Παχλαβήδες από κάτω απ’ τ’ αυλάκι” ετοιμάζουν “πατριωτικά” κόμματα που θα εγκαλούν την… κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι δεν είναι επαρκώς συνημμένη με το Ισραήλ (!) και ότι δεν έχει βάλει επαρκώς όλα τα εθνικά αυγά στο –όλως απρόβλεπτο– αμερικανικό καλάθι (!), διακινώντας διάφορες απίθανου σουρεαλισμού ερμηνείες της διεθνούς κατάστασης. Και πέραν τούτου, ουδέν πουθενά. Καλά θα πάει αυτό.

ΥΓ: Την επόμενη φορά που θα συναντήσετε ανθρώπους να ορκίζονται ότι η ευθυγράμμιση και ταύτιση της Ελλάδος με το Ισραήλ, ειδικά έναντι του Ιράν, είναι εθνικά επωφελής και αναγκαία για τη χώρα μας στο πλαίσιο της ελληνοτουρκικής εξίσωσης, ρωτήστε τους: Τυχόν αποδυνάμωση του Ιράν αποδυναμώνει περιφερειακά την Τουρκία ή την ενδυναμώνει; (Κοινώς: τελικά για ποιον μοχθείτε;) Καλού-κακού, ζητήστε ευγενικά να σας δοθεί η απάντηση γραπτώς, ή έστω βιντεοσκοπημένη.

 

Πηγή: https://koukfamily.blogspot.com από το slpress.gr

Read more »

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2025

Ο Τραμπ πρόδωσε το Ισραήλ — Το Ιράν απέκτησε μυστικό πλεονέκτημα

Η χρηματιστηριακή αγορά ήταν η πρώτη που «διάγνωσε» την απάντηση της Τεχεράνης στην αμερικανική επίθεση σε πυρηνικές εγκαταστάσεις: ενώ οι ιρανικοί πύραυλοι πετούσαν ακόμη προς τη στρατιωτική βάση Αλ-Ουντέιντ στο Κατάρ, οι τιμές του πετρελαίου άρχισαν να πέφτουν ραγδαία. Η αγορά ερμήνευσε ξεκάθαρα το γεγονός ως συμβολική πράξη (το Ιράν δεν μπορούσε να μην απαντήσει) πριν από την αποκλιμάκωση, και τα μετέπειτα γεγονότα επιβεβαίωσαν αυτή την πρόβλεψη.

Ο κόσμος ανέπνευσε με ανακούφιση: φαίνεται ότι, για άλλη μια φορά, ένας μεγάλος πόλεμος στη Μέση Ανατολή δεν θα συμβεί. Ωστόσο, υπάρχουν και δυσαρεστημένοι, που πιστεύουν ότι το Ιράν φοβήθηκε και έδειξε αδυναμία, μη δίνοντας πλήρη απάντηση στις πραγματικά εξωφρενικές ενέργειες των ΗΠΑ.

Για να κατανοήσουμε τα κίνητρα της Τεχεράνης, πρέπει να απαντήσουμε στο κύριο ερώτημα: ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος του Ιράν; Και όχι, δεν είναι η επιθυμία να συντρίψει τις ΗΠΑ ή να καταστρέψει το Ισραήλ.

Ο στρατηγικός στόχος του Ιράν είναι ο ίδιος με αυτόν της Ρωσίας, της Κίνας, της Τουρκίας, της Ινδίας και δεκάδων άλλων χωρών — η φιλοδοξία να καταλάβει μια αξιοπρεπή θέση στη νέα παγκόσμια τάξη, που διαμορφώνεται αυτή τη στιγμή, αντικαθιστώντας το ετοιμοθάνατο μονοπολικό σύστημα. Ωστόσο, για να επιτευχθεί αυτό, μια χώρα πρέπει να είναι ισχυρή, ανεπτυγμένη και ευημερούσα.

Η κρίση της δυτικής ηγεμονίας έχει προχωρήσει τόσο πολύ, που η διαδικασία αυτή είναι πλέον προφανώς μη αναστρέψιμη. Ως αποτέλεσμα, έχουν δημιουργηθεί ευνοϊκές συνθήκες για την Παγκόσμια Πλειοψηφία: κατ’ αρχήν, δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα για να καταστρέψει τον μονοπολικό κόσμο, καθώς η διαδικασία εξελίσσεται φυσικά, ενώ μπορεί να επικεντρωθεί στην ανάπτυξή της, στη δημιουργία νέων συστημάτων και δομών, και στην επένδυση στην πρόοδό της (αντί στην καταστροφή γεωπολιτικών ανταγωνιστών).

Αλλά όλα αυτά, φυσικά, είναι μόνο θεωρητικά, γιατί στην πραγματικότητα η εικόνα είναι πολύ λιγότερο ειδυλλιακή.

Αν οι μη δυτικές χώρες δεν έχουν συμφέρον για αντιπαράθεση με τη Δύση, για τη Δύση τα πράγματα είναι ακριβώς το αντίθετο. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε οι δορυφόροι τους καταφέρνουν να ξεφύγουν από τη μοιραία πορεία με μια θετική ατζέντα — και γι’ αυτό βλέπουν τη σωτηρία τους στην αρνητικότητα, στην αντιπαράθεση: αν δεν μπορούν να κερδίσουν τον οικονομικό ανταγωνισμό με δίκαιο τρόπο, τότε θα πιέσουν τους αντιπάλους με κυρώσεις και δασμούς· αν χάνουν τη γεωπολιτική επιρροή, θα χρησιμοποιήσουν εναντίον των αντιπάλων την τακτική των χιλίων πληγμάτων, για να τους αποδυναμώσουν, ή, αν σταθούν τυχεροί, να τους καταστρέψουν.

Γι’ αυτό όλες οι χώρες της Παγκόσμιας Πλειοψηφίας αποφεύγουν επιμελώς την άμεση σύγκρουση με τη Δύση, αντιστεκόμενες μέχρι τέλους στις προκλήσεις. Μοναδική εξαίρεση μπορεί να θεωρηθεί η Ρωσία, η οποία, μετά από πολλά χρόνια παρόμοιας συμπεριφοράς, ξεκίνησε τελικά την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση (ΣΒΟ), αλλά αυτό συνέβη ακριβώς επειδή η διαδικασία γύρω από την Ουκρανία οδηγήθηκε από τη Δύση σε οριακό σημείο, και δεν μπορούσαμε πλέον να μην απαντήσουμε. Ως αποτέλεσμα, η Ρωσία κατάφερε να ανατρέψει ριζικά την κατάσταση και να τη χρησιμοποιήσει για μια ισχυρή ώθηση, αλλά, δυστυχώς, το ρωσικό παράδειγμα δεν μπορεί να υιοθετηθεί από κανέναν, καθώς η χώρα μας είναι μοναδική όσον αφορά τις δυνατότητες αυτονομίας και αυτάρκειάς της. Για όλες τις άλλες χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Κίνας), μια άμεση σύγκρουση με την ακόμη ισχυρή και επιδραστική Δύση θα σήμαινε ένα βαρύ πλήγμα στην ανάπτυξή τους, εξάντληση των πόρων και, κατά συνέπεια, ασθενέστερες κρατικές θέσεις στο μέλλον.

Αυτές οι σκέψεις βρίσκονται στη βάση των ενεργειών του Ιράν: μπορεί κανείς να αποκαταστήσει κατεστραμμένα επιστημονικά κέντρα, να ξαναχτίσει εργοστάσια, να αναθρέψει νέες γενιές επιστημόνων — αυτό απαιτεί χρόνο και πόρους, αλλά τίποτα κρίσιμο, ενώ ένας ολοκληρωτικός πόλεμος θα πέταγε τη χώρα δεκαετίες πίσω και θα επιδείνωνε ριζικά τις προοπτικές της.

Από την άλλη, οι ενέργειες των ΗΠΑ δείχνουν ότι το γεωπολιτικό «στέμμα του Μονομάχου» έχει γίνει υπερβολικά βαρύ γι’ αυτές: υπάρχει ακόμη δύναμη για μεμονωμένα χτυπήματα, αλλά η επιθυμία και η ικανότητα να πολεμήσουν πραγματικά έχουν εξαντληθεί.

Παραμένει το τελευταίο ερώτημα: τελείωσε εδώ; Ξεπεράστηκε η κρίση στη Μέση Ανατολή;

Η απάντηση: πιθανότατα όχι. Γιατί ο κύριος χαμένος σε όλο αυτό είναι εκείνος που οργάνωσε την τρέχουσα κλιμάκωση και για τον οποίο ο πόλεμος έγινε τρόπος πολιτικής επιβίωσης. Η ηγεσία του Ισραήλ.

Στο τέλος, το Τελ Αβίβ έχει ένα μάλλον απογοητευτικό αποτέλεσμα: τα χτυπήματα στο Ιράν δεν εκπλήσσουν πλέον κανέναν (ακόμα κι αν τα τρέχοντα ήταν τα πιο ισχυρά), αλλά το ουσιαστικά νέο στοιχείο ήταν η άφιξη ιρανικών πυραύλων σε ισραηλινές πόλεις. Η «Σιδηρά Θόλος» ανταπεξέρχεται όλο και χειρότερα, ενώ ο υπερατλαντικός προστάτης-σουζεράν προτιμά να περιορίζεται σε μεμονωμένες, αν και θεαματικές, ενέργειες.

Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, το Ισραήλ καλείται πλέον να ζήσει.

Ιρίνα Άλκνις

RIA Novosti

 

Πηγή:  

Read more »

Ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο ομολογεί ότι “Ο Ιησούς είναι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή”

Ο άνθρωπος με το υψηλότερο αναφερόμενο IQ στον κόσμο έχει τραβήξει την προσοχή παγκοσμίως αφότου διακήρυξε δημόσια την χριστιανική του πίστη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Στις 17 Ιουνίου, ο Νοτιοκορεάτης επιστήμονας YoungHoon Kim, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει IQ 276, το υψηλότερο IQ που έχει καταγραφεί ποτέ, δημοσίευσε στο X: «Ως κάτοχος του υψηλότερου ρεκόρ IQ στον κόσμο, πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός, η οδός και η αλήθεια και η ζωή».

Η ανάρτησή του έχει λάβει 14 εκατομμύρια προβολές και ένα τέταρτο του εκατομμυρίου likes μέχρι την Πέμπτη 19 Ιουνίου.

Ο ισχυρισμός του Kim ότι είναι ο κάτοχος του υψηλότερου ρεκόρ IQ στον κόσμο έχει επαληθευτεί από οργανισμούς όπως η Giga Society , η Mensa, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μνήμης, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Αθλητισμού Μνήμης (σε συνεργασία με τα Παγκόσμια Ρεκόρ Guinness) και το Επίσημο Παγκόσμιο Ρεκόρ.

«Ο Χριστός είναι η λογική μου», είπε ο 36χρονος Κιμ σε μια άλλη απάντηση σε έναν σχολιαστή στο X.

Ο Κιμ δήλωσε τον Φεβρουάριο στο X: «Ο Θεός υπάρχει. 100%» και πρόσφατα πρότεινε: «Η συνείδησή μας δεν είναι απλώς εγκεφαλική δραστηριότητα. Μπορεί να είναι κβαντική πληροφορία – κάτι που συνεχίζεται και μετά θάνατον».

Σε ένα βίντεο που μοιράστηκε στον λογαριασμό του X, ο Κιμ εξέφρασε την πεποίθηση ότι η ανθρώπινη συνείδηση ​​συνεχίζεται και μετά τον φυσικό θάνατο.

«Η συνείδησή μας δεν είναι απλώς εγκεφαλική δραστηριότητα, αλλά κάτι βαθύτερο», είπε. «Η επιστήμη λέει ότι όταν ο εγκέφαλος σταματά, τότε η συνείδησή μας εξαφανίζεται. Λοιπόν, η κβαντική φυσική λέει ότι η πληροφορία δεν εξαφανίζεται ποτέ. Ποτέ. Αλλάζει μόνο σε μορφή».

Συγκρίνοντας τη συνείδηση ​​με δεδομένα που είναι αποθηκευμένα στο cloud, ο Kim πρότεινε ότι μπορεί να μην περιορίζεται στον εγκέφαλο και θα μπορούσε να επιμένει σε άλλες διαστάσεις.

«Η κβαντική διεμπλοκή υποδηλώνει ότι η συνείδησή μας είναι μέρος ενός μεγαλύτερου συστήματος πέρα ​​από τον φυσικό κόσμο», εξήγησε, προσθέτοντας: «Μερικοί επιστήμονες και φιλόσοφοι πιστεύουν ότι ο κόσμος μας μπορεί να είναι μια προσομοίωση που δημιουργήθηκε από ένα ον υψηλότερης διάστασης, κάτι που πιστεύω κι εγώ».

Βασιζόμενος σε αναφορές για εμπειρίες κοντά στον θάνατο, ο Κιμ σημείωσε πόσοι άνθρωποι περιγράφουν αισθήματα γαλήνης και ζεστασιάς ή παρατηρούν το σώμα τους από ψηλά. Αυτές οι στιγμές, είπε, «μοιάζουν σαν να μετακινούνται από το ένα σύστημα στο άλλο».

«Έτσι, αν η πραγματικότητα είναι μέρος κάτι μεγαλύτερου, τότε ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά είναι μια μετάβαση, μια μετατόπιση σε μια άλλη πραγματικότητα», κατέληξε. «Η επιστήμη αναπτύσσεται τώρα και μαθαίνουμε περισσότερα για τη συνείδηση ​​και την πραγματικότητα. Ο θάνατός μας δεν είναι καταστροφή αλλά αλλαγή και μετατόπιση. Η ανθρωπότητα θα συνεχίσει να αναζητά την αλήθεια για το τι έρχεται μετά τη ζωή».

Ο Kim είναι ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της NeuroStory, ενός οργανισμού αφιερωμένου στην εύρεση «λύσεων για την υγεία του εγκεφάλου με την υποστήριξη της τεχνητής νοημοσύνης» και υποστηριζόμενου από την κυβέρνηση της Νότιας Κορέας.

Ίδρυσε επίσης τον Σύνδεσμο United Sigma Intelligence και είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Lifeboat Foundation, το οποίο προωθεί τις επιστημονικές εξελίξεις, ενώ παράλληλα μετριάζει τους ανθρώπινους κινδύνους από τεχνολογίες όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη.

 

Δείτε το βίντεο εδώ 

 

 Πηγή: https://www.el.gr


Read more »