Τετάρτη 31 Μαρτίου 2021

Οι τρεις διάλογοι του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά με τους Οθωμανούς.



Το 1354 ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αιχμαλωτίσθηκε από τους Τούρκους και κατά την διάρκεια της φυλάκισής του είχε τρεις θεολογικούς διαλόγους με τους Οθωμανούς.

Ο πρώτος διάλογος έγινε στην Προύσα, η οποία τότε ήταν η Πρωτεύουσα των Οθωμανών, με τον Ισμαήλ, εγγονό του εμίρη Ορχάν. Κάθησαν στο έδαφος και παρευρίσκονταν μερικοί άρχοντες. Παρετέθησαν στον Ισμαήλ κρέατα και στον άγιο Γρηγόριο φρούτα, επειδή ήταν καλοκαίρι. Στην αρχή η συζήτηση περιστράφηκε στο γιατί δεν τρώγει κρέας ο άγιος. Στην συνέχεια ο λόγος προχώρησε στην ελεημοσύνη, επειδή την ώρα εκείνη κάποιος έφθασε και ανήγγειλε ότι εξετέλεσε την εντολή του μεγάλου αμηρά για την ελεημοσύνη της Παρασκευής. Ο Ισμαήλ ρώτησε τον άγιο αν και οι Χριστιανοί εξασκούν την αρετή της ελεημοσύνης. Ο άγιος Γρηγόριος απήντησε ότι η ελεημοσύνη είναι γέννημα και καρπός της αληθινής προς τον Θεό αγάπης, οπότε αυτός που αγαπά πολύ τον Θεό είναι ελεήμων.

Ίσως το περιστατικό αυτό να ήταν σκηνοθετημένο για να συζητήσουν περί του Χριστού και του Μωάμεθ. Πράγματι, ο Ισμαήλ ρώτησε τον άγιο Γρηγόριο αν οι Χριστιανοί αγαπούν τον Προφήτη τους Μωάμεθ. Η απάντηση του αγίου ήταν αρνητική. Η επόμενη ερώτηση του Ισμαήλ ήταν, γιατί αγαπούν έναν εσταυρωμένο Θεό και πως προσκυνούν το ξύλο και τον σταυρό. Ο άγιος ανέλυσε και το εκούσιο και την δόξα του πάθους, αλλά και το απαθές της θεότητος, και ότι ο σταυρός είναι το τρόπαιο και σημείο του Χριστού, όπως ο άρχοντας έχει διάφορα διακριτικά εμβλήματα και απαιτεί την τιμή των άλλων. Στην συνέχεια, θέλοντας ο Ισμαήλ να ειρωνευθή την χριστιανική πίστη, είπε ότι, επειδή οι Χριστιανοί διδάσκουν ότι ο Χριστός είναι υιός του Θεού, σημαίνει ότι ο Θεός Πατήρ έχει και γυναίκα, διά της οποίας τον εγέννησε. Η απάντηση του αγίου Γρηγορίου ήταν αποστομωτική. Χρησιμοποιώντας την διδασκαλία των Μουσουλμάνων ότι ο Χριστός είναι Λόγος του Θεού και ότι γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, προχώρησε για να πη ότι αν η Μαρία γέννησε τον Χριστό κατά σάρκα και δεν είχε ανάγκη ανδρός, πόσο μάλλον ο Θεός που είναι ασώματος γέννησε τον λόγο του ασωμάτως και θεοπρεπώς και επομένως δεν είχε ανάγκη υπάρξεως γυναικός.

Η συζήτηση σταμάτησε στο σημείο αυτό, δεν είχε δε άλλη εξέλιξη, ούτε διατέθηκε άγρια ο Ισμαήλ προς τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά. Μάλιστα σε αυτήν την φάση της συζητήσεως έπεσε πολύ βροχή, οπότε έφυγε δρομαίος ο Ισμαήλ από τον χώρο εκείνο και ο άγιος Γρηγόριος παρέμενε στην βροχή. Εν τω μεταξύ είχε ήδη βραδυάσει.

Ο δεύτερος διάλογος έγινε με τους Χιόνας (Ο M. Jugie ισχυρίζεται ότι «είναι παλαιοί ιουδαίοι προσηλυτισθέντες εις το Ισλάμ». Ο Meyendorff «φρονεί ότι ήσαν Χριστιανοί, οι οποίοι εδέχθησαν τον Ιουδαισμό, διά να πλησιάσουν τους Τούρκους κατακτητάς και αποφύγουν διώξεις».

Ο άγιος Φιλόθεος ισχυρίζεται ότι οι Χιόναι ήταν Χριστιανοί και έγιναν Μωαμεθανοί).

Οι ίδιοι οι Χιόναι κατά την αρχή του διαλόγου ομολόγησαν: «Ημείς ηκούσαμεν δέκα λόγους, ούς γεγραμμένους κατήγαγεν ο Μωϋσής εν πλαξί λιθίναις, και οίδαμεν ότι εκείνους κρατούσιν οι Τούρκοι· και αφήκαμεν άπερ εφρονούμεν πρότερον και ήλθομεν και εγενόμεθα και ημείς Τούρκοι». Ο άγιος, όμως, Γρηγόριος ο Παλαμάς, από όσα άκουσε από αυτούς ομολογεί ότι περισσότερο είναι Εβραίοι και όχι Τούρκοι. Και από αυτόν τον λόγο φαίνεται ότι πρόκειται για συγκρητιστική ομάδα, η οποία έδειχνε αυτήν την διαγωγή για να επιζήση εκείνη την δύσκολη εποχή. Άλλωστε γι᾿ αυτό και αποκαλούνται «άθεοι».

Την συζήτηση διοργάνωσε ο ίδιος ο Ορχάν. Ρώτησε τον ιατρό Ταρωνείτη: «Τις ποτε και οίός εστιν ο καλόγηρος ούτος;». Και όταν ο ιατρός του έδωσε τα στοιχεία της προσωπικότητός του, εκείνος απάντησε: «Έχω σοφούς και ελλογίμους καγώ, οίτινες αυτώ διαλέξονται». Μετά από αυτό έγινε η συζήτηση των Χιόνων με τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.

Αφού οι Χιόναι στην αρχή ομολόγησαν ότι έγιναν Τούρκοι, οι παρόντες άρχοντες είπαν στον άγιο Γρηγόριο να δώση την δική του απολογία. Ο άγιος εκφράζει τον δισταγμό του να απολογηθή, και διότι αισθάνεται ότι είναι μηδέν προς το ύψος της Εκκλησίας του Χριστού, και διότι οι άρχοντες παρευρίσκονται και ως κριταί και συμμαχούν με τους αντιδίκους –επομένως δεν είναι καλό να παρουσιασθούν τα δικαιώματα της ευσεβείας– αλλά και διότι πρέπει να μιμηθή τον Χριστό, ο οποίος όταν παραδόθηκε δεν αποκρινόταν. Όμως στην συνέχεια ομολογεί την πίστη και δεν απολογείται προς τους Χιόνας. Έτσι, αναλύει το δόγμα του Τριαδικού Θεού, καταλήγοντας ότι «ο Θεός τρία, και τα τρία ταύτα εις εστί Θεός και δημιουργός». Σε αυτήν την θέση συνεφώνησαν και οι παρόντες Τούρκοι ίσως από λόγους τακτικής.

Η συζήτηση έπειτα περιστράφηκε στο ερώτημα των Χιόνων, γιατί οι Χριστιανοί ομολογούν ότι ο Χριστός είναι Θεός, αφού είναι άνθρωπος και γεννήθηκε ως άνθρωπος. Ο άγιος Γρηγόριος ανέπτυξε το θέμα της αμαρτίας του Αδάμ και της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού για να σώση τον άνθρωπο. Οι Τούρκοι έκαναν θόρυβο, λέγοντας, πως γεννήθηκε ο Θεός και τον εχώρεσε μήτρα γυναικός. Ο άγιος απάντησε ότι ο Θεός, επειδή είναι ασώματος, μπορεί να είναι πανταχού και πάνω από το παν και σ᾿ έναν τόπο. Οι Χιόναι πάλι τον διέκοψαν για να πούν: «Είπεν ο Θεός και εγένετο και ο Χριστός». Με αυτό ήθελαν να δείξουν ότι ο Χριστός είναι κτίσμα και όχι Θεός. Ο άγιος μεταξύ των άλλων χρησιμοποίησε την διδασκαλία του Μωαμεθανισμού, ότι ο Χριστός χαρακτηρίζεται Λόγος του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί ο ένας Λόγος να γίνη από τον άλλο Λόγο και να μην είναι συνάναρχος με τον Θεό. Άλλο είναι η δημιουργία του υλικού κόσμου και άλλο η γέννηση του Λόγου του Θεού, που λέγεται και Πνεύμα του Θεού. Ο Χριστός είναι Θεός, αλλά για την σωτηρία του ανθρώπου προσέλαβε την ανθρώπινη φύση.

Στο σημείο αυτό παρενεβλήθη ο αντιπρόσωπος του Ορχάν Παλαπάνος, που προήδρευε και ρώτησε τον Παλαμά, γιατί δεν δέχονται τον δικό τους Προφήτη, τον Μωάμεθ, ενώ οι Μουσουλμάνοι δέχονται τον Χριστό ως Λόγο του Θεού και την μητέρα του πλησίον του Θεού. Ο άγιος Γρηγόριος απήντησε ότι δεν μπορεί κανείς να αγαπά τον διδάσκαλο, αν δεν πιστεύση στα λόγια του. Επειδή ο Χριστός δεν μας είπε να δεχθούμε κανένα Μωάμεθ, γι᾿ αυτό δεν αγαπάμε τον Μωάμεθ. Μας είπε δε, όπως λέγουν και οι Απόστολοι, να μη δεχθούμε κανέναν άλλο, γιατί Αυτός θα έλθη να κρίνη τον κόσμο.

Στην συνέχεια οι Χιόναι μαζί με τους άλλους Τούρκους τον ρώτησαν γιατί δεν περιτέμνονται οι Χριστιανοί, αφού και αυτός ο ίδιος ο Χριστός περιτμήθηκε. Ο άγιος Γρηγόριος απήντησε ότι στην Παλαιά Διαθήκη ορίζονταν πολλά, όπως το εβραικό Πάσχα, ο σαββατισμός, οι θυσίες, το θυσιαστήριο μέσα στον Ναό και το καταπέτασμα, τα οποία και αυτοί οι Τούρκοι δεν τα ακολουθούν. Ήθελε όμως να συνεχίση και να αναφέρη τους Προφήτας οι οποίοι ομιλούσαν για την μετάθεση του νόμου, που θα γινόταν από τον Χριστό, αλλά τον διέκοψαν οι Χιόναι για να τον ρωτήσουν για τις εικόνες, τις οποίες απαγορεύει η Παλαιά Διαθήκη. Ο άγιος Γρηγόριος απάντησε ότι απαγορεύθηκε η προσκύνηση των ομοιωμάτων στην Παλαιά Διαθήκη για να μην λατρεύωνται ως Θεοί. Επαινούμε και εμείς τα κτίσματα, «αλλ᾿ αναγόμεθα δι᾿ αυτών εις την δόξαν του Θεού». Δεν θεοποιούμε τα κτίσματα του Θεού.

Κάπου στο σημείο αυτό περατώθηκε ο διάλογος μεταξύ του αγίου Γρηγορίου Παλαμά και των Χιόνων – Τούρκων. Αλλά με το τέλος του διαλόγου συνέβησαν δύο πράγματα. Το ένα γεγονός είναι ότι οι Τούρκοι άρχοντες σηκώθηκαν «και απεχαιρέτησαν μετ᾿ ευλαβείας τον Θεσσαλονίκης και απήρχοντο». Φαίνεται θαύμασαν την σοφία, την διακριτικότητα, αλλά και τα χαρίσματα που είχε. Το άλλο είναι ότι ένας από τους Χιόνας παρέμεινε λίγο και «ύβρισε τον μέγαν του Θεού αρχιερέα αισχρώς και ορμήσας επάνω αυτού έδωκεν αυτώ πληγάς κατά κόρρης», δηλαδή τον ύβρισε και του έδωσε γροθιές στο πρόσωπο. Όμως άλλοι Τούρκοι τον εκράτησαν, τον κατηγόρησαν και τον οδήγησαν προς τον Ορχάν.

Και ο σεβασμός των Τούρκων, αλλά και η αντίδραση του ενός συζητητού δείχνουν την μεγάλη νίκη που κατήγαγε ο άγιος Γρηγόριος και τα ατράνταχτα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε. Όπως φαίνεται από τους εισαγωγικούς του λόγους ομίλησε με έμπνευση από τον Θεό, φωτιζόμενος από την άκτιστη Χάρη Του, αλλά όμως και με θαυμαστή διάκριση και σοφία.

Ο τρίτος θεολογικός διάλογος του αγίου Γρηγορίου με τους Μωαμεθανούς έγινε όταν βρισκόταν στα μέρη της Νίκαιας. Ξεκίνησε από ένα περιστατικό που είδε. Κάποια ημέρα βγήκε έξω από την πόλη. Λίγο έξω από την ανατολική πύλη είδε έναν κύβο κατασκευασμένο από μάρμαρο και ευπρεπισμένο για κάποια χρήση. Ρώτησε σε τι χρησίμευε ο κύβος αυτός. Την ώρα που κάποιος του εξηγούσε, άκουσε φωνές και κραυγές που προέρχονταν από την έξοδο της πόλεως. Διαπίστωσε ότι έρχονταν Τούρκοι έχοντας νεκρό για να τον ενταφιάσουν. Τότε απομακρύνθηκε λίγο, ώστε να είναι δυνατόν να δη και να ακούση όσα θα λεχθούν και θα γίνουν. Οι Τούρκοι τοποθέτησαν τον νεκρό στον κύβο και έχοντας στο μέσον τον τασιμάνη, τον υπεύθυνο, δηλαδή, για την μουσουλμανική λατρεία, προσευχήθηκαν. Σήκωνε ο τασιμάνης τα χέρια του προσευχόμενος και το ίδιο έκαναν και οι παρόντες. Αυτό έγινε τρεις φορές. Μετά τον ενταφιασμό συνάντησε ο άγιος Γρηγόριος τον τασιμάνη και είχε μαζί του μια συζήτηση με την βοήθεια διερμηνέως.

Κατ᾿ αρχάς ο άγιος Γρηγόριος τον ρώτησε να μάθη τι έλεγαν κατά την προσευχή τους στον Θεό. Όταν του εξήγησαν ότι τον παρακαλούσαν να συγχωρήση τα σφάλματα της ψυχής του νεκρού, ο άγιος αποκρίθηκε ότι, επειδή και αυτοί πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι κριτής των ανθρώπων και Λόγος του Θεού, σημαίνει ότι προσεύχονταν στον Χριστό. Επειδή ο τασιμάνης είπε ότι ο Χριστός είναι δούλος του Θεού, ο άγιος απάντησε ότι δεν μπορεί να είναι δούλος αυτός που είναι Λόγος του Θεού και θα κρίνη τους ανθρώπους, όπως το ομολογούν όλοι οι Προφήτες.

Ο τασιμάνης βρέθηκε σε δυσκολία. Πολλοί Χριστιανοί και Τούρκοι πλησίασαν για να ακούσουν τον διάλογο. Τότε ο Τούρκος ρώτησε τον άγιο Γρηγόριο γιατί οι Χριστιανοί δεν δέχονται τον Προφήτη Μωάμεθ και το ευαγγέλιό του, που κατέβηκε από τον ουρανό, ενώ οι Τούρκοι δέχονται και τους Προφήτας και τον Χριστό και τα τέσσερα ευαγγέλια, ένα από τα οποία είναι και το ευαγγέλιο του Χριστού. Ο άγιος Γρηγόριος απάντησε ότι δεν παραδεχόμαστε τίποτε ούτε το θεωρούμε ως αλήθεια, αν δεν υπάρχουν μαρτυρίες. Από όλους τους Προφήτας της Παλαιάς Διαθήκης έχουμε μαρτυρίες για τον Χριστό, γι᾿ αυτό και πιστεύουμε σε αυτόν και το ευαγγέλιό Του. Όμως δεν πιστεύουμε στον «Μεχούμετ», γιατί ούτε μαρτυρείται από τους Προφήτας, αλλά ούτε και έπραξε κάτι παράδοξο.

Τότε ο τασιμάνης κατηγόρησε τους Χριστιανούς ότι απέκοψαν το όνομα του Μωάμεθ από το ευαγγέλιο, όπου ήταν γραμμένο. Επίσης είπε ότι και ο Μωάμεθ έκανε μεγάλα πράγματα, αφού με την δύναμη αυτού του Προφήτη κυριάρχησαν οι Τούρκοι από την ανατολή έως την δύση.

Απαντώντας ο άγιος Γρηγόριος στο πρώτο επιχείρημα είπε ότι κανείς Χριστιανός δεν απέκοψε το όνομα του Μωάμεθ από το ευαγγέλιο, γιατί τιμωρείται εκείνος που θα αφαιρέση κάτι από την Αγία Γραφή. Άλλωστε, όπου μεταφράστηκε το ευαγγέλιο πουθενά δεν αναφέρεται το όνομα του Μωάμεθ. Ακόμη και οι αιρετικοί, που χρησιμοποιούν την ίδια Αγία Γραφή, δεν έχουν αυτό το όνομα. Όλοι απέθαναν, αλλά μόνον ο Χριστός αναστήθηκε, αναλήφθηκε και θα κρίνη την οικουμένη. Όσον αφορά το επιχείρημα ότι με την δύναμη του Μωάμεθ κυρίευσαν όλο τον κόσμο, ο άγιος Γρηγόριος με θάρρος είπε, ότι αυτό έγινε με την δύναμη του διαβόλου, με πόλεμο και μαχαίρι, με λεηλασίες, και ανδραποδισμούς και φόνους. Και ο Αλέξανδρος από την δύση πορεύθηκε προς την ανατολή και την κυρίευσε, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη θεότητος, ούτε σε αυτόν εμπιστεύθηκαν οι άνθρωποι τις ψυχές τους. Ο Μωάμεθ, χρησιμοποιώντας την βία και την ηδονή, δεν προσεταιρίσθηκε ούτε ένα μέρος της οικουμένης, ενώ η διδασκαλία του Χριστού, καίτοι συνιστά σκληρό βίο και άσκηση, εν τούτοις κυριαρχεί και στους πολεμίους της και σε όλη την οικουμένη, χωρίς βία.

Στο σημείο αυτό οι παρευρισκόμενοι Τούρκοι κινήθηκαν με οργή. Βλέποντας οι Χριστιανοί τις διαθέσεις τους, έκαναν νεύμα στον άγιο Γρηγόριο να περατώση τον λόγο. Τότε ο άγιος με ιλαρότητα και υπομειδίαμα τους είπε: «Ει γε κατά τους λόγους συνεφωνούμεν ενός αν και ήμεν και δόγματος». Ήταν μια έξυπνη απάντηση για να τους καθησυχάση. Είπε, δηλαδή, ότι δικαιολογείται κάποια διαφορά, διότι αλλιώς δεν θα ανήκαν σε διαφορετικά δόγματα.

Τότε κάποιος από τους Τούρκους είπε: «Έσται ποτε ότε συμφωνήσομεν αλλήλοις». Και γράφει ο άγιος Γρηγόριος: «Και εγώ συνεθέμην και επευξάμην τάχιον ήκειν τον καιρόν εκείνον», δηλαδή συμφώνησε και ευχήθηκε να έλθη γρήγορα ο καιρός που θα συμφωνήσουν μεταξύ τους. Όπως σημειώνει ο άγιος Γρηγόριος, το είπε αυτό ενθυμηθείς τον λόγο του Αποστόλου Παύλου: «Τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψει και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός». Φυσικά αυτό, όπως λέγει ο άγιος, θα συμβή στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.

Ο τρίτος αυτός διάλογος έγινε τον Ιούλιο του 1354, λίγους μήνες μετά την αρχή της αιχμαλωσίας του. Δεδομένου ότι ο άγιος Γρηγόριος παρέμεινε ένα χρόνο αιχμάλωτος στους Τούρκους, οπωσδήποτε θα είχε και άλλες συνομιλίες μαζί τους. Όμως εδώ τελειώνει η επιστολή και δεν έχουμε άλλες μαρτυρίες. Το γεγονός είναι ότι δόθηκε η ευκαιρία από τον Θεό και στους Τούρκους να μετανοήσουν την κρίσιμη εκείνη εποχή, πριν καταλύσουν το Ρωμαικό Κράτος.

Σχολιάζοντας και τους τρεις αυτούς διαλόγους μπορούμε να καταλήξουμε σε μερικά συμπεράσματα.

Το ένα συμπέρασμα είναι ότι το κεντρικό θέμα των συζητήσεων ήταν το πρόσωπο του Χριστού και το πρόσωπο του Μωάμεθ. Το θεμέλιο της ορθοδόξου διδασκαλίας είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός. Φαίνεται ότι ο άγιος οδηγούσε προς το σημείο αυτό την συνομιλία.

Το άλλο συμπέρασμα είναι ότι ο άγιος Γρηγόριος διακρίνεται για την μεθοδικότητα της συζητήσεως. Ξέρει πως να χειρισθή το θέμα. Αρχίζει από τις μαρτυρίες του Κορανίου για τον Χριστό και προχωρεί στην ανάπτυξη της σκέψεώς του. Δεν είναι από την αρχή επιθετικός, ούτε αλλοιώνει την πίστη. Χρησιμοποιεί δικές τους μαρτυρίες, χωρίς να αλλοιώνη την αποκεκαλυμμένη αλήθεια, έχοντας μεγάλο θάρρος, καίτοι είναι αιχμάλωτος.

Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι διακρίνεται για την σύνεσή του. Ξέρει πως να αρχίση και που να σταματήση. Όταν αισθάνεται ότι δεν ωφελεί τους συνομιλητάς του, τότε σταματά με τρόπο, σοφία και εξυπνάδα. Μερικές φορές χρησιμοποιεί και διφορούμενες εκφράσεις, σε μη ουσιώδη θέματα, για να περατώση ήρεμα και ήσυχα την συζήτηση. Έτσι συζητά ένας θεούμενος, ένας άγιος.

4. Παροτρύνσεις περί της πίστεως

Νομίζω ότι το θέμα δεν θα είναι ολοκληρωμένο αν δεν δούμε και πως καταλήγει αυτή η επιστολή του, που απέστειλε ο άγιος Γρηγόριος στην Εκκλησία της Θεσσαλονίκης. Δεν εκθέτει μόνον τις ταλαιπωρίες του από την εξορία, ούτε τους διαλόγους του που είχε με τους Τούρκους, αλλά προχωρεί και στον τονισμό των υποχρεώσεων που έχουν οι Χριστιανοί. Είναι μια καταπληκτική ποιμαντική επιστολή, και όχι ένα χρονογράφημα, γιατί ο άγιος αισθανόταν Ποιμήν. Όπως όταν βρισκόταν στην Θεσσαλονίκη δίδασκε με θυσία και παρρησία την οδό της σωτηρίας, έτσι κάνει και τώρα που βρίσκεται σε μεγάλο πειρασμό.

Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να ξεχνούν ποτέ ότι έχουν ζωντανό και αληθινό Θεό, που μαρτυρείται από τον Πατέρα, τους Προφήτες και από τα έργα τους. Αυτός είναι ο Χριστός. Αλλά και ο Χριστός απαιτεί ζωντανή και αληθινή πίστη που να μαρτυρήται από τον Θεό, τους διδασκάλους του Θεού και τα έργα. Ουσιαστικά πρόκειται για την τήρηση των εντολών του Θεού.

Χρειάζεται ζωντανή πίστη. Αν δεν υπάρχουν τα έργα, η πίστη είναι νεκρά. Αυτός που έχει νεκρά πίστη, «διά της των αγαθών απραξίας», είναι νεκρός, αφού δεν ζη εν τω Θεώ. Η πίστη που δεν μαρτυρείται από τα έργα της σωτηρίας δεν είναι πίστη και ομολογία, αλλά απιστία και άρνηση.

Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να πάθουν κάτι παρόμοιο με τους Μουσουλμάνους, στο θέμα της πολιτείας και όχι της θεοσεβείας. Γιατί οι Μουσουλμάνοι, ενώ πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι Λόγος και πνοή του Θεού και ότι γεννήθηκε από Παρθένο, εν τούτοις «ως μη Θεόν όντα τούτον φεύγουσι φρενοβλαβώς και αθετούσιν». Το ίδιο μπορούν να πάθουν και οι Χριστιανοί, όταν ομολογούν ότι οι εντολές του Θεού είναι δίκαιες και αγαθές, αλλά στην συνέχεια τις αθετούν διά των έργων.

Είναι αδύνατον κάποιος άπιστος να εμπιστευθή τον Χριστιανό, όταν πιστεύη μεν στον Χριστό που γεννήθηκε από παρθένο Πατέρα αχρόνως και από παρθένο Μητέρα εν χρόνω, όμως δεν ασκεί την παρθενία και την σωφροσύνη, αλλά ζη την ακολασία. Είναι αδύνατον να γίνη κανείς υιός κατά Χάριν του Θεού, όταν ο μεν Χριστός νήστευε, νομοθέτησε την εγκράτεια, διέταξε να κρίνουμε δίκαια, ταλάνιζε τους πλουσίους, έδειχνε συμπάθεια προς τους πταίοντας, αλλά και μακροθυμία, πραότητα, ανεξικακία και ταπείνωση, ο δε Χριστιανός κάνει εντελώς τα αντίθετα από εκείνα που έκανε και δίδασκε ο Χριστός.

Στο τέλος τους προτρέπει να κάνουν αυτοί την αρχή και τότε θα βοηθήση ο Θεός. «Δος συ την αρχήν ταύτης, ο δε Θεός παράσχηται την τελείωσιν». Οι Χριστιανοί πρέπει να ζητούν όχι μόνο την ανθρώπινη αρετή, αλλά και την θεική. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιτύχουν την θέωση. Η απομάκρυνση από την κακία, η απόκτηση της αρετής, η ανάληψη των έργων της μετανοίας και η αναμονή του Θεού, οδηγεί τον άνθρωπο στην πρόσκτηση των θεικών αρετών «διά της του θείου πνεύματος ενοικήσεως». Εδώ ο άγιος Γρηγόριος συνιστά την μέθοδο της θεώσεως. Δεν αρκείται στον τονισμό μόνον της απομακρύνσεως από την κακία, αλλά τονίζει και την πορεία προς την θέωση, την έλευση της Χάριτος του Θεού στην καρδιά. Έτσι ερμηνεύεται η ενοίκηση του θείου πνεύματος εντός μας. Με αυτόν το τρόπο «θεοποιείται ο άνθρωπος». Οι Χριστιανοί πρέπει να δείξουν την αληθινή πίστη από τα έργα της προσωπικής τους ζωής. Και καταλήγει αυτήν την θαυμάσια επιστολή ο θείος Γρηγόριος: «Ούτω γαρ θεοποιείται ο άνθρωπος. Ο γαρ κολλώμενος διά των έργων της αρετής τω Θεώ εν πνεύμα μετά του Θεού γίνεται διά της του θείου πνεύματος χάριτος, ήτις μετά πάντων υμών είη πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.».
 
 
Read more »

Αδιάβροχη προστασία για το κιτ

 



Η προστασία από την υγρασία και το νερό των υλικών μας είναι μια από τις σημαντικότερες προτεραιότητες στην επιβίωση. Σε ένα κιτ επιβίωσης υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να εισχωρήσει νερό και να αλλοιώσει το περιεχόμενο. Η λύση για το πρόβλημα είναι απλή όσο και το υλικό που θα χρησιμοποιήσουμε για να τα καταφέρουμε.

Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι:

– Καλαμάκια (όσο γίνετε μεγαλύτερα)
– Αναπτήρας
– Πένσα
– Μαχαίρι ή ψαλίδι

Στην συνέχεια ακολουθούμε τα εξής βήματα:

Βήμα 1: Κόβουμε το καλαμάκι με το μαχαίρι ή το ψαλίδι στο επιθυμητό μήκος.

Βήμα 2: Πιέζουμε με την πένσα το καλαμάκι στην άκρη και με τον αναπτήρα καίμε την άκρη ώστε αυτή να λιώσει σφραγίζοντας το καλαμάκι.

Βήμα 3: Τοποθετούμε μέσα στο καλαμάκι το υλικό που επιθυμούμε και σφραγίζουμε την άλλη άκρη επαναλαμβάνοντας την διαδικασία με την πένσα και τον αναπτήρα.

Μέσα μπορούμε να βάλουμε μια μεγάλη ποικιλία από υλικά όπως σπίρτα, αλάτι, ιώδιο, πετονιά και αγκίστρια για ψάρεμα. Ακόμα μπορούμε να τοποθετήσουμε κάποια χάπια αν είναι απαραίτητο.

Αυτά τα μικροσκοπικά δοχεία μπορούμε να τα έχουμε στο κιτ επιβίωσης, στο σακίδιο ακόμα και στην τσέπη μας.

 
 
Read more »

Παραδοχή από πρώτο χέρι: Αυτές είναι οι γεωστρατηγικές εξελίξεις στον πλανήτη





 


Τα σενάρια και η σύγκρουση...

Και οι New York Τimes, που έχουν πληροφόρηση από… πρώτο χέρι, βλέπουν το νέο «παγκόσμιο στρατόπεδο» της Ανατολής, το οποίο είτε θα συνεργαστεί με εκείνο της Δύσης σε ένα παγκόσμιο κράτος, είτε θα υπάρξει σύγκρουση «γιγάντων».

Γράφουν ο New York Times από την δική τους οπτική γωνία σε άρθρο με τίτλο «Συμμαχία απολυταρχικών καθεστώτων; Η Κίνα θέλει να ηγηθεί μίας Νέας Τάξης Πραγμάτων»:

Ο Πρόεδρος Μπάιντεν θέλει να δημιουργήσει μια «συμμαχία δημοκρατιών». Η Κίνα θέλει να καταστήσει σαφές ότι έχει δικές της συμμαχίες.

Μόνο λίγες μέρες μετά από συνάντηση με Αμερικανούς αξιωματούχους στην Αλάσκα, ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας, μαζί με τον Ρώσο ομόλογό του την περασμένη εβδομάδα κατήγγειλε την δυτική ανάμιξη και κυρώσεις.

Στη συνέχεια πήγε στην Μέση Ανατολή για να επισκεφθεί παραδοσιακούς Αμερικανούς συμμάχους, συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας, καθώς και το Ιράν, όπου υπέγραψε μια σαρωτική επενδυτική συμφωνία το Σάββατο (σ.σ. εξέλιξη για την οποία σας ενημέρωσε αποκλειστικά το el.gr).

Η Κίνα ελπίζει να αναδειχθεί ως ο κύριος αμφισβητίας μιας διεθνούς τάξης, υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, που γενικά καθοδηγείται από αρχές δημοκρατίας, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τήρησης του κράτους δικαίου (σ.σ. στην πράξη όλα αυτά πάνε περίπατο).

Ένα τέτοιο σύστημα «δεν αντιπροσωπεύει την βούληση της διεθνούς κοινότητας», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας, Wang Yi, στην Ρωσία, κατά την συνάντησή του με τον Σεργκέι Λαβρόφ, στην νότια κινεζική πόλη Γκουιλίν (σ.σ. και για την προσέγγιση Κίνας-Ρωσίας είχατε ενημερωθεί από το el.gr).

Σε μια κοινή δήλωση, κατηγόρησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες για εκφοβισμό και παρέμβαση και την προέτρεψαν να «σκεφτεί την ζημιά που έχει κάνει στην παγκόσμια ειρήνη και ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια».

Η απειλή ενός συνασπισμού υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών που αμφισβητεί τις αυταρχικές πολιτικές της Κίνας ενίσχυσε τη φιλοδοξία του Πεκίνου να είναι παγκόσμιος ηγέτης εθνών που αντιτίθενται στην Ουάσινγκτον και τους συμμάχους της (σ.σ. Μένει να δει κάποιος ποιόν στόχο έχει η Κίνα: 

1. Να «μαντρώσει» έθνη και να συνενωθεί έπειτα με την Δύση σε ένα Κράτος 

2. Να επικρατήσουν οι τράπεζες που χρηματοδοτούν τεράστιες συμφωνίες με την Ρωσία και να απαιτηθεί παγκόσμια συγκυβέρνηση με τους συνασπισμούς της Δύσης). 

Αυτό που φαίνεται είναι μια πιο σίγουρη και απογοητευτική Κίνα, που όχι μόνο απορρίπτει την αμερικανική κριτική για τις εσωτερικές της υποθέσεις, αλλά παρουσιάζει τις δικές της αξίες ως πρότυπο για τους άλλους.

«Στην πραγματικότητα προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα επιχείρημα του στυλ «Είμαστε η πιο υπεύθυνη δύναμη. Δεν είμαστε άξονας του κακού», είπε ο John Delury, καθηγητής κινεζικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Yonsei στην Σεούλ.

Ως αποτέλεσμα, ο κόσμος διασπάται όλο και περισσότερο σε ξεχωριστούς, αν όχι καθαρά ιδεολογικούς καταυλισμούς, με την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες να ελπίζουν να δελεάσουν υποστηρικτές (σ.σ. Ο ρόλος της Ρωσίας υποβαθμίζεται, καθώς η Μόσχα είναι ο υπ΄αριθμόν ένας αντίπαλος των διεθνιστών, ενώ αντίθετα η Κίνα μπορεί να προσεγγιστεί, έστω μέρος αυτής).

Ο κ. Μπάιντεν συγκρίνει τον κ. Χι με τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Β. Πούτιν, «ο οποίος πιστεύει ότι η αυταρχία είναι το κύμα του μέλλοντος και η δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει» σε «έναν ολοένα και πιο πολύπλοκο κόσμο».

Αργότερα χαρακτήρισε την πρόκληση «μια μάχη μεταξύ της χρησιμότητας των δημοκρατιών του 21ου αιώνα και των αυταρχιών» (σ.σ. εδώ παρουσιάζονται ξεκάθαρα τα δύο στρατόπεδα: Ο διεθνισμός της δημοκρατίας και ο αυταρχισμός της Ανατολής, όπως τον ονομάζουν).

Η Κίνα, από την πλευρά της, υποστηρίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες χωρίζουν τον κόσμο σε μπλοκ. Ο κ. Xi έθεσε τον τόνο, λίγο μετά τα εγκαίνια του κ. Μπάιντεν, λέγοντας στο φετινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, ότι η πολυμέρεια θα πρέπει να βασίζεται σε συναίνεση μεταξύ πολλών χωρών, όχι σε μια άποψη που υποστηρίζεται από «μία ή λίγες» (σ.σ. πάγια θέση της Ρωσίας: Όχι σε μονοπολικό κόσμο αλλά σε πολυκεντρική συνεννόηση στον δρόμο για παγκόσμια συγκυβέρνηση).

Απαντώντας στις επικρίσεις για τις πολιτικές της τις τελευταίες ημέρες, η Κίνα υπερασπίστηκε την υπεροχή διεθνών οργανισμών όπως τα Ηνωμένα Έθνη, όπου έχει αυξηθεί η επιρροή του Πεκίνου.

Ο κ. Wang σημείωσε ότι περισσότερες από 80 χώρες στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών εξέφρασαν την υποστήριξή τους στις ενέργειες της Κίνας στο Σιντζιάνγκ, την δυτική (αυτόνομη) περιοχή όπου οι αρχές έχουν κρατήσει και θέσει υπό κράτηση τους Μουσουλμάνους των Ουιγούρων (Τούρκων) γεγονός που οι ΗΠΑ έχουν χαρακτηρίσει γενοκτονία.

Ως αποτέλεσμα, ο κόσμος διασπάται όλο και περισσότερο σε ξεχωριστά, αν όχι καθαρά ιδεολογικά, στρατόπεδα, με την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες να ελπίζουν να δελεάσουν υποστηρικτές. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας ισχυρίστηκε ότι ο κ. Wang εξασφάλισε την έγκριση των πολιτικών του στο Σιντζιάνγκ, καθώς και την Παύση της διαφωνίας σε σχέση με το Χονγκ Κονγκ, από τον πρίγκιπα της Σαουδικής Αραβίας, Mohammed bin Salman.

Η πιο εντυπωσιακή ευθυγράμμιση της Κίνας είναι με την Ρωσία, όπου ο κ. Πούτιν έχει διαμαρτυρηθεί εδώ και πολύ καιρό για την αμερικανική ηγεμονία και την κατάχρηση, κατά την άποψή του – του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος ως μέσου εξωτερικής πολιτικής.

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών έφτασε στην Κίνα την περασμένη Δευτέρα, μιλώντας για τις αμερικανικές κυρώσεις και είπε ότι ο κόσμος χρειάζεται να μειώσει την εξάρτησή του από το αμερικανικό δολάριο.

Η Κίνα και η Ρωσία πλησίασαν πολύ κοντά, δεδομένου ότι η προσάρτηση της Κριμαίας από τον Πούτιν το 2014 αντιμετωπίστηκε με διεθνή οργή και δυτικές κυρώσεις. Ενώ η πιθανότητα μιας επίσημης συμμαχίας παραμένει απομακρυσμένη, οι διπλωματικοί και οικονομικοί δεσμοί των χωρών έχουν ενισχυθεί εμπρός στον κοινό σκοπό εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός και ο ρωσικός στρατός πραγματοποιούν συνήθως ασκήσεις μαζί και έχουν διενεργήσει δύο φορές κοινές αεροπορικές περιπολίες κατά μήκος των ακτών της Ιαπωνίας (σ.σ. κοινός αντίπαλος), πιο πρόσφατα τον Δεκέμβριο.

Οι δύο χώρες ανακοίνωσαν αυτόν τον μήνα ότι θα χτίσουν μαζί έναν ερευνητικό σταθμό στο φεγγάρι.

«Τα τελευταία βήματα και χειρονομίες της κυβέρνησης, Μπάιντεν, που θεωρήθηκαν εχθρικά και προσβλητικά από τους Ρώσους και τους Κινέζους ηγέτες, είναι αναμενόμενο να έχουν οδηγήσει τη Μόσχα και το Πεκίνο σε μία ακόμα πιο βαθιά αμοιβαία αγκαλιά», δήλωσε ο Αρτίτομ Λούκιν, καθηγητής διεθνών σπουδών στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Άπω Ανατολής, στο Βλαδιβοστόκ της Ρωσίας.

Κινέζοι αξιωματούχοι, όπως και οι Ρώσοι, έχουν πει επανειλημμένα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν τη δυνατότητα να επικρίνουν άλλα έθνη. Αναφέρουν ως απόδειξη τις στρατιωτικές επεμβάσεις των Αμερικανών στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και την Λιβύη και τους κατηγορούν ότι υποκινούν δημόσιες διαμαρτυρίες εναντίον κυβερνήσεων, στις οποίες αντιτίθεται η Ουάσινγκτον.

Ο κορυφαίος διπλωμάτης της Κίνας, Γιανγκ Τζίτσι, έκανε λόγο για ρατσισμό και αστυνομική βαρβαρότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες (σ.σ. χάριν αληθείας, οι Κινέζοι δεν είναι καλύτεροι σε αυτό τον τομέα), καθώς και για κακή διαχείριση της πανδημίας του κορωνοϊού, ως απόδειξη της παρακμής της χώρας.

Το Κρατικό Συμβούλιο της Κίνας δημοσίευσε μια έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες την Τετάρτη, χρησιμοποιώντας ως λεζάντα τα τελευταία λόγια του Τζορτζ Φλόιντ προς την αστυνομία, «Δεν μπορώ να αναπνεύσω».

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να χαμηλώσουν τον τόνο της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να μιλήσουν περισσότερο για την συνεργασία αναφορικά με παγκόσμιες υποθέσεις», έγραψε ο Γιουάν Πενγκ, πρόεδρος των Κρατικών Ινστιτούτων Σύγχρονης Διεθνούς Σχέσης, ένα κυβερνητικό think tank.

Από αυτήν την άποψη, η προσέγγιση του κ. Xi στην Βόρεια Κορέα και η επίσκεψη του κ. Wang στο Ιράν θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν το ενδιαφέρον της Κίνας να συνεργαστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την επίλυση διαφορών σχετικά με τα πυρηνικά προγράμματα αυτών των δύο χωρών (σ.σ. Υπάρχει πάντα το σενάριο της συνεργασίας στο τραπέζι. Ωστόσο η δημιουργία δύο στρατοπέδων, εκείνου της Δύσης και εκείνου της Ανατολής, είναι ηλίου φαεινότερη).

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

Οι δρόμοι είναι δύο:

  • Η Κίνα να ηγηθεί μίας Νέας Τάξης Πραγμάτων, όπως γράφουν οι New York Times και να συμβάλλει στην εγκαθίδρυση παγκόσμιας διακυβέρνησης, με ή χωρίς την Ρωσία.
  • Να μην βρεθεί κοινό έδαφος με την Δύση και η Κίνα να διασπαστεί σε περιοχές που θέλουν συμπόρευση με την Ρωσία και σε περιοχές που «ανήκουν εις την Δύσιν».
  • Και στα δύο σενάρια η σύγκρουση είναι πιθανή και το ερώτημα που τίθεται είναι: Ρωσία εναντίον όλων ή Δύση εναντίον Ανατολής;


Πηγή: https://www.el.gr/

Read more »

«Βάλτε πλάτη! Φέρτε χρήματα», λέει ο Ερντογάν στους Τούρκους που πεινάνε

 

«Τρίζει» η Τουρκία και μαζί η θέση του «Σουλτάνου»! Τούρκος αναλυτής: Έχει θηλιά στον λαιμό

Έκκληση για στήριξη των τραπεζών, απευθύνει ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στους Τούρκους πολίτες την ώρα που συνεχίζεται η κατακρήμνιση της τουρκικής λίρας και απειλεί για πρώτη φορά τόσο σοβαρά την θέση του τούρκου προέδρου.

Ειδικότερα, ο Τούρκος πρόεδρος έκανε λόγο για σχέση win- win και κάλεσε για κατάθεση χρυσού και συναλλαγμάτων των πολιτών στην τράπεζα, προκειμένου, όπως υποστήριξε, να κερδίσουν τόσο αυτοί από τα επιτόκια που θα λάβουν όσο και οι τράπεζες από τις καταθέσεις για να κινηθεί η οικονομία.

Οι νέοι τριγμοί που ταρακουνούν τις τελευταίες ώρες την τουρκική οικονομία, οφείλονται στην απόφαση του Ερντογάν να απολύσει και το Νο.2 της κεντρικής τράπεζας της χώρας, με αποτέλεσμα να βουλιάξει ακόμα περισσότερο η λίρα. Η Τουρκία, όπως μεταδίδεται, βρίσκεται μεταξύ capital controls και ΔΝΤ.

Ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος ωθήθηκε από τις εξελίξεις σε ανασχηματισμό, δέχεται την μήνη σύσσωμης της αντιπολίτευσης για τον κατακερματισμό της οικονομίας της Τουρκίας, καθώς καλεί τον κόσμο να καταθέσουν το χρυσό και το συνάλλαγμα που έχουν στα χέρια τους, την στιγμή όμως, που οι τιμές στα βασικά είδη έχουν εκτοξευθεί, με τους πολίτες να αγοράζουν λάδι ακόμα και σε πλαστικά ποτήρια.

Οι Τούρκοι δεν εμπιστεύονται να δώσουν τα μετρητά τους και τον χρυσό στον Ερντογάν και χαρακτηριστικό είναι πως παρατηρείται φυγή ενός δις από την γείτονα.

Υπενθυμίζεται πως κεντρική τράπεζα της Τουρκίας έχει αλλάξει 4 διοικητές σε διάστημα 20 μηνών.

Ο πολιτικός αναλυτής, Τσενγκίζ Ακτάρ, ανέφερε πως η οικονομία είναι θηλιά στον λαιμό του Ερντογάν και σε συνδυασμό με όσα επιχειρεί στρατιωτικά η Τουρκία εκτός συνόρων, θα οδηγήσει σε πτώση του καθεστώτος, όπως το ονομάζει.
 
 
Πηγή:  https://www.el.gr/
Read more »

Τρίτη 30 Μαρτίου 2021

Επέτειος 1821: Το μήνυμα Πούτιν για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση


 vladimir-putin1


Διαβάστε το μήνυμα του Ρώσου προέδρου προς την Ελληνίδα ομόλογό του, Κατερίνα Σακελλαροπούλου

Μήνυμα στην Ελληνίδα ομόλογό του, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, έστειλε ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, ευχόμενος ευημερία και ευμάρεια στους Έλληνες.

Το πλήρες κείμενο της επιστολής Πούτιν


Αθήνα 24/3/2021

Ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν έστειλε στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου το παρακάτω συγχαρητήριο μήνυμα:

Αξιότιμη κυρία Πρόεδρε,

Δεχθείτε τα πιο ένθερμα συγχαρητήρια με την ευκαιρία της Εθνικής Εορτής της Ελληνικής Δημοκρατίας – της Ημέρας της Ανεξαρτησίας.

Στις σχέσεις με την Ελλάδα, οι οποίες βασίζονται στις μακροχρόνιες παραδόσεις της φιλίας, καθώς και της πολιτιστικής και πνευματικής εγγύτητας, εμείς αποδίδουμε πολύ μεγάλη σημασία.

Ευελπιστούμε ότι η διεξαγωγή του Έτους Ιστορίας Ρωσία – Ελλάδα, τα εγκαίνια του οποίου συμπίπτουν με την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα του ελληνικού λαού, θα συμβάλει στην εμπέδωση των αμοιβαίως επωφελών σχέσεων μεταξύ των χωρών μας.

Σας εύχομαι καλή υγεία και κάθε επιτυχία, και σε όλους τους συμπολίτες σας – την ευημερία και την ευμάρεια.

Μετά τιμής,

Βλ.Πούτιν
 
 
Read more »

Κοινός Εορτασμός και ένωση με τους Αιρετικούς το Πάσχα του 2025









ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΙ: Το γραφείο αιρέσεων της Μητρόπολης Πειραιώς σε ανακοίνωση που εξέδωσε αναφέρει πως ο επιδιωκόμενος κοινός εορτασμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την «ημερολογιακή συμπόρευση Φαναρίου –Βατικανού», η οποία όμως συμπόρευση δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο με την «προσαρμογή του Ορθοδόξου Πασχαλίου προς το παπικό», σχολιάζοντας σχετικά δημοσιεύματα που είδαν το φώς από την ενημερωτική ιστοσελίδα “Πενταπόσταγμα”.

Το 2025 είναι ένας σημαντικός ιστορικός σταθμός για την εκκλησιαστική μας ιστορία, διότι τη χρονιά αυτή η Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει την συμπλήρωση 1700 χρόνων από την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325).

Όπως είναι γνωστό η Σύνοδος αυτή καταπολέμησε και καταδίκασε την αρειανική αίρεση, η οποία αρνήθηκε τη θεία φύση του Χριστού.

Δεν θα ήταν υπερβολή αν χαρακτηρίσουμε την Σύνοδο αυτή ως την σπουδαιότερη Σύνοδο της Εκκλησίας μας, όχι μόνο για το αντιαιρετικό της έργο, αλλά και διότι αποτέλεσε σημείο αναφοράς σε όλες τις μεταγενέστερες, Οικουμενικές και Τοπικές.

Η σπουδαιότητά της καταδεικνύεται και από το γεγονός ότι καθόρισε και τον ακριβή χρόνο εορτασμού του Πάσχα, έτσι ώστε να εορτάζεται παγκοσμίως, σε Ανατολή και Δύση, την ίδια ημέρα, συμβάλλοντας έτσι στην εορτολογική και λειτουργική ενότητα της ενιαίας, τότε, Χριστιανοσύνης και θέτοντας τέρμα σε μια μακροχρόνια ενδοεκκλησιαστική έριδα, που προηγήθηκε.

Ωστόσο το κατ’ αρχήν χαρμόσυνο αυτό επετειακό γεγονός σκιάζεται από δημοσιεύματα και περιρρέουσες φήμες, που δημιουργούν μέσα μας αισθήματα θλίψεως και ανησυχίας. Και τούτο διότι κύκλοι θιασωτών της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, που κατ’ αυτούς δεν υφίσταται, (!!!), θεωρούν την εν λόγω επέτειο ως μια καλή ευκαιρία για την καθιέρωση κοινού εορτασμού του Πάσχα όλων των χριστιανών, Ορθοδόξων και ετεροδόξων, και γιατί όχι, ως αφετηρία για τη δρομολόγηση της πλήρους ορατής «ένωσής» μας με τους ετεροδόξους στο κοινό Ποτήριο.

Καλλιεργούν ένα «κλίμα» εντεινόμενης σύγκλησης κυρίως με τους Παπικούς και πιστεύουν ότι ο κοινός εορτασμός θα «φέρει ακόμη πιο κοντά» τις «Εκκλησίες» οι οποίες θα «συνειδητοποιήσουν την ανάγκη» της ενότητας και θα προχωρήσουν προς την «πολυπόθητη ένωση»! Ήδη ένα πρώτο μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή πραγματοποιήθηκε στην «Σύνοδο της Κρήτης» (2016), με την αναγνώριση των ετεροδόξων ως ιστορικών Εκκλησιών με έγκυρα μυστήρια και αποστολική διαδοχή, (;).

Ένα μεγάλο εμπόδιο που φαίνεται να φράζει το δρόμο προς την «ένωση», είναι το πρόβλημα του παπικού Πρωτείου, το οποίο εδώ και 14 χρόνια, (από το 2007), συζητείται στον Θεολογικό Διάλογο μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, χωρίς μέχρι σήμερα οι εκατέρωθεν διαλεγόμενοι να έχουν φθάσει σε ένα κείμενο κοινής αποδοχής. Όπως είχαμε επισημάνει σε πρόσφατη ανακοίνωσή μας (βλ. κείμενο με τίτλο: «Η ‘ενίσχυση της Συνοδικότητος’:

Μια ακόμη δολερή παγίδα του Παπισμού», στην παρούσα χρονική συγκυρία καταβάλλεται εργώδης προσπάθεια να βρεθεί μια φόρμουλα εναρμόνισης του παπικού Πρωτείου, που χαρακτηρίζει το Παπισμό, με την Συνοδικότητα που χαρακτηρίζει την Ορθοδοξία. Ο Ρωμαιοκαθολικός Καρδινάλιος κ. Kurt Koch, Συμπρόεδρος της Μικτής Επιτροπής επί του Θεολογικού Διαλόγου, σε πρόσφατη δήλωσή του πρότεινε μια «λύση» του προβλήματος, η οποία δεν φαίνεται να απορρίφθηκε, αλλά μάλλον έγινε δεκτή από την πλευρά των Ορθοδόξων. Σύμφωνα με τη «λύση» που προτείνει ο κ. Koch, η μεν Ορθόδοξη Εκκλησία από την πλευρά της θα αναγνωρίσει στο Βατικανό μια μορφή πρωτείου, που θα περιλαμβάνει νομικά στοιχεία, ενώ το Βατικανό από την πλευρά του θα προχωρήσει σε μια ενίσχυση του Συνοδικού Θεσμού, χωρίς όμως να θίγεται ούτε στο ελάχιστο το παπικό Πρωτείο.

Η παρά πάνω δήλωση «δένει» άριστα με ανάλογη πρόσφατη δήλωση, (όπως θα δούμε παρά κάτω), του Αρχιεπισκόπου Τελμησσού Ιώβ, Συμπροέδρου της Μικτής Επιτροπής επί του Θεολογικού Διαλόγου ότι «οι Ορθόδοξοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσουν το πρωτείο της Ρώμης».

Το συμπέρασμα είναι ότι το πρόβλημα του Πρωτείου μάλλον πάει να βρεί τη «λύση» του, σύμφωνα όμως με τα σχέδια και τις επιθυμίες των οικουμενιστών και όχι κατά το θέλημα του Θεού και εντός του πλαισίου της Α΄ Ψευδοσυνόδου του Βατικανού του 1870.

Τις παρά πάνω θλιβερές διαπιστώσεις μας για το που οδηγούνται τα πράγματα με αφορμή τους εορτασμούς των 1700 ετών από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, ήρθε να επιβεβαιώσει ένα πρόσφατο δημοσίευμα στο ιστολόγιο «Πενταπόσταγμα» με θέμα: «Πάμε για κοινό εορτασμό Πάσχα Ορθοδόξων – Ρ/καθολικών το 2025», του δημοσιογράφου κ. Μάνου Χατζηγιάννη. Σύμφωνα με το δημοσίευμα: «Στρώνουν οικουμενιστικό χαλί για κοινό εορτασμό του Πάσχα μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών το 2025 Βατικανό και Φανάρι με την σύμφωνη γνώμη της Μόσχας! Σημειώνεται ότι το 2025 το Πάσχα και στις δύο Εκκλησίες έχει μια κοινή ημερομηνία! Υπενθυμίζεται επίσης πως το 2025 θα έχουμε και τους εορτασμούς της 1.700ης επετείου της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας»!

Στη συνέχεια παραθέτει συνέντευξη του παν. Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, στην οποία δηλώνει, πως ο εορτασμός μπορεί να χρησιμεύσει ως ευκαιρία για τις χριστιανικές Εκκλησίες «να προβληματιστούν για την πορεία τους, για τα λάθη του παρελθόντος, καθώς και του παρόντος, και να αναλάβουν περισσότερο καθορισμένη οικουμενική πορεία, αξιοποιώντας τα μαθήματα για πάνω από έναν αιώνα σύγχρονης οικουμενικής εμπειρίας.

Η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας είναι ένα σύμβολο, ένας σταθμός, ένα σημείο καμπής στην ιστορία του Χριστιανισμού, επειδή εξέδωσε 20 κανόνες. Η Νίκαια λοιπόν προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για την εκτίμηση της κοινής μας κανονικής κληρονομιάς της πρώτης χιλιετίας και για την εξέταση της σημασίας του κανόνα, του νόμου ως μέσου για την προώθηση του οικουμενικού διαλόγου».

Αλλά και από την πλευρά του Βατικανού γίνονται ανάλογες δηλώσεις, όπως συνεχίζει το αποκαλυπτικό δημοσίευμα: «…τις τελευταίες ημέρες με αφορμή και την ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτου Ιταλίας το θέμα αναβίωσε έντονα.

Ο Καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και ο επικεφαλής του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας Κούρτ Κοχ είπε ότι στον Πάπα Φραγκίσκο άρεσε η πρόταση του μόνιμου Αντιπροσώπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ), Αρχιεπισκόπου Τελμησσού Ιωβ για τη μεταρρύθμιση του Ορθόδοξου ημερολογίου για έναν κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους Καθολικούς έως το 2025, αναφέρει το ιστολόγιο Katholisch.de….

Ο Ιεράρχης του Φαναρίου φέρεται να είπε: “Αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να υπενθυμίσουμε στους Χριστιανούς την ανάγκη για μεταρρύθμιση του ημερολογίου” . Ο Καρδινάλιος Κοχ, με τη σειρά του, σημείωσε ότι αν και δεν θα είναι εύκολο να ορίσουμε μια κοινή ημερομηνία για το Πάσχα, αξίζει η προσπάθεια. Υπενθυμίζεται πως ο ίδιος Ορθόδοξος Ιεράρχης φέρεται να έχει δηλώσει πως οι Ορθόδοξοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσουν το πρωτείο της Ρώμης. Στο μεταξύ ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Καρδινάλιος Κοχ ελπίζουν ότι θα υπάρξει πλήρης κοινωνία και ‘ορατή ενότητα’ μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου!»!

Σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας (βλ. κείμενο με τίτλο: «Μια ακόμη πληγή στο Σώμα της Εκκλησίας. Σύντομος σχολιασμός του Παλαιοημερολογητικού ζητήματος», 7.4.2014), είχαμε παραθέσει μερικά εισαγωγικά σχετικά με το ημερολογιακό ζήτημα, με το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο και το ζήτημα του εορτασμού του Πάσχα, (το λεγόμενο πασχάλιο), και παραπέμπουμε εκεί τον αναγνώστη για περισσότερα στοιχεία. Επιγραμματικά εδώ αναφέρουμε, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος καθιέρωσε το 1924 το διορθωμένο Ιουλιανό Ημερολόγιο, το οποίο ταυτιζόταν με το Γρηγοριανό μόνον ως προς τις ημερομηνίες των ακινήτων εορτών, ενώ διέφερε ριζικά από αυτό ως προς το πασχάλιο.

Το πασχάλιο παρέμεινε αμετακίνητο, διότι τυχόν μεταρρύθμισή του θα παραβίαζε τους όρους που έθεσε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία προέβλεπε δύο τινά: α) Να εορτάζεται το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και β) Ουδέποτε να συμπίπτει, ή να προηγείται το χριστιανικό Πάσχα από το Πάσχα των Εβραίων. Το Γρηγοριανό Ημερολόγιο, που ακολουθούν οι παπικοί, ναι μεν τηρεί τον πρώτο όρο που έθεσε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, όχι όμως και τον δεύτερο, με αποτέλεσμα σε πάμπολλες περιπτώσεις, είτε να συνεορτάζουν οι Λατίνοι με τους Εβραίους, την ίδια ημέρα το Πάσχα, είτε να προηγούνται σε σχέση με το Πάσχα των Εβραίων.

Τους παρά πάνω όρους που θέτει η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος επαναλαμβάνει και η Τοπική Σύνοδος της Αντιοχείας στον Α΄ Ιερό Κανόνα της, ενώ ο Ζ΄ Αποστολικός Ιερός Κανόνας ορίζει σαφέστατα, (με απειλή μάλιστα καθαιρέσεως), το «μη μετά Ιουδαίων επιτελείν το Πάσχα».

Το θέμα του κοινού εορτασμού του Πάσχα δεν είναι ένα καινούργιο «φρούτο» που μας σερβίρουν σήμερα οι θιασώτες του Οικουμενισμού. Έχει μια ιστορία πάνω από 100 χρόνια. Στις γραμμές που ακολουθούν θα μνημονεύσουμε με άκρα συντομία τους κυριότερους σταθμούς του, ώστε ο αναγνώστης, αφ’ ενός μεν να έχει μια γενική, συνοπτική εικόνα του θέματος και αφ’ ετέρου για να καταδειχθεί ότι ο κοινός εορτασμός πάντοτε, μα πάντοτε, στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε σαν «όχημα» και σαν εργαλείο για την «ένωση» Ανατολής και Δύσεως, Ορθοδοξίας και Παπισμού.

Ο πρώτος «Ορθόδοξος» Πατριάρχης που έριξε τον σπόρο περί κοινού εορτασμού ήταν ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄. Σε Εγκύκλιο Γράμμα του, το 1902, προς τα λοιπά Πατριαρχεία και Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες κάνει λόγο μεταξύ άλλων: «περί κοινού εορτολογίου…αποδοχής του Γρηγοριανού…και περί της κατ’ αναγκαίαν ακολουθίαν μεταστάσεως του καθ’ ημάς εκκλησιαστικού ημερολογίου…ως ευοίωνον απαρχήν της ελπιζομένης και ποθητής παγκοσμίου χριστιανικής ενότητος».1

Μερικά χρόνια αργότερα, επί πατριαρχίας Δωροθέου του Α΄, (τοποτηρητού στον οικουμενικό θρόνο), εξεδόθη η περιβόητη Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1920, όπου γίνεται πάλι λόγος περί κοινού εορτασμού και επαναλαμβάνεται ουσιαστικά η πρόταση του προκατόχου του, Ιωακείμ του Γ΄.

Λίγο αργότερα, το 1923, ο γνωστός μασόνος Πατριάρχης κυρός Μελέτιος ο Δ΄ ο Μεταξάκης, επιχειρεί νέα προσπάθεια αλλαγής του Πασχαλίου. Σε Συνέδριο που διοργάνωσε το 1923 αποφασίσθηκε, εκτός από την αποδοχή του Γρηγοριανού ως προς τις ακίνητες εορτές, η αλλαγή και του πασχαλίου ως «δυνατή», πλην όμως δεν πραγματοποιήθηκε λόγω αρνητικής στάσεως άλλων Τοπικών Εκκλησιών.

Επί των ημερών του Οικουμενικού Πατριάρχου κυρού Αθηναγόρου του Α΄, (1949-1972), περιβόητου και πρωτοπόρου στην προώθηση του Οικουμενισμού, ο πανχριστιανικός εορτασμός του Πάσχα ήταν ένα θέμα συνεχώς επαναλαμβανόμενο σε όλα σχεδόν τα Μηνύματα, Διαγγέλματα, Διασκέψεις Συνελεύσεις και Συνέδρια, συνδεόμενο και τοποθετούμενο πάντοτε στο γενικότερο πλαίσιο της «ενώσεως των Εκκλησιών».

Ο διάδοχός του κυρός Δημήτριος ο Α΄ συνέχισε την ίδια οικουμενιστική γραμμή που χάραξε ο προκάτοχός του. Όταν το 1975 συνέπεσε το Πάσχα των Ορθοδόξων και των Λατίνων, (14η Απριλίου), έσπευσε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και έστειλε Πασχάλιο Μήνυμα στον Πάπα και στους Προτεστάντες προτείνοντας «σταθεράν Κυριακήν» κοινού εορτασμού του Πάσχα την Β΄ Κυριακή του Απριλίου, μάλιστα ήδη από το επόμενο έτος 1975!

Ο διάδοχός του ο νυν Οικουμενικός πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος ο Α΄, δεν ήταν δυνατόν να υστερήσει στο όραμα του κοινού εορτασμού. Με την ευκαιρία της συμπτώσεως του Πάσχα των Ορθοδόξων και των Λατίνων στις 15 Απριλίου του 2001, συμφώνησαν από κοινού ο Πάπας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ερήμην των άλλων Τοπικών Εκκλησιών, να εγκαινιάσουν μαζί, επίσημα πλέον, τον κοινό εορτασμό του Πάσχα ως διαρκή και μόνιμο κατά τον νέο 21ο αιώνα της Νέας Εποχής. Η κοινή αυτή προσπάθεια χαιρετίστηκε θετικά από τα ΜΜΕ. Στην εφημερίδα «Επενδυτής» δημοσιεύθηκε άρθρο, (30.3.1996), στο οποίο εκφραζόταν η άποψη ότι: «το θέμα έχει τεράστια σημασία καθώς η ημερολογιακή συμπόρευση Φαναρίου –Βατικανού αναμένεται να συνδυαστεί με μια ιστορική εκκλησιαστική συνεργασία που ισοδυναμεί με άρση του γνωστού σχίσματος».

Εν όψει του γεγονότος αυτού, ήδη από το 1995 το Οικουμενικό Πατριαρχείο έστειλε Εγκύκλιο προς τις Ιερές Μητροπόλεις της Διασποράς της Δύσεως, για να βολιδοσκοπήσει πιθανές αντιδράσεις του Ορθοδόξου κλήρου και του λαού. Ο σχεδιαζόμενος κοινός εορτασμός προέβλεπε αλλαγή και προσαρμογή του Ορθοδόξου Πασχαλίου προς το παπικό. Ευτυχώς και η προσπάθεια αυτή απέτυχε, διότι όλες οι Ιερές Μητροπόλεις της Διασποράς απάντησαν στην πατριαρχική Εγκύκλιο αρνητικά.

Από τα παρά πάνω αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα, ότι ο επιδιωκόμενος κοινός εορτασμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την «ημερολογιακή συμπόρευση Φαναρίου –Βατικανού», η οποία όμως συμπόρευση δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο με την «προσαρμογή του Ορθοδόξου Πασχαλίου προς το παπικό», όπως φάνηκε με όσα παραθέσαμε προηγουμένως. Ωστόσο μια τέτοια προσαρμογή μοιραία θα οδηγήσει στην παραβίαση των όρων που έθεσε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, όπως επίσης και στην παραβίαση του Ζ΄ Αποστολικού Κανόνος, που προβλέπει «μη μετά Ιουδαίων επιτελείν το Πάσχα». Η θεοφώτιστη αυτή ιεροκανονική παραγγελία ισοδυναμεί με το «μη μετά αιρετικών ετεροδόξων εορτάζειν το Πάσχα», κάτι το οποίο όμως μανιωδώς και επιμόνως επιθυμούν και επιδιώκουν οι οικουμενιστές. Εάν ακόμη και η απλή συμπροσευχή με αιρετικούς απαγορεύεται από τους Ιερούς Κανόνες, πόσο μάλλον ο συνεορτασμός της «εορτής των εορτών και της πανηγύρεως των πανηγύρεων»;

Κλείνοντας θεωρούμε αναγκαίο να επισημάνουμε, ότι σε περίπτωση που επιχειρηθεί νέα μεταρρύθμιση του νυν ισχύοντος, (διορθωμένου Ιουλιανού) Ημερολογίου, θα προκληθούν νέες διασπάσεις, καθόλου μικρότερες με το ήδη υφιστάμενο παλαιοημερολογιτικό και μάλιστα κανονικώς κατοχυρωμένες, (!!!), κατά την πρόβλεψη του ΙΕ΄ Ιερού Κανόνος της Α΄ και Β΄ Αγίας Συνόδου. Πάντως αν τυχόν πραγματοποιηθεί μια τέτοιου είδους μεταρρύθμιση, με την ευκαιρία του εορτασμού των 1700 χρόνων από την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, εμείς δεν πρόκειται να την αποδεχθούμε. Όπως επίσης δεν θα αποδεχθούμε οποιαδήποτε απόπειρα «ενώσεώς» μας με τους ετεροδόξους στο «κοινό Ποτήριο», χωρίς μετάνοια και επιστροφή των αιρετικών – ετεροδόξων. Δεν θα αρνηθούμε την φιλτάτη μας Ορθοδοξία και δεν θα συμμετάσχουμε στην προδοσία της πίστεως των μαρτύρων και των ηρώων της Ορθοδοξίας και των αγίων και θεοφόρων Πατέρων των αγίων εννέα Οικουμενικών Συνόδων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

1 Καθηγητή Ιω. Καρμίρη, «Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας», τομ. ΙΙ, σελ. 946ε και 946ζ.

2 Βλ. Εισήγηση μοναχού Νικοδήμου Μπιλάλη με τίτλο: «Οικουμενισμός και αλλαγή πασχαλίου» σε Διορθόδοξο Συνέδριο με τίτλο: «Οικουμενισμός: Γένεση, Προσδοκίες, Διαψεύσεις», στο Α.Π.Θ., 20-24/9/2004, Πρακτικά Διορθοδόξου Επιστημονικού Συνεδρίου, Τομ. Β΄, σελ. 955-956.
 
 
Read more »

Η πρώτη βελανιδιά 220 ετών που κόπηκε για την αναστήλωση της Παναγίας των Παρισίων -Πώς επέλεξαν τα 8 δέντρα

 

notre dame UNSPASH
Άρχισε η αναστήλωση της Παναγίας των Παρισίων.

Σχεδόν δύο χρόνια μετά την πυρκαγιά που κατέστρεψε μεγάλο μέρος του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων ξεκίνησε αυτές τις μέρες η κοπή βελανιδιών για τη κατασκευή των δοκαριών στήριξης της νέας οροφής.

Η βελανιδιά που κόβεται τώρα φέρει πλακέτα με τον αριθμό 1. Ο ξυλοκόπος Ουγκέ Μπουτιέ κάνει λόγο για ιστορική στιγμή: «Είναι η πρώτη βελανιδιά που κόβεται για την αποκατάσταση της οροφής της Νοτρ Νταμ. Πρέπει να προετοιμάσω κατάλληλα το δέντρο έτσι ώστε να μην υπάρξουν ρωγμές από την πτώση του κορμού. Είναι τιμή για μένα να κόψω ένα δέντρο για τον καθεδρικό του Παρισιού. Μια φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο».

Το έδαφος σείεται σε απόσταση 100 μέτρων όταν ο μεγάλος κορμός πέφτει στο έδαφος. Ο τεχνικός Άντονι Ζανό μετρά το πεσμένο δέντρο: «Ο κορμός έχει διάμετρο 105 πόντους. Το ύψος χωρίς τα κλαδιά φθάνει τα 20 μέτρα. Επιλέξαμε αυτή τη βελανιδιά επειδή είναι συμμετρική και κυλινδρική. Η ηλικία της είναι περίπου 220 ετών. Επέζησε πολλά καυτά καλοκαίρια και ψυχρούς χειμώνες. Τα δέντρα αυτά αντέχουν πολύ περισσότερα από εμάς τους ανθρώπους».

Ένα δέντρο για ένα δοκάρι
Με τη βοήθεια drones και τρισδιάστατων προσομοιώσεων επιλέχθηκαν οκτώ βελανιδιές από το δάσος του Μπερσέ.

Ο κορμός θα παραμείνει στη σκιά μέχρι το καλοκαίρι και στη συνέχεια θα αποθηκευτεί μέχρι η υγρασία να περιοριστεί κάτω του 30%. Στις αρχές του 2023 οι ξυλουργοί θα λάβουν τα ξύλα για την επεξεργασία, λέει ο Ομερίκ Αλμπέρ από την δασική υπηρεσία: «Το δέντρο είναι απολύτως υγιές. Με τη ποιότητα αυτή το κυβικό κοστίζει 1.000 ευρώ. Επιπλέον αυτός ο κορμός είναι ακριβώς ό,τι χρειάζονται οι αρχιτέκτονες για την αποκατάσταση της οροφής του ναού. Από το ξύλο θα κατασκευαστεί ένα δοκάρι 40 επί 36 εκατοστά μήκους 17 μέτρων. Η βελανιδιά αυτή επιλέχθηκε γιατί διαθέτει τη μορφή τόξου για να ταιριάζει γάντι στην οροφή: Γνωρίζουμε ήδη από τώρα σε ποιο σημείο θα τοποθετηθεί.
 
 
Πηγή: https://www.el.gr/
Read more »

Η μέθοδος του Σωκράτη για να μην «ενδύεσαι» τις προσβολές των άλλων


  Η μέθοδος του Σωκράτη για να μην «ενδύεσαι» τις προσβολές των άλλων

Μια μέρα, κάποιος πρόσβαλε άσχημα δημοσίως τον Σωκράτη φωνάζοντας στην αγορά: – Είσαι παλιάνθρωπος, αγύρτης, άσχετος και πότης!

Ο Σωκράτης δεν απάντησε, απλώς χαμογέλασε, κουνώντας το κεφάλι.

Ένας πλούσιος αριστοκράτης γνωστός του Σωκράτη, βλέποντας αυτή τη σκηνή ρώτησε τον Σωκράτη :

– Πώς μπορείς και ανέχεσαι τέτοιες προσβολές; Δεν αισθάνεσαι άσχημα;

Ο Σωκράτης χαμογέλασε ξανά και του είπε: ” Έλα μαζί μου”.

Ο γνωστός του τον ακολούθησε σε μία παλαιά και σκονισμένη αποθήκη. Ο Σωκράτης άναψε ένα πυρσό, και άρχισε να ψάχνει τριγύρω, μέχρι που βρήκε μια άχρηστη, κουρελιασμένη και τρύπια χλαμύδα. Την έδωσε στον άντρα και του είπε: “Φόρεσέ τη, θα σου κάνει”.

Ο άντρας κοίταξε τη κουρελιασμένη χλαμύδα, και του είπε αγανακτισμένος:

-” Είσαι καλά Σωκράτη; Θα φορέσω εγώ αυτό το κουρέλι; Και του πέταξε πίσω τη χλαμύδα”.

Βλέπεις, του είπε ο Σωκράτης, φυσικά και δεν δέχθηκες να φορέσεις την βρώμικη χλαμύδα. Κατά τον ίδιο τρόπο, και εμένα δεν με άγγιξαν τα ανόητα και βρώμικα λόγια που είπε εκείνος ο άνθρωπος. Όταν κάποιος σου χαρίζει κάτι που δεν θέλεις, και εσύ δεν το δεχθείς, σε ποιόν ανήκει το απορριφθέν δώρο;

Το να ταράσσεται κάποιος και να θυμώνει από τις προσβολές των άλλων, είναι σαν να δέχεται να φορέσει τα κουρέλια που του ρίχνουν.

Πηγή: https://www.diadrastika.com

Read more »

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2021

Μήπως πίσω από αυτό το αθώο ατύχημα στο ΣΟΥΕΖ κρύβεται ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ αποκλεισμού της στρατηγικής αυτής διώρυγας;


 
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Όποιος ελέγχει τα ΣΤΕΝΑ του Βοσπόρου και την την διώρυγα του ΣΟΥΕΖ πέτυχε να είναι πλανητάρχης γιατί ελέγχει τους διαδρόμους ναυσιπλοίας που συνδέουν την Μαύρη Θάλασσα με το ΑΙΓΑΙΟ, την Αν. Μεσόγειο , την Ερυθρά θάλασσα , και την έξοδο προς τον Ινδικό Ωκεανό που βρίσκεται σε άμεση σχέση με τα ΣΤΕΝΑ του Ορμούζ και τον Περσικό κόλπο.
" Διώρυγα του Σουέζ: Εντολή για αφαίρεση του φορτίου του Ever Given έδωσε ο Αλ Σίσι.

Σε εξέλιξη βρίσκονται οι νέες προσπάθειες αποκόλλησης του τεράστιου δεξαμενόπλοιου Ever Given που έχει προσαράξει στη Διώρυγα του Σουέζ.

Όπως μεταδίδει το "Αλ Αραμπίγια" επικαλούμενο δηλώσεις του προέδρου της Αρχής Διώρυγας του Σουέζ Οσάμα Ραμπία, εντολές για την αφαίρεση των εμπορευματοκιβωτίων του τεράστιου φορτηγού πλοίου "Ever Given" για να μπορέσει να επιτευχθεί η διαδικασία της αποκόλλησής του από τη Διώρυγα του Σουέζ, έδωσε ο αιγύπτιος πρόεδρος 'Αμπντελ Φατάχ Αλ Σίσι. Το πλοίο βρίσκεται προσαραγμένο από την Τρίτη 23 Μαρτίου και για έκτη μέρα στο 151ο χιλιόμετρο της Διώρυγας του Σουέζ, έχοντας παραλύσει τη θαλάσσια δίοδο και αφήνοντας 321 πλοία εγκλωβισμένα. Οι αρχές προσπαθούν να απεγκλωβίσουν το πλοίο με αφαίρεση άμμου και με τη βοήθεια ρυμουλκών, αλλά χωρίς μέχρι τώρα αποτέλεσμα.

Πολλές φορές αναρωτηθήκαμε γιατί ο γέροντας Παΐσιος έλεγε ( προέλεγε από την δεκαετία του 80-90) ότι οι Ρώσοι με τα επερχόμενα γεγονότα θα κατέβουν τροχάδην στην Μέση Ανατολή , Παλαιστίνη και μάλιστα σημείωνε ότι θα φτάσουν μέχρι την διώρυγα του Σουέζ;

Το ΣΟΥΕΖ είναι τόσο κρίσιμο όπως και τα δικά μας Δαρδανέλια.

Στις μέρες μας γίνονται πολλά στα παρασκήνια και εμείς τα μαθαίνουμε κατόπιν εορτής.
 
 
Read more »

Στὴν πόλη τῆς Βηρυτοῦ ζοῦσε κάποτε ἕνας Χριστιανὸς






 

Στὴν πόλη τῆς Βηρυτοῦ ζοῦσε κάποτε ἕνας Χριστιανὸς σ᾿ ἔνα σπίτι τὸ ὁποῖο νοίκιαζε…

Ὅταν ἔφυγε ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ σπίτι ὁριστικά, ξέχασε ἐκεῖ μία εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος.
Ὕστερα μετακόμισε στὸ ἴδιο σπίτι ἕνας Ἑβραῖος.

Στὴ Βηρυτὸ ὑπῆρχαν πολλοὶ Ἐβραίοι ποὺ ἔτρεφαν ἰδιαίτερα πικρὰ αἰσθήματα γιὰ τὴ Χριστιανικὴ Πίστη..
Ἔτσι, λοιπόν, ὄταν βρέθηκε ἡ εἰκόνα στὸ σπίτι, οἱ Ἑβραίοι τὴ μετέφεραν ἐκεῖ ὄπου συνάζονταν καὶ ἄρχισαν νὰ τὴ χλευάζουν ὅπως καὶ οἱ πρόγονοί τους εἶχαν ἄλλοτε χλευάσει τὸν ἴδιο τὸν ζωντανὸ Σωτῆρα..

Ἐπίσης ἔκαναν στὴν εἰκόνα ὅ,τι καὶ οἱ πρόγονοί τους εἶχαν κάνει στὸν Σωτῆρα: τρύπησαν τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια μὲ καρφιά, ἄλειψαν μὲ ξίδι τὰ χείλη τῆς εἰκόνας· μυκτήρισαν μὲ κάθε δυνατὸ τρόπο τὴν εἰκόνα τοῦ Σωτῆρα..
Τέλος, κάποιος ἀπ᾿ αὐτοὺς πῆρε μία λόγχη καὶ κτύπησε τὴν ἁγία εἰκόνα κάτω ἀπ᾿ τὸ πλευρό.. Τότε – ὦ τοῦ θαύματος αἷμα καὶ νερὸ ἀνέβλυσαν ἀπὸ τὴν πληγὴ τῆς εἰκόνας, ἀκριβῶς ὅπως καὶ ἀπ᾿ τὸ ζωντανὸ σῶμα τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου.

Δὲν περιγράφεται ὁ τρόμος ποὺ προκλήθηκε στοὺς Ἑβραίους !
Ὡστόσο ἔφεραν γρήγορα ἕνα δοχεῖο καὶ μάζεψαν ἐκεῖ μέσα τὸ αἷμα καὶ ὕστερα ἔφεραν πολλοὺς ἀρρώστους, τυφλούς, κωφούς, χωλοὺς καὶ δαιμονισμένους γιὰ νὰ θεραπευθοῦν ἀπ᾿ τὴν εἰκόνα.

Μόλις οἱ Ἑβραίοι ἔχριαν μὲ τὸ αἷμα τοὺς ἀρρώστους αὐτοὶ θεραπεύονταν..
Ὅλη ἡ πόλη συγκεντρώθηκε ἐκεῖ γιὰ νὰ δεῖ τὸ θαῦμα καὶ ὅλοι δόξαζαν τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Ἀληθινὸ Θεό· ὅλοι οἱ Ἑβραίοι σ᾿ ἐκείνη τὴν πόλη μεταστράφηκαν καὶ πίστεψαν στὸν ζωντανὸ καὶ ζωοδότη Κύριο Ἰησοῦ Χριστό

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Πηγή: https://romioitispolis.gr

Read more »

Ο πλούτος της Ελλάδας είναι μεγάλος και είναι ορυκτός…

 

Η μεταλλευτική βιομηχανία της Ελλάδας κατέχει ηγετικές θέσεις παγκοσμίως στην παραγωγή περλίτη (άμορφο ηφαιστειακό γυαλί), μπεντονίτη (πέτρωμα που αποτελείται κυρίως από το αργιλικό ορυκτό μοντμοριλλονίτη) και ελαφρόπετρας.

Το 2016, η Ελλάδα ήταν ο 2ος παγκόσμιος παραγωγός περλίτη, 3ος ελαφρόπετρας, 4ος σε μπεντονίτη στην 9η θέση παραγωγής μαγνησίτη και στην 10η θέση παραγωγής βωξίτη. Η χώρα αντιπροσώπευε το 30% της παγκόσμιας παραγωγής περλίτη. ελαφρόπετρας, 5%; και μπεντονίτη, 4%.

Η Ελλάδα ήταν το μοναδικό κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) που παρήγαγε νικέλιο και σιδηρονικέλιο από τα δικά της αποθέματα. Η Ελλάδα έχει σημαντικά αποθέματα ορυκτών. Σε αυτά περιλαμβάνονται αποθέσεις τέτοιων μετάλλων όπως βωξίτης, χαλκός, χρυσός, σιδηρομεταλλεύματα, μαγνησίτης, νικέλιο, ασήμι και ψευδάργυρος και τέτοια βιομηχανικά ορυκτά όπως μπεντονίτης, άστριος, γύψος, κυνηγός, καολίνη, ασβεστόλιθος, περλίτης και ελαφρόπετρα. Το 2016, η Ελλάδα κατείχε το δεύτερο μεγαλύτερο απόθεμα περλίτη στον κόσμο, το έβδομο μεγαλύτερο απόθεμα μαγνησίτη και το έβδομο μεγαλύτερο απόθεμα βωξίτη

Τα ορυκτά στην Εθνική Οικονομία

Το πραγματικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της (ΑΕΠ) της Ελλάδας μειώθηκαν κατά 0,2% το 2016 σε σύγκριση με το 2015. Το ονομαστικό ΑΕΠ ήταν 185,3 δισεκατομμύρια δολάρια1 το 2016. Η εξόρυξη και η επεξεργασία ορυκτών αποτελούν περίπου το 3% του ΑΕΠ της χώρας το 2016. Κατά τη διάρκεια του έτους, η εξόρυξη και η λατομεία συνέβαλαν 0,41% στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία, κατασκευή βασικών μετάλλων 1,06%, κατασκευή μεταλλικών προϊόντων, 0,85%, κατασκευή μη μεταλλικών ορυκτών προϊόντων 0,59% και παραγωγή οπτάνθρακα και εξευγενισμένων προϊόντων πετρελαίου 0,35% (Ελληνική Στατιστική Αρχή, 2017). Η συνολική παραγωγή εξόρυξης μειώθηκε κατά 14,8% το 2016. Η εξόρυξη μεταλλευμάτων αυξήθηκε κατά 7% και η εξόρυξη αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου κατά 138,8%, ενώ η εξόρυξη άνθρακα και λιγνίτη μειώθηκε κατά 29,7%….

Παραγωγή

Το 2016, η παραγωγή μεταλλευτικής βιομηχανίας ποικίλλει μεταξύ των εμπορευμάτων. Η παραγωγή αργού πετρελαίου αυξήθηκε κατά 139%, φυσικό αέριο, κατά 95%, κατεργασμένος πηλός κατά 93%. διοξείδιο του πυριτίου κατά 88%, αλάτι, κατά 30%, ακατέργαστος χάλυβας, κατά 27%, τσιμέντουκαι χάλυβα κατά 26% η καθεμία, ψευδάργυρος κατά 23% , γύψος, κατά 20%, θείο, κατά 19%, ασβεστόλιθος κατά 18%, μάρμαρο, κατά 14% και ελαφρόπετρα, κατά 13%. Η παραγωγή χρυσο μειώθηκε κατά 82%. ακατέργαστος πηλός κατά 58% άζωτο κατά 37% · λιγνίτης άνθρακας κατά 29%, pozzolan (γη σαντορίνης) κατά 24%, ακατέργαστος μπεντονίτης, κατά 21% και επεξεργασμένος μπεντονίτης, κατά 15%

Δομή της Ορυκτής Βιομηχανίας

Οι περισσότερες εταιρείες ορυκτών ήταν ιδιωτικές. Η κυριότητα ανήκει κυρίως στον άνθρακα και το νικέλιο. Η κυβέρνηση κατείχε μερίδιο 55,2% στην ΛΑΡΚΟ Α.Ε, η οποία ήταν ο κορυφαίος παραγωγός νικελίου και ο μεγαλύτερος παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ευρώπη όσον αφορά την παραγωγή, και μερίδιο 34,12% στη ΔΕΗ, η οποία ήταν η κορυφαία εταιρεία παραγωγής λιγνίτη στην Ελλάδα και εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Το 2016, δραστηριοποιήθηκαν συνολικά 369 επιχειρήσεις στον τομέα της εξόρυξης. Από αυτές τις επιχειρήσεις, 4 εταιρείες ασχολήθηκαν με την εξόρυξη λιγνίτη και αργού πετρελαίου, 4 στην εξόρυξη μη σιδηρούχων μετάλλων, 206 στο χώρο λατομείων,διακοσμητικών και οικοδομικών λίθων, κιμωλίας, γύψου, ασβεστόλιθου και σχιστόλιθου, 147 στην εξόρυξη πηλού (συμπεριλαμβανομένου του καολίνη) και στη λειτουργία των αμμοχάλικων και χαλικιών και 8 στην εξόρυξη χημικών και λιπασμάτων ορυκτών προϊόντων

Προοπτικές

Η Ελλάδα αναμένεται να παραμείνει παγκόσμια σημαντικός παραγωγός μπεντονίτη, περλίτη και ελαφρόπετρας και ένας περιφερειακά σημαντικός παραγωγός αλουμινίου, λιγνίτη και νικελίου. Οι εξαγωγές αλουμινίου, βωξίτη, μπεντονίτη και περλίτη ενδέχεται να αυξηθούν περαιτέρω καθώς οι κορυφαίοι παραγωγοί της χώρας εντάσσονται στα παγκόσμια δίκτυα εφοδιασμού και πωλήσεων των νέων ιδιοκτητών τους. Η παραγωγή νικελίου και σιδηρονικελίου είναι πιθανό να μειωθεί λόγω της αναμενόμενης αναδιάρθρωσης της ΛΑΡΚΟ. Η παραγωγή χρυσού και αργύρου μπορεί να σταματήσει εάν η Eldorado Gold δεν είναι σε θέση να λάβει τις απαραίτητες άδειες λειτουργίας για τα ορυχεία της. Η παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου αναμένεται να συνεχίσει την ανοδική πορεία τους με την ανάπτυξη νέων χερσαίων και υπεράκτιων υδρογονανθράκων.



* Στοιχεία από “United States Geological Survey” που ιδρύθηκε το 1879
 
 
Read more »

«Παγκόσμιος σωτήρας» της Ανατολής! Η αιτία παγκοσμίου πολέμου έγινε ξεκάθαρη

 

To el.gr δίνει τις τελευταίες εξελίξεις και θυμίζει κάτι που μερικοί ίσως έχουν ξεχάσει…

Όπως είχατε διαβάσει στο el.gr, o υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, δήλωσε πως η Μόσχα και το Πεκίνο πρέπει να διατηρήσουν τις αρχές του διεθνούς δικαίου και τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τον οποίο η Δύση αγνοεί, ανοίγοντας ουσιαστικά θέμα για δύο ηγεσίες, δύο κέντρα διαχείρισης της παγκόσμιας εξουσίας (Δύσης και Ανατολής), σε περίπτωση που αποφασιστεί τελικά η εγκαθίδρυση παγκόσμιας κυβέρνησης.

Ο Αμερικανός πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, από την πλευρά του χαρακτήρισε τους Βλαντιμίρ Πούτιν και Σι Τζινπίνγκ θιασώτες του αυταρχισμού, με το Κρεμλίνο, να διαμηνύει πως Μόσχα και Πεκίνο αντιτίθενται και αποκρούουν τις προσπάθειες, όπως τις χαρακτήρισε, που κάνουν οι ΗΠΑ προς επιβολή του δικού τους είδους δημοκρατίας σε άλλες χώρες.

«Η Ουάσιγκτον θεωρεί την δική της δημοκρατία την μοναδικά σωστή και οι ΗΠΑ ποτέ δεν παραιτούνται των προσπαθειών να επιβάλουν αυτό που ονομάζουν δημοκρατία, σε άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ εννοώντας ότι το κάνουν ακόμα και με την δύναμη των όπλων αδιαφορώντας για τους αθώους νεκρούς.

«Είναι αυτό εναντίον του οποίου τάσσονται η Μόσχα και το Πεκίνο. Και από αυτή την άποψη, πράγματι η κοσμοθεώρηση του Πούτιν και του Σι Τζινπίνγκ είναι απολύτως ταυτόσημες. Και η Μόσχα και το Πεκίνο είναι ενάντια σε έναν τέτοιο εκδημοκρατισμό», δήλωσε ο Πεσκόφ.

Όπως αντιλαμβάνονται πλέον όλοι, η παγκόσμια διαμάχη είναι πλέον ξεκάθαρη και αφορά την παγκόσμια διακυβέρνηση. Η Δύση έχει τον δικό της τρόπο και η Ανατολή έναν διαφορετικό, κάτι που αποτελεί την πραγματική αιτία, λόγω της οποίας ενδέχεται να ξεσπάσει παγκόσμια σύγκρουση, αν δεν βρεθεί κοινό έδαφος για την παγκόσμια ειρήνη. ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ: Ή παγκόσμια συγκυβέρνηση με δύο κέντρα διαχείρισης της παγκόσμιας εξουσίας ή πόλεμος.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΣΩΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Θυμάστε άραγε τον πρώην πρόεδρο του Ιράν, Mahmud Ahmadineschād;;;

Μίλησε στην αραβόφωνη σύνταξη του ρωσικού ενημερωτικού δικτύου «Russia Today», μεταξύ άλλων, σχετικά με την πολιτική των διεθνιστικών ΗΠΑ στον κόσμο.

Ο Ιρανός πρώην Πρόεδρος Αχμαντινετζάντ είχε στείλει επιστολή στον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν τον Ιανουάριο. Το RT τον ρώτησε για το περιεχόμενο του μηνύματός του προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ και αυτός απάντησε:

«Έγραψα για τον βλαβερό ρόλο της πολιτικής των ΗΠΑ σε σχέση με τις προκλήσεις στην σημερινή διεθνή πολιτική, όπως οι πόλεμοι, οι συγκρούσεις, η φτώχεια και η οικονομική κρίση. Κάλεσα τον Μπάιντεν να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να ακτινογραφήσει και να αναθεωρήσει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, η οποία είναι η κύρια αιτία προβλημάτων στον κόσμο».

Γίνεται εμφανές, λοιπόν, πως όλο και περισσότερες φωνές της Ανατολής τάσσονται κατά της δυτικότροπης παγκοσμιοποίησης, ζητώντας αναθεώρηση της αμερικανικής λογικής ακόμα και ρόλο στην επόμενη μέρα του πλανήτη.

Για όσους το έχουν ξεχάσει, ο Αχμαντινετζάντ είχε προαναγγείλει το 2012 τον ερχομό ενός παγκόσμιου «Σωτήρα», ο οποίος θα φέρει ειρήνη, ασφάλεια, ευημερία, χαρά και αδελφοσύνη σε όλους τους λαούς και τα έθνη όλου του κόσμου. Όπως φαίνεται, δεν αποκλείεται τελικά, στις μέρες μας, οι «παγκόσμιοι σωτήρες» να είναι δύο: Ένας της Ανατολής και ένας της Δύσης.
 
 
Read more »

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2021

«Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν»

 

 

«Ήταν μια εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς…

Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του.

– Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι.

– Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια… Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του».

(Απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του Θ. Κολοκοτρώνη)
 
Read more »

Ρωσία ''καλεί'' Ελλάδα: ''Είναι η μόνη χώρα που μας στηρίζει στην ΕΕ''


  



Οι Ρώσοι μετά τα παιχνίδια Ερντογάν με τα Στενά θέλουν πιθανότατα παρουσία στο Αιγαίο που ελέγχει τα Στενά του Βοσπόρου.

''Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ η οποία έχει καλές σχέσεις με την Ελλάδα'', αναφέρει στο σύνολο του ο ρωσικός τύπος με αφορμή την επέτειο των 200 ετών από το την εθνική επέτειο του 1821.

Με αφορμή αυτήν την επέτειο, οι Ρώσοι όμως προσπαθούν να περάσουν τα δικά τους σχέδια, αφού διαπίστωσαν ότι ο Ερντογάν παίζει το δικό του παιχνίδι προετοιμαζόμενος να ακυρώσει την συνθήκη του Μοντρέ, αλλά και της Λωζάννης στην συνέχεια.

Εκεί ακριβώς η Μόσχα επιδιώκει αναθέρμανση των σχέσεων με την Ελλάδα, η οποία ασχέτως του τι λένε οι Τούρκοι, ελέγχει το Αιγαίο, το οποίο ο Ερντογάν το ονόμασε επίτηδες ‘’θάλασσα των νήσων”.

Η απάντηση της Μόσχας για το θέμα της ελληνικής πρόθεσης επέκτασης της ΑΟΖ πριν μερικούς μήνες μόνο τυχαία δεν ήταν:

«Η θέση της Ρωσίας ως μόνιμου μέλους του ΣΑ του ΟΗΕ είναι η θέση αρχής. Θεωρούμε τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 «ακρογωνιαίο λίθο» του διεθνούς καθεστώτος των θαλασσών. Η Σύμβαση προβλέπει ρητά το κυρίαρχο δικαίωμα όλων των κρατών για χωρικά ύδατα έως 12 ναυτικά μίλια και ορίζει τις αρχές και τους τρόπους της οριοθέτησης ΑΟΖ. Αυτό αφορά και τη Μεσόγειο».

Τι λένε σήμερα οι Ρώσοι επ’ ευκαιρία της επισκέψεως του Ρώσου πρωθυπουργού στην Αθήνα:

"Η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο πολλών προβλημάτων που είναι σημαντικά για τη Ρωσία", δήλωσε ο Andrei Kortunov, γενικός διευθυντής του Ρωσικού Συμβουλίου Διεθνών Υποθέσεων, μιλώντας στο πρακτορείο ειδήσεων ITAR-TASS, σχολιάζοντας το ταξίδι του Ρώσου πρωθυπουργού.

Ο ίδιος Ρώσος ειδικός υπενθύμισε την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, την σύγκρουση μεταξύ της ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τις ευκαιρίες συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα, μεταξύ άλλων μέσω των δυνατοτήτων του Turk Stream.

Σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα της Μόσχας, "υπάρχει ελπίδα ότι η Ελλάδα θα ασκήσει πίεση σε κάποιο βαθμό υπέρ των συμφερόντων της Ρωσίας εντός της ΕΕ", ως παραδοσιακός εταίρος της Μόσχας, κοντά σε αυτήν "θρησκευτικά και ιστορικά".

Ο Andrey Bystritsky, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της διεθνούς λέσχης Valdai, συμφωνεί συνολικά με τον Kortunov αναφέροντας ότι: "νομίζω ότι όλα συμβαίνουν έτσι ώστε η Ελλάδα να είναι πάντα η πρώτη σε όλα μας τα σχέδια.

Υπάρχει κάποιος συμβολισμός σε αυτό, επειδή η Βαλκανική ιστορία, η κατασκευή αγωγών φυσικού αερίου, η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, όλα αυτά ωθούν τη Ρωσία να αναπτύσσει σχέσεις, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας".

Ο Ρώσος πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν επισκέφθηκε την Αθήνα αυτήν την εβδομάδα για να τιμήσει την 200ή επέτειο από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης.

Για πρώτη φορά, Ρώσος επικεφαλής της κυβέρνησης, επισκέφθηκε χώρα εκτός του σοβιετικού χώρου, που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και του ΝΑΤΟ.

Ο Μισουστίν πραγματοποίησε συνομιλίες με τον Έλληνα ομόλογό του Κυριάκο Μητσοτάκη, συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη και συμμετείχε σε δεξίωση που παρέθεσε η Ελληνίδα πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ενώ μεταξύ άλλων, μίλησε με τον Πρίγκιπα της Ουαλίας, ο οποίος εκπροσώπησε την Βρετανία στους ελληνικούς εορτασμούς.

Σύμφωνα με τον Ρώσο πρωθυπουργό, οι συζητήσεις με τον Έλληνα πρωθυπουργό "επιβεβαίωσαν το αμοιβαίο ενδιαφέρον για την προώθηση κοινών έργων σε εντελώς διαφορετικούς τομείς".

Ο Ρώσος πρωθυπουργός ανέφερε τις "ανεκμετάλλευτες επενδυτικές ευκαιρίες". Ο ίδιος συζήτησε με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, θέματα προστασίας της υγείας των τουριστών.

Ο κ. Μητσοτάκης εξέφρασε την ελπίδα ότι Μόσχα και Αθήνα θα μπορέσουν να συμφωνήσουν για την αμοιβαία αναγνώριση των πιστοποιητικών εμβολιασμού, "έτσι ώστε οι Ρώσοι τουρίστες να μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα το συντομότερο δυνατό χωρίς πρόσθετους περιορισμούς”.

Η επίσκεψη του Μισούτσιν στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε με φόντο μια ακόμη επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Μόσχας και ΕΕ.

Υπενθυμίζεται ότι ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Josep Borrell, δήλωσε τη Δευτέρα ότι «η Ρωσία έχει ξεκινήσει μια πορεία αντιπαράθεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση», ενώ το Κρεμλίνο την ίδια ημέρα αξιολόγησε τους δεσμούς με τις Βρυξέλλες ως μη ικανοποιητικές, τονίζοντας τη «μη εποικοδομητική, μερικές φορές αντιπαράθεση των συνεργατών".

Στο πλαίσιο αυτό, ο Μητσοτάκης, μετά από συνάντηση με τον Ρώσο πρωθυπουργό, χαρακτήρισε τη Ρωσία «σημαντικό συστατικό στοιχείο της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας» και ζήτησε συνεργασία, διευκρινίζοντας ότι τα θεμέλια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής καθορίζονται ακόμη από την ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Έλληνας υπουργός τουρισμού πρώτα και ο ΥΠΕΞ κ. Δένδιας στη συνέχεια, θα επισκεφθούν την Μόσχα το επόμενο διάστημα. Όπως λοιπόν είναι φανερό οι Ρώσοι θα "χτυπήσουν" τον Ερντογάν σε ανύποπτη φάση, ενώ την ίδια στιγμή θέλουν καλές σχέσεις με την Αθήνα και "ούριο άνεμο" στο Αιγαίο. 

Πηγή: https://www.pentapostagma.gr

Read more »

Δείτε πόσο έμεινε σκλαβωμένη υπό τουρκικό ζυγό κάθε περιοχή της Ελλάδας

 


 
Μπορεί η 25η Μαρτίου 1821 να σηματοδοτεί την παλιγγενεσία του ελληνικού έθνους δεν είναι όμως η ημερομηνία που απελευθερώθηκαν όλες οι περιοχές που απαρτίζουν σήμερα την Ελλάδα.

Αντίστοιχα το 1453, χρονολογία που σηματοδοτεί το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας δεν σημαίνει ότι το σύνολο του ελλαδικού χώρου βρέθηκε υπό τον έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το «400 χρόνια σκλαβιά» είναι ένας γενικός μέσος όρος καθώς υπήρχαν περιοχές που δεν υποδουλώθηκαν ποτέ , άλλες που βρέθηκαν μόνο 100 χρόνια κάτω από τον Οθωμανικό έλεγχο και άλλες που απελευθερώθηκαν μετά από 500 και χρόνια στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Στον χάρτη που επιμελήθηκε ο ArcGreek – τον οποίο τον ευχαριστούμε για την παραχώρηση χρήσης – παρουσιάζονται κατά προσέγγιση οι περιοχές και οι χρονολογίες οθωμανικής κατάκτησης ανά περιοχή με τις αντίστοιχες περιοχές και χρονολογίες απελευθέρωσης.

Από τις χρονολογίες προκύπτει και ο συνολικός χρόνος οθωμανικού ελέγχου, κατά προσέγγιση, ανά περιοχή της ελλαδικής επικράτειας.

Όπως μας ανέφερε ο δημιουργός του χάρτη πηγές του ήταν τόσο καταγραφές της ελληνικής ιστορίας π.χ. Βακαλόπουλος όπως και εγκυκλοπαιδικές πηγές.

Όπως φαίνεται από τον χάρτη σχεδόν όλη η Βόρεια Ελλάδας (σ.σ. με εξαίρεση τον σημερινό νομό Χαλκιδικής και μέρος αυτού της Θεσσαλονίκης) βρέθηκαν υπό οθωμανική κυριαρχία για περισσότερα από 500 χρόνια με τους νομούς Έβρου και Ροδόπης να είναι οι μόνοι που ξεπέρασαν τα 550 χρόνια.

Το «400 χρόνια σκλαβιά» είναι ένας γενικός μέσος όρος καθώς υπήρχαν περιοχές που δεν υποδουλώθηκαν ποτέ , άλλες που βρέθηκαν μόνο 100 χρόνια κάτω από τον Οθωμανικό έλεγχο και άλλες που απελευθερώθηκαν μετά από 500 και χρόνια στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Στον χάρτη που επιμελήθηκε ο ArcGreek – τον οποίο τον ευχαριστούμε για την παραχώρηση χρήσης – παρουσιάζονται κατά προσέγγιση οι περιοχές και οι χρονολογίες οθωμανικής κατάκτησης ανά περιοχή με τις αντίστοιχες περιοχές και χρονολογίες απελευθέρωσης.

Από τις χρονολογίες προκύπτει και ο συνολικός χρόνος οθωμανικού ελέγχου, κατά προσέγγιση, ανά περιοχή της ελλαδικής επικράτειας.

Όπως μας ανέφερε ο δημιουργός του χάρτη πηγές του ήταν τόσο καταγραφές της ελληνικής ιστορίας π.χ. Βακαλόπουλος όπως και εγκυκλοπαιδικές πηγές.

Όπως φαίνεται από τον χάρτη σχεδόν όλη η Βόρεια Ελλάδας (σ.σ. με εξαίρεση τον σημερινό νομό Χαλκιδικής και μέρος αυτού της Θεσσαλονίκης) βρέθηκαν υπό οθωμανική κυριαρχία για περισσότερα από 500 χρόνια με τους νομούς Έβρου και Ροδόπης να είναι οι μόνοι που ξεπέρασαν τα 550 χρόνια.
 
 
Read more »

Όλη η ιστορία και η αλήθεια για τους Έλληνες στην απολογία του Πολυζωίδη που ελάχιστοι θυμούνται…

 

Απολογία Πολυζωίδη: Την 24η Σεπτεμβρίου του 1834 οδηγείται στο δικαστήριο ο Αναστάσιος Πολυζωίδης, δικαστής στη δίκη του Κολοκοτρώνη, που μαζί με τον Γεώργιο Τερτσέτη αρνήθηκαν να υπογράψουν το πρακτικό που καταδίκαζε σε θάνατο το Γέρο του Μοριά και το Δημήτριο Πλαπούτα για συνωμοσία και εσχάτη προδοσία. 

Η απολογία του Πολυζωίδη, όπως αποδίδεται από τον Ν.Κούρκουλο στην ταινία "Η Δίκη των δικαστών" (1974) αποτελεί την πιο απλή και συνάμα εμβριθή μέχρι σήμερα ανάλυση, των σχέσεων της Ελλάδος με τη Δύση. Αποτυπώνει ως ένα βαθμό το "Ελληνικό δράμα" και την κρίση ταυτότητας που περνά ο Ρωμιός, από την απελευθέρωσή της Πατρίδας μας μέχρι και τούδε. 

Μια κρίση ταυτότητας που οφείλεται στη βίαιη επιβολή πάνω στο σώμα της Ρωμιοσύνης ηθών, εθών, κανόνων και θεσμών, ξένων προς την ιδιοσυγκρασία, την εμπειρία, τα βιώματά και εν τέλει την παράδοσή αυτού του λαού. Είναι μια πρώιμη, αλλά τόσο εύστοχη ανάλυση, που επεξηγεί εν πολλοίς τις παθογένειες της νεοελληνικής κοινωνίας -σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο- και την αποτυχία του νεοελληνικού κράτους.


 Πηγή: https://romioitispolis.gr/

 

Read more »

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2021

Ο ιερός όρκος των μελών της Φιλικής Εταιρείας και τα συνθηματικά για να αναγνωρίζονται μεταξύ τους

 

Κύρια όργανα για τη διάδοση των σκοπών της Φιλικής Εταιρίας ήταν τα μεσαία στελέχη, που στην συνθηματική γλώσσα της οργάνωσης λέγονταν «Ιερείς», ενώ η Εταιρία λεγόταν με το συνθηματικό όνομα «Ναός».

Ο ιερέας ήταν η βάση της Φιλικής. Αυτός είχε δικαίωμα να κατηχεί στους σκοπούς της οργάνωσης, πατριώτες, δίνοντάς τους το δικό του βαθμό του ιερέα ή τους κατώτερους των «Αδελφοποιητών ή Βλάμηδων» και των «Συστημένων».

Το ανώτερο βαθμό του Ποιμένα μόνο η «Αόρατη Αρχή» είχε δικαίωμα ν’ απονέμει στους πατριώτες, δηλαδή στην ουσία το Διευθυντήριο της Φιλικής. Για να καθιερωθεί ένας ραγιάς σαν Ποιμένας της Εταιρίας, έπρεπε να ‘χει εξαιρετικά πνευματικά διοικητικά και οργανωτικά προσόντα κι όπως θα δούμε, πολύ λίγοι αναδείχτηκαν σ’ αυτό τον βαθμό. Ο όρκος των Φιλικών Η ορκωμοσία του αδελφοποιητού ή βλάμη...

Το έμβλημα της Φιλικής Εταιρίας...

Οι ταπεινοί και ανώνυμοι ραγιάδες έμπαιναν στις γραμμές της «Φιλικής», με τον βαθμό του αδελφοποιητού ή βλάμη, αν ήταν εντελώς αγράμματοι. Αφού ελέγχονταν η φιλοπατρία τους και η αφοσίωσή τους στην υπόθεση της λευτεριάς, τους πλησίαζαν οι ιερείς και άρχιζαν να τους κατηχούν πλάγια στους σκοπούς της εταιρίας. Πριν τελειώσει η υπόθεση του προσηλυτισμού, ο βλάμης έπρεπε να ορκιστεί. Δεν ήταν όμως και πολύ εύκολο πράγμα, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου ο παπάς που θα όρκιζε τον καινούριο Φιλικό, δεν γνώριζε το μυστικό.

Γι’ αυτό, η «δουλειά» γινόταν περίπου έτσι: Ο κατηχητής πήγαινε και έβρισκε έναν παπά και του λεγε ότι επιθυμεί να ορκίσει θρησκευτικά έναν άνθρωπο χριστιανό για να βεβαιωθεί, αν σε μια ατομική τους υπόθεση του λέει ή όχι την αλήθεια. Ο κληρικός φορούσε το πετραχήλι του και έφερνε το Ευαγγέλιο και τότε ο κατηχητής τραβούσε λίγο παράμερα από τον παπά τον κατηχούμενο και του υπαγόρευε ψιθυριστά τον «μικρόν όρκον» των Φιλικών, που ο κατηχούμενος είχε υποχρέωση να τον επαναλάβει χαμηλόφωνα:

«Ορκίζομαι εις το όνομα της αληθείας και της δικαιοσύνης, ενώπιον του Υπερτάτου Όντος να φυλάξω, θυσιάζων και την ιδίαν μου ζωήν, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα, μυστικόν καθ’ όλην την δύναμιν της λέξεως το μυστήριο, το οποίον θα μου εξηγηθεί και ότι θα αποκριθώ την αλήθειαν εις ό,τι ερωτηθώ». Επαναλάμβανε τον όρκο τρεις φορές και τότε ο κατηχούμενος τον ρωτούσε, μπροστά στον παπά: -Είναι αληθινά, αδελφέ, αυτά που μου επανέλαβες τρεις φορές; -Είναι και θα είναι αληθινά και για την ασφάλειά τους ορκίζομαι στο Ιερό Ευαγγέλιο!

Την ίδια ερώτηση έκανε και ο παπάς και τον όρκιζε στο Ευαγγέλιο, χωρίς να ξέρει την ουσία της υπόθεσης. Μετά την ορκωμοσία, ο ιερέας Φιλικός έβαζε στο μυστικό της Εταιρίας τον καινούριο βλάμη. Από και πέρα ο νεοφώτιστος θεωρούνταν κανονικό μέλος της Φιλικής. 
 
Η ορκωμοσία του συστημένου 
 
Αν ο πατριώτης που επρόκειτο να μυηθεί στη Φιλική ήξερε γράμματα, έπαιρνε τον βαθμό του συστημένου και περνούσε από την ίδια πρωταρχική διαδικασία, όπως και ο βλάμης. Εδώ όμως επειδή η μόρφωση του έδινε την ευχέρεια της προαγωγής, η διαδικασία ήταν πιο εξονυχιστική.

Έπρεπε να απαντήσει με ειλικρίνεια στο παρακάτω ερωτηματολόγιο:

α) Πώς ζεις και πόθεν ο πόρος της ζωής σου;

β) Τι συγγενείς έχεις, τι επαγγέλματος και ποιας καταστάσεως;

γ) Εσυγχίσθης ποτέ με κανέναν από αυτούς ή φίλον σου, ή άλλον τινά;

δ) Εφιλιώθης με αυτούς, διά ποίαν αιτίαν;

ε) Είσαι υπανδρευμένος; Έχεις κλίσιν να υπανδρευθείς;

στ) Έχεις έρωτα; Είχες ποτέ σου; Σου επέρασε; Και από τί καιρόν;

ζ) Σου ακολούθησε καμιά μεγάλη ζημία ή μεταβολή της καταστάσεώς σου;

η) Είσαι ευχαριστημένος εις το επάγγελμα που ευρίσκεσαι; Και ποιον επιθυμείς περισσότερον;

θ) Έχεις κανένα φίλον πιστόν και ποιος είναι;

ι) Πώς στοχάζεσαι και πού στοχάζεσαι να ζήσεις εις το εξής; Στη συνέχεια, υπέγραφε ένα χαρτί που έγραφε το ποσό που δώρισε στην εταιρία...

Στο πίσω μέρος του χαρτιού, ο κατηχητής σημείωνε το όνομα της μητέρας του νέου Φιλικού, το οποίο είχε μάθει χωρίς να τον ρωτήσει ευθέως. Έπρεπε να το μάθει έντεχνα, χωρίς ο κατηχούμενος να θυμάται ότι το είχε πει. Αυτό χρησιμοποιούνταν από τους ιερείς, για να εξακριβώνουν την ταυτότητα του συστημένου, όταν τον συναντούσαν. Ρωτούσαν το όνομα της μητέρας τους και αν τους έδιναν το λάθος, ήξεραν ότι κάτι ύποπτο συνέβαινε.

Η ορκωμοσία του ιερέα Οι κατώτεροι βαθμοί δεν γνώριζαν τι συνέβαινε στην «Ανώτατη Αρχή», ούτε ποια ήταν τα ανώτερα μέλη. Από τις τάξεις των συστημένων αναδεικνύονταν, ύστερα από λεπτομερή παρακολούθηση κι όταν κάποιος κρινόταν ώριμος, τον πλησίαζε κρυφά ένας κατηχητής.

Τον ρωτούσε αν ήταν έτοιμος να φυλάξει το μυστικό με κίνδυνο της ζωής του, να αντέξει σκληρά βασανιστήρια, να αφιερώσει τη ζωή του στην Εταιρία και την πατρίδα. Η τελετή γινόταν το βράδυ με ένα κερί ως «μοναδικό μάρτυρα, όπου η δυστυχισμένη πατρίδα λαμβάνει όταν τα τέκνα της δίνουν τον όρκο της ελευθερίας της».

Οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρίας

Όσοι κατηχούνταν για ιερείς έπρεπε να απαντήσουν και σε περαιτέρω ερωτήσεις: Α) Είσαι κατατρεγμένος συ ή κανένας συγγενής ή φίλος σου από την διοίκηση της πατρίδος μας ή από άλλον τίνα και διά ποίαν αιτίαν; β) Έχεις κανένα συγγενή ή φίλον είς φυλακή και δία ποίαν αιτίαν; γ) Εφονεύθη κανένας συγγενής ή φίλος σου από την διοίκησιν ή από άλλον τινά και διά ποίαν αιτίαν; δ) Σου ακολούθησε μέγα τι εις την ζωήν σου; ε) Ηξεύρεις κανέναν μέγα πολιτικόν μυστικόν, καμμίαν ακοινολόγητον εφεύρεσιν ή άλλο τι μέγα απόκρυφον; Πόθεν το έμαθες; Το ηξεύρουν άλλου; Ποιοι είναι αυτοί; Έχεις τα αναγκαίας αποδείξεις του; Και τί είναι αυτό; στ) Έχεις κανένα μέγα προτέρημα κρυφόν ή φανερωμένο ή καμμίαν ξεχωριστή επιτηδειότητα;

Ο μυστικός κώδικας των Φιλικών

Όταν δύο πατριώτες συναντιόνταν και ήθελαν να εξακριβώσουν αν είναι «μπασμένοι» στο μυστικό της Φιλικής μεταχειρίζονταν τον παρακάτω συνθηματικό τρόπο: Ο ένας έβαζε την αριστερή παλάμη του μέσα στη δεξιά κι έκανε τάχα, πως έπλενε τα χέρια του. Ο άλλος έπρεπε αμέσως να βάλει τα δύο δάχτυλα του δεξιού του χεριά μέσα στην αριστερή χούφτα. Αυτό ήταν το πρώτο σημείο αναγνώρισης.

Αν τώρα ο πρώτος ήθελε να κουβεντιάσει με τον δεύτερο για ζητήματα της Φιλικής έπρεπε πρώτα να βάλει κι αυτός τα δύο δάχτυλα του δεξιού του χεριού στην αριστερή του παλάμη και μετά να πιάσει και τα δύο χέρια του συντρόφου του, λέγοντας: -Έχεις κανένα τσιμπούκι; Ο δεύτερος έπρεπε απαραίτητα ν’ απαντήσει: -Τσιμπούκι; Όχι! Έχω όμως τσαρούχι!

Τα μυστικά σημεία αναγνώρισης μεταξύ των «συστημένων»

Ο ένας ανοίγει τα δάχτυλα και στις δύο παλάμες του, τα ενώνει και κάνει πως πλένει τα χέρια του. Ο δεύτερος πιάνει με τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού το αυτό του και κατόπι τα χείλη του. Αν ο πρώτος θέλει να μιλήσουν, χτυπά με τα δύο πρώτα δάχτυλα του δεξιού χεριού του τη γροθιά του αριστερού του.

Πιάνονται ύστερα από τα χέρια και λέει ο πρώτος: -Από πολύ το επιθυμούσα! -Και εγώ ομοίως, απαντά ο δεύτερος. Έπειτα ο πρώτος συνεχίζει: -Λάμδα! -Άλφα, λέει ο δεύτερος. -Νι, λέει ο πρώτος. -Ταυ, ο δεύτερος. -Όμικρον, ο πρώτος. -Νι, ο δεύτερος. Έχουν έτσι σχηματίσει, λέγοντας ο καθένας διαδοχικά ένα γράμμα, τη συνθηματική λέξη «Λαντόν». Με τον ίδιο τρόπο, οι ιερείς αναγνωρίζονταν μεταξύ τους, σχηματίζοντας τη λέξη: «Χακίκι».


Πηγή: http://ellinonea.blogspot.com
Read more »

Η Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ μιλά για την Ελληνική Επανάσταση και τα διδάγματά της

Η Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ, πρώτη γυναίκα πρύτανης του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, αλλά και Πρόεδρος της Επιτροπής Ηθικής του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (Γαλλία), του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών (Ελλάδα) και Επίτιμη Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών μίλησε στην ΕΡΤ και την εκπομπή "Συνδέσεις", με αφορμή την επέτειο των 200 ετών από την έναρξη της ελληνικής Επανάστασης αλλά και τα διδάγματα που αντλούμε από αυτή.

 

Πηγή:  https://www.youtube.com


Read more »

Θυμόμαστε ότι Ελλάδα σημαίνει ελευθερία. Σημαίνει πίστη στον Χριστό. Σημαίνει γλώσσα. Σημαίνει πατρίδα.

Ελληνική Επανάσταση 1821 - Οι ήρωες, τα ηρωικά γεγονότα και οι καθοριστικές  μάχες - Φάκελος - Σαν Σήμερα .gr

Διακόσια χρόνια από την ημέρα που το έθνος μας πήρε την ζωή του στα χέρια του, ξεσηκώθηκε, πάλεψε, μάτωσε, χτυπήθηκε, μάλωσε, συναντήθηκε, φάνηκε νικημένο, αλλά νίκησε.
Διακόσια χρόνια άλλαξε η Ιστορία πορεία σ’ αυτή την μικρή γωνιά του πλανήτη γη, χάρις σε πρόσωπα, γεγονότα, αλλά και συγκυρίες.
Ένα έθνος που είχε ως κύριο χαρακτηριστικό του την χριστιανική του ταυτότητα, όχι μόνο γιατί το πίστευε, αλλά και γιατί έτσι το αναγνώριζαν οι κατακτητές του.

Μετά τη άλωση της Κωνσταντινούπολης οι Οθωμανοί Τούρκοι έβλεπαν τους Έλληνες, τους Ρωμιούς, ως χριστιανούς και τον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης τον αναγνώριζαν ως επικεφαλής όλων των χριστιανών, όχι μόνο στον ελλαδικό χώρο, αλλά και στα Βαλκάνια και στην Μικρά Ασία. Κι αυτό γιατί η θρησκευτική πίστη κρατά τους λαούς με επίγνωση της διαφορετικότητας, χωρίζει σε σχέση με τους άλλους που δεν πιστεύουν το ίδιο και δεν έχουν την ίδια καταγωγή, αλλά και ενώνει όσους βρίσκονται στην ίδια πλευρά. Όσο κι αν θα θέλαμε όλη η ανθρωπότητα να είναι ένα, αυτό πρέπει να γίνει με την αγάπη, όχι με την κατάργηση του ποιοι είμαστε.

Ένα έθνος που πέρασε τουλάχιστον τα πρώτα διακόσια χρόνια της κατάκτησής του σε σκοτεινιά, φόβο και σιωπή. Μόνο το χτύπημα της καμπάνας κρατούσε τους Έλληνες Έλληνες. Το κρυφό σχολειό, αυτό που προσέφεραν οι παπάδες και οι ιερομόναχοι στις εκκλησιές, βράδια, μετά τον εσπερινό, κρατούσε τα ελληνόπουλα πιστά στον Χριστό, στην γλώσσα, στην ιστορία, στην συνείδηση ότι δεν έχουν γίνει ένα με το Ισλάμ. Κι αυτή η νοσταλγία, κάθε φορά που έβλεπαν την εικόνα τη Παναγίας:
«Σώπασε κυρα- Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι!»

Και μετά σχεδόν άλλα διακόσια χρόνια να επωάζεται η μεγάλη ώρα του ξεσηκωμού. Με σχολεία, τα οποία ίδρυσε η Εκκλησία αρχικά, αλλά και άλλες δυνάμεις, όπως οι έμποροι που γίνονταν ευεργέτες, οι κοινότητες που βρίσκονταν στην Ευρώπη, κυρίως στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, στην Μολδοβλαχία, αλλά και στην Ιταλία, Βενετία, Τεργέστη, Πάδοβα, Γένοβα, όπως επίσης και στην Βιέννη, στην Λειψία, στην Οδησσό, που έδιναν την ελπίδα ότι θα έρθει η ώρα. Κορυφαίος του χορού των ιδρυτών σχολείων ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός. 200 σχολεία κατώτερα, δημοτικά, και δέκα Ελληνικά, Γυμνάσια θα λέγαμε, ίδρυσε στον ελλαδικό χώρο πριν οι Τούρκοι τον κρεμάσουν για να σταματήσουν τον αγώνα για ελευθερία. Παιδεία κι ελευθερία, μαζί πάνε!

Και στα χρόνια του κινήματος του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, ένας δικός μας Διαφωτισμός, ο Νεοελληνικός. Ο Ρήγας Φεραίος θα ξεσηκώσει τις καρδιές με το «ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα στενά;». Ο Κοραής θα εκδώσει τους αρχαίους Έλληνες, δείχνοντας την συνέχεια του Ελληνισμού. Αλλά και οι διδάσκαλοι του Γένους, οι περισσότεροι ιερείς: Ευγένιος Βούλγαρης, Νικηφόρος Θεοτόκης οι Κερκυραίοι, ο Άνθιμος Γαζής, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, ο Δανιήλ Φιλιππίδης, ο Κωνσταντίνος Κούμας, ο Ιώσηπος Μοισιόδακας, ο Δημήτριος Καταρτζής, ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, οι οποίοι έβγαλαν βιβλία, περιοδικά, ίδρυσαν σχολεία και δίδαξαν σ’ αυτά, έκαναν τους νέους να νιώθουν ότι δεν πάει άλλο.

Έτσι, μετά από πολλές μικρές επαναστάσεις, που είχαν επικεφαλής επισκόπους και ιερείς, οι οποίοι πλήρωσαν με την ζωή τους την απόπειρα της ελευθερίας, μετά τα Ορλωφικά, στα οποία οι Έλληνες διαπίστωσαν ότι δεν θα ήταν οι ξένοι που θα τους έδιναν την ελευθερία, αλλά η δική μας οργάνωση και αποφασιστικότητα, ήρθε η Φιλική Εταιρεία για να προετοιμάσει την στιγμή του μεγάλου ξεσηκωμού. Σκουφάς, Τσακάλωφ και Ξάνθος, πίσω από το άγρυπνο βλέμμα του μεγάλου Ιωάννη Καποδίστρια, θα ξεσηκώσουν τους κλέφτες και τους αρματολούς, οι οποίοι νιώθουν πως η ανυπότακτη ψυχή τους βρήκε συμπαραστάτη σε όλους τους Έλληνες. Οι επίσκοποι, οι ιερείς και η Εκκλησία, οι πρόκριτοι, οι εκλεγμένοι άρχοντες των κοινοτήτων μας, οι έμποροι, οι μορφωμένοι, αλλά και ο απλός λαός, ενωμένοι θα φωνάξουν « Χαίρε ω Χαίρε ελευθεριά», «υπέρ πίστεως και πατρίδος», ήρθε η ώρα!

10 χρόνια θα κρατήσει ο Αγώνας. Επιτυχίες και θρίαμβοι στην αρχή σε στεριά και θάλασσα. Κολοκοτρώνης, Μιαούλης και Κανάρης, Οδυσσέας Ανδρούτσος οδηγούν τους Έλληνες στην μία επιτυχία μετά την άλλη, στην Πελοπόννησο, στην Στερεά, στα νησιά, με κέντρο την Ύδρα, τις Σπέτσες και τα Ψαρά.
Στην υπόλοιπη Ελλάδα οι τουρκικές δυνάμεις ήταν πολυάριθμες και η επανάσταση δεν πέτυχε. Το ίδιο και στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες, όπου προσπάθησε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης. Όταν όμως έρχεται η ώρα να οργανώσουμε κράτος, ώστε να μη φαίνεται ότι ήταν μια επανάσταση χωρίς σκοπό, ενώ διακηρύσσουμε και συντάσσουμε συντάγματα, στην Επίδαυρο το 1822 και στο Άστρος το 1823, οι ξένες Δυνάμεις καταλαβαίνουν ότι είναι ευκαιρία να λύσουν τους λογαριασμούς τους με την Τουρκία. Δεν θέλουν όμως μια ισχυρή Ελλάδα, ανεξάρτητη και δυνατή, αλλά μια Ελλάδα στην οποία η καθεμιά δύναμη θα κάνει το κουμάντο της. Οι Άγγλοι θα δώσουν δάνεια, τα οποία θα φέρουν διχόνοια. Οι Γάλλοι και οι Ρώσοι θα προσπαθήσουν να επηρεάσουν Έλληνες που είχαν λόγο για την εξέλιξη του αγώνα και την δημιουργία του νέου κράτους. Και οι εμφύλιοι θα οδηγήσουν την Επανάσταση σε μαρασμό. Θα έρθει και ο Ιμπραήμ από τη Αίγυπτο και όλα φαίνονται να σβήνουν.

Ένας παπάς θα μπει τότε μπροστά. Ο Παπαφλέσσας θα πολεμήσει στο Μανιάκι και θα πεθάνει, δείχνοντας στους Έλληνες ότι η ελευθερία δεν έρχεται με τσακωμούς και διχόνοιες, αλλά με την ενότητα που αντιμετωπίζει τον εχθρό. Και οι Ξένοι θα επηρεαστούν από το φιλελληνικό κίνημα και από τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντά τους, τα οποία θα εκμεταλλευτεί ο μεγάλος Ιωάννης Καποδίστριας, και μετά την ναυμαχία του Ναυαρίνου θα μας δώσουν τελικά την πολυπόθητη ελευθερία. Θα χρειαστεί να σκοτωθεί ο λεβέντης Καραϊσκάκης, από δικά τους λάθη, και τότε θα καταλάβουν ότι αυτός ο λαός πρέπει να ζήσει ελεύθερος!

Διακόσια χρόνια μετά. Κρατάμε άσβεστη την μνήμη. Τους αγώνες. Τους ήρωες. Αυτούς που οι Τούρκοι έσφαξαν και εκτέλεσαν, όπως τον Πατριάρχη μας Γρηγόριο τον πέμπτο. Θυμόμαστε ότι Ελλάδα σημαίνει ελευθερία. Σημαίνει πίστη στον Χριστό. Σημαίνει γλώσσα. Σημαίνει πατρίδα. Σημαίνει απόφαση να νικήσουμε το εγώ μας και να είμαστε στο «εμείς», όπως λέει ο Μακρυγιάννης. Και θέλουμε να παλέψουμε ό,τι δεν εκπληρώθηκε το ’21, δηλαδή να φανεί στον κόσμο ο πολιτισμός της αρχοντιάς, της σχέσης, της πόλης, της κοινότητας, της ενορίας, των ανθρώπων που νοιάζονται ο ένας για τον άλλον, η πρόταση της ασκητικότητας, της γενναιότητας απέναντι στο ψέμα και στον θάνατο, αυτή η Ελλάδα της ανάστασης και της αγάπης, να είναι το μήνυμα που θα δείξουμε οι νεώτεροι. Δεν ξεχνάμε, αλλά και δεν σταματάμε.

Δεν είναι η Ελλάδα μόνο της ανάπτυξης και της εργασίας που μας ενδιαφέρει. Ούτε η Ελλάδα που θα είναι το ίδιο με την Ευρώπη. Είναι η Ελλάδα που ξέρει ότι ευτυχία υπάρχει όταν νοιάζεσαι για τον άλλο, για τον κάθε άλλο.
Όταν συγχωρείς. Όταν ελπίζεις σε ανάσταση.
Όταν ανάβεις το κερί σου και γιορτάζεις.
Όταν τρως μαζί με τον άλλο και όταν το σπίτι και η καρδιά σου είναι ανοιχτά.
Όταν μοιράζεσαι τα τάλαντά σου.
Όταν νοιάζεσαι για την κοινωνία και για την πολιτική.
Όταν συναντιέσαι με τον Χριστό και νικάς τα πάθη σου.
Όταν αγαπάς την γλώσσα, την παράδοση και την αλήθεια.
Όταν, χωρίς να χωρίζεσαι από τον κόσμο, δείχνεις ότι είσαι μιας άλλης ποιότητας. Ελληνικής. Για να χαίρονται αυτοί που πάλεψαν για Χριστό, ελευθερία, γλώσσα, παιδεία, την Ελλάδα του εμείς! 


π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

 

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/

Read more »