Jackob Rothchild By Ιωάννης ΝΑΣΙΟΥΛΑΣΣτον επίσημο ιστότοπο του Υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ, διαβάζουμε: “Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η βρετανική πολιτική δεσμεύτηκε σταδιακά στην ιδέα της δημιουργίας εβραϊκής κατοικίας στην Παλαιστίνη (Eretz Yisrael).
Μετά από συζητήσεις στο βρετανικό υπουργικό συμβούλιο και διαβουλεύσεις με σιωνιστές ηγέτες, η απόφαση έγινε γνωστή με τη μορφή επιστολής του Arthur James Lord Balfour προς τον Λόρδο Rothschild. Η επιστολή αντιπροσωπεύει την πρώτη πολιτική αναγνώριση των Σιωνιστικών στόχων από μια Μεγάλη Δύναμη”.
Η Διακήρυξη Balfour ήταν μια δημόσια δήλωση που εκδόθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση το 1917, κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία ανακοίνωσε την υποστήριξη για τη δημιουργία ενός «εθνικού οίκου για τον Εβραϊκό λαό» στην Παλαιστίνη, τότε μια οθωμανική περιοχή με έναν μικρό, μειονοτικό, εβραϊκό πληθυσμό.
Η δήλωση περιλαμβανόταν σε επιστολή της 2ας Νοεμβρίου 1917 από τον Υπουργό Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου Άρθουρ Μπάλφουρ (Arthur Balfour) προς τον Λόρδο Γουώλτερ Ρόθτσαϊλντ (Walter Rothschild), αρχηγό της βρετανικής εβραϊκής κοινότητας, για διαβίβαση στη Σιωνιστική Ομοσπονδία της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας. Το κείμενο της δήλωσης δημοσιεύθηκε στον τύπο στις 9 Νοεμβρίου 1917:
Υπουργείο Εξωτερικών
2 Νοεμβρίου 1917
Αγαπητέ Λόρδε Ρότσιλντ,
Έχω μεγάλη χαρά να σας μεταφέρω, εξ ονόματος της κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητας, την ακόλουθη δήλωση συμπάθειας με τις εβραϊκές σιωνιστικές φιλοδοξίες που έχει υποβληθεί και εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο.
“Η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας βλέπει θετικά την εγκαθίδρυση στην Παλαιστίνη ενός εθνικού οίκου για τον Εβραϊκό λαό και θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να διευκολύνει την επίτευξη αυτού του σκοπού, δεδομένου ότι είναι σαφώς κατανοητό ότι τίποτα δεν θα γίνει που να μπορεί να προκαλέσει βλάβη στα αστικά και θρησκευτικά δικαιώματα των υφιστάμενων μη εβραϊκών κοινοτήτων στην Παλαιστίνη ή τα δικαιώματα και την πολιτική κατάσταση που απολαμβάνουν οι Εβραίοι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. ”
Θα ήμουν ευγνώμων εάν γνωστοποιήσετε αυτήν τη δήλωση στη Σιωνιστική Ομοσπονδία.
Με εκτίμηση,
Arthur James Balfour
Μόνο 24.000 Εβραίοι ζούσαν στην Παλαιστίνη την παραμονή της εμφάνισης του Σιωνισμού στις εβραϊκές κοινότητες του κόσμου τις τελευταίες δύο δεκαετίες του 19ου αιώνα.
Με τη γεωπολιτική αναταραχή που προκλήθηκε από το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το υφιστάμενο ισοζύγιο ισχύος άλλαζε ραγδαία.
Η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και η Ρωσία θα διαδέχονταν τους Οθωμανούς στην Εγγύς και Μέση Ανατολή.
Η παραδοσιακή Γαλλική πολιτική ήταν προστατευτική στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στις κτήσεις της.
Οι Ρώσσοι ήταν εγγυητές της ασφάλειας και της ευημερίας των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Τώρα, εμφανίζονταν οι Άγγλοι, θεματοφύλακες της υλοποίησης του οράματος των Σιωνιστών εδώ και τρεις χιλιετίες.
Το πολιτικό άρμα της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ οδηγούσε στην Μεγάλη Βρετανία ο Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Λόυντ Τζώρτζ.
Την χρηματοδότηση του Μεγάλου Πολέμου και τον χρηματισμό των ηγετών στα Βαλκάνια και την Ανατολή διεύθυνε ο μεγαλέμπορος όπλων Σερ Μπάζιλ Ζαχάρωφ.
Πιο θορυβώδες επεισόδιο αυτού του πολεμικού χειρισμού ήταν η χρηματοδότηση του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Μεγάλου Βεζύρη της Οθωμανικής Πύλης, ώστε ο πόλεμος στην περιοχή να γίνει πραγματικότητα και οι Οθωμανοί να είναι απασχολημένοι στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, όσο οι μεγάλοι της Αντάντ καταλάμβαναν τις πετρελαιοφόρες περιοχές στον αραβικό, τέως οθωμανικό νότο και εξασφάλιζαν την μελλοντική ίδρυση του κράτους του Ισραήλ στην γη των Παλαιστινίων.
Το τρίτο θύμα της Σιωνιστικής πολιτικής ήταν ο αυτοκρατορικός οίκος των Ρωμανώφ στην Ρωσία.
Ο Τσάρος και ο Έλληνας Βασιλιάς συμφωνούσαν να μην βγει η Ελλάδα καταχρηστικά και απαράσκευη σε έναν πόλεμο των άλλων, τον Μεγάλο Πόλεμο (σήμερα γνωστό και ως Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο).
Οι Ρώσοι είχαν ξεκαθαρίσει στον Βενιζέλο επίσης πως δεν ήθελαν τους Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη ήδη ενωρίς από το 1914.
Αυτή η πολιτική των Ρωμανώφ τους στοίχισε: ο μαρτυρικός τους θάνατος με τελετουργικό Κάμπαλα στα χέρια Κομμουνιστών τους κατέστησε Αγίους της Ρωσικής Εκκλησίας.
Την διεύθυνση του διεθνούς Σιωνισμού είχε τότε ο Σιωνιστής ηγέτης Χαϊμ Βάιζμαν (Chaim Weizmann), αργότερα Πρόεδρος της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης και πρώτος Πρόεδρος του Ισραήλ.
Μετακόμισε από την Ελβετία στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1904 και συναντήθηκε με τους Ρότσιλντ.
Αυτοί του έδωσαν το πράσινο φως για να επισκεφτεί τον Υπουργό Άρθουρ Μπάλφουρ και να του εξηγήσει το σχέδιο.
Η Διακήρυξη Μπάλφουρ είναι μείζον πολιτικό ορόσημο για τους Σιωνιστές: οι Εβραίοι αποκτούν κράτος και αυτό τελεί υπό την εγγύηση του Ηνωμένου Βασιλείου, σε πολιτική συνεννόηση με την Γαλλία και την Ρωσία.
Οι πολιτειακές και πολιτικές ηγεσίες που αντιτέθηκαν στον ευρύτερο αυτό σχεδιασμό και στο τοπικό του ισοδύναμο σε κάθε εθνική περίπτωση, εξουδετερώθηκαν απηνώς: αυτή ήταν η περίπτωση του Βασιλικού Οίκου της Ελλάδος και ιδίως του Βασιλέως Κωνσταντίνου του Α’.
Την ίδια τύχη είχε και ο τελευταίος Οθωμανός Σουλτάνος Μεχμέτ Βαχιντεντίν, 36ος και τελευταίος σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που κυβέρνησε από το 1918 έως το 1922.
Αν στην Ευρώπη βρισκόταν ένα ισχυρό κίνητρο για τους Εβραίους να μετοικίσουν στην άγονη και αφιλόξενη γη του νέου Κράτους, το Ισραήλ θα αποκτούσε πληθυσμό.
Η γενοκτονική πολιτική των Γερμανών δύο δεκαετίες αργότερα κλιμάκωσε την κατοίκηση του νέου κράτους, από τους καταταλαιπωρημένους και σε γενική κλίμακα φτωχούς Εβραίους του κόσμου…
2 Νοεμβρίου 1917
Αγαπητέ Λόρδε Ρότσιλντ,
Έχω μεγάλη χαρά να σας μεταφέρω, εξ ονόματος της κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητας, την ακόλουθη δήλωση συμπάθειας με τις εβραϊκές σιωνιστικές φιλοδοξίες που έχει υποβληθεί και εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο.
“Η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας βλέπει θετικά την εγκαθίδρυση στην Παλαιστίνη ενός εθνικού οίκου για τον Εβραϊκό λαό και θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να διευκολύνει την επίτευξη αυτού του σκοπού, δεδομένου ότι είναι σαφώς κατανοητό ότι τίποτα δεν θα γίνει που να μπορεί να προκαλέσει βλάβη στα αστικά και θρησκευτικά δικαιώματα των υφιστάμενων μη εβραϊκών κοινοτήτων στην Παλαιστίνη ή τα δικαιώματα και την πολιτική κατάσταση που απολαμβάνουν οι Εβραίοι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. ”
Θα ήμουν ευγνώμων εάν γνωστοποιήσετε αυτήν τη δήλωση στη Σιωνιστική Ομοσπονδία.
Με εκτίμηση,
Arthur James Balfour
Μόνο 24.000 Εβραίοι ζούσαν στην Παλαιστίνη την παραμονή της εμφάνισης του Σιωνισμού στις εβραϊκές κοινότητες του κόσμου τις τελευταίες δύο δεκαετίες του 19ου αιώνα.
Με τη γεωπολιτική αναταραχή που προκλήθηκε από το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το υφιστάμενο ισοζύγιο ισχύος άλλαζε ραγδαία.
Η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και η Ρωσία θα διαδέχονταν τους Οθωμανούς στην Εγγύς και Μέση Ανατολή.
Η παραδοσιακή Γαλλική πολιτική ήταν προστατευτική στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στις κτήσεις της.
Οι Ρώσσοι ήταν εγγυητές της ασφάλειας και της ευημερίας των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Τώρα, εμφανίζονταν οι Άγγλοι, θεματοφύλακες της υλοποίησης του οράματος των Σιωνιστών εδώ και τρεις χιλιετίες.
Το πολιτικό άρμα της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ οδηγούσε στην Μεγάλη Βρετανία ο Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Λόυντ Τζώρτζ.
Την χρηματοδότηση του Μεγάλου Πολέμου και τον χρηματισμό των ηγετών στα Βαλκάνια και την Ανατολή διεύθυνε ο μεγαλέμπορος όπλων Σερ Μπάζιλ Ζαχάρωφ.
Πιο θορυβώδες επεισόδιο αυτού του πολεμικού χειρισμού ήταν η χρηματοδότηση του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Μεγάλου Βεζύρη της Οθωμανικής Πύλης, ώστε ο πόλεμος στην περιοχή να γίνει πραγματικότητα και οι Οθωμανοί να είναι απασχολημένοι στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, όσο οι μεγάλοι της Αντάντ καταλάμβαναν τις πετρελαιοφόρες περιοχές στον αραβικό, τέως οθωμανικό νότο και εξασφάλιζαν την μελλοντική ίδρυση του κράτους του Ισραήλ στην γη των Παλαιστινίων.
Το τρίτο θύμα της Σιωνιστικής πολιτικής ήταν ο αυτοκρατορικός οίκος των Ρωμανώφ στην Ρωσία.
Ο Τσάρος και ο Έλληνας Βασιλιάς συμφωνούσαν να μην βγει η Ελλάδα καταχρηστικά και απαράσκευη σε έναν πόλεμο των άλλων, τον Μεγάλο Πόλεμο (σήμερα γνωστό και ως Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο).
Οι Ρώσοι είχαν ξεκαθαρίσει στον Βενιζέλο επίσης πως δεν ήθελαν τους Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη ήδη ενωρίς από το 1914.
Αυτή η πολιτική των Ρωμανώφ τους στοίχισε: ο μαρτυρικός τους θάνατος με τελετουργικό Κάμπαλα στα χέρια Κομμουνιστών τους κατέστησε Αγίους της Ρωσικής Εκκλησίας.
Την διεύθυνση του διεθνούς Σιωνισμού είχε τότε ο Σιωνιστής ηγέτης Χαϊμ Βάιζμαν (Chaim Weizmann), αργότερα Πρόεδρος της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης και πρώτος Πρόεδρος του Ισραήλ.
Μετακόμισε από την Ελβετία στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1904 και συναντήθηκε με τους Ρότσιλντ.
Αυτοί του έδωσαν το πράσινο φως για να επισκεφτεί τον Υπουργό Άρθουρ Μπάλφουρ και να του εξηγήσει το σχέδιο.
Η Διακήρυξη Μπάλφουρ είναι μείζον πολιτικό ορόσημο για τους Σιωνιστές: οι Εβραίοι αποκτούν κράτος και αυτό τελεί υπό την εγγύηση του Ηνωμένου Βασιλείου, σε πολιτική συνεννόηση με την Γαλλία και την Ρωσία.
Οι πολιτειακές και πολιτικές ηγεσίες που αντιτέθηκαν στον ευρύτερο αυτό σχεδιασμό και στο τοπικό του ισοδύναμο σε κάθε εθνική περίπτωση, εξουδετερώθηκαν απηνώς: αυτή ήταν η περίπτωση του Βασιλικού Οίκου της Ελλάδος και ιδίως του Βασιλέως Κωνσταντίνου του Α’.
Την ίδια τύχη είχε και ο τελευταίος Οθωμανός Σουλτάνος Μεχμέτ Βαχιντεντίν, 36ος και τελευταίος σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που κυβέρνησε από το 1918 έως το 1922.
Αν στην Ευρώπη βρισκόταν ένα ισχυρό κίνητρο για τους Εβραίους να μετοικίσουν στην άγονη και αφιλόξενη γη του νέου Κράτους, το Ισραήλ θα αποκτούσε πληθυσμό.
Η γενοκτονική πολιτική των Γερμανών δύο δεκαετίες αργότερα κλιμάκωσε την κατοίκηση του νέου κράτους, από τους καταταλαιπωρημένους και σε γενική κλίμακα φτωχούς Εβραίους του κόσμου…
Ο Ιωάννης Νασιούλας είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας και Εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Είναι επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ και Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Θεσσαλονίκης
Πηγή: https://attikanea.blogspot.com
Πηγή: https://attikanea.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.