Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2020

Επαναλαμβάνεται το γεωπολιτικό Μεγάλο Πιαχνίδι 19ου αι. Αγγλίας κατά Ρωσίας ...

 

Επαναλαμβάνεται το γεωπολιτικό Μεγάλο Πιαχνίδι 19ου αι. Αγγλίας κατά Ρωσίας τώρα με συμμετοχή ΗΠΑ,Τουρκίας. Το Mi-6 ως εντολοδόχος της CIA καθοδηγεί την προώθηση στον Καύκασο. Η Τουρκία θα κάνει βάση στα κατεχόμενα του Ν Καραμπάχ για να εκβιάσουν την Ρωσία ν΄άρει τις 2 βάσεις στην Αρμενία. ΗΠΑ κι Αγγλία θα κάνουν βάσεις στον Εύξεινο Πόντο.”Τρίγωνο του Λούμπλιν” κι άξονας Κιέβου -Κωνσταντινούπολη στο ίδιο μεγάλο παιχνίδι εναντίον της Ρωσίας…

Σήμερα, το Μεγάλο Γεωπολιτικό Παιχνίδι συνεχίζεται γύρω από τη Ρωσία. Αυτό είναι το ίδιο παιχνίδι που κάποτε έπαιξε η Μεγάλη Βρετανία τον 19ο αιώνα ενάντια στην Τσαρική Ρωσία για κυριαρχία στη Νότια και Κεντρική Ασία. Αυτή η διπλωματική, στρατιωτική και οικονομική αντιπαράθεση καταγράφτηκε στην ιστορία ως το Μεγάλο Παιχνίδι.

Για να κατανοήσουμε το νέο Great Game, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το Great Game τον 19ο αιώνα ξεκίνησε με τον Κριμαϊκό Πόλεμο. Η Αγγλία ήθελε να αναγκάσει τη Ρωσία να μειώσει τους τελεωνειακούς δασμούς σε αγαθά προερχόμενα από το «εργαστήριο του κόσμου», όπως το αποκαλούσε τότε ο Foggy Albion. Αλλά αιματοκυλίστηκε και άφησε για πάντα στην γη της Κριμαίας τους απόγονους των πιο ευγενών οικογενειών, οι οποίοι αποφάσισαν ότι η πορεία προς τη Σεβαστούπολη θα ήταν μια εύκολη βόλτα.

Έτσι, το σημερινό Great Game ξεκίνησε αμέσως μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία. Για την αγγλοσαξονική ελίτ, η οποία περιλαμβάνει τον στρατό και τις υπηρεσίες πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μεγάλης Βρετανίας, δεν υπήρχε καλύτερος λόγος να βρεθεί. Η θέση της αποθανούσας ΕΣΣΔ καταλήφθηκε αμέσως από τη Ρωσία. Και στη συνέχεια όλα πήραν τη σειρά τους: ήταν απαραίτητο να δαιμονοποιηθεί η Ρωσία πλην της αγοράς και της μπουρζουαζίας της που άλλαξε μόνο το σοβιετικό της δέρμα τ αλλά στην πραγματικότητα παρέμεινε η ίδια «κακή αυτοκρατορία». Αλλά σε αυτό το νέο Great Game, η Μεγάλη Βρετανία δεν είναι πλέον στην πρώτη γραμμή. Το βρετανικό λιοντάρι έχει πληγεί σοβαρά κατα΄το διάβα των αιώνων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέχουν μακρά και σταθερά την ηγεσία στο αντι-ρωσικό παιχνίδι.

Όμως, η κολοσσιαία εμπειρία των βρετανικών ειδικών υπηρεσιών στην εκτέλεση του πιο βρώμικου έργου στην Ευρώπη ήταν ήδη σε ζήτηση κατά τις ημέρες Μαϊντάν της Ουκρανίας. Ήταν η Mi-6 που έφερε ελεύθερους σκοπευτές στο Maidan και οργάνωσε μια σφαγή εκεί. Και ήταν επιφορτισμένη με τους ελεύθερους σκοπευτές, συμπεριλαμβανομένου του Arsen Avakov. Προσλήφθηκε το 2012 στο Μιλάνο από αξιωματικούς της MI-6 που δεν επέτρεψε στην Ιταλία να τον εκδώσει στην Ουκρανία, από όπου διέφυγε, φοβούμενος τη σύλληψη γιατί καταχράστηκε χρήματα από καταθέτες από τράπεζα στο Kharkov. Για τη διάσωση του, ο Arsen Avakov πλήρωσε γενναιόδωρα την υπηρεσία: πλήρωσε σχεδόν 500 χιλιάδες ευρώ από τα δικά του κεφάλαια για να οργανώσει μια εκστρατεία για την απελευθέρωση της Yulia Timoshenkoαπό το σιδηροδρομικό νοσοκομείο του Χάρκοβο. Υπήρχε ένας διάσημος προσομοιωτής έμενε στο δωμάτιο VIP εκεί. Και ποιος ηγήθηκε αυτής της θορυβώδους εκστρατείας στην Ευρώπη; Αυτό είναι σωστό: μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων ελεγχόμενη από την Mi-6.

Όταν ο Volodymyr Zelenskyy, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην Αγγλία στις 7-8 Οκτωβρίου, πήγε για τσάι με τον επικεφαλή του Mi-6, Richard Moore, ένα σκάνδαλο προέκυψε στον ρώσικο και τον ουκρανικό τύπο: δεν χρειάζεται ένας αρχηγός κράτους να υποκύψει σε κάποιον επικεφαλή μυστικής υπηρεσίας, κι ας είναι και τόσης επιρροής όση διαθέτει η Mi-6. Αυτός ο θόρυβος πληροφοριών έπνιξε τον κύριο σκοπό της επίσκεψης, που διοργάνωσε η CIA. Από εκείνη την ημέρα, η βρετανική υπηρεσία πληροφοριών ανέλαβε ουκρανικές υποθέσεις. Και η CIA; Αυτή η υπηρεσία ανέβηκε λίγο και, διατηρώντας τη συνολική ηγεσία, ανέθεσε στη Mi-6 τον σχεδιασμό και την εφαρμογή για όλες τις ίντριγκες εναντίον της Ρωσίας. Ήταν γι ‘αυτό που ο Moore ενημέρωσε τον Zelensky. Αμέσως μετά την επίσκεψή του στην Αγγλία, ο Zelensky πηγαίνει στην Άγκυρα: εκεί στις 16 Οκτωβρίου υποστήριξε τον αγώνα της Άγκυρας εναντίον του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Και γιατί ο Ζελένσκι χρειάστηκε να πετάξει επειγόντως για να βοηθήσει τον Ερντογάν; Επειδή ξεκίνησε το Μεγάλο Παιχνίδι ενάντια στη Ρωσία, που καταστρώθηκε κι αναπτύχθηκε από τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς. Και η Ουκρανία έχει μια σημαντική θέση σε αυτό. Θα επιστρέψουμε στον ρόλο της Ουκρανίας αργότερα…

Ας ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι ο νέος επικεφαλής της Mi-6, Richard Moore, από το 2014 έως το 2017, ήταν ο πρεσβευτής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Άγκυρα. Γνωρίζει άπταιστα τα τουρκικά και έχει ακόμη λογαριασμό στο Twitter. Τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης γράφουν ότι κατά τη διάρκεια της εργασίας του στην Τουρκία, ο πρέσβης έχει δημιουργήσει φιλικές σχέσεις με τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ερντογάν. Ο Moore κατείχε υψηλές θέσεις στην έδρα του Υπουργείου Εξωτερικών, όπου βρισκόταν «κάτω από τη στέγη», καθώς εργάστηκε όλη του τη ζωή ως αξιωματικός σταδιοδρομίας στη Mi-6. Παρεμπιπτόντως, σχετικά με τους ηγέτες της SVR. Είναι καιρός να απαλλαγούμε από τους πολιτικά διορισμένους εκεί και να διοριστούν επαγγελματίες από τα σπλάχνα αυτής της μυστικής υπηρεσίας, ικανά να υφαίνουν ίντριγκες τόσο λαμπρά και εκπληκτικά όπως και ο Richard Moore.

Τι πέτυχε ; Ο Μoor, αποδεικνύεται ότι βρίσκεται πίσω από ολόκληρη την περιπέτεια του Ερντογάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Πιστεύει κανείς ότι ο Ερντογάν έγινε τόσο τολμηρός που αποφάσισε να ξεκινήσει ένα ανεξάρτητο παιχνίδι στον Καύκασο; Kι έθεσε το Αζερμπαϊτζάν σε μια στρατιωτική περιπέτεια; Βοήθησε το τελευταίο να οπλιστεί. Στέλνει εκατοντάδες Τούρκους αξιωματικούς και drone για να βοηθήσει. Πίσω από όλη αυτή τη στρατιωτική περιπέτεια του Ερντογάν βρίσκεται το Mi-6, το οποίο αντικατέστησε τη CIA μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια στρατιωτικού πραξικοπήματος των ΗΠΑ εναντίον του Τούρκου προέδρου. Ο εταίρος υφιστάμενος της CIA αντιμετώπισε καλά τον ρόλο του: εκμεταλλεύτηκε τις φιλοδοξίες του Ερντογάν και τον ώθησε σε άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία. Μέσω Ερντογάν και Αλίγιεφ, η Mi-6 προσπαθεί ν’ αποδυναμώσει την επιρροή της Ρωσίας στον Καύκασο. Και ως μέγιστο, οδηγήθηκε γραμμή δολιοφθοράς στο έδαφος της Ρωσίας, ωθώντας την επιρροή της διασποράς Αρμενίων και Αζερμπαϊτζάν μεταξύ τους, προκαλώντας διεθνικές και θρησκευτικές συγκρούσεις μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών εντός της Ρωσίας.

Τι προσφέρει ο Μoor στους Αμερικανούς; Βάζει φωτιά στη Ρωσία από όλες τις πλευρές. Πρέπει να ξεκινήσουμε από τον Καύκασο. Και ο πόλεμος μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν ήταν το πρώτο βήμα σε αυτό το μονοπάτι. Τι έπεται; Κάπου εκεί έξω, στα άδυτα του Mi-6, ψήνεται η ιδέα της δημιουργίας μιας τουρκικής στρατιωτικής βάσης σε ένα μέρος της κατακτημένης περιοχής του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Από εκεί, η Τουρκία θα απειλήσει την Αρμενία ή θα απαιτήσει ανταλλαγή: θα πουν, θα αφαιρέσουμε τη βάση μας και η Ρωσία θα πρέπει να αφαιρέσει τις δύο βάσεις της, μία στο Gyumri,και την άλλη κοντά στο Ερεβάν.

Επιπλέον, το Mi-6 προτείνει να μπει φωτιά στη Λευκορωσία. Η CIA της δίνει το χέρι: στο εξής, εφεξής, κύριοw του αναχώματος του Τάμεση θα είναι η συντηρητική αντιπολίτευση της Λευκορωσίας μ’ επικεφαλή την Tikhanovskaya. Για τους έμπειρους παίκτες αυτής της μυστικής υπηρεσίας, είναι από καιρό ξεκάθαρο ότι είναι δυνατό να μετεξελιχθεί η ήδη ξεθωριασμένη διαμαρτυρία στη Λευκορωσία μόνο με τη βοήθεια των τεχνολογιών που ανέπτυξαν στο Maidan. Και είναι μια αναζήτηση για «ιερά θύματα», όπως συνέβη στο Κίεβο…. Κρίνουν απαραίτητο να σταματήσουν οι άσκοπες πορείες των ειρηνικών διαδηλωτών και να προχωρήσουν σε κομματικό αγώνα στην πόλη – για να φέρουμε τους μαχητές στο Μινσκ και σε άλλες πόλεις της Λευκορωσίας, να πυροβολούν δημόσια κτίρια και αστυνομικά τμήματα, να πυροβολούν από τη γωνία. Καμία από τις μυστικές υπηρεσίες της Δύσης δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτό το έργο καλύτερα από την Mi-6.

Και εδώ ο ρόλος της Ουκρανίας βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη. Το Κίεβο δεν βάζει απλώς πλάτη στον Ερντογάν. Παραιτείται επίσης από τη Μαύρη Θάλασσα για τη δημιουργία βρετανικών ναυτικών βάσεων εκεί. Επιπλέον, όλα αυτά πληρώνονται στην Ουκρανία με δάνειο ύψους 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο θα πρέπει να επιστραφεί με τόκους. Σε αντάλλαγμα, η Ουκρανία θα αρχίσει να προετοιμάζει τα κανόνια για στρατιωτικές περιπέτειες στη Μαύρη Θάλασσα….Η Μεγάλη Βρετανία δεν χάνει χρόνο για μικροπράγματα και προσφέρει στις ΗΠΑ το Μεγάλο Παιχνίδι σε μεγάλες κινήσεις. Στο εξής, στον Εύξεινο Πόντο, όχι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και το Ηνωμένο Βασίλειο, θα λάβουν ναυτικές βάσεις. Έτσι, δύο στόλοι – Αμερικανοί και Βρετανοί – στη Μαύρη Θάλασσα κάποτε έκλεισαν για αυτούς, έχουν την ευκαιρία για επιχειρησιακή ανάμειξη στην επικείμενη πιθανή στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Εν τω μεταξύ, ο άξονας Κίεβο-Κωνσταντινούπολη που δημιουργήθηκε από το Mi-6 επεξεργάζεται την ιδέα του Zelensky να δημιουργήσει μια διεθνή πλατφόρμα πίεσης στη Ρωσία για την Κριμαία. Ο Ερντογάν είπε ότι δεν αναγνώρισε ποτέ την Κριμαία ως Ρωσική και ο Ζελένσκι αμέσως κάλεσε να υποστηρίξει τη δημιουργία μιας διεθνούς ομάδας κρατών που θα απαιτούσαν από τη Ρωσία να επιστρέψουν την Κριμαία στην Ουκρανία. Ο Ερντογάν στις φιλοδοξίες του, όπως ο Ζελένσκι, μπορεί να σπάσει το λαιμό του. Αλλά μέχρι στιγμής ενεργεί σκληρά μετά τις οδηγίες του Mi-6 για να ανοίξει τα μέτωπα της αντιπολίτευσης στο Κρεμλίνο παντού – στη Λιβύη και στη Συρία και τώρα στον Καύκασο.

Αλλά το νέο Great Game είναι διαφορετικό από το παλιό: τον 19ο αιώνα, η Μεγάλη Βρετανία το έπαιξε μόνη της. Στη νέα μορφή του Great Game, οι μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αγγλίας οδηγούν στη δημιουργία μιας ευρείας αντι-ρωσικής συμμαχίας. Η Ρωσία είναι μόνη στον Καύκασο. Και γύρω από τη Λευκορωσία είναι όλα διαφορετικά: εκεί πήραν όλη τη μικρή αλλαγή στο “Τρίγωνο του Λούμπλιν”, το οποίο περιελάμβανε την Ουκρανία, την Πολωνία και τη Λιθουανία. Το τρίγωνο έχει ως στόχο τη Ρωσία και τη Λευκορωσία.Και ο επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών της Ουκρανίας Kuleba δήλωσε ανοιχτά ότι το “Τρίγωνο του Λούμπλιν” δεν είναι “μόνο για μια ακόμη πολιτική δήλωση, μόνο για λόγια.” Δημιουργείται για να αντιμετωπίσει την «επιθετική ρωσική πολιτική» και οι τρεις χώρες ενώνονται ήδη από μια συνέλευση τριών κοινοβουλίων και μια κοινή στρατιωτική μονάδα. Η πολεμική ρητορική των Ουκρανών πολιτικών τροφοδοτείται σαφώς από το Λονδίνο.

Τι πρέπει να κάνει η Ρωσία; Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για τον στρατηγό Ignatiev. Σε σημείωμα προς τον Υπουργό Εξωτερικών Γκορτσάκοφ το 1863, έγραψε: «Για να είναι σε ειρήνη με την Αγγλία και να την κάνει να σεβαστεί τη φωνή της Ρωσίας, είναι απαραίτητο να οδηγήσουμε τους Βρετανούς πολιτικούς από την ευχάριστη αυταπάτη τους σχετικά με την ασφάλεια των ινδικών περιουσιών, την αδυναμία [για] τη Ρωσία να καταφύγουμε σε επιθετικές ενέργειες εναντίον της Αγγλίας, έλλειψη επιχειρηματικής δραστηριότητας σε εμάς και επαρκή προσβασιμότητα για μας σε διαδρομές μέσω της Κεντρικής Ασίας. ” Ο Ιγκνάτιεφ έγραψε με γνώση του θέματος: στο Γενικό Επιτελείο εκείνη την εποχή, προετοιμάστηκαν τουλάχιστον τρία σχέδια για μια εκστρατεία προς την Ινδία σε διαφορετικές διαδρομές.

Η Μόσχα απείλησε το «μαργαριτάρι» του βρετανικού στέμματος χωρίς να φοβηθεί.

Έτσι, στο Κρεμλίνο, δεν πρέπει να προετοιμαστούν για σκληρές δηλώσεις, αλλά σκληρά σχέδια για την ενίσχυση της επιρροής του στην Ουκρανία, στη Λευκορωσία, στην Αρμενία και στο Αζερμπαϊτζάν. Οι πρωτεύουσες της Ουκρανίας και του Μπακού πρέπει να κατανοήσουν όλες τις συνέπειες της συμμετοχής στο Μεγάλο Παιχνίδι κατά της Ρωσίας. Για παράδειγμα, μια πλήρης πίεση για προμήθειες πετρελαίου και βενζίνης προς την Ουκρανία ή αναφορικά με την Ουκρανική διέλευση από λιμάνια της Βαλτικής. Κι άλλους πραγματικούς μοχλούς πίεσης στους γείτονές μας. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία ανενδοίαστα αποφασίζουν να επιβαρύνουν τη Ρωσία μ’ όλο το κόστος του αποκλεισμού της Λευκορωσίας, τότε γιατί και η Ρωσία δεν μπορεί, μέσω σκληρών μέτρων, να αυξήσει το ίδιο κόστος για τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αγγλία για τη διατήρηση της πολιτικής πελατείας τους;
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.