ESG: Ο Δούρειος Ίππος της Ατζέντας 2030

 

Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις πάνω στην γρήγορη μετουσίωση της Ατζέντας 2030 σε πραγματικότητα θα έχουν παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια τον ντόρο που γίνεται γύρω από το λεγόμενο ESG. Τι είναι τελοσπάντων αυτό το ESG και γιατί έχει λάβει τόσο κεντρική θέση στον τρόπο που θα πρέπει να λειτουργούν οι επιχειρήσεις;

Τα αρχικά ESG προέρχονται από τις λέξεις Environment/Περιβάλλον, Society/Κοινωνία και Governance/Διακυβέρνηση και αφορούν τον απόηχο και τις πρακτικές που έχει μια επιχείρηση σε αυτούς τους τομείς. Σύμφωνα με το δόγμα αυτό, μια επιχείρηση θα πρέπει να φροντίζει με τις ενέργειές
της να προστατεύει το περιβάλλον, να προωθεί την κοινωνική, φυλετική και έμφυλη ισότητα και να ακολουθεί “προοδευτικές” πολιτικές στον τρόπο που δομεί την εσωτερική της ιεραρχία. Σε αντάλλαγμα μπορεί να αναμένει ευνοϊκή μεταχείριση από τις εταιρείες που χειρίζονται επενδυτικά κεφάλαια και από τους αυτοματοποιημένους αλγόριθμους (robo-advisors) που χρησιμοποιούν οι διαδικτυακές πλατφόρμες επενδύσεων για να επενδύσουν τα λεφτά των πελατών τους. Με άλλα λόγια, αν είσαι φίλα προσκείμενος στο ESG θα διευκολυνθείς στο να προσελκύσεις νέους επενδυτές και να συγκεντρώσεις επενδυτικό κεφάλαιο.

Καλά θα μου πείτε, τι το τόσο κακό υπάρχει σε αυτό; “Δε θες Κώστα μια επιχείρηση να λειτουργεί με γνώμονα το καλό της κοινωνίας και του περιβάλλοντος;”, θα πείτε μερικοί. Το θέμα αγαπητοί φίλοι και φίλες δεν είναι το ό,τι οι εταιρείες καλούνται να λάβουν υπόψη τα άνω αλλά ο τρόπος που καλούνται να το κάνουν, ο οποίος θα πρέπει να είναι συμβατός με την Ατζέντα 2030, τον Πρακτικό Ιδεαλισμό του Καλέργκι και την Πράσινη Ατζέντα. Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά την κάθε θεματική να για να καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ.

Ας ξεκινήσουμε με το περιβάλλον. Προκειμένου μια επιχείρηση να θεωρείται συμβατή με τα  περιβαλλοντικά κριτήρια του ESG θα πρέπει να ασπάζεται πλήρως το δόγμα της Πράσινης Ατζέντας. Θυμίζω για όσους χάσατε την συζήτηση που είχαμε με τον Στέφανο Δαμιανίδη πάνω στο θέμα πως το δόγμα αυτό πιστεύει στην ύπαρξη της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής και στην μισάνθρωπη ιδεολογία πως ο άνθρωπος είναι ανάθεμα για τον πλανήτη. Άρα λοιπόν, αν μια επιχείρηση θέλει να θεωρείται ESG θα πρέπει να ακολουθεί πιστά τις άνω απόψεις και πρακτικές λειτουργώντας ως φερέφωνο και πιόνι των διεθνών ελίτ.

Συνεχίζοντας τώρα στο κοινωνικό κομμάτι θα δούμε πόσο πιο σκοτεινό γίνεται το θέμα του ESG. Το κοινωνικό κομμάτι βλέπετε, αφορά τις σχέσεις της επιχείρησης με όλα τα άτομα, τις κοινότητες και τις άλλες επιχειρήσεις με τις οποίες διαδρά. Το πρόβλημα εδώ έγκειται στο ό,τι μια επιχείρηση  αξιολογείται με βάση το αν διαδρά με άλλες επιχειρήσεις οι οποίες είναι και αυτές φίλα προσκείμενες στο ESG. Αυτό δημιουργεί αυτόματα ένα μοχλό οικονομικής πίεσης στις άλλες επιχειρήσεις να ασπαστούν τις πρακτικές και την ιδεολογία του ESG υπό τον φόβο πως θα χάσουν τους οικονομικούς συνεργάτες τους. Αν παραδείγματος χάριν, μια τεράστια αλυσίδα σούπερ μάρκετ θέλει να θεωρείται ESG τότε δε θα μπορεί να συνεργάζεται με προμηθευτές ή μεταφορικές εταιρείες που δεν ασπάζονται αυτή την ιδεολογία. Με τη σειρά τους λοιπόν, οι προμηθευτές και οι μεταφορείς θα αναγκαστούν να γίνουν μέλος του συστήματος ESG για να διατηρήσουν τον πελάτη τους. Όπως μπορείτε να δείτε λοιπόν, μιλάμε για μια ατζέντα η οποία αναγκάζει μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις να γίνουν οι γενίτσαροι της υπό τον φόβο του οικονομικού εξοστρακισμού.

Εάν στα άνω προσθέσουμε και τις πρακτικές εταιρικής διακυβέρνησης που προωθεί το ESG τότε μπορούμε να καταλάβουμε την πλήρως καταστροφική ισχύ που έχει για μια κοινωνία ελεύθερων και αυτόνομων πολιτών. Βλέπετε φίλες και φίλοι, το ESG όπως και το μεγάλο του ξαδελφάκι, η Ατζέντα 2030, είναι υπέρ της “κοινωνικής δικαιοσύνης” δηλαδή της προνομιακής μεταχείρισης αλλοδαπών από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή μεταξύ άλλων ομάδων. Τώρα, σε καμία περίπτωση δε θα υποστηρίξω πως είναι κακό, άνθρωποι που ανήκουν στις άνω κατηγορίες, έχουν επενδύσει στην επαγγελματική τους κατάρτιση και έχουν θετικό αντίκτυπο στον χώρο εργασίας τους να προοδεύουν και να φτάνουν στα ανώτατα κλιμάκια της εργοδότριας εταιρείας τους. Αυτό το οποίο θα υποστηρίξω όμως είναι πως είναι αθέμιτο άτομα τα οποία δεν πληρούν ούτε τα τυπικότερα των προσόντων να κατακτούν θέσεις εργασίας εις βάρος ατόμων που έχουν τις απαραίτητες γνώσεις και εμπειρία που αντιστοιχεί σε αυτές τις θέσεις. Δυστυχώς όμως αυτές είναι οι πρακτικές που πρέπει να εφαρμόσει μια επιχείρηση που θέλει να ωφεληθεί από το ESG και να αποφύγει τον οικονομικό αποκλεισμό της. Δεν θέλει πολύ φαντασία για να καταλάβουμε πως αν τέτοιες πρακτικές γίνουν η νέα νόρμα τότε πολύ σύντομα τα έθνη κράτη θα βρεθούν σε δυσμενέστατη θέση καθώς οι καλύτερες δουλειές με τις μεγαλύτερες απολαβές θα καταλήξουν σε χέρια αλλοδαπών (απλά και μόνο επειδή είναι αλλοδαποί) οι οποίοι θα σχηματίσουν μια νέα οικονομική ελίτ η οποία πιθανώς να εχθρεύεται το κράτος εντός του οποίου βρίσκεται (αν κρίνουμε από τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι μετανάστες στην χώρα μας).

Όπως καταλαβαίνετε, το ESG είναι ένας ακόμα δούρειος ίππος της Ατζέντας 2030, ο οποίος στοχεύει στην εφαρμογή της σε επίπεδο επιχειρήσεων μέσω μιας μεθόδου καρότο και μαστίγιο. Από τη στιγμή που το γνωρίζουμε πλέον αυτό είναι καθήκον του κάθε ιδιοκτήτη επιχείρησης να ορθώσει το ανάστημά του και να αντισταθεί του φόβου πως μπορεί να χάσει τους επενδυτές ή τους πελάτες του αν δεν ασπαστεί το ESG. Η εφαρμογή αυτής της ατζέντας βασίζεται στο σύστημα του μπαμπούλα (αν δεν μπω και εγώ στο ESG τότε η τάδε μεγάλη εταιρεία με την οποία η δική μου μικρή επιχείρηση έχει οικονομικές σχέσεις θα με απορρίψει). Εάν ειδικά οι μικρές επιχειρήσεις προβάλουν αντίσταση σε αυτούς τους εκφοβισμούς είναι βέβαιο πως αυτή η ατζέντα θα αποτύχει. Το πώς θα λειτουργήσει ο καθένας την επιχείρησή του και το πια ιδεολογία αυτή ασπάζεται είναι ατομική απόφαση και δε πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να παραχωρήσουμε στο Davos και τις παγκόσμιες ελίτ το δικαίωμα να σχηματίζουν απόψεις και να παίρνουν αποφάσεις για εμάς.

Ελευθερίου Κωνσταντίνος
Πολιτικός Επιστήμονας, Διαπραγματευτής, Ερευνητής

 

 

Πηγή: https://www.triklopodia.gr